Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2022

Μουσική Παρασκευή - Βασίλης Λέκκας ~ Η μπαλάντα του Ούρι


Λίγα λόγια για τον Βασίλη Λέκκα

Γενικές πληροφορίες
Γέννηση13  Οκτωβρίου 1960
Μητρούσι Σερρών
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητατραγουδιστής


Ο Βασίλης Λέκκας (Άνω Μητρούσι Σερρών13 Οκτωβρίου 1960) είναι Έλληνας τραγουδιστής.

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στο Άνω Μητρούσι Σερρών στις 13 Οκτωβρίου 1960.

Στις 2 Απριλίου του 1980 ο Βασίλης Λέκκας τραγουδάει υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι, στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, σε απευθείας μετάδοση από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. «...Ήσουν μια χώρα που την έκανα πατρίδα μου...».  Τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο μεταφέρει σε όλο τον κόσμο, με λυρικό και επαναστατικό τρόπο μέσα από την εκρηκτική του ερμηνεία. «Νεότερο Ζορμπά» τον αποκάλεσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Στη μεγάλη μουσική οικογένεια δισκογραφεί με τους Μάνο ΧατζιδάκιΜίκη ΘεοδωράκηΓιάννη ΜαρκόπουλοΓιάννη Σπάθα, Γιώργο Τρανταλίδη, Βάσω Αλλαγιάννη, Γιώργο Καζαντζή, Σάκη Παπαδημητρίου, Μιχάλη ΚουμπιόΧρήστο Νικολόπουλο σε στίχους των μεγαλύτερων Ελλήνων ποιητών και στιχουργών. Επίσης ερμηνεύει πλήθος τραγουδιών σε πολυσυμμετοχικούς δίσκους και CD.

Ο Βασίλης Λέκκας είναι Πρέσβης του Ιδρύματος International Foundation for Greece.

Δισκογραφία

Albums

Singles & EPs

Κύκλος Μάνου Χατζιδάκι

Συμμετοχές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι





Ακολουθούν το βίντεο και οι στίχοι του τραγουδιού...



Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
 ουρανέ, φίλε μακρινέ
 πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
 πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
 πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως 
το ξανθό
 αχ ουρανέ πόνε μακρινέ

 Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
 το γαλανό
 κι ακούω μια φωνή,
 καμπάνα γιορτινή
 να με παρακινεί

 Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω
 εκεί,
 εκεί, εκεί
 που χτίζουνε φωλιά
 αλλόκοτα πουλιά
 στου ήλιου τα σκαλιά

 Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
 ουρανέ, φίλε μακρινέ
 πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη
 στοργή
 πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
 πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το
 ξανθό
 αχ ουρανέ πόνε μακρινέ

 Κάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό,
 το γαλανό
 και μια φωνή τρελή
 σαν χάδι κι απειλή
 κοντά της με καλεί

 Κάθε Κυριακή μου λέει να πάω
 εκεί, εκεί,
 εκεί
 μου τάζει ωκεανούς
 κομήτες φωτεινούς
 και ό,τι βάζει ο νους

 Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
 ουρανέ, φίλε μακρινέ
 πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη
 στοργή
 πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
 πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως
 το ξανθό 
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ...


Καλό Σαββατοκύριακο!