Τους στίχους του τραγουδιού (αναφέρεται και σαν «Αντι-Ντιρεκτίβα») έγραψαν οι «Ελεύθεροι», οι οποίοι και το συμπεριέλαβαν στον δίσκο S.O.S., ο οποίος κυκλοφόρησε το 2001.
και σαν παράθυρο ανοιγμένο στη λιακάδα
Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς (1833-1897) δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά (1894-1950) και τη χημικό Ζωή Μελά - Ιωαννίδη (1898-1996).
Υπήρξε δραστήριο μέλος της Εθνικής Εταιρείας, μιας μυστικής οργάνωσης, που είχε ως σκοπό την αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος και την απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων με κάθε θυσία, και έπαιξε αρνητικό ρόλο στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Με την έκρηξη του πολέμου μάχεται στα μέτωπα της Θεσσαλίας, ως διοικητής ουλαμού της 2ης Πεδινής Πυροβολαρχίας. Είναι αισιόδοξος για την έκβασή του, ώστε γράφει στους γονείς του: «...Αν ο θεός μας βοηθήση ολίγον, σύντομα θα λάβετε γράμμα μου από την Θεσσαλονίκην. Ώστε θάρρος, αγαπητοί μου γονείς, θάρρος και πεποίθησιν· διότι και αν φέρη ο διάβολος, να νικηθώμεν, θα νικηθώμεν παλικαρίσια...». Δέκα μέρες αργότερα, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τον απογοητεύει και τον αηδιάζει. «Οι ηλίθιοι που φωνάζουν εναντίον του (εννοεί τον διάδοχο Κωνσταντίνο) έπρεπε να είναι εις την Λάρισσαν την επαύριο, της ατίμου, ατίμου, ατίμου φυγής μας, δια να ιδούν την κατάστασιν του στρατού και ν’ αντιληφθούν αν ήτο δυνατόν να κάμη μαζί του ένα βήμα προς τα εμπρός...» γράφει εκ νέου στους γονείς του.
Στις αρχές του 20ου αιώνα τον απασχολεί έντονα η κατάσταση στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και τον ανησυχεί η δράση των κομιτατζήδων, που επιδιώκουν την προσάρτηση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Τον επηρεάζει έντονα ο Μακεδόνας πεθερός του Στέφανος Δραγούμης, ενώ έχει πληροφόρηση από πρώτο χέρι από τον αδελφό της γυναίκας του Ίωνα Δραγούμη, που υπηρετεί ως υποπρόξενος στο Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα ΠΓΔΜ).
Τον Φεβρουάριο του 1904, μαζί με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους λογαχούς Αλέξανδρο Κοντούλη και Αναστάσιο Παπούλα και τον ανθυπολοχαγό Γεώργιο Κολοκοτρώνη, συμμετέχει σε μυστική αποστολή στη Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας (Μίκης, από το όνομα του γιου του Μιχαήλ, που τον φωνάζουν χαϊδευτικά Μίκη και Ζέζας, από το όνομα της κόρης του Ζωής, που τη φωνάζουν χαϊδευτικά Ζέζα), κατόπιν εντολής της κυβέρνησης Θεοτόκη. Η ομάδα των τεσσάρων αξιωματικών, συνοδευόμενη από μακεδόνες αγωνιστές, δραστηριοποιήθηκε στη δυτική Μακεδονία, αλλά οι κινήσεις της έγιναν αντιληπτές από τους Τούρκους, οι οποίοι ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση την ανάκλησή τους. Έτσι, ο Μελάς μαζί με τους τρεις άλλους αξιωματικούς επέστρεψαν στην Αθήνα στις 29 Μαρτίου.
Τον Ιούλιο, ενώ υπηρετούσε στη Σχολή Ευελπίδων, ζήτησε 20ήμερη άδεια και έκανε ένα δεύτερο ταξίδι στη Μακεδονία. Στο πλαστό διαβατήριό του αναγραφόταν το όνομα Πέτρος Δέδες και ως επάγγελμα δήλωνε ζωέμπορος. Μόλις έφθασε στην Κοζάνη συναντήθηκε με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο και αποφασίστηκε η συγκρότηση ενόπλων σωμάτων με τη στρατολόγηση ανδρών από τις γύρω περιοχές και η ανάληψη άμεσης δράσης στη Δυτική Μακεδονία. Επέστρεψε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου γεμάτος αισιοδοξία για την έκβαση του Αγώνα.
Μετά από 15 ημέρες ζήτησε κι έλαβε τετράμηνη άδεια από το στράτευμα για να αναλάβει επίσημα την αρχηγία του Μακεδονικού Αγώνα στην περιοχή της Καστοριάς και του Μοναστηρίου, κατόπιν υπόδειξης του Μακεδονικού Κομιτάτου. Λίγο πριν από την αναχώρησή του εξομολογείτο στη γυναίκα του: «...Αισθάνομαι πολύ, ο δυστυχής, την ευτυχίαν που αφήνω· αισθάνομαι ότι μ’ όλον τον ανήσυχον και νευρικόν χαρακτήραν μου ο βίος ο οποίος μου αρμόζει περισσότερον είναι ο ήσυχος και ο οικογενειακός. Αλλ’ από τινος δεν ηξεύρω τι έπαθα· έγινα όργανον δυνάμεως πολύ μεγάλης, ως φαίνεται, αφού έχει την ισχύν να κατασιγάση όλα τ’ αλλα αισθήματά μου και να με ωθή διαρκώς προς την Μακεδονίαν». Και από τη Λάρισα συμπλήρωνε με νέο γράμμα προς την σύζυγό του, ωσάν να προαισθανόταν το τέλος του: «...Αναλαμβάνω αυτόν τον αγώνα με όλη μου την ψυχήν και με την ιδέαν, ότι είμαι υποχρεωμένος να τον αναλάβω. Είχα και εγώ την ακράδαντον πεποίθησιν, ότι δυνάμεθα να εργασθώμεν εν Μακεδονία και να σώσωμεν πολλά πράγματα. Έχων δε την πεποίθησιν ταύτην, έχω και υπέρτατον καθήκον να θυσιάσω το παν όπως πείσω την Κυβέρνησιν και την κοινήν γνώμην περί τούτου...».
Στις 28 Αυγούστου ο Καπετάν Μίκης Ζέζας διέβη τα σύνορα, συνοδευόμενος από αρκετούς Μακεδόνες, Λάκωνες και Κρήτες, και στα μέσα Σεπτεμβρίου στρατοπέδευσε στην περιοχή της Καστοριάς. Στις 13 Οκτωβρίου του 1904 εισήλθε στο χωριό Στάτιστα για να αναπαυτεί αυτός και οι άνδρες του. Όμως, ο Βούλγαρος αρχικομιτατζής Μήτρος Βλάχος, προκειμένου να τον βγάλει από τη μέση, ειδοποίησε τις οθωμανικές αρχές. Επί τόπου κατέφθασε ισχυρό στρατιωτικό απόσπασμα, αποτελούμενο από 150 άνδρες και στη συμπλοκή που ακολούθησε, ο Παύλος Μελάς τραυματίστηκε σοβαρά στην οσφυϊκή χώρα και μετά από μισή ώρα άφησε την τελευταία του πνοή.
Το κεφάλι του αποκόπηκε από τους συμπολεμιστές του και τάφηκε στο ναό της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι. Το σώμα του παραδόθηκε από τις οθωμανικές αρχές στον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό (Καραβαγγέλη) και τάφηκε στον βυζαντινό ναό των Ταξιαρχών στην Καστοριά, όπου αναπαύεται και η κάρά του από το 1950. Στον ίδιο ναό έχει ταφεί και η σύζυγός του Ναταλία, κατ’ επιθυμίαν της.
Ο θάνατος του Παύλου Μελά έγινε γνωστός στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου και συγκλόνισε την κοινή γνώμη, λόγω του ακέραιου και αγνού χαρακτήρα του ανδρός, αλλά και του γνωστού ονόματος της οικογένειάς του, που είχε μεγάλους δεσμούς με τη Μακεδονία και την κοινωνία των Αθηνών. Η θυσία του σηματοδότησε την ουσιαστική έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, που κορυφώθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.
Για τον Γιάννη Σπανό...
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
|---|---|
| Γέννηση | 26 Ιουλίου 1934 Κιάτο |
| Θάνατος | 30 Οκτωβρίου 2019 Κιάτο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συνθέτης |
| Περίοδος ακμής | 1961 |
Ο Γιάννης Σπανός (26 Ιουλίου 1934 Κιάτο Κορινθίας - 30 Οκτωβρίου 2019 Κιάτο Κορινθίας) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες, με τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες από κορυφαίους τραγουδιστές. Έχει βραβευθεί από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1971 για τη σύνθεση της μουσικής στην ταινία «Εκείνο το καλοκαίρι».
Γεννήθηκε στο Κιάτο Κορινθίας στις 26 Ιουλίου 1934. Από μικρό παιδί έδειξε την κλίση του στη μουσική παίζοντας πιάνο, αφού πρώτα έβλεπε την αδερφή του, να παίζει. Ο πατέρας του ήταν οδοντίατρος και τον προόριζε για δικηγόρο. Ο νεαρός Γιάννης του ζήτησε να πάει ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Ταξίδεψε με πρώτο προορισμό τη Γερμανία, όμως τελικά εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και συγκεκριμένα στο Παρίσι, αποφασισμένος να ασχοληθεί με τη μουσική. Δούλεψε ως πιανίστας σε νυχτερινά κέντρα και έγραψε τραγούδια για καλλιτέχνες, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ζιλιέτ Γκρεκό και ο Σερζ Γκενσμπούρ.
Κάποια στιγμή επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, με την προοπτική να συνεχίσει τη μουσική σταδιοδρομία. Ο Γιάννης Σπανός εισήλθε στην ελληνική δισκογραφία με το τραγούδι "Μια αγάπη για το καλοκαίρι" με την Καίτη Χωματά. Έχει γράψει πολλά τραγούδια για το λεγόμενο Νέο Κύμα, που ο ίδιος εισήγαγε στην Ελλάδα. Επίσης ήταν ο πρώτος που πίστεψε στη φωνή του Μιχάλη Βιολάρη, υποστηρίζοντας τη συμμετοχή του στο τραγούδι "Άσπρα καράβια". Αργότερα έκανε ενορχήστρωση για τον δίσκο "Της γης το χρυσάφι" του Μάνου Χατζιδάκι.
Μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια του είναι: "Σαν με κοιτάς" (Αφροδίτη Μάνου-Γιάννης Φέρτης), "Τρεις νέοι" (Μιχάλης Βιολάρης), "Οδός Αριστοτέλους" (Χάρις Αλεξίου), "Σπασμένο καράβι" (Κώστας Καράλης), "Μια φορά θυμάμαι" (Αρλέτα), "Κάτω απ' τη μαρκίζα" & "Ναύτης βγήκε στη στεριά" (Βίκυ Μοσχολιού), "Ήρθες εψές" (Γιάννης Πουλόπουλος), "Είπα να φύγω" (Γιάννης Πάριος), "Βροχή και σήμερα" (Δήμητρα Γαλάνη), "Θα με θυμηθείς", (Γιάννης Πάριος), "Στην αλάνα" (Γιώργος Νταλάρας), "Μια Κυριακή", (Γρηγόρης Μπιθικώτσης), "Δεν το μπορείς" & "Ο τρελός" (Σταμάτης Κόκοτας), "Επειδή σ' αγαπώ" (Μανώλης Μητσιάς), "Προσωπικά" (Ελένη Δήμου), "Αγάπη δίκοπη" (Άλκηστις Πρωτοψάλτη), "Αν μ' αγαπάς" & "Φίλε" (Τάνια Τσανακλίδου), "Ήρθε ένας φίλος" & "Μαγκανοπήγαδο" (Αλέκα Κανελλίδου).
Είχε μελοποιήσει στίχους των Λευτέρη Παπαδόπουλου, Γιώργου Παπαστεφάνου, Λίνας Νικολακοπούλου, αλλά και ποιήματα των Βασίλη Ρώτα, Γεωργίου Βιζυηνού, Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κωστή Παλαμά, Κωνσταντίνου Καβάφη, Ζαχαρία Παπαντωνίου, Μυρτιώτισσας, Κώστα Καρυωτάκη, Μαρίας Πολυδούρη, Κώστα Βάρναλη, Νίκου Καββαδία, Μίλτου Σαχτούρη κ.ά.
Ο Γιάννης Σπανός απεβίωσε στον ύπνο του, σε ηλικία 85 ετών στη γενέτειρά του, το Κιάτο Κορινθίας, στις 30 Οκτωβρίου 2019 έχοντας στο ενεργητικό του 142 μουσικά άλμπουμ (δίσκους βινυλίου & CD). Ο γιατρός που εξέτασε τη σορό του, απεφάνθη ότι ο θάνατος επήλθε το προηγούμενο βράδυ.
Ορισμένοι εξ αυτών, σύμφωνα με βίντεο που κυκλοφόρησα, λεηλάτησαν στρατιωτικές βάσεις και στρατόπεδα των ισραηλινών.
Μέσα υπήρχαν και τεθωρακισμένα Merkava.
Πέρα από τα άρματα, λεηλατούν αποθήκες καυσίμων και όπλων.
«Η επαφή με τους στρατιώτες στο σημείο έχει διακοπεί», παραδέχονται Ισραηλινοί αξιωματούχοι, αναφερόμενη σε μία στρατιωτική βάση κοντά στη Λωρίδα της Γάζας:
freepik photo
Στις 1 Οκτωμβρίου το 331 π. χ πραγματοποιήθηκε μια απο τις αποφασιστικές μάχες που έκριναν την ιστορία του κόσμου. Η μάχη στα Γαυγάμηλα αποτέλεσε το αποκορύφωμα της εκστρατείας του Αλεξάνδρου. Ο Δαρείος Γ´ μετά απο την πρώτη συνάντηση του με τον Μ. Αλέξανδρο στην Ισσό (333 π. Χ) που έχασε την μάχη, προκειμένου να αποτρέψει έναν αλλο πόλεμο, πρόσφερε την παράδοση όλων των περιοχών δυτικά του Ευφράτη, υψηλά λύτρα για τα χαρέμια που είχαν αρπαχτεί απο τον Αλέξανδρο στην Ισσό και το χέρι της κόρης του. Όμως ο Αλέξανδρος τα απορρίπτει. Ο σκοπός του ήταν η κατάκτηση της αυτοκρατορίας των Αχαιμενήδων.
Μια μέρα αναφέρανε ανιχνευτές ότι ο Δαρείος είχε αρχίσει με την συγκρότηση ενός τεράστιου στρατού στον Ευφράτη. ο Δαρείος ήτανε έτοιμος να ξεκινήσει την αποφασισμένη μάχη. Αλλά ο Αλέξανδρος ήθελε να περιμένει μέχρι ο Δαρείος να έχει προσλάβει και τον τελευταίο Πέρση. Εκ τούτου ήθελε να είναι σίγουρος ο Αλέξανδρος ότι καμιά άλλη μάχη δεν ήτανε περισσότερο αναγκαία.
Ο στρατός του Αλέξανδρου αποτελούνταν απο 40.000 άνδρες πεζούς και 7.000 ιππείς. Απέναντι στους Πέρσες ήτανε σημαντικά αριθμητικά κατώτεροι. Όμως ο στρατός του αποτελούνταν απο εξαιρετικά έμπειρους Βετεράνους και οι σύντομες εντολές τους κατα την διάρκεια της μάχης θα ηταν χρήσιμες και αυτο ήτανε ένα πλεονέκτημα. Ο στρατός του αποτελούνταν απο τους εταίρους ιππείς οι οποίοι ήτανε οπλισμένοι με λόγχες. Οι υπασπιστές το ίδιο ένοπλοι όπως οι Έλληνες οπλίτες χωρίς να είναι τόσο περιορισμένοι στην ελευθερία κινήσεων. ο Αλέξανδρος εξάλου είχε τους πεζεταίρους που ήτανε με εξαιρετικά μακριές λόγχες οπλισμένοι και τους συνήθως ελαφρά οπλισμένους στον στρατό του. Ο φίλιππος ο πατέρας του Αλέξανδρου είχε αναμορφώσει έναν ισχυρό στρατό απο χαλαρές κινητοποιήσεις φυλλετικών ομάδων με αυτόν τώρα θα μπορούσε να επιτεθεί. Στον στρατό του παρατάχθηκαν ακόμη πολλοί σύμμαχοι και μισθοφόροι απο την Ελλάδα και απο όλλα τα Βαλκάνια. Απο τον πατέρα του είχε μάθει ο Αλέξανδρος το πεζικό μόνο για αμυντικούς σκοπούς να το χρησιμοποιήσει και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή και έπειτα με το βαρύ ιππικό των εταίρων να ακολουθήσει μια προσωπικη τακτική. Αυτη η τακτική όπως και στην μάχη της Ισσού και αυτήν τη φορά θα βοηθούσε στην νίκη.
Μετά από την ήττα του στην Ισσό, ο Δαρείος είχε στην διάθεση του δύο χρόνια για να συγκροτήσει έναν στρατό. Για να δημιουργήσει μια αριθμητικά μεγάλη ποσοτική δύναμη ελέγχει και προσλαμβάνει κάθε άνδρα στο βασίλειο του που είχε πολεμικές ικανότητες στον τομέα του εξοπλισμού. Πολλοί απο αυτούς όμως ήτανε ανίκανοι ή δεν ήτανε καθόλου εκπαιδευμένοι, αυτο οδήγησε στο τέλος σε πανικό. Ο στρατός του μεγάλου βασιλιά αποτελούνταν απο πολλές διάφορες φυλλετικές ομάδες, πεζούς στρατιώτες και ιππείς απο την Μεσοποταμία απο την Βαβυλωνία και απο τα παράλια του Περσικού κόλπου. Ο στρατός του Δαρείου ανερχόταν το κατώτερο στους 250.000 άνδρες απο αυτούς 30.000 ήτανε Έλληνες μισθοφόροι και 12.000 Βακτριανοί ιππείς. Σε αντίθεση με την πλειοψηφεία του στρατού του το ιππικό αποτελούνταν απο έμπειρους μαχητές. το κέντρο του αποτελούνταν απο τους Κάρας(πολιτοφυλακή)που ήταν μόνιμα οπλισμένοι. Οι Ινδοί διέθεσαν για την μάχη 15 οπλισμένους ελέφαντες, επίσης 200 απο τα δρεπανηφόρα άρματα θα χρησιμοποιούσαν με τα οποια θα σκορπούσαν τον φόβο στον εχθρό. Με αυτα θα διέσπαζαν στην διάρκεια της μάχης την Μακεδονική φάλαγγα. Επιπλέον παρατάχθηκε η βασιλική φρουρά μαζί με μονάδες μισθοφόρων και Έλληνες οπλίτες. Μετά απο την συγκρότηση του στρατού του ο Δαρείος έστειλε τους κατάσκοπους να περιεργαστούν το κατάλληλο πεδίο μάχης. Ήθελε να αξιοποιήσει την αριθμητική ανωτερότητα του στρατού του, πιστεύοντας οτι θα πίεζε τον Αλέξανδρο στην μεγάλη μακριά πεδιάδα του Τίγρη. Ο μεγάλος βασιλιάς διέταξε έναν απο τους αξιωματικούς του να παρακολουθήσει την ανοχύρωση του εχθρού, ωστόσο θα έπρεπε να περάσει ανενόχλητος. Ο Αλέξανδρος έπρεπε με τα στρατεύματα του να διέβη τον ποταμό Ευφράτη χωρίς εμπόδια, ο ίδιος κινήθηκε απο την Βαβυλωνία και κατευθύνθηκε προς τα βόρεια. Στα Άρβηλα πρότεινε ο μεγάλος βασιλιάς ένα μέρος στο οποίο διευθέτησε τον στρατό του στην πεδιάδα ανάμεσα στον Τίγρη και Zaβ. O Δαρείος διέταξε να καθαριστεί αυτή η πεδιάδα απο κάθε ανωμαλία εδάφους έτσι ώστε να μπορέσουνε να χρησιμοποιήθουνε τα δρεπανηφόρα άρματα. Ο Αλέξανδρος είχε στόχο το κέντρο της Μεσοποταμίας, στη Θάψακο προχώρησε με τα στρατεύματα του απο τον Ευφράτη και έκαμψε μετά προς βορειοανατολικά. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Περσικός στρατός μόνο λίγες μέρες πορείας νοτιότερα στην πεδιάδα των Γαυγαμήλων, είχε εμφανιστεί, αμέσως διέταξε να διευθετηθούν σε μια τοποθεσία.
Διάταξη μάχης των Μακεδόνων
Παρακάτω δίνεται η πλήρης σύσταση και διάταξη του μακεδονικού στρατού τη μέρα της μάχης, με τη σύνθεση και την αριθμητική δύναμη κάθε μονάδας. Τα ονόματα των διοικητών δίνονται σε παρενθέσεις.
Δεξιά πλευρά
Αριστερή πλευρά
Δεξιά οπισθοφυλακή
Εφεδρική φάλαγγα
Με την πλειοψηφεία του στρατού του, το ευνοϊκό έδαφος, τους οπλισμένους ελέφαντες και την μεγάλη πολεμική δύναμη ο Δαρείος ήτανε τελείως σίγουρος οτι θα ήταν νικητής. Όμως οι Πέρσες φοβότανε μια επίθεση των Μακεδόνων κατα την διάρκεια της νύχτας ώστε διατάζουν τους άνδρες να μείνουν ξάγρυπνοι και να είναι οπλισμένοι συντεταγμένοι για μια επίθεση. Ο Παρμενίωνας σχεδίασε μια τέτοια επίθεση, όμως ο Αλέξανδρος την απορρίπτει. Τη νύχτα αποτελείωσε το σχέδιο επίθεσης και άφησε τους άνδρες του στην ησυχία τους. το σχέδιο περιείχε ορισμένες καινοτομίες στη διαμόρφωση. Ο Αλέξανδρος για να αντιμετωπίσει την πρώτη γραμμή των Περσών και για να μην υπάρχει δυνατότητα περικύκλωσης της Μακεδονικλης πτέρυγας, τοποθέτησε ένα δεύτερο τμήμα στρατευμάτων πίσω απο τη φάλαγγα των σαρισσοφόρων. Αυτούς τους είχε διατάξει σε οποιαδήποτε προσπάθεια περικύκλωσης να κάνουν μια επιστροφή έτσι ώστε να σχηματίσουν ένα τετράγωνο. το Περσικό μέτωπο αποτελούνταν κυρίως απο ιππείς και ήταν αριστερά και δεξιά ενισχυμένο με δραπανηφόρα άρματα. Μεταξύ αυτών τοποθετήθηκαν και ενιαία πεζικά στρατεύματα, αν και αυτά ήτανε μαζί με τους ελέφαντες στο μέσο συμπυκνωμένοι. ο Δαρείος βρισκόταν όπως και στην Ισσό με την φρουρά του, πίσω απο το κέντρο, αλλά είχε απο πίσω του το πεζικό των Βαβυλωνίων ώς προστασία. Τμηματικά περιλάμβανε η παράταξη των Περσών 3-4 χιλιόμετρα. Ο Αλέξανδρος τοποθέτησε στη φάλαγγα του τους σαρισσοφόρους στη μέση και άφησε τους εταίρους ιππείς όπου ήταν ο ίδιος επικεφαλής να παραταχθούν στην δεξιά πτέρυγα. Ανάμεσα στο ιππικό και στην φάλαγγα τοποθέτησε τους κινούμενους υπασπιστές. Η αριστερή του πτέρυγα ήταν κατειλημμένη απο το Θεσσαλικό ιππικό και το Ελληνικό ιππικό, αυτοί δέχονταν εντολές απο τον Παρμενίωνα. Πίσω απο την φάλαγγα πήρε θέση, όπως είχε σχεδιαστεί ένα στράτευμα με ελαφρά οπλισμένους πεζούς και ιππείς. το σχέδιο του Αλέξανδρου ήτανε πολύ τολμηρό. Αυτός ήθελε τις δυνατές Περσικές ιππικές συμμαχίες, με πλευρική επίθεση να τις διασπάσει ανοίγοντας ένα χάσμα στη μέση, το οποίο θα τον οδηγούσε σε μια ιππομαχία με τον Δαρείο Γ´. Ο Αλέξανδρος επιτίθεται στον Δαρείο και αυτός τρέπεται σε φυγή αφήνοντας την μάχη.
Από δε τον διαλυμένο στρατό περίπου σαράντα χιλιάδες Πέρσες συγκεντρώθηκαν υπό τον σατράπη Αριοβαρζάνη, γιο του Αρτάβαζου και οχυρώθηκαν στις Περσίδες πύλες, το μόνο σημείο που θα μπορούσαν πλέον να αντισταθούν στον Αλέξανδρο και να διασώσουν την περσική επικράτεια. Ο Αλέξανδρος δεν κυνήγησε τον Δαρείο στις ορεινές περιοχές, ούτε πήρε το δρόμο για τα Σούσα, αλλά τράβηξε για τη Βαβυλώνα.
