Μουσική Παρασκευή - Βασίλης Παπακωνσταντίνου ~ Πριν το τέλος

Περισσότερες πληροφορίες για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου εδώ

Ας απολαύσουμε την ερμηνεία του (σε διάφορα βίντεο)...

Καθηλωτική ερμηνεία του «Πριν το τέλος», συγκίνησε τους μουσικούς ο Β. Παπακωνσταντίνου | 15/12/2021 - YouTube

vasilis papakonstantinou prin to telos irodio 2005 - YouTube

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πριν το τέλος | Vasilis Papakonstantinou - Prin to telos - YouTube

Δίσκος: Διαίρεση Μουσική: Lucio Battisti Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Copyright: 1984 Δισκογραφική εταιρία: Minos Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο κι αχνό στον αέρα, κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι, το φεγγάρι πιο πέρα, σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι, σε κρατούσα απ' το χέρι, ό,τι ζούμε, μου λες, δε μου φτάνει. Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας, οι φωνές χαμηλώσανε, χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι, που μετά την προδώσανε, μια φορά μου 'χες πει, δεν μπορεί, θα το νιώσανε κι άλλοι, πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη. Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω, το τέλος πριν να δω, κάθε νύχτα που περνάει, γυρίζω ξανά, σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι, στο ρυθμό σου που καίει ακόμα, αυτό το σώμα, που μένει χρόνια χωρίς σκιά. Κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία. Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω. Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες, θα μείνουμε λίγοι, πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει, μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στου δρόμου τη σκόνη, σκέψου να 'ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σουν το πιόνι. Μια φορά μου 'χες πει, δεν μπορεί, θα το νιώσανε κι άλλοι, πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη. Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω, το τέλος πριν να δω, κάθε νύχτα που περνάει, γυρίζω ξανά, σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι, στο ρυθμό σου που καίει ακόμα, αυτό το σώμα, που μένει χρόνια χωρίς σκιά. Κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία. Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω.

Καλό Σαββατοκύριακο κι ευτυχισμένος ο καινός χρόνος!

Στις «πρώτες θέσεις» η Ελλάδα σε ρεπορτάζ του Guardian για αυταρχισμό και καταπάτηση δικαιωμάτων για την αντιμετώπιση του κορονοϊού

Πέντε από τις 18 χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, έχουν καταγράψει σημαντικές παραβιάσεις των διεθνών δημοκρατικών ελευθεριών.

Επικαλούμενος ανάλυση που αποκαλύπτει εκτεταμένες παραβιάσεις των διεθνών δημοκρατικών ελευθεριών ως απάντηση στην πανδημία, ο βρετανικός Guardian παρουσιάζει χάρτη με τις χώρες που λαμβάνουν αυταρχικά μέτρα, με την Ελλάδα να είναι στο… βαθύ κόκκινο. Μάλιστα, το σχετικό δημοσίευμα έχει τίτλο «Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης υιοθετούν αυταρχικά μέτρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού».

Όπως επισημαίνεται στο ρεπορτάζ, πέντε από τις 18 χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, έχουν καταγράψει σημαντικές παραβιάσεις των διεθνών δημοκρατικών ελευθεριών από τον Μάρτιο του 2020, σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Varieties of Democracy (V-Dem).

Αντίθετα, κάτι τέτοιο δεν καταγράφεται σε καμία από τις 12 χώρες της Δυτικής Ευρώπης.Η έρευνα δείχνει ότι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ήταν πιο πρόθυμες να στραφούν σε καταχρηστικά μέτρα επιβολής, παραπληροφόρησης και μεροληπτικά μέτρα, με πιο συνηθισμένη παραβίαση να αποτελούν οι περιορισμοί στα μέσα ενημέρωσης.

Χειρότερη όλων η Σερβία, όπου παρατηρήθηκαν οι χειρότερες παραβιάσεις. Η χώρα κατέγραψε βαθμολογία παραβάσεων τρεις φορές υψηλότερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Πρόσφυγες, μετανάστες και αιτούντες άσυλο στοχοποιήθηκαν επιλεκτικά και τέθηκαν σε αυστηρή 24ωρη καραντίνα, υπό τον έλεγχο του στρατού, τους απαγορεύτηκε η έξοδος από τα κέντρα, ενώ το βοηθητικό προσωπικό δεν μπόρεσε να μπει σε αυτά, σημειώνει ο Guardian.Ο δείκτης φιλελεύθερης δημοκρατίας που αναπτύχθηκε από το Ινστιτούτο V-Dem, αξιολογεί τον βαθμό δημοκρατίας και την ισχύ των δημοκρατικών θεσμών σε μια συγκεκριμένη χώρα, με βαθμολογία από 0 έως 1.

Μετρά επίσης την ποιότητα των εκλογών, τα δικαιώματα ψήφου, την ελευθερία της έκφρασης και των μέσων ενημέρωσης, την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, τους περιορισμούς στην εκτελεστική εξουσία και στο κράτος δικαίου.

Πηγή

Φρούδες ελπίδες επιστροφής στην κανονικότητα και μετά απορούν γιατί ο κόσμος δεν τους πιστεύει

«Εκτιμούμε πως αν τα μέτρα εφαρμοστούν ως τα μέσα Ιανουαρίου, θα επανέλθουμε στην κανονική μας ζωή» είπε ο Θάνος Πλεύρης και μετά απορούν γιατί ο κόσμος δεν πιστεύει τίποτα. Το γνωστό μοτίβο πάλι. Πριν το καλοκαίρι πανηγυρίζουν ότι νικήσαμε την πανδημία και διαρρέουν ασυστόλως ψέματα που μπερδεύουν τον κόσμο, μετά ευθύνες στους πολίτες, εφαρμογή των ήδη αποτυχημένων "μέτρων", ειδικοί-μαϊντανοί φάσκουν κι αντιφάσκουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, μετά όλα για την οικονομία κι ευθύνες στους πολίτες. Πολίτες που βλέπουν πλέον τα πάντα καχύποπτα σ' ένα σύστημα με πληρωμένα ΜΜΕ και πολιτικούς που δεν έχουν αναλάβει καμία ευθύνη για οποιαδήποτε κακοδιαχείριση.

της Γεωργίας Κριεμπάρδη

Νέα δέσμη μέτρων για την προστασία από την πανδημία ανακοίνωσε ο υπουργός Υγείας. Τα μέτρα θα ισχύσουν από τις 6 το πρωί της Πέμπτης 30/12/2021. «Εκτιμούμε πως αν τα μέτρα εφαρμοστούν ως τα μέσα Ιανουαρίου, θα επανέλθουμε στην κανονική μας ζωή» είπε ο Θάνος Πλεύρης και δεν είναι κάτι που ακούμε πρώτη φορά. Η κυβέρνηση συχνά πυκνά αναμασά την καραμέλα της επιστροφής στην κανονικότητα.

Σύμφωνα με τα νέα μέτρα για εστίαση και διασκέδαση, το ωράριο λειτουργίας θα είναι έως τις 12 τα μεσάνυχτα. Θα υπάρχουν μόνο καθήμενοι σε τραπέζια 6 ατόμων χωρίς ορθίους και απαγόρευση μουσικής. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς κατ’ εξαίρεσιν το ωράριο θα επεκταθεί έως τις 2 τα ξημερώματα αλλά θα ισχύουν όλοι οι άλλοι περιορισμοί. Όλα τα άλλα μέτρα που είχαν ανακοινωθεί ισχύουν από αύριο και έχουν να κάνουν με τηλεργασία και χρήση διπλής μάσκας.

Η κυβέρνηση και πάλι διώχνει από πάνω της οποιαδήποτε ευθύνη για τη διαχείριση της πανδημίας και επιρρίπτει ευθύνες στους πολίτες. Το γνωστό μοτίβο, «αν όλα πάνε καλά, μπράβο μας. Αν όχι, εσείς φταίτε». Το γνωστό μοτίβο ακολουθείται και στη λήψη μέτρων. Μέτρα που έχουν ήδη αποδειχθεί αποτυχημένα, ενώ είναι και αμφιλεγόμενα. Απαγόρευση μουσικής, για παράδειγμα. Ημίμετρο που δε λειτούργησε και μη γίνω μάντης κακών, αλλά και πάλι δε θα λειτουργήσει σε ένα σύστημα υγείας και μία χώρα που έχουν γονατίσει. Κι όμως, η κυβέρνηση δε διστάζει να πουλήσει αυτές τις αλλαγές ως νέα μέτρα που μάλιστα μπορεί να οδηγήσουν σε επιστροφή στην κανονικότητα. Για την ιστορία, τις προηγούμενες φορές οδήγησαν σε lockdown.

Φρούδες ελπίδες και το γνωστό μοτίβο πάλι. Πριν το καλοκαίρι πανηγυρίζουν ότι νικήσαμε την πανδημία και διαρρέουν ασυστόλως ψέματα που μπερδεύουν τον κόσμο, μετά ευθύνες στους πολίτες, εφαρμογή των ήδη αποτυχημένων «μέτρων», ειδικοί-μαϊντανοί φάσκουν κι αντιφάσκουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και μετά «να σώσουμε την οικονομία» κι ευθύνες πάλι στους πολίτες. Πολίτες που βλέπουν πλέον τα πάντα καχύποπτα και τίτλους ειδήσεων πολύ διαφορετικούς από την πραγματικότητα.

Απρίλιος 2020. «Διάγγελμα Κυριάκου Μητσοτάκη: Αυτή είναι η πιο κρίσιμη εβδομάδα -Σταδιακά και σε φάσεις η επιστροφή στην κανονικότητα».

Μάιος 2020. «Σωτήρης Τσιόδρας: Πώς νικήσαμε τον κορωνοϊό».

Μάιος 2020. «Μητσοτάκης: Όπως κερδίσαμε τη μάχη της υγείας, θα νικήσουμε και στον πόλεμο της οικονομίας».

Οκτώβριος 2020. «Κορωνοϊός: Επιστροφή στην κανονικότητα για τους εμβολιασμένους – Τι αλλάζει» ήταν οι τίτλοι ειδήσεων που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου και της τηλεόρασης.

Νοέμβριος 2020. «Γρίφος η διάρκεια του lockdown, με “έξυπνο τρόπο” προαναγγέλλει ο Μητσοτάκης την επιστροφή στην κανονικότητα».

Δεκέμβριος 2020. «Εμβόλιο-Κεραμέως: Μετράμε αντίστροφα για την επιστροφή στην κανονικότητα».

Μάρτιος 2021. «Κ. Μητσοτάκης: Ανακοινώσεις για σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα».

Απρίλιος 2021. «Μητσοτάκης: 15 Μαΐου η ημερομηνία ορόσημο για επιστροφή σε κανονικότητα».

Μάιος 2021. «Μητσοτάκης στην Bild: Ιούλιο και Αύγουστο τα πράγματα θα θυμίζουν πολύ ένα φυσιολογικό καλοκαίρι».

Δεκέμβριος 2021. «Κ.Μητσοτάκης: Νικήσαμε τον κορωνοϊό και τις φυσικές καταστροφές».

Δεκέμβριος 2021. «Τουρισμός: Πότε έρχεται η επιστροφή στην κανονικότητα στην Ελλάδα – Τι προβλέπουν Eurobank και Expedia».

Καμία επιστροφή στην κανονικότητα δεν ήρθε. Ήρθαν τουρίστες, ήρθαν συνωστισμοί, ήρθαν περισσότερα περιπολικά αντί ενίσχυσης του ΕΣΥ και των ΜΜΜ. Η Εκκλησία σταθερά στο απυρόβλητο, ευθύνες στους νέους, πρόστιμα αναίτια και απαγόρευση συναθροίσεων. Ψέματα που μπερδεύουν τον κόσμο, μετά ευθύνες στους πολίτες, εφαρμογή των ήδη αποτυχημένων «μέτρων» και ειδικοί-μαϊντανοί φάσκουν κι αντιφάσκουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, μπερδεύοντας ακόμα πιο πολύ τον κόσμο για τα μέτρα και τα εμβόλια, λέγοντας πως οι εμβολιασμένοι σώθηκαν μια για πάντα, δε θα υπάρξουν οριζόντια μέτρα, «πετάξτε τις μάσκες», «είμαστε καλύτερα απ’ όλους στην Ευρώπη», επιστροφή στην κανονικότητα…

Και μετά απορούν γιατί ο κόσμος δεν τους πιστεύει. Από την αρχή της πανδημίας, οι πολίτες όχι μόνο δέχονται τα πυρά της κυβέρνησης που πολλάκις τους έχει κατηγορήσει ως τα ατίθασα παιδιά, αλλά αναγκάζονται να βάλουν και βαθιά το χέρι στην τσέπη με τα νέα μέτρα, μιας και το κράτος δεν το κάνει για τη δημόσια υγεία. Όλα αυτά σε μια χώρα που οι πολιτικοί της ακόμη δεν έχουν ομολογήσει αποτυχίες τους στη διαχείριση της πανδημίας, αλλά εξακολουθούν να διαρρέουν φρούδες ελπίδες, όσο τα επιδημιολογικά δεδομένα σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.

Ο κόσμος χρειάζεται ενημέρωση και υπεύθυνα, σταθερά λόγια που εμπνέουν εμπιστοσύνη. Χρειάζεται την επιστήμη, όχι τα ψέματα.

Πηγή

Αποχαιρετώντας το 2021: Απολογισμός και προοπτικές στον αγώνα για Δικαιώματα και Ελευθερίες

Ο χρόνος που τελειώνει παραδίδει βαριές αποσκευές στον επόμενο όσον αφορά τον αγώνα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αξίζει τον κόπο και επιβάλλεται μια ανασκόπηση – απολογισμός σε όσα συνέβησαν στην διάρκειά του, η συναγωγή συμπερασμάτων, ο προσανατολισμός και η εκπόνηση επιδιώξεων και διεκδικήσεων για τον επόμενο χρόνο.

του Κώστα Παπαδάκη

Το 2021 ξεκίνησε σε συνθήκες απόλυτης καταστολής, ποινικοποίησης, διώξεων, προστίμων και θεσμικής αναβάθμισης του περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών. Η βίαιη καταστολή της μεγάλης λαϊκής κοσμοπλημμύρας στην Λ. Αλεξάνδρας στις 07.10.2020 – ημέρα έκδοσης της απόφασης για τη Χ.Α, οι απαγορεύσεις των συναθροίσεων τις μέρες της 17 Νοέμβρη και, αργότερα, στις 06.12.2020, εκατοντάδες συλλήψεις, προσαγωγές, βίαιες διαλύσεις προσπαθειών συναθροίσεων, επιβολές προστίμων, παραπομπές και ποινικές και πειθαρχικές διώξεις αγωνιστών σε όλη την Ελλάδα που προσπάθησαν να διαδηλώσουν η ακόμα και γιατί εξέφρασαν άποψη εναντίον των απαγορεύσεων. Μια κυβέρνηση που δεν έκρυψε τις κατασταλτικές της προθέσεις από τους πρώτους μήνες που ανέλαβε την εξουσία, θεσπίζοντας το νόμο για την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου στη συνέχεια βρήκε απρόσμενο σύμμαχο την πανδημία, για να μπορέσει, με την επίκληση της αντιμετώπισής της, να απαγορεύσει την άσκηση συνταγματικών δικαιωμάτων και να υποβάλει τους πολίτες σε ένα καθεστώς ανοχής, πειθαρχίας και περιορισμού που έφτανε μέχρι και σε ακραία αντισυνταγματικά μέτρα, όπως η απαγόρευση ατομικής κυκλοφορίας στη διάρκεια της νύχτας, αλλά και η κατά κανόνα απαγόρευση κυκλοφορίας στη διάρκεια της ημέρας.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, έχοντας την πεποίθηση ότι απέναντι της δεν αντιμετωπίζει έναν ανερχόμενο εκλογικό αντίπαλο (όπως η κυβέρνηση Σαμαρά το 2012-2015 είχε μπροστά της τον ΣΥΡΙΖΑ), αλλά, αντιθέτως, θεωρώντας ότι έχει πίσω της μια ηττημένη κυβέρνηση της «πρώτης φοράς», θεωρώντας ότι έτσι έχει νικήσει ολόκληρη την Αριστερά και ολόκληρη την κοινωνία, πίστεψε ότι η αίσθηση έλλειψης πολιτικής προοπτικής θα αποδυναμώσει τις κοινωνικές αντιστάσεις στον δρόμο και προχώρησε σε μία επέλαση της αστυνομοκρατίας και της καταστολής, νομίζοντας ότι είναι παντοδύναμη για να νικήσει. Αλλά δεν ήταν έτσι.

– Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις τον Ιανουάριο 2021 ενάντια στην ψήφιση του νόμου για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, που οριστικοποιήθηκε τελικά και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ στις 17.02.2021 (ν. 4777/2021) δεν απέτρεψαν την ψήφισή του, αλλά έδειξαν την αποφασιστικότητα του φοιτητικού κινήματος να μην επιτρέψει την πειθάρχηση των ΑΕΙ και την κλιμάκωση της κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Με μαζικές συγκεντρώσεις, που αψήφησαν τα χημικά, την αστυνομία, τα γκλομπ και τα δακρυγόνα, έκαναν αισθητή την παρουσία τους στην Αθήνα και στις άλλες Πανεπιστημιουπόλεις και ήταν οι πρώτες που έθεσαν σε έμπρακτη αμφισβήτηση το ν. Χρυσοχοΐδη (ν. 4703/2020), που επίσης είχε ψηφιστεί εν μέσω συνθηκών πανδημίας (τότε που η κυβέρνηση νέκρωνε τις κοινωνικές αντιστάσεις με απαγορεύσεις, αλλά προωθούσε τις δικές της επιθέσεις μέσα κι έξω από την Βουλή).

– Την ίδια περίοδο ξεκινούσε η απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα με το αυτονόητο αίτημα της εφαρμογής του φωτογραφικού νόμου που έγινε γι’ αυτόν, δηλαδή την επαναμεταγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας στις κλειστές φυλακές Κορυδαλλού, που η κυβέρνηση παραβίασε απροκάλυπτα, μετάγοντας στις φυλακές Δομοκού. Έμοιαζε με ένα καταδικασμένο, απονενοημένο διάβημα, καθώς φαινόταν αδιανόητο να έχει τύχη μια τόσο περιθωριακή πολιτική κίνηση σε συνθήκες που στηνκαθεστωτική καταστολή προστίθεται και η οικογενειακή αντεκδίκηση, κάτω από ένα ασφυκτικό έλεγχο πλύσης εγκεφάλου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, όταν ακόμη και στοιχειώδης πολιτική και κινηματική έκφραση ετίθετο υπό απαγόρευση. Και όμως δεν ήταν. Η απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα γνώρισε ένα εκπληκτικό κύμα συμπαράστασης μέσα κι έξω από την Ελλάδα, το οποίο σταδιακά συσπείρωσε πολιτικές οργανώσεις, κινηματικές συλλογικότητες, ανένταχτους αγωνιστές, δικαιωματικές ενώσεις, υψηλού επιπέδου θεσμικούς φορείς και κόμματα και συγκρότησε μαζικές αντιστάσεις εκεί που κανείς δεν το περίμενε. Την αρχική αποτυχημένη προσπάθεια κάποιων δεκάδων συμπαραστατών να ανοίξουν πανώ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και να διαδηλώσουν για τον Δημήτρη Κουφοντίνα διαδέχθηκαν καθημερινές μαζικές συναθροίσεις δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών που απαίτησαν το αυτονόητο. Η «Πρωτοβουλία Δικηγόρων και Νομικών», αρχικά με συγκέντρωση διαμαρτυρίας εκατοντάδων δικηγόρων μπροστά στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (24.02) και, στην συνέχεια, με μαζικές διαδηλώσεις στην Πλατεία Συντάγματος, που εξελίχθηκαν καθημερινά, στο διάστημα 27.02 έως και 04.03, κάθε μέρα όλο και περισσότεροι, χιλιάδες πλέον διαδηλωτές, πίσω από τα πανώ της, απαίτησαν την δικαίωση του απεργού πείνας. Παρά την άγρια καταστολή που υπέστη το ίδιο μπλοκ διαδηλωτών στις 05.03 και 06.03, η απαγόρευση δεν πέρασε. Ίσως σε αυτό συνέβαλε και η υπερφίαλη εκτόξευση βίας από την Αστυνομία εκείνο το Σαββατοκύριακο στις πλατείες, με προεξάρχουσα περίπτωση τον ξυλοδαρμό του νεολαίου στην πλατεία Νέας Σμύρνης, η οποία ξεσήκωσε ακόμα και όσους είχαν μείνει στα σπίτια τους, με αποτέλεσμα την επόμενη εβδομάδα, αρχής γενομένης από Δευτέρα 08.03, που υπήρχαν και δύο μεγάλες διαδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, σε μια εκρηκτική περίοδο ανάδειξης των γυναικοκτονιών, των σεξουαλικών κακοποιήσεων, παρενοχλήσεων και, γενικότερα, του «me too», το κίνημα συμπαράστασης στον απεργό πείνας συναντήθηκε με τα κινήματα αντίστασης στην καταστολή στις γειτονιές, με μαζικές διαδηλώσεις σε όλες τις συνοικίες της Αθήνας το επόμενο Σαββατοκύριακο, αλλά και με το κίνημα των γιατρών και των υγειονομικών, που δίνει όλα αυτά τα χρόνια τη δική του μεγάλη μάχη με απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στις περικοπές στην δημόσια υγεία, την υποβάθμιση της, τον περιορισμό των προσλήψεων και τις ιδιωτικοποιήσεις, δίνοντας την πραγματική διάσταση της καταπολέμησης της πανδημίας απέναντι στα προσχήματα που επικαλείται η κυβέρνηση. Να σημειώσουμε εδώ και την μη ανανέωση της σύμβασης του προέδρου των εργαζομένων του νοσοκομείου «Αγιος Σάββας» Κώστα Καταραχιά, κορυφαία περίπτωση συνδικαλιστικής δίωξης που ξεσήκωσε τεράστιο κύμα συμπαράστασης και πέτυχε τελικά τη μονιμοποίησή του στο ΕΣΥ.

Επανερχόμενοι, δεν είναι υπερβολή εάν ισχυριστεί κάποιος ότι τον Μάρτιο 2021 οι δυνάμεις του κινήματος κατάφεραν να αποκαταστήσουν το δικαίωμα στην διαδήλωση, παρά τις κυβερνητικές απαγορεύσεις. Όσο για την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, η αδιαλλαξία της κυβέρνησης και η αδιαφορία της απέναντι στο ενδεχόμενο να υπάρξει για πρώτη φορά στη χώρα αυτή νεκρός απεργός πείνας υποχρέωσε τον ίδιο, λαμβάνοντας υπόψη και την έκκληση πολλών συμπαραστατών του, να τη διακόψει, είναι όμως προφανές ότι, όσο κι αν το αίτημα του δεν έγινε δεκτό, εκείνος και το κίνημα συμπαράστασης του υπήρξαν οι πολιτικοί νικητές της αναμέτρησης αυτής.

– Οι συλλήψεις στις διαδηλώσεις στη Νέα Σμύρνη για την καταγγελία της αστυνομοκρατίας ανέδειξαν πέρα από μια ακόμα αστυνομική σκευωρία σε βάρος αθώων και νέα κεφάλαια στην αστυνομική αυθαιρεσία και βία. Τόσο οι παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων για λόγους εθνικής ασφάλειας με αδιαφανές σκεπτικό και η παραγωγή υποκειμενικά ερμηνεύσιμου αποδεικτικού υλικού μέσα από αυτές για την ποινικοποίηση της συμπεριφοράς των παρακολουθούμενων (γίνεται λόγος για 12.000 περίπου εισαγγελικές διατάξεις κατ έτος, οι οποίες νομιμοποιούν την καταγραφή τηλεφωνικών συνομιλιών), κυρίως όμως η καταγγελία για βασανιστήρια εκ μέρους συλληφθέντων την ημέρα εκείνη, δημιούργησε αίσθηση και ανέτρεψε την συντονισμένη προσπάθεια αστυνομικών και ΜΜΕ, που με την καθημερινή παρουσία συνδικαλιστών της Ελληνικής Αστυνομίας επιχειρούν μεθοδευμένα την ηρωοποίηση των αστυνομικών στην κοινή γνώμη, να αντιστρέψει την εικόνα. Η καταγγελία για βασανιστήρια σε βάρος κρατουμένων και η μήνυση που υποβλήθηκε ανέδειξαν ένα μεγάλο κύμα δημοσιοποίησης και έθεσαν επιτακτικά την απαίτηση στην κοινωνία να συγκροτήσει ένα κίνημα αποκαλύψεων τύπου «me too» και στον χώρο των αστυνομικών βασανιστηρίων από ανθρώπους οι οποίοι έχουν κακοποιηθεί κατά τη διάρκεια σύλληψης, προσαγωγής ή κράτησης τους, να αναδειχθεί η πρακτική αυτή και επιτέλους να σταματήσει. Παρά τις οργανωτικές αδυναμίες για την διεξαγωγή μαζικών εκδηλώσεων το ζήτημα φυσικά παραμένει ανοιχτό, όχι μόνο διότι εκκρεμεί η δικαστική διερεύνηση της σχετικής μήνυσης, αλλά γιατί δεν έχει ακόμα διαγράψει τον κύκλο ανάπτυξής του.

– Παρά την αδυναμία της να πειθαρχήσει την κοινωνία, η κυβέρνηση προχώρησε ακάθεκτη στην αξιοποίηση της κοινοβουλευτικής της πλειοψηφίας για τη θεσμική της επέλαση ενάντια στα δικαιώματα και τις ελευθερίες, περνώντας, μετά τα περιβαλλοντικά και εκπαιδευτικά, θεσμικά της νομοθετήματα και το νόμο για τις συναθροίσεις, στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, με την ρευστοποίηση των ατομικών εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση στην πράξη του οκταώρου και την καθιέρωση δυνατότητας απλήρωτων υπερωριών, τον περιορισμό των δικαιωμάτων στην απεργία και στη σωματειακή οργάνωση κλπ. Παρά τις μαζικότατες και τεράστιες διαδηλώσεις σε όλη την χώρα, ο νόμος, όπως ήταν φυσικό, πέρασε, αλλά για την ώρα έχει περάσει μόνο από την Βουλή. Η κυβέρνηση τον προστατεύει πώς και πώς, με συνεχείς προσφυγές στα Δικαστήρια για κήρυξη παράνομων και καταχρηστικών απεργιών, όλως περιέργως όχι πάντοτε με επιτυχία, αλλά εναπόκειται στο εργατικό κίνημα το αν θα μπορέσει να τον αχρηστεύσει στην πράξη, όπως πολλούς άλλους, έχοντας πάντα κατά νου το παλιό σύνθημα των αγωνιστών της Αριστεράς ότι «οι νόμοι καταργούνται στο πεζοδρόμιο».

Τρανή απόδειξη οι απρόσμενοι, μαζικοί και ενωτικοί αγώνες των εργαζομένων διανομέων της e – food και αργότερα της Cosco, που νίκησαν τον Σεπτέμβρη και το Νοέμβρη αντίστοιχα, απέναντι σε παντοδύναμους εργοδοτικά και οικονομικά αντιπάλους και οι πρώτου απέτρεψαν τον εκβιασμό της απόλυσης εάν δεν δεχθούν μπλόκ παροχής υπηρεσιών (δηλαδή να παραστήσουν τους… επαγγελματίες για να μειωθεί το κόστος της εργοδοσίας), οι δε δεύτεροι την βελτίωση του ωραρίου, την κατάργηση των 12ωρων, την εξάωρη βάρδυα, τη σύσταση επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας με συμμετοχή εργαζομένων και τη σύναψη Σ.Σ.Ε.

– Στο μέτωπο της του αντιφασιστικού κινήματος και της καταδίκης της Χρυσής Αυγής, η απροθυμία της κυβέρνησης να συμμορφωθεί ουσιαστικά στο περιεχόμενο της καταδικαστικής απόφασης καταγγέλθηκε επανειλημμένα και ανέδειξε τις ολιγωρίες σχετικά με την προώθηση της δυνατότητας εκτέλεσης του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης για τον Γιάννη Λαγό και την ανεύρεση του δήθεν δραπέτη στο εξωτερικό, Χρήστου Παππά, την απροθυμία μέχρι και σήμερα της κυβέρνησης, αλλά, δυστυχώς, και την ολιγωρία όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης να μεριμνήσουν για την θέσπιση διάταξης καταβολής αποζημίωσης στα θύματα της Χρυσής Αυγής και στις οικογένειες τους για τον δικαστικό αγώνα που διεξήγαγαν και γι’ αυτόν που έχουν μπροστά τους. Την τροποποίηση του εκλογικού νόμου, με αντικείμενο όχι την απαγόρευση συμμετοχής σε προσεχείς βουλευτικές εκλογές όσων έχουν καταδικαστεί για εγκληματική οργάνωση, αλλά απλώς και μόνο την απαγόρευση να κατέχουν θέσης επικεφαλής. Ουσιαστικά δηλαδή την πλήρη παροχή δικαιωμάτων «εκλέγεσθαι» στους κατάδικους ακόμα και για την διεύθυνση της Χρυσής Αυγής. Την πλήρη ανοχή της λειτουργίας γραφείων, εφημερίδων, ιστοσελίδων της Χρυσής Αυγής, έως ότου οι ίδιοι τα έκλεισαν εξαιτίας οικονομικών αδυναμιών, πράγμα αδιανόητο με την καταδίκη τους με το σκεπτικό ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση.

Όπως είναι προφανές, όλα αυτά, σε συνδυασμό και με την κυβερνητική πολιτική, η οποία ουσιαστικά εγκατέστησε στην δική της πολιτική ατζέντα τον ρατσιστικό και ακροδεξιό λόγω της Χρυσής Αυγής, διασπείροντας τον εκεί που την συμφέρει (π.χ. τόποι άφιξης και διαμονής προσφύγων, σύνορα κλπ), ενθάρρυνε τα υπολείμματα της Χρυσής Αυγής και τους μιμητές τους και οδήγησαν σε συγκρότηση νέων ταγμάτων εφόδου, με αποκορύφωμα τα επεισόδια στη Σταυρούπολη και Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης, Νέο Ηράκλειο Αττικής κλπ.
Αποτελεί όμως ιδιαίτερα ελπιδοφόρο μήνυμα ότι ύστερα από καταγγελίες Συνηγόρων Πολιτικής Αγωγής στην Δίκη Χ.Α. στις αρχές Οκτωβρίου 2021 και μετά τα παραπάνω επεισόδια, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διέταξε τις κατά τόπους Εισαγγελίες και Αστυνομία να μη εξαντλείται σε μεμονωμένες προσαγωγές και συλλήψεις, αλλά να διερευνά την ύπαρξη και δράση εγκληματικής οργάνωσης, όπως από σωρεία στοιχείων φαίνεται να προκύπτει.

Την ίδια χρονική περίοδο, ένα μέρος του δικαστικού σώματος δεν δίσταζε να αποφυλακίσει τον Πυρηνάρχη της Νίκαιας και οργανωτή της δολοφονίας Φύσσα, που ήταν ο 3ος από τους 40 καταδικασμένους σε ποινή φυλάκισης χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα κατηγορούμενος για την υπόθεση Χ.Α. που αποφυλακίστηκε. Το γεγονός ότι τρεις μόνο τέτοιες αιτήσεις αναστολής έγιναν δεκτές, επί συνόλου 32 που εκδικάστηκαν μέχρι σήμερα, ασφαλώς δείχνει ότι παρά τη συντηρητική της παράδοση, η πλειοψηφία των Εφετών Αθήνας δεν είναι διατεθειμένη να νομιμοποιήσει και να ξεπλύνει τη δράση τους, δεν παύει όμως η αποφυλάκιση Πατέλη να είναι προκλητική. Αλλωστε και πάλι μετά την κοινωνική και πολιτική κατακραυγή, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου άσκησε αναίρεση κατά της απόφασης αυτής, η οποία εκδικάστηκε και αναμένεται τις επόμενες ημέρες η έκδοση απόφασης.

– Στο προσφυγικό, η εξάντληση της αντοχής των τοπικών κοινωνιών στα νησιά και στα σύνορα, σε συνδυασμό με την δράση των παραστρατιωτικών σωμάτων, δημιούργησε στην κυβέρνηση την αίσθηση επίσης ενός πεδίου υπεροχής. Δυστυχώς γι’ αυτήν, η πρακτική των επαναπροωθήσεων αποκαλύφθηκε τόσο στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όσο και από την επιτόπια επίσκεψη Ευρωβουλεύτριας στην Σάμο με την συνδρομή ηρωικού δικηγόρου ο οποίος, παρακάμπτοντας τους μηχανισμούς συσκότισης της αλήθειας, μπόρεσε να την αναδείξει, ενώ ο Μητσοτάκης άκουσε μπροστά του μια Ολλανδή δημοσιογράφο στη χώρα μας να τον αποκαλεί ψεύτη σχετικά με το θέμα. Οι αυτοκτονίες, οι θάνατοι και τα περιστατικά COVID ανέδειξαν τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που αποκαλούνται, κατ΄ ευφημισμόν, δομές φιλοξενίας, ενώ η λήξη των προγραμμάτων στέγασης και η δυσχέρανση, με κάθε τρόπο, της ένταξης των προσφύγων στο κοινωνικό σύνολο και τις δομές της χώρας, εξακολουθούν να συντηρούν ένα σοβαρό πρόβλημα που, παρά την αριθμητική μείωση των προσφύγων σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, δημιουργεί την ανάγκη μεγαλύτερης στράτευσης, συντονισμού και συσπείρωσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι ο ρατσισμός, η ανοχή των δυσμενών διακρίσεων και η αντιπροσφυγική υστερία αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του παρακράτους και της φασιστικής απειλής. Ενώ οι πνιγμοί σε θαλάσσια ατυχήματα και ναυάγια (μόνο στο τελευταίο δεκαήμερο είχαμε 30 νεκρούς στο Αιγαίο) αποτελούν άλλη μία εκδοχή του εγκλήματος των κλειστών συνόρων.

– Αποκορύφωμα σύνθεσης αστυνομικής βίας, ρατσιστικού εγκλήματος και κάλυψης και των δύο από την κυβέρνηση υπήρξε η δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη. Πολυάριθμη ομάδα δικυκλιστών αστυνομικών πυροβόλησε επανειλημμένα ένα αυτοκίνητο εναντίον άοπλων επιβατών, τους οποίους καταδίωκαν για πολλά χιλιόμετρα στο κέντρο της Αθήνας για κλοπή, σκότωσαν έναν και τραυμάτισαν άλλον έναν. Στη συνέχεια οι δράστες αστυνομικοί έτυχαν καθολικής συμπαράστασης από τους συναδέλφους τους που κατέκλυσαν τα δικαστήρια του Πειραιά, ενώ η πρόσβαση διαδηλωτών που κατήγγειλαν την αστυνομική βία εμποδίστηκε, τον ίδιο τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης, ο οποίος όχι μόνο επισκέφθηκε στο κελί τους κρατούμενους αστυνομικούς, αλλά έκανε και δηλώσεις συμπαράστασης προς αυτούς, και στη συνέχεια έλαβε πειθαρχικά μέτρα εναντίον εκείνων που είχαν ζητήσει να σταματήσει η καταδίωξη, δίνοντας το μήνυμα ξεκάθαρα με ποιον συμπαρατάσσεται. Δεν είναι τυχαίο ότι, όπως αποκαλύφθηκε τις ημέρες αυτές, η αστυνομία, στα πλαίσια πάντα της προανακριτικής της αρμοδιότητας, μερίμνησε για την εξαφάνιση του σημαντικότερου πειστηρίου του εγκλήματος, δηλαδή του αυτοκινήτου των δραστών, εξαλείφοντας την δυνατότητα επισκόπησης του, διαπίστωσης του αριθμού των πυροβολισμών που είχε δεχθεί, των σημείων πυροβολισμού και λοιπών ευρημάτων.

– Η συμπλήρωση χρόνου από την θέσπιση και θέση σε ισχύ του ν. 4703/2020 περί απαγόρευσης συναθροίσεως, του Π.Δ. 81/2020, αλλά και του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Συναθροίσεων, κατέγραψε την πλήρη αχρήστευση του νόμου αυτού, καθώς από τις χιλιάδες διαδηλώσεις οι οποίες διοργανώθηκαν κατά την διάρκεια ισχύος του, ελάχιστες είναι εκείνες για τις οποίες οι διοργανωτές συμμορφώθηκαν δηλώνοντας τις εκ των προτέρων, ορίζοντας υπεύθυνο, ΑΦΜ κλπ. Ένας ακόμα νόμος έμεινε στα χαρτιά και το μοναδικό απομεινάρι του είναι η αυταρχική παρουσία των αστυνομικών της ΟΔΟΣ και των ΜΑΤ παράλληλα στους διαδηλωτές, για να εξασφαλίσουν το εύρος ορισμένων λωρίδων κυκλοφορίας.

– Τον Σεπτέμβριο 2021 τα Πανεπιστήμια λειτούργησαν ξανά, αλλά η πανεπιστημιακή αστυνομία, παρά τις προβλέψεις του νόμου, δεν εγκαταστάθηκε ποτέ εκεί. Προφανώς η αποφασιστικότητα του φοιτητικού κινήματος, αλλά και ενός ιδιαίτερα σεβαστού κινήματος πανεπιστημιακών, που συγκρότησε και αποτύπωσε με πολλούς τρόπους, ατομικά και συλλογικά, την αντίθεση του στην μετατροπή του πανεπιστημίου σε χώρο ένοπλου αστυνομικού ελέγχου, έπαιξε τον ρόλο της.

– Οι εκλογές των δικηγορικών συλλόγων επεφύλασσαν μια μεγάλη ανάσα για την κοινωνία, καθώς τα θριαμβευτικά αποτελέσματα του Θανάση Καμπαγιάννη και της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας όχι μόνο κατέγραψαν ένα ιστορικό υψηλό που συναγωνίζεται επιδόσεις κυρίαρχων παρατάξεων στον χώρο, αλλά κυρίως δικαίωσαν τον σταθερό αγωνιστικό και αντισυστημικό προσανατολισμό ενός πολυάριθμου κινήματος δικηγόρων που συναντήθηκε συχνά με την κοινωνία στις παραπάνω πρωτοβουλίες και κινηματικές δράσεις και εξέφρασε με τον δικό του τρόπο πώς πρέπει να είναι η δικηγορία και οι δικηγορικοί σύλλογοι. Ανάλογα αποτελέσματα υπήρξαν και σε άλλες πόλεις, ιδίως στην Θεσσαλονίκη.
– Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, παρά τα χτυπήματα κάτω από την μέση που δέχθηκε για άλλη μια φορά η ηγεσία της από τα απομεινάρια του δικαστικού συνδικαλιστικού μεσαίωνα την περίοδο της απεργίας πείνας Κουφοντίνα, επειδή πήρε θέση υπερασπίζοντας τα αυτονόητα, εξακολουθεί αλώβητη τον αγωνιστικό της προσανατολισμό, και είχε τη γενναιότητα, το Νοέμβρη 2021, να διοργανώσει εκδήλωση και συναυλία τιμής για την επέτειο του Πολυτεχνείου, όπου ξεχώρισε ο σπάνια αυτοκριτικός λόγος του Προέδρου της για την στάση του δικαστικού σώματος, και ιδίως εκπροσώπων των ανωτάτων Κλιμακίων του την περίοδο της δικτατορίας. Την ίδια περίοδο πέτυχε να αποσυρθεί τροπολογία «αξιολόγησης» των δικαστών που είχε σκοπό να ανοίξει τον δρόμο για το φακέλλωμα και την κατάργηση της ισοβιότητας.

– Η επαναλειτουργία των δικαστηρίων, όπως ήταν επόμενο, έφερε στο προσκήνιο δίκες για διώξεις που εκκρεμούσαν από την περίοδο των κινητοποιήσεων κατά των πλειστηριασμών, αλλά και πολλές δίκες σχετικές με συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών τον Νοέμβρη και Δεκέμβρη 2020. Η διεξαγωγή αυτών των δικών μέχρι τώρα δεν έχει καταγράψει καμία καταδίκη αγωνιστή, καθώς τα αποτελέσματα είναι είτε αθωωτικά είτε αναβλητικά, είτε ακυρώνουν κατηγορητήρια, καταδεικνύοντας την αυθαιρεσία τους και την έλλειψη στοιχείων, είτε γκρεμίζουν θεαματικά σκευωρίες (π.χ. πανηγυρική αθώωση δίκη Ρουβίκωνα). Παράλληλα, δύο σημαντικές δίκες διαρκείας που εξακολουθούν να εξελίσσονται έχουν αρχίσει καταγράφοντας διαφορετικές όψεις της αστυνομικής αυθαιρεσίας, που άλλοτε μόνη και άλλοτε με τη συνεργασία του κοινωνικού ρατσισμού οδηγεί σε εγκλήματα. Αναφέρομαι στη δίκη για τη δολοφονία Ζακ Κωστόπουλου, αλλά και αυτήν της οικογένειας Κατή για όσα έγιναν στα Σεπόλια στις 17.11.2020. Οι σφοδρές επιθέσεις της κυβέρνησης και όλων των φορέων του μπλοκ της αστικής εξουσίας στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες συνέβαλε στη συνειδητοποίηση από ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας ότι αποτελεί προτεραιότητα η οργάνωση των αντιστάσεων στις επιθέσεις αυτές.

Ανάμεσα στα άλλα, ξεχώρισε η συγκρότηση τριών δικαιωματικών οργανώσεων την χρονιά που πέρασε :

α) Η «Πρωτοβουλία Νομικών και Δικηγόρων», βγαλμένη κυριολεκτικά μέσα από το πεδίο της μάχης για την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα και με τρόπαιο την ανάκτηση του δικαιώματος των διαδηλώσεων, τη σύνθεση και τη συγκρότηση ενός ολόκληρου κινήματος του οποίου κέρδισε τον σεβασμό και την καταξίωση.

β) Το «Δίκτυο για την Υπεράσπιση των Δημοκρατικών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών», συγκροτημένο κυρίως από πανεπιστημιακούς αλλά και συνδικαλιστές, διανοούμενους κλπ, με ιδιαίτερα εύστοχες αναρτήσεις, παρεμβάσεις, συνεντεύξεις και εκδηλώσεις.

γ) Η «Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα και την Αλληλεγγύη» (ΚΕΔΔΑ), με πανελλαδική δικτύωση και εκπροσώπηση ανθρώπων του αγωνιζόμενου κινήματος, συνδικαλιστικού και πολιτικού, και με ιδιαίτερα πλούσια δραστηριότητα σε εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις συμπαράστασης στα δικαστήρια κλπ στους λίγους μήνες της ύπαρξης της.

Οι οργανώσεις αυτές, μαζί με άλλες που προϋπήρχαν και που έχουν καταγράψει από χρόνια την θεματική τους (Κ.Ε.Ε.Ρ.Φ.Α., ΣΥ.ΠΡΟ.ΜΕ., Αντιφασιστικός Συντονισμός, Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων, Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα κλπ), προχώρησαν και στο πρώτο κοινό βήμα δράσης τους, που ήταν η διοργάνωση διαβήματος στο Υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ. για την εξασφάλιση της πραγματοποίησης της διαδήλωσης του Πολυτεχνείου, η οποία στέφθηκε με επιτυχία. Είναι αναγκαίο να συντονίσουν τα βήματα τους σε μόνιμη βάση στο μέλλον, να συνθέσουν και να αναβαθμίσουν τους στόχους τους, γιατί έτσι θα βοηθήσουν ουσιαστικά στην ανατροπή των συσχετισμών και την ανάκτηση όσων προσπαθεί η κυβέρνηση να καταργήσει.

– Η χρονιά όμως παραδίδει και άλλες εκκρεμότητες στην επόμενη. Οι «Θεματοφύλακες του Συντάγματος» αποτελούν μια απροκάλυπτα τρομοκρατική – εγκληματική φασιστική οργάνωση, η οποία λειτουργεί με σωρεία στοιχείων δομής και στόχο την τρομοκράτηση του πληθυσμού, αντιμετωπίζοντας μέχρι τώρα την απάθεια της αστυνομίας και της κυβέρνησης, που φυσικά αντιλαμβάνονται με την λέξη «τρομοκρατία» μόνο ό,τι υπάρχει στον αριστερό – αντικαπιταλιστικό χώρο. Λειτουργούν με προμετωπίδα «το κίνημα των αντιεμβολιαστών», το οποίο η κυβέρνηση συνειδητά με πολλούς τρόπους έχει παραγάγει, διότι την βολεύει να κατασκευάζει την αντιπολίτευση που επιθυμεί και τον αντίπαλο απέναντι στον οποίο κυριαρχεί. Η πολιτική ηγεμονία και στόχευση του χώρου αυτού είναι σαφέστατη και διαλύει κάθε περιθώριο αυταπάτης ορισμένων αριστερών, μονίμων τροφίμων των ακροδεξιών και λαϊκιστικών συναθροίσεων, κυρίως όμως επιδιώκει να επαναφέρει στην κοινωνία την πρακτική των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, και γι’ αυτό δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Ανεξάρτητα από τις επιφυλάξεις που μπορεί οποιοσδήποτε να έχει για τον εμβολιασμό, ανεξάρτητα από την αντίθεση, που είναι προφανώς πλήρης και καθολική, στην κυβερνητική πολιτική, η αντίθεση στην φασιστική εκτροπή που αυτήν την φορά εκδηλώνεται με το «αντισυστημικό» πρόσωπο των δήθεν αντιεμβολιαστών πρέπει να είναι απόλυτη.

Τα παραπάνω αποτελούν μερικές από τις αποσκευές που παραλαμβάνει η καινούργια χρονιά από την προηγούμενη. Ο απολογισμός δείχνει εκκρεμότητες, αλλά δείχνει και νίκες. Νίκες που έχουν ιδιαίτερη αξία, καθώς δεν υπάκουσαν σε οποιονδήποτε πολιτικό ή κομματικό σχεδιασμό, δεν αποτέλεσαν ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής και κυρίως γιατί δεν επενδύθηκαν σε πολιτικές και εκλογικές αυταπάτες.

Η εξάρτηση άλλωστε οποιουδήποτε κοινωνικού αγώνα από την μελλοντική εκλογική του επένδυση δεν έχει μεγάλες διαφορές από την προσδοκία των χριστιανών για την Δευτέρα Παρουσία ή κάποιων άλλων για την «λαϊκή εξουσία».

Ακόμα, η άποψη ότι «Η υπεράσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων αποτελεί στόχο του κινήματος, όχι όμως ως αυτοσκοπό αλλά ως βήμα και μέσο για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος» δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο. Θα ήθελα πολύ την ανατροπή αυτή και την υπηρετώ (έτσι τουλάχιστον νομίζω) για πολλά χρόνια. Αλλά ακόμα και για όσους δεν πιστεύουν η δεν αποζητούν την επαναστατική ανατροπή, η κατάκτηση και η υπεράσπιση δικαιωμάτων και ελευθεριών βελτιώνει (όπως η αύξηση στο μεροκάματο και τη σύνταξη και άλλα πολλά) τη σημερινή τους ζωή χωρίς την αναμονή των μετασχηματισμών η την εξάρτηση των διεκδικήσεων από συνολικές πλατφόρμες – πακέτα που απλά εμπεδώνουν την κυριαρχία του μικροσεχταρισμού στο κίνημα διασπούν και ματαιώνουν την ενότητα και τον αγώνα. Αρα είναι και αυτοσκοπός και φυσικά και δεν θα εξαρτήσουμε τον αγώνα από συνολικότερες διεκδικήσεις για να κατακτήσουμε τα δικαιώματά μας. Ο αγώνας για το σήμερα έχει πάντα την αξία του και οι μικρές νίκες διαμορφώνουν το αντικειμενικό και υποκειμενικό έδαφος για την ανατροπή των συσχετισμών, αλλά και την αυτοπεποίθηση που απαιτείται για τις μεγάλες.

Στον αντίποδα του σεχταρισμού υπάρχει η ηττοπάθεια. Ορισμένες απόψεις που γράφονται τελευταία περί «συντηρητικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας και ήττες του λαϊκού κινήματος» μεγαλοποιούν και γενικεύουν όψεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και εμφανίζουν ως δεδομένο αποτέλεσμα τις υπαρκτές επιδιώξεις και προθέσεις των φορέων της αστικής εξουσίας. Και έχει αξία η ανασκευή τους, γιατί σπέρνουν άδικα την απογοήτευση και συμβάλλουν στην αποστράτευση και στον αποπροσανατολισμό. Ήττα υπάρχει όταν υπάρχει μάχη, και μάχη υπάρχει όταν υπάρχουν αντίπαλοι με προσανατολισμό, συνειδητοποίηση της αντιπαλότητας και συγκεκριμένη στόχευση από την μάχη που δίνεται. Ηττα του λαϊκού κινήματος για παράδειγμα υπήρξε στον Εμφύλιο 1946-1949. Ηταν όμως ήττα σε μια μάχη συνειδητή που αποσκοπούσε στην κατάληψη της εξουσίας (τίποτα λιγότερο) και ηττήθηκε επειδή ο αντίπαλος ήταν στρατιωτικά ισχυρότερος και ουσιαστικά πάλευε μαζί με τους Εγγλέζους και, αργότερα, με τους Αμερικάνους. Και κυρίως γιατί η ήττα ξεκινούσε από τον Λίβανο και την Καζέρτα. Οι πολιτικές εξελίξεις της περιόδου 2012 – 2019 δεν περιέχουν καμία ήττα, γιατί πολύ απλά δεν υπήρξε πολιτική σύγκρουση, παρά μόνο εκλογική. Από την στιγμή που το αντιμνημονιακό κίνημα επέλεξε, αντί να στηρίξει αντικαπιταλιστικά πολιτικά προγράμματα «για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος» να επενδύσει τις πολιτικές του προσδοκίες στο εκλογικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και προτίμησε την ανάθεση, την παραίτηση και την υποταγή, απότοκη της οποίας ήταν και η ανοχή στην πολιτική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ πριν και μετά το καλοκαίρι 2015, που οδήγησε σε εξευτελισμό την Αριστερά και την πολυσήμαντη φθορά της μέσα από την άσκηση της διακυβέρνησης, επέλεξε να μην δώσει μάχη ανατροπής, αλλά να την αναθέσει σε εκείνου που τον έπεισαν ότι είναι εκλογικά ικανότεροι. Σήμερα φαίνεται καθαρά πως ούτε και για αυτό δεν είναι άξιοι.

Αλλά το κίνημα, ο κόσμος της Αριστεράς, ακόμα και αυτοί που αποτέλεσαν την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά και της υπόλοιπης, ο κόσμος του κινήματος και των κοινωνικών αντιστάσεων, ούτε σταμάτησε να αγωνίζεται, ούτε ηττήθηκε, ούτε συντηρητικοποιήθηκε. Έδωσε μάχες για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, το προσφυγικό, για τα εργασιακά, την δημόσια υγεία, τις διαδηλώσεις, και εξακολουθεί να τις δίνει κάτω από δυσμενέστατες πολιτικές συνθήκες και χωρίς καμία ελπίδα πολιτικής ή εκλογικής αλλαγής, άμεσης τουλάχιστον, αφού κανένα από τα υπάρχοντα μορφώματα, κοινωνικά και εξωκοινοβουλευτικά, δεν έχουν πείσει ότι είναι σε θέση να κάνουν το οποιοδήποτε βήμα προς την κατεύθυνση αυτή. Αλλά αυτό δεν στερεί την αξία τους, αντίθετα την αναβαθμίζει και διαμορφώνει υποθήκες σοβαρές για το μέλλον τις οποίες οφείλουμε να υπηρετήσουμε. Ακόμα, κριτήριο για τη συντηρητικοποίηση δεν είναι μόνο η ψήφος (που είναι πάντα περιστασιακή και καταγράφει συσχετισμούς μόνο στο εκλογικό σώμα και όχι στο σύνολο της κοινωνίας), αλλά η καθημερινή κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά. Και παρά τις προσπάθειές τους, ούτε φασιστικό ούτε ρατσιστικό κίνημα υπάρχει, ούτε κίνημα στήριξης της αστυνομικής βίας. Γιατί υπάρχουν όλα τα άλλα που περιγράφτηκαν παραπάνω που συγκροτούν δύναμη ικανή πράγματι «για την επαναστατική ανατροπή» εδώ και τώρα, αλλά τουλάχιστον για την αποτροπή της συντηρητικοποίησης και της ήττας. Και όταν εμφανίζουνε τα δεδομένα ως αποτελέσματα στην ουσία τα ενισχύουμε και την υποτιμάμε.

Συνοψίζοντας, θεωρώ ότι η εμπειρία από τον απολογισμό του 2021 οδηγεί στην ανάγκη εκπόνησης επιδιώξεων και διεκδικήσεων οι οποίες θα αποκαθιστούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες και θα περιορίζουν τις μήτρες που τα στερούν και τα υπονομεύουν. Πέρα από την αυτονόητη συμπαράσταση στα θύματα της αστυνομικής και κρατικής καταστολής, την υπεράσπιση του δικαιώματος στις διαδηλώσεις, την αποτροπή της λειτουργίας πανεπιστημιακής αστυνομίας, την ανάκτηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, την κατάργηση του νόμου Χρυσοχοΐδη, του νόμου Κεραμέως και την αχρήστευση του νόμου Χατζηδάκη πιστεύω ότι η εμπειρία από όσα προαναφέρθηκαν σε συνδυασμό με τη συνολική εμπειρία της αστυνομικής καταστολής και αυθαιρεσίας υπαγορεύει τη διεκδίκηση αιτημάτων που να αποδυναμώνουν την αστυνομική αυθαιρεσία και να αποκαθιστούν τη διαφάνεια και την άσκηση των υπερασπιστικών δικαιωμάτων στα θύματα της καταστολής.

Τέτοια είναι :

– Αφαίρεση προανακριτικής εξουσίας από αστυνομία
Πρόκειται για ένα παλιό αίτημα της προοδευτικής νομικής διανόησης που ζητά να περιορίζονται οι αστυνομικές δυνάμεις στις επιχειρησιακές τους και μόνο αρμοδιότητες κατά την διαπίστωση εγκληματικών πράξεων, την σύλληψη κλπ, και στην συνέχεια η υπόθεση να παραδίδεται σε ειδικό δικαστικό σώμα για προανάκριση η προκαταρκτική εξέταση. Δεν εννοώ αυτό που κατά καιρούς εξαγγέλλεται ως «δικαστική αστυνομία» (αρκετές αστυνομίες έχουμε δεν χρειαζόμαστε άλλες), ούτε οποιοδήποτε άλλο ένοπλο και ένστολο σώμα, αλλά σώμα δικαστών με γραμματειακή υποστήριξη, με απαραίτητη προϋπόθεση το πτυχίο Νομικής και την ειδίκευση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που να συντάσσει δικογραφίες, να λαμβάνει μαρτυρικές καταθέσεις, να εξετάζει τους κατηγορουμένους, να διασφαλίζει την άσκηση των δικαιωμάτων τους και στην παράσταση των συνηγόρων τους, να μεριμνά για την παροχή ιατρικής περίθαλψης σε περίπτωση που φέρουν χτυπήματα κατά την σύλληψη τους.

Η διεκδίκηση αυτή είναι απόλυτα αναγκαία για την αποδυνάμωση της αστυνομικής αυθαιρεσίας και τον περιορισμό των σκευωριών, των στημένων δικογραφιών και του «μαγειρέματος» των προανακριτικών διαδικασιών, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, ιδίως στις αυτόφωρες διαδικασίες.

– Κατάργηση της Δ/νσης Εσωτ. Υποθέσεων

Η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της Αστυνομίας αποτελεί ένα πλυντήριο για τις ευθύνες των αστυνομικών, είτε τις ποινικές είτε τις πειθαρχικές, έναν μηχανισμό που παρεμβαίνει αμέσως μόλις εκδηλωθεί η δημόσια κατακραυγή ενάντια σε περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, προκειμένου να χειραγωγήσει τους παθόντες και, μέσα από σκοτεινές και αδιαφανείς διαδικασίες, να οδηγήσει τους δράστες στην ατιμωρησία και την όλη υπόθεση στον τάφο της σιωπής. Οι σχετικές έρευνες, διοικητικές και προκαταρκτικές, πρέπει να ανατίθενται σε Ανεξάρτητο Υπηρεσιακό Μικτό Συμβούλιο ή σε Ειδικό Δικαστικό Σώμα, όπως αυτό που προτείνεται παραπάνω για να αντικαταστήσει την αστυνομική προανακριτική λειτουργία. Τέτοια Αρχή θα μπορούσε να είναι και ο Συνήγορος του Πολίτη, με τον Εθνικό Μηχανισμό Διερεύνησης Περιστατικών Αυθαιρεσίας.

– Άμεση και συνεχής πρόσβαση των παθόντων στις δικογραφίες ΕΔΕ, ποινικών διώξεων κλπ.

Η μυστικότητα της ανάκρισης τις περισσότερες περιπτώσεις δεν λειτουργεί υπέρ της ανακάλυψης των δραστών, αλλά υπέρ του ανεξέλεγκτου των ανακρινόντων. Συχνά μάλιστα οδηγεί σε μειωμένα αποτελέσματα τις έρευνες, αφού απονεκρώνει την πρόσβαση του παθόντος στην δικογραφία, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να μην είναι σε θέση να πληροφορηθεί το περιεχόμενο της και να παρέμβει με τα νόμιμα αποδεικτικά μέσα που διαθέτει. Η μυστικότητα λήγει με την έκδοση του πορίσματος, αλλά τότε είναι αργά. Ειδικά στις περιπτώσεις αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, είναι επιβεβλημένη η αλλαγή της νομοθεσίας, ώστε οι παθόντες να έχουν συνεχή πρόσβαση στις σχηματιζόμενες ποινικές και πειθαρχικές δικογραφίες.

– Δικαίωμα παράστασης υποστήριξης της κατηγορίας σε δίκες αστυνομικής αυθαιρεσίας από Δικαιωματικές Οργανώσεις

Οπως επιτρέπεται σε δίκες που άπτονται περιβαλλοντικών εγκλημάτων, και πρόσφατα και εγκλημάτων κακοποίησης ζώων, όπου δίδεται το δικαίωμα στην μεν πρώτη περίπτωση ακόμα και μεμονωμένα σε πολίτες ατομικά, στην δε δεύτερη σε φιλοζωικές οργανώσεις να παρίστανται στο δικαστήριο για την υποστήριξη της κατηγορίας εναντίον προσώπων που φέρεται ότι παραβιάζουν την παραπάνω νομοθεσία, να καθιερωθεί το ίδιο στις περιπτώσεις ανακριτικών και δικαστικών διαδικασιών που διερευνούν περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας. Το ίδιο ισχύει και για το δικαίωμα αντιφασιστικών οργανώσεων να παρίστανται ως υποστηρικτές της κατηγορίας σε δίκες για εγκλήματα με ναζιστικό κίνητρο.

– Δικαίωμα πρόσβασης σε οπτικοακουστικό υλικό

Το οπτικοακουστικό υλικό το οποίο συλλέγεται από παρακολούθηση συναθροίσεων, συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας, συλλήψεις, περιστατικά αστυνομικής βίας κλπ, πρέπει να τίθεται άμεσα στην διάθεση Ανεξάρτητης Αρχής και, μέσω αυτής, στην διάθεση των πολιτών που έχουν έννομο συμφέρον από αυτό και, σε κάθε περίπτωση, των δικαιωματικών οργανώσεων με τις αρμοδιότητες που προαναφέρθηκαν. – Απαγόρευση χρήσης χημικών και δίκυκλων και αντλιών σε διαδηλώσεις.

– Δικαίωμα φωτο-βίντεο αστυνομικών από διαδηλωτές

Εξίσου σημαντικό είναι να νομοθετηθεί το δικαίωμα των διαδηλωτών να φωτογραφίζουν και να βιντεοσκοπούν τους αστυνομικούς την ώρα που ασκούν εξουσία. Είναι αυτονόητο ότι η άσκηση δημόσιας εξουσίας εκ μέρους οποιουδήποτε φορέα της δεν συνιστά προσωπικό δεδομένο αυτού, ώστε να υπόκειται σε οποιασδήποτε μορφής απαγόρευση και περιορισμό.

– Απαγόρευση αστυνομικών σε ώρα υπηρεσίας πλην της ένστολης φρουράς να παρευρίσκονται στο ακροατήριο δίκης

Να απαγορευθεί σε αστυνομικούς σε ώρα υπηρεσίας, πλην της απαιτούμενης φρουράς των δικαστηρίων, να παρευρίσκονται στο ακροατήριο δίκης. Η πρακτική των αστυνομικών που πρόσφατα επισημάνθηκε επανειλημμένα στην δίκη της οικογένειας Κατή για τα περιστατικά των Σεπολίων είναι μια παλιά πρακτική, η οποία αποσκοπεί στην μείωση της χωρητικότητας του ακροατηρίου από πρόσωπα που προσέρχονται για να παρακολουθήσουν την δίκη και για να συμπαρασταθούν στους παθόντες κατηγορούμενους, στην καταγραφή και παρακολούθηση των προσώπων που βρίσκονται για να παρακολουθήσουν την δίκη, και συχνά τους προπηλακισμούς και την δημιουργία επεισοδίων σε βάρος τους.

Όμως το δικαίωμα δημοσιότητας της δίκης έχει καθιερωθεί υπέρ των πολιτών ως εκδήλωση της λαϊκής κυριαρχίας, δεδομένου ότι το δικαίωμα παρακολούθησης της δίκης συνιστά στοιχειώδες δικαίωμα ελέγχου του τρόπου λειτουργίας της δικαστικής εξουσίας και, συνεπώς, ο περιορισμός της άσκησης του από δημόσιες υπηρεσίες και, πολύ περισσότερο, κατασταλτικές δυνάμεις, αντίκειται στην φιλοσοφία της θέσπισης του και στην ουσία της λειτουργίας του, ενώ δεν προβλέπεται και ως μορφή ανακριτικής διείσδυσης στη νομοθεσία.

Με αυτά ολοκληρώνω τις σκέψεις μου για τον απολογισμό της χρονιάς που τελειώνει. Και όπως λέγαμε στις Αριστερές Συσπειρώσεις Φοιτητών τη δεκαετία 1980 :

Εχουμε το δικαίωμα στην ελπίδα όσο εργαζόμαστε για τη βεβαιότητα που την γεννάει.

Ας εργαστούμε λοιπόν όπως αντιστοιχεί και το 2022 !

Πηγή

Μαθήματα επιθετικού Marketing από Γεωργιάδη: «Όταν πουλάς τουρισμό, πρέπει να πουλάς ότι είσαι ασφαλής»

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, παραδέχεται στον αέρα πρωινής ενημερωτικής εκπομπής του ΣΚΑΪ, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψευδώς ισχυριζόταν το τέλος της πανδημίας, κάνοντας λόγο για το «τελευταίο μίλι» λόγω... τουρισμού. «Πολύ καλά έκανε ο πρωθυπουργός και έλεγε για τελευταίο μίλι, και μακάρι να το ξαναπεί. Όταν πουλάς τουρισμό και είσαι πρωθυπουργός μίας χώρας, πρέπει να πουλάς προς τα έξω στους πιθανούς σου πελάτες, ότι είσαι μία υγειονομικά ασφαλής χώρα», δηλώνει κυνικά ο Υπουργός Ανάπτυξης.

Καθρέφτης της έκτασης και της συστηματικής χρήσης ψευδών δεδομένων και δηλώσεων για να χτιστεί επικοινωνιακά το προφίλ μιας επιτυχημένης κυβέρνησης, την ώρα που η πανδημία σκοτώνει δυσανάλογα μεγάλο αριθμό πολιτών και απειλεί τη χώρα με νέο λουκέτο, είναι τα όσα δήλωσε στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του ΣΚΑΪ ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων και αντιπρόεδρος της ΝΔ Άδωνις Γεωργιάδης.

Προσπαθώντας να απαντήσει στις ανησυχίες που διατυπώθηκαν για την καθυστέρηση επιβολής επαρκών περιοριστικών μέτρων για την πανδημία, την ώρα που τα επιδημιολογικά δεδομένα δείχνουν ότι η Όμικρον ετοιμάζεται να σαρώσει τη χώρα ενώ τα νοσοκομεία είναι ακόμη ασφυκτικά γεμάτα, ο κ. Γεωργιάδης «νίπτοντας τας χείρας του» πρότεινε να «μάθουμε να ζούμε με την πανδημία … θα φύγει όταν είναι να φύγει». Ήταν η παρατήρηση δημοσιογράφου ότι τουλάχιστον για «τελευταία μίλια δεν θα ξαναπείτε; Τέλος», που έφερε τις σοκαριστικές δηλώσεις που ακολούθησαν.

«Τα “τελευταία μίλια” θυμάμαι τα είχε πει ο κ. πρωθυπουργός πριν τη Δέλτα» και περιέργως οι δημοσιογράφοι του ΣΚΑΪ επιβεβαίωσαν ότι ήταν «στις αρχές του καλοκαιριού». Άλλος στο πάνελ διόρθωσε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, γιατί η συγκριμένη φράση ειπώθηκε στο πρωθυπουργικό διάγγελμα του Φεβρουαρίου 2021, όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη καθυστερημένα επέβαλε περιοριστικά μέτρα, αποτυγχάνοντας να περιορίσει το τρίτο κύμα της πανδημίας κυρίως στην Αττική που τελικά κόστισε σχεδόν 5.000 ζωές (και ενώ είχε προηγηθεί η τραγωδία των 4.200 νεκρών του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2020 κυρίως στη Θεσσαλονίκη και τη βόρειο Ελλάδα, επίσης λόγω καθυστέρησης επιβολής μέτρων για να μην θιγούν οι εορτασμοί του Αγίου Δημητρίου και η στρατιωτική παρέλαση).

«Το είπε πριν τη Δέλτα», επέμεινε ο κ. Γεωργιάδης, προσπαθώντας να συνδέσει χρονικά το «τελευταίο μίλι» Μητσοτάκη με μία εικόνα βελτίωσης, ενώ ειπώθηκε πριν το lockdown στην Αττική με τον τεράστιο αριθμό θυμάτων.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά «μακάρι να το ξαναπεί … όταν “πουλάς” τουρισμό και είσαι πρωθυπουργός, πρέπει να “πουλάς” προς τα έξω, στους πελάτες, ότι είσαι υγειονομικά ασφαλής χώρα», συνέχισε ο κ. Γεωργιάδης. Δηλαδή, νομιμοποίησε τις ψευδείς δηλώσεις σε πρωθυπουργικό διάγγελμα προς τους πολίτες, για άλλους σκοπούς της κυβέρνησης, πλην της ενημέρωσης των πολιτών! Πρόκειται για τον ίδιο πολιτικό που έχει πολλάκις μεμφθεί άλλα πολιτικά συστήματα και ηγεσίες χωρών για τον τρόπο με τον οποίο ενημέρωναν τους πολίτες…

«Και αυτή η δήλωση του πρωθυπουργού και όλη η στρατηγική μας είχε αποτέλεσμα, χιλιάδες άνθρωποι δούλεψαν στην Ελλάδα, έκαναν τζίρο, πήγαν καλά. Άρα, αφήστε τις ειρωνίες για τον κύριο πρωθυπουργό», απαίτησε ο κ. Γεωργιάδης, κάνοντας παρατήρηση στη δημοσιογράφο, Μαρία Αναστασοπούλου, «υπενθυμίζοντάς της» ότι «οι επιχειρήσεις πληρώνουν τον ΣΚΑΪ για να κάνει εκπομπές».

Πηγή

Οριζόντια μέτρα με κούνημα δαχτύλου στους πολίτες και «θα σας κλείσουμε τη μουσική»

Τι κι αν στην Ελλάδα οι ειδικοί προειδοποιούν για έξαρση της πανδημίας με 5ψήφιο αριθμό κρουσμάτων καθημερινά, η κυβέρνηση πρώτα θα γιορτάσει την αλλαγή του χρόνου και μετά θα εφαρμόσει μέτρα με τιμωρητικό χαρακτήρα που επιβαρύνουν τους πολίτες οικονομικά, πέραν όλων των άλλων. Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας κι ακόμη η κυβέρνηση συζητά για τη μουσική στα μαγαζιά, αντί για ουσιαστικά μέτρα όπως ενίσχυση του ΕΣΥ και των ΜΜΜ. Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας κι ακόμη τα μέτρα που παίρνονται έχουν τιμωρητικό χαρακτήρα, με την ευθύνη να δείχνει μοναχά τους πολίτες.

της Γεωργίας Κριεμπάρδη

 

Ανακοινώθηκαν νέα μέτρα για τη διαχείριση της πανδημίας εν όψει των γιορτών. Βέβαια, τα μέτρα ισχύουν από τις 3 Ιανουαρίου κι έπειτα. Η κυβέρνηση ήταν αποφασισμένη να μην «χαλάσει» τις γιορτές, θέτοντας στον κεντρικό της άξονα την οικονομία με όποιο κόστος. Τι κι αν σήμερα 27 Δεκεμβρίου το κοντέρ σημείωσε ρεκόρ κρουσμάτων πάνω από 9.000, τα μέτρα θα ισχύσουν από την ερχόμενη Δευτέρα. Μέτρα κι άλλα μέτρα κι άλλα μέτρα αν δεν είμαστε καλά παιδιά, όπως έκανε σαφές ο υπουργός Υγείας, λέγοντας πως επόμενο βήμα είναι «θα σας κλείσουμε τη μουσική» και «θα σας κλείσουμε τα γήπεδα».

Τα νέα μέτρα θα ισχύουν με το νέο έτος, από τις 3 Ιανουαρίου και για δύο εβδομάδες, και θα επανεξετάζονται, καθώς η μετάλλαξη Όμικρον σημειώνει μεγάλη άνοδο, κυρίως στην περιοχή της Αττικής, χωρίς σημαντική επίπτωση στις νοσηλείες, σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας. Πρόκειται μάλιστα για οριζόντια μέτρα, αν και η κυβέρνηση διαμήνυε πως αυτό δε θα ξανασυνέβαινε.

Συγκεκριμένα από τις 03/01 μέχρι και τις 16/01 θα ισχύουν:

-Υποχρεωτική χρήση μάσκας υψηλής προστασίας τύπου ffp2 ή ΚΝ95, ή διπλή μάσκα χειρουργική ή υφασμάτινη με σύσταση την υψηλής προστασίας, τόσο στα σούπερ μάρκετ όσο και στα μέσα μεταφοράς, αλλά και για το προσωπικό εστίασης. Σύσταση για διπλή μάσκα ή υψηλής προστασίας τύπου ffp2 ή ΚΝ95, όπου υπάρχει συγχρωτισμός.

-Ωράριο στην εστίαση μέχρι τις 12, τραπέζια με μετρικές αποστάσεις έως 6 άτομα, απαγορεύεται για ορθίους. Η μουσική δε διακόπτεται για την ώρα.

-Οι αθλητικοί χώροι και τα γήπεδα θα λειτουργούν με 10% πληρότητα με ανώτατο όριο τα 1000 άτομα. Αν δεν τηρηθούν τα μέτρα, θα γίνονται κεκλεισμένων.

-Στις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και χρονίων πασχόντων, επισκεπτήριο με PCR 48 ωρών και αυστηροποίηση επισκεπτηρίων στα νοσοκομεία.

-Τηλεργασία στο έως 50% σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, με κυλιόμενο ωράριο.

«Δεν παίρνουμε μέτρα; Γκρινιάζετε. Παίρνουμε; Πάλι γκρινιάζετε» θα ισχυριστεί η κυβέρνηση που αποδεικνύεται ευαίσθητη στην κριτική μιας και τα κυρίαρχα ΜΜΕ πλέουν με το μέρος της. Στην υπόλοιπη Ευρώπη μέτρα για την αναχαίτιση της πανδημίας έχουν ήδη παρθεί και μάλιστα είναι αυστηρά.

Τα μέτρα αυτά κυμαίνονται από το αυστηρό λοκντάουν της Ολλανδίας (όπου ως τουλάχιστον τις 14 Ιανουαρίου παραμένουν κλειστά μπαρ, εστιατόρια και καταστήματα εκτός από τα ουσιώδη), ως τον περιορισμό ατόμων στις συναθροίσεις σε σπίτια, το κλείσιμο μπαρ και εστιατορίων νωρίτερα από το κανονικό, τη ματαίωση εορταστικών εκδηλώσεων και τα τεστ PCR για τις μετακινήσεις μεταξύ κρατών.

Όπως παρατηρεί και ο διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας Αντουάν Φλαό, οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης «κινούνται πιο γρήγορα επειδή δεν θέλουν να καταρρεύσουν τα νοσοκομεία τους» ενώ για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης «οι περιορισμοί και τα λοκντάουν αποτελούν την έσχατη λύση».

Τι κι αν στην Ελλάδα οι ειδικοί προειδοποιούν για έξαρση της πανδημίας με 5ψήφιο αριθμό κρουσμάτων καθημερινά, η κυβέρνηση πρώτα θα γιορτάσει και μετά θα λάβει τιμωρητικά μέτρα. Κι αν δεν τα τηρήσουν οι πολίτες, προειδοποίησε και με άλλα μέτρα ο Θάνος Πλεύρης. Κι όταν λέμε μέτρα, μη φανταστείτε κάτι βοηθητικό για το σύστημα Υγείας ή κάποια καμπάνια ενημέρωσης, αλλά κλείσιμο της μουσικής στην εστίαση.

Πρώτα γιορτές και οικονομία, μετά μέτρα και τιμωρία

Η κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές πως ενδιαφέρεται για την οικονομία με όποιο κόστος. Τα μέτρα δε φαίνεται πως στοχεύουν στον έλεγχο της πανδημίας αλλά επιβαρύνουν και πάλι τον πολίτη. Η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να δώσει δωρεάν τεστ σε όλους ώστε να γίνονται έλεγχοι, ιχνηλατήσεις και να ελεγχθεί η διασπορά, αλλά επιλέγει τιμωρητικά ημίμετρα, τα οποία μάλιστα αν δεν τηρηθούν, θα έχουν και συνέπειες. Κουνώντας το δάχτυλο στους πολίτες, ο υπουργός προειδοποίησε με κλείσιμο μουσικής στην εστίαση και αγώνες κεκλεισμένων των θυρών στα γήπεδα αν δεν είμαστε καλά παιδιά.

Η κυβέρνηση επιλέγει ένα μοντέλο διαχείρισης που δεν έχει αποδώσει. Αρνείται πεισματικά την εφαρμογή μέτρων σε συγκεκριμένους χώρους. Από τα μέτρα, στο απυρόβλητο και πάλι η Εκκλησία. Τα μέτρα δε στοχεύουν στην πειθώ. Οι ευθύνες μετακυλίονται αποκλειστικά και μόνο στον πολίτη. Στον πολίτη που μάλιστα θα επιβαρυνθεί και οικονομικά, μιας και καλείται να αγοράσει μάσκα υψηλής προστασίας τύπου ffp2 ή ΚΝ95 ή διπλές μάσκες χειρουργικές ή υφασμάτινες. Ο πολίτης που και πάλι την πληρώνει, μιας και βλέπει πλήρη απουσία κοινωνικού κράτους.

Άλλωστε, και προ λίγων ημερών ο υπουργός Ανάπτυξης κι Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, μίλησε για τα νέα μέτρα της κυβέρνησης λόγω μετάλλαξης Όμικρον, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «χρεοκοπία και μνημόνια θα φέρουν τα δωρεάν rapid test». Οι ειδικοί έχουν άλλη άποψη. Κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για την επιδημία στην Ιατρική Σχολή Αθηνών ο καθηγητής κ. Σωτήρης Τσιόδρας, προ λίγων ημερών δήλωσε πως ο εμβολιασμός με την τρίτη δόση είναι το πρώτο και βασικό μέτρο που πρέπει να υιοθετηθεί από τους πολίτες. «Ένας στους 2 δικαιούχους στην Ελλάδα έχει λάβει την αναμνηστική δόση, περίπου 3 εκατομμύρια πολίτες. Από τους δικαιούχους της αναμνηστικής δόσης άνω των 60 ετών, έχει εμβολιαστεί ή έχει κλείσει ραντεβού το 88,6%ενώ στα άτομα ηλικίας κάτω των 60 ετών το ποσοστό είναι στο 60,1%».Η διενέργεια συχνού και τακτικού ελέγχου, self test και rapid test, είναι το δεύτερο μέτρο που θα παρέχει επιπλέον προστασία στους εμβολιασμένους, πρόσθεσε.

Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας κι ακόμη η κυβέρνηση συζητά για τη μουσική στα μαγαζιά, αντί για ουσιαστικά μέτρα όπως ενίσχυση του ΕΣΥ και των ΜΜΜ που αποτελούν εστία υπερμετάδοσης. Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας κι ακόμη τα μέτρα που παίρνονται έχουν τιμωρητικό χαρακτήρα, με την ευθύνη να δείχνει μοναχά τους πολίτες που φανερά βλέπουν τα κενά των μέτρων, που συν τοις άλλοις ενισχύουν τον κοινωνικό διχασμό.

Πηγή

Μια φορά και έναν καιρό το 2021…

Παραμερίζοντας τον κορονοϊό, που για άλλη μια χρονιά μονοπώλησε το ενδιαφέρον και την προσοχή κυβερνήσεων, διεθνών οργανισμών, νοικοκυριών, επιχειρήσεων και μεμονομένων ατόμων, κάνουμε ένα γρήγορο και μη εξαντλητικό flash back στη χρονιά που μας πέρασε. Πραξικοπήματα, τουριστικά διαστημικά ταξίδια, πολλές γυναικοκτονίες, δολοφονίες και πολιτικές ανατροπές σημάδεψαν το 2021.

Λίγο το μονοπώλιο της προσοχής μας από την πανδημία του κορονοϊού και λίγο η φύση της νέας τεχνολογίας των ειδήσεων που σε κάνει να τις ξεχνάς με το που τις διάβασες, δίνουν την εντύπωση ότι  ζούμε τη μέρα της μαρμότας και ότι όλα εξελίσσονται σε ένα χρονικό κενό. Και όμως, τουριστικά διαστημικά ταξίδια, πραξικοπήματα, πολλές γυναικοκτονίες, δολοφονίες και θάνατοι σημάδεψαν το 2021. Αρκεί ένα σύντομο επιλεκτικό flashback στη χρονιά που μας περάσε για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας. Εξάλλου ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη είναι ο αγώνας ενάντια στην εξουσία.

Η χρονιά ξεκινάει θεαματικά στις 6 Γενάρη με την εισβολή των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ προκειμένου να ανατραπεί το εκλογικό αποτέλεσμα της νίκης Μπάιντεν.

Το Φλεβάρη, πραγματοποιείται στρατιωτικό πραξικόπημα στη Μιανμάρ με την πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας να το καταδικάζει. Η Ελλάδα ντύνεται στα λευκά με την επέλαση της Μήδειας. Σε μια άλλη ελληνική τραγωδία, εκτυλίσσεται και η υπόθεση Λιγνάδη ο οποίος προφυλακίζεται, και παραλίγο να κοστίσει τη θέση της υπ. πολιτισμού Μενδώνη. Την ίδια ώρα χιλιάδες κόσμου διαδηλώνουν για τον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.

Το Μάρτιο για πρώτη φορά στην ιστορία συναντιούνται στο Ιράκ ο ηγέτης της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, Πάπας Φραγκίσκος και ο ηγέτης του σιιτικού ισλάμ, Αγιατολάχ αλ Σιστάνι. Πρωτοφανές είναι επίσης και το φράξιμο της διώρυγα του Σουέζ από το πλοίο εμπορευματοκιβωτίων Ever Given, μήκους 400 μέτρων. Η φραγή κράτησε 6 μέρες. Στην Ελλάδα, στην Αθήνα, σε πλατεία της Νέας Σμύρνης αστυνομικός ξυλοκοπάει νεαρό με πρόσχημα την τήρηση των μέτρων κατά του κορονοϊού και έτσι πυροδοτείται μια σειρά διαδηλώσεων κατά της αστυνομικής βίας στην Ελλάδα.

Τον Απρίλιο, πεθαίνει ο πρίγκιπας Φίλιππος, δούκας του Εδιμβούργου σε ηλικία 99 ετών, και αφήνει μονάχη της τη βασίλισσα Ελισάβετ. Στην Ελλάδα, στον Άλιμο, δολοφονείται ο αστυνομικός συντάκτης και δημοσιογράφος Γιώργος Καραϊβάζ. Μέχρι σήμερα η ελληνική αστυνομία δεν έχει σημειώσει καμία πρόοδο στην εξιχνίαση της δολοφονίας και δεν έχει δημοσιοποιήσει κανένα στοιχείο.

Το Μάιο, στα ελληνικά εδάφη επιτέλους γίνεται σταδιακά η άρση του λοκντάουν που είχε ξεκινήσει ήδη από το Νοέμβριου του 2020. Παράλληλα, στην Ιερουσαλήμ οι ισραηλινές δυνάμεις κάνουν έφοδο στο μουσουλμανικό τέμενος του Al Aqsa και ξεκινούν οι βομβαρδισμοί μεταξύ Ισραήλ και λωρίδας της Γάζας με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Στην Κολομβία, 24 νεκροί είναι ο θλιβερός απολογισμός από τις βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία στο πλαίσιο των διαδηλώσεων ενάντια στη φορολογική μεταρρύθμιση.

Τον Ιούνιο πέφτει για πρώτη φορά στην ιστορία η Σουηδική κυβέρνηση υπό τον Stefan Lofven αφού αποτυγχάνει να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη βουλή. Στα δικά μας, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ομολογεί για το φρικτό έγκλημα που διέπραξε στα Γλυκά Νερά και αφαίρεσε τη ζωή της συζύγου του  Κάρολαιν Κράουτς.

Τον Ιούλιο, καταγράφεται η πιο υψήλη θερμοκρασία στο Death Valley στην Καλιφόρνια στους 54,4 βαθμούς Κελσίου ενώ ο Jeff Bezos με την εταιρεία του Blue Origin  πραγματοποιούν την πρώτη τουριστική διαστημική πτήση διάρκειας περίπου 10 λεπτών. Σε ένα ελληνικό νησί, στη Φολεγάνδρο, λαμβάνει χώρα ακόμα μία γυναικοκτονία (από τις 14 συνολικά για το 2021) που σόκαρε την ελληνική κοινωνία και κόστισε τη ζωή στη Γαρυφαλλιά.

Τον Αύγουστο, η Τουρκία και η Ελλάδα ζουν εφιαλτικές μέρες με τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές που μαίνονταν χωρίς σταματημό. Στην Ελλάδα μόνο καίγονται 950,000 στρέμματα συνολικά. Για πρώτη φορά στην ιστορία βρέχει στο ψηλότερο σημείο της Γροιλανδίας ενώ παράλληλα τα αμερικανικά στρατεύματα ολοκληρώνουν την απόσυρση των αποστολών τους στο Αφγανιστάν και η χωρά σταδιακά παραδίνεται στα χέρια των Ταλεμπάν.

Ο Σεπτέμβριος σηματοδοτεί το τέλος της 16ετους καγκελαρίας της Άνγκελα Μέρκελ με τις γερμανικές εκλογές που αναδεικνύουν τελικά τον σοσιαλδημοκράτη Όλαφ Σολτς στο τιμόνι της χώρας. Ο Elon Musk ζηλεύει από τον Jeff Bezos και στέλνει και αυτός ταξιδιώτες στο διάστημα με την εταιρεία του SpaceX σε μια ιδιωτική πτήση, που θα έκανε τον γύρο της Γης για τρεις ημέρες. Στην Ελλάδα, ο σπουδαίος συνθέτης διεθνούς φήμης και αναγνώρισης, Μίκης Θεοδωράκης πεθαίνει σε ηλικία 96 ετών.

Τον Οκτώβριο βγαίνουν στη δημοσιότητα τα Pandora Papers που περιλαμβάνουν διαρροές οικονομικών εγγράφων τεράστιου όγκου που αφορούν σε offshore εταιρείες και μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς και φοροδιαφυγές εκατομμυρίων από πολιτικές προσωπικότητες παγκοσμίως. Ενώ ξεσπάει πραξικόπημα στο Σουδάν. Ένα σκάνδαλο διαφθοράς και χρηματισμού οργανισμού ΜΜΕ οδηγεί σε παραίτηση τον αυστριακό καγκελάριο Κουρτς. Ενώ στην Ελλάδα ξεκινάει η δίκη της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου και πεθαίνε η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά.

Τον Νοέμβριο εντείνεται το μεταναστευτικό-προσφυγικό φαινόμενο στα σύνορα Πολωνίας και Λευορωσίας ενώ ο Λουκασένκο χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες σα μοχλό πίεσης στην ΕΕ για την άρση των κυρώσεων που του έχουν επιβληθεί. Τον ίδιο μήνα στην πλημμυρισμένη Γλασκώβη γίνεται Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ για το Κλίμα. 

Το Δεκέμβριο, η περιβόητη μελέτη Τσίοδρα-Λύτρα επιβεβαιώνει ότι η πανδημική διαχείριση εκ μέρους της κυβέρνησης είναι τουλάχιστον ανεπαρκής και εγκληματική. Οι εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑΛ αναδεικνύουν πρόεδρο του κόμματος τον Ν. Ανδρουλάκη. Ενώ οι πανηγυρισμοί στη Χιλή για την εκλογή του νέου αριστερού προέδρου Γκάμπριελ Μπόριτς κλείνει τη χρονιά λίγο πιο αισιόδοξα.

Πηγή

«Η αληθινή δημοκρατία είναι το άθροισμα της αντίστασής μας»

 Tο πάντα επίκαιρο μήνυμα του Τζούλιαν Ασάνζ, που το εκφώνησε από το μπαλκόνι της πρεσβείας του Ισημερινού στο Λονδίνο, τα Χριστούγεννα του 2012. Λίγο πριν μπει το 2022, που τον βρίσκει, και αυτό, στη βρετανική φυλακή υψίστης ασφαλείας Μπέλμαρς.

Στις 20 Δεκεμβρίου του 2012, ήδη έξι μήνες έγκλειστος στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, ο Τζούλιαν Ασάνζ βγήκε στο μπαλκόνι του κτηρίου και απευθύνθηκε στους ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί, και συγκεντρώνονταν εκεί κάθε μέρα, για να του συμπαρασταθούν αλλά και να αποτρέψουν την οποιαδήποτε βιαιότητα των βρετανικών αρχών. 

Την ομιλία του αυτή μεταφράζουμε σήμερα στα ελληνικά, πιστεύοντας ότι παραμένει πάντα επίκαιρη και δείχνει γιατί είμαστε και θα είμαστε πάντα στο πλευρό του. 

«Καλησπέρα Λονδίνο. Τι θέαμα για τα ταλαίπωρα μάτια μου! Οι άνθρωποι με ρωτούν τι μου δίνει ελπίδα. Λοιπόν, η απάντηση είναι εδώ μπροστά μου. 

Σε αυτό εδώ το κτήριο μπήκα πριν έξι μήνες, πριν 185 μέρες. Κι έγινε το σπίτι μου, το γραφείο μου και το καταφύγιό μου. Χάρη στην ηθική στάση της κυβέρνησης του Ισημερινού και την υποστήριξη των ανθρώπων της, είμαι ασφαλής μες σε αυτή την πρεσβεία, και μπορώ να σας απευθυνθώ. 

Και κάθε μέρα ανεξαιρέτως, για 185 μέρες, απέξω, άνθρωποι σαν κι εσάς παρακολουθούν την πρεσβεία, βρέξει χιονίσει. Κάθε μέρα ανεξαιρέτως. Ήρθα εδώ το καλοκαίρι, και είναι χειμώνας. 

Αυτό που με κράτησε όρθιο είναι η Αλληλεγγύη και είμαι ευγνώμων για τις προσπάθειες ανθρώπων σε όλο τον κόσμο ώστε να στηριχθούν τα WikiLeaks, να στηριχθεί η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία του Τύπου, τα θεμελιώδη αυτά στοιχεία κάθε δημοκρατίας. 

Αν και η ελευθερία μου είναι περιορισμένη, είμαι ακόμη ικανός να επικοινωνήσω αυτά τα Χριστούγεννα, σε αντίθεση με τους 232 δημοσιογράφους που σήμερα περνούν τη νύχτα στη φυλακή. 

Σε αντίθεση με τον Γκότφριντ Σβάρτολμ στη Σουηδία αυτό το βράδυ. 

Σε αντίθεση με τον Τζέρεμυ Χάμμοντ στη Νέα Υόρκη, αυτό το βράδυ.  

Σε αντίθεση με τον Ναμπίλ Ρατζάμπ στο Μπαχρέιν, αυτό το βράδυ.

Και σε αντίθεση με τον Μπράντλεϊ Μάννινγκ, που έκλεισε μόλις τα 25 του χρόνια, ένας νεαρός άνδρας που διατήρησε την αξιοπρέπειά του, έχοντας περάσει πάνω από το 10% της ζωής του στη φυλακή, χωρίς δίκη, κάποτε σε ένα κλουβί, γυμνός, χωρίς τα γυαλιά του.

Και σε αντίθεση με τόσους άλλους που η δυστυχία τους συνδέεται με την δική μου. 

Χαιρετίζω αυτούς τους γενναίους άνδρες και τις γενναίες γυναίκες. Και χαιρετίζω τους δημοσιογράφους και τα Μέσα που συνεχίζουν να καλύπτουν όσα συμβαίνουν σε αυτούς τους ανθρώπους, και τους δημοσιογράφους που συνεχίζουν να δημοσιεύουν την αλήθεια αντιμέτωποι με διώξεις, διώξεις και απειλές – αυτούς που βλέπουν σοβαρά τη δημοσιογραφία και τη δημοσιοποίηση. 

Γιατί, όλα ξεκινούν από την αποκάλυψη της αλήθειας. Ότι χτίζουμε γιγαντώνεται μόνο αν έχει γερά θεμέλια. Ο πολιτισμός μας είναι ισχυρός μόνον όταν η ιδέες του είναι αληθινές. Όταν χτίζουν οι διεφθαρμένοι, όταν αντί τσιμέντου βάζουν χώμα, όταν αντί για καθαρό ατσάλι βάζουν σκουριασμένο, το κτίσμα δεν παρέχει καμμιά ασφάλεια στη ζωή. 

Κι όταν τα Μέσα είναι διεφθαρμένα, όταν οι πανεπιστημιακοί μας είναι δειλοί, όταν η ιστορία μας γεμίζει μισές αλήθειες και ψέμματα, ο πολιτισμός μας δεν θα είναι ποτέ δίκαιος, και δε θα αγγίξουμε ποτέ τον ουρανό. 

Οι κοινωνίες μας είναι διανοητικές παραγκουπόλεις. Τα πιστεύω μας για τον κόσμο και για εμάς τους ίδιους έχουν δημιουργηθεί από το ίδιο σύστημα που ψεύδεται για να μας οδηγήσει ξανά και ξανά σε πολέμους, στους οποίους έχουν σκοτωθεί εκατομμύρια. 

Δεν μπορείς να χτίσεις έναν ουρανοξύστη από πλαστελίνη. Και δεν μπορείς να χτίσεις έναν δίκαιο πολιτισμό με άγνοια και ψέμματα.  

Οφείλουμε να εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλο. Οφείλουμε να τιμούμε αυτούς που αποκαλύπτουν την αλήθεια και να καταγγέλουμε όσους δηλητηριάζουν την ικανότητά μας να κατανοήσουμε τον ίδιο τον κόσμο μας. 

Η ποιότητα του λόγου μας καθορίζει το όριο του πολιτισμού μας. Αλλά αυτή η γενιά έχει σταθεί όρθια, και ριζοσπαστικοποιεί στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Για πρώτη φορά στην ιστορία ,οι ίδιοι οι δημιουργοί της είναι και αυτοί που επηρεάζονται από αυτήν.

Και για τους άλλους δημοσιογράφους και τα Μέσα: η δουλειά σας μιλάει από μόνη της, όπως και τα εγκλήματα πολέμου σας.

Χαιρετίζω όσους αναγνωρίζουν την ελευθερία του Τύπου και το δικαίωμα του κοινού να γνωρίζει – κάτι που αναγνωρίζεται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στην πρώτη τροποποίηση του συντάγματος των ΗΠΑ. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η ελευθερία του Τύπου και το δικαίωμα του Κοινού να γνωρίζει σήμερα κινδυνεύουν και χρειάζονται προστασία όσο ποτέ άλλοτε.

Το WikiLeaks βρίσκεται υπό την διαρκή έρευνα του Υπουργείου Δικαιοσύνης [των ΗΠΑ] και αυτό ακριβώς το γεγονός έχει δικαίως αναγνωριστεί από τον Ισημερινό και τις κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής ως γεγονός που θέτει σε πραγματικό κίνδυνο τη ζωή και την εργασία μου.

Το άσυλο δεν το χορηγούν γιατί έτσι τους ήρθε. Δίδεται βάσει γεγονότων.

Οι έρευνες των ΗΠΑ αναφέρονται σε ένορκες μαρτυρίες στα δικαστήρια των ΗΠΑ, και γίνονται αποδεκτές ως αποδεδειγμένες αλήθειες από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, και δημοσιεύονται ως γεγονός, όπως στην Washington Post μόλις πριν από τέσσερις ημέρες από τον εισαγγελέα της Βιργινίας. Οι κλητεύσεις του εκδικάζονται από τους ανθρώπους μας στα αμερικάνικα δικαστήρια. Το Πεντάγωνο επανέλαβε τις απειλές του εναντίον μου τον Σεπτέμβριο, υποστηρίζοντας ότι η ίδια η ύπαρξη του WikiLeaks είναι ένα διαρκές έγκλημα.

Δεν θα μειώσω τη δουλειά μου. Αλλά ενώ αυτή η ανήθικη έρευνα συνεχίζεται, και ενώ η αυστραλιανή κυβέρνηση αρνείται να υπερασπιστεί τη δημοσιογραφία και τις δημοσιοποιήσεις των WikiLeaks, εγώ πρέπει να παραμείνω έγκλειστος.

Όμως, η πόρτα είναι ανοιχτή –και η πόρτα ήταν πάντα ανοιχτή– για όποιον θέλει να μου μιλήσει. Όπως ακριβώς και όλοι εσείς, δεν έχω κατηγορηθεί για κάποιο έγκλημα. Εάν δείτε ποτέ να τα μαγειρεύουν για να φανεί το αντίθετο, δείτε εκεί την ίδια τη διαφθορά της δημοσιογραφίας και μετά πηγαίνετε στο justice4assange.com για όλα τα δεδομένα. Πείτε στον κόσμο την αλήθεια και πείτε στον κόσμο και ποιός σας είπε ψέματα.

Παρά τους περιορισμούς, παρά τον εξωδικαστικό αποκλεισμό μου από τους τραπεζικούς μου λογαριασμούς, που περικυκλώνει τα WikiLeaks όπως το εμπάργκο περικύκλωσε την Κούβα, παρά μια άνευ προηγουμένου έρευνα και μια εκστρατεία με στόχο να βλάψει και να καταστρέψει τα WikiLeaks, το 2012 ήταν μια εξαιρετική χρονιά.

Δημοσιοποιήσαμε περίπου ένα εκατομμύριο έγγραφα. Έγγραφα που σχετίζονται με τον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Συρία. Φέραμε στο φως τις μαζικές παρακολουθήσεις, με εκατοντάδες έγγραφα που προέρχονται από ιδιωτικές εταιρίες παρακολούθησης. Αποκαλύψαμε πληροφορίες για τη μεταχείριση των κρατουμένων στο Γκουαντάναμο και αλλού – ένα σύμβολο της διαφθοράς του κράτους δικαίου στη Δύση και πέρα από αυτήν.

Νικήσαμε, αν και αντιμέτωποι με το ανήθικο εμπάργκο, στα δικαστήρια και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Μετά από αγώνα δύο ετών, οι συνεισφορές στα WikiLeaks, που δεν εξέπιπταν του φόρου ή ήταν μπλοκαρισμένες παντού, σήμερα φοροεκπίπτους σε όλη την ΕΕ και τις ΗΠΑ.   

Και, μόλις την περασμένη εβδομάδα, όσα αποκάλυψαν τα WikiLeaks αποδείχθηκαν ζωτικής σημασίας –και αναφέρονται στην απόφαση– για να αποφασιστεί τι πραγματικά συνέβη στον ελ-Μάσρι, έναν αθώο ευρωπαίο πολίτη που απήχθη και βασανίστηκε από τη CIA.

Η χρονιά που έρχεται θα είναι το ίδιο γεμάτη. Τα WikiLeaks ετοιμάζουν για δημοσίευση πάνω από ένα εκατομμύριο έγγραφα, έγγραφα που επηρεάζουν κάθε χώρα στον κόσμο. Κάθε χώρα σε αυτόν τον κόσμο. Και στην Αυστραλία ένας μη εκλεγμένος Γερουσιαστής θα αντικατασταθεί από έναν εκλεγμένο.

Το 2013, συνεχίζουμε να στεκόμαστε απέναντι στους μπράβους (stand up to bullies). Η κυβέρνηση του Ισημερινού και οι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής δείξανε πώς όταν συνεργάζονται όσοι έχουν κοινές αξιες, μπορούν να αντισταθούν στους εκβιασμούς και να στηρίξουν την αυτοδιάθεση. Οι κυβερνήσεις αυτές δεν απειλούν κανέναν, δεν επιτίθενται σε κανέναν, δεν στέλνουν drones σε κανέναν. Ενωμένες, μένουν δυνατές και ανεξάρτητες.

Οι κουραστικές εκκλήσεις των ισχυρών της Ουάσιγκτον, που ζητούν οικονομικές κυρώσεις εις βάρος του Ισημερινού, μόνο και μόνο γιατί υπερασπίστηκε τα δικαιώματά μου, είναι και άστοχες και λάθος. Οπως σωστά είπε ο πρόεδρος Κορέα: «Ο Ισημερινός δεν έχει για πούλημα τις αρχές του». Πρέπει να ενωθούμε, ώστε να υπερασπιστούμε τον γενναίο λαό του Ισημερινού, να τον υπερασπιστούμε από την παρέμβαση στην οικονομία του και την παρέμβαση στις εκλογές που θα γίνουν εκεί του χρόνου.

Η δύναμη των λαών που εκφράζονται και αντιστέκονται ενωμένοι, τρομοκρατεί τις διεφθαρμένες και αντιδημοκρατικές εξουσίες. Σε βαθμό που, οι απλοί άνθρωποι εδώ στη Δύση είναι τώρα ο εχθρός των κυβερνήσεων, ένας εχθρός που πρέπει να παρακολουθείται, ένας εχθρός που πρέπει να ελέγχεται και να φτωχαίνει.

Αληθινή Δημοκρατία δεν είναι ο Λευκός Οίκος. Αληθινή Δημοκρατία δεν είναι η Καμπέρα. Αληθινή Δημοκρατία είναι η αντίσταση των λαών, των οπλισμένων με την αλήθεια, ενάντια στο ψέμα, από την πλατεία Ταχρίρ μέχρι εδώ στο Λονδίνο. Κάθε μέρα, οι απλοί άνθρωποι μας διδάσκουν πως η δημοκρατία είναι η ελευθερία του Λόγου και της διαφωνίας.

Γιατί αν εμείς, ο λαός, σταματήσουμε να μιλάμε ελεύθερα, ανοικτά, αν σταματήσουμε να εκφράζουμε τις διαφωνίες μας, μόλις αποσπαστεί η προσοχή μας ή μας ηρεμήσουν, μόλις απομακρυνθούμε ο ένας από τον άλλον, δεν θα είμαστε πια ελεύθεροι. Η αληθινή δημοκρατία είναι το άθροισμα της αντίστασής μας.

Αν δεν μιλήσεις – δηλαδή, αν εγκαταλείψεις την μοναδική σου αυτή ανθρώπινη ιδιότητα, αν παραδώσεις τη συνείδησή σου, την ανεξαρτησία σου, το αίσθημα του δικαίου, με άλλα λόγια – γίνεσαι παθητικός και ελέγξιμος, είσαι ανίκανος να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και τους αγαπημένους σου, ίσως και χωρίς να το καταλαβαίνεις. 

Πολλές φορές οι άνθρωποι ρωτούν «Και τι να κάνω;». 

Η απάντηση δεν είναι και τόσο δύσκολη. 

Μάθε πώς λειτουργεί ο κόσμος. Αμφισβήτησε τους λόγους και τις προθέσεις εκείνων που ζητάνε να μας ελέγξουν, κρυμμένοι πίσω από τη μάσκα της δημοκρατίας και της μοναρχίας.

Ενώσου με όσους έχουν κοινό σκοπό και ίδιες αξίες, ώστε να σχεδιάσετε, να χτίσετε, να καταγράψετε, να χρηματοδοτήσετε και να υπερασπιστείτε.

Μάθε. Αμφισβήτησε. Δράσε.

Τώρα.».-

 

Πηγή