Τρίτη 5 Μαρτίου 2024
Περιπέτειες Γαλαζοαίματων στην Ελευσίνα
Η 5η Μαρτίου 1909 θα ήταν προφανώς μία ωραία ανοιξιάτικη ημέρα, ώστε ο διάδοχος του ελληνικού θρόνου Κωνσταντίνος, να εκδράμει με το αυτοκίνητό του στην Ελευσίνα...
Η Πέμπτη, 5η Μαρτίου 1909, θα ήταν προφανώς μία ωραία ανοιξιάτικη ημέρα, ώστε ο διάδοχος του ελληνικού θρόνου Κωνσταντίνος (ο μετέπειτα αρχιστράτηγος των Βαλκανικών Πολέμων), να εκδράμει με το αυτοκίνητό του στην ωραία τότε Ελευσίνα. Δεν φανταζόταν, όμως, την περιπέτεια που θα περνούσε, όταν ήλθε αντιμέτωπος με ένα δεκάχρονο αγόρι. Το περιστατικό περιγράφεται με γλαφυρό τρόπο σε άρθρο της εφημερίδας Σκριπ, στο φύλλο της 6ης Μαρτίου 1909.
Γεώργιος Α’
Βασιλιάς των Ελλήνων από τις 18 Οκτωβρίου 1863 έως τη δολοφονία του στις 5 Μαρτίου 1913.
Γεώργιος Α’ (1845 – 1913)
Βασιλιάς των Ελλήνων από τις 18 Οκτωβρίου 1863 έως τη δολοφονία του στις 5 Μαρτίου 1913. Ήταν το πρώτο μέλος της δυναστείας Σλέσβιχ - Χολστάιν - Σόντερμπουργκ - Γκλίξμπουργκ στον ελληνικό θρόνο.
Ο πρίγκηπας Χριστιανός Γουλιέλμος Φερδινάνδος Αδόλφος Γεώργιος Σλέσβιχ - Χολστάιν - Σόντερμπουργκ - Γκλίξμπουργκ (Prins Christian Vilhelm Ferdinand Adolf Georg Schleswig - Holstein - Sonderburg - Glücksburg), όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1845 στην Κοπεγχάγη και ήταν ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ'.
Μετά την έξωση του Όθωνα στις 11 Οκτωβρίου 1862 εκλέχθηκε με τη συναίνεση των Προστάτιδων Δυνάμεων από τη Β' Εθνοσυνέλευση βασιλιάς των Ελλήνων στις 18 Μαρτίου 1863, αφού προηγήθηκε η άκαρπη περιφορά του ελληνικού θρόνου σε διάφορους άλλους Ευρωπαίους ευγενείς. Έφτασε στην Ελλάδα σε ηλικία μόλις 18 ετών και είχε να αντιμετωπίσει την έντονη πολιτική και οικονομική κρίση.
Η Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα (1864) και το Σύνταγμα του 1864, που καθιέρωνε ως πολίτευμα της χώρας τη Βασιλευόμενη Δημοκρατία αντί της Συνταγματικής Μοναρχίας, στερέωσαν τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του. Ακολούθησαν η αποτυχημένη Κρητική Επανάσταση (1866 - 1869) και η πολιτική κρίση του 1875 που προέκυψε από τη δημοσίευση του άρθρου «Τις πταίει;» του Xαρίλαου Τρικούπη και η οποία οδήγησε στην «αρχή της δεδηλωμένης», την υποχρέωση δηλαδή του ανώτατου άρχοντα να αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον αρχηγό του πλειοψηφούντος κόμματος.
Η προσάρτηση της Θεσσαλίας (10 Φεβρουαρίου 1881), η Κρητική Επανάσταση (1896-1897), που επέφερε την αυτονομία της Κρήτης με ύπατο αρμοστή τον πρίγκιπα Γεώργιο, δευτερότοκο γιο του Γεωργίου Α', και ο «ατυχής» ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, με αποτέλεσμα την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην Ελλάδα, ήταν τα πιο σημαντικά γεγονότα, που σημάδεψαν τη βασιλεία του Γεωργίου Α' στα τέλη του 19ου αιώνα.
Με την ίδρυση του Στρατιωτικού Συνδέσμου και την επικράτηση της Επανάστασης στο Γουδή (15 Αυγούστου 1909), η εκθρόνιση του Γεωργίου αποσοβήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Λίγο αργότερα ξέσπασε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος κι έγινε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Παρά τους αρχικούς του δισταγμούς για την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο, ο Γεώργιος ακολούθησε τελικά τη γνώμη του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και στις στις 24 Νοεμβρίου 1912 εισήλθε θριαμβευτικά στη Θεσσαλονίκη, όπου και εγκαταστάθηκε για λίγο καιρό.
Όμως, στις 5 Μαρτίου 1913, λίγο προτού συμπληρώσει τα πενήντα χρόνια της παραμονής του στο θρόνο, δολοφονήθηκε από τον Αλέξανδρο Σχινά, που ακόμα δεν έχει διευκρινισθεί ο ρόλος του στη δολοφονία του βασιλιά. Ήταν απλά ένας παρανοϊκός ή πράκτορας των Γερμανών, που ήθελαν να ανεβάσουν στο θρόνο τον γερμανόφιλο γιο του Κωνσταντίνο.
Ο Γεώργιος Α’ υπήρξε συνετός βασιλιάς, σε αντίθεση με τον διάδοχό του Κωνσταντίνο. Γνώρισε άριστα τους Έλληνες και κατόρθωσε να προσαρμοστεί γρήγορα στο χαρακτήρα και το περιβάλλον τους. Τον διέκρινε υπομονή και ψυχραιμία στην αντιμετώπιση των πολιτικών διενέξεων, ενώ δεν έτρεφε εμπιστοσύνη στους αυλοκόλακες και ήθελε να μαθαίνει ο ίδιος την αλήθεια, όσο δυσάρεστη κι αν ήταν. Επί της βασιλείας του, η Ελλάδα υπερδιπλασιάστηκε και οργανώθηκε σε κράτος.
Οικογενειακή κατάσταση
Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στη Ρωσία, ο Γεώργιος γνώρισε και παντρεύτηκε στις 27 Οκτωβρίου 1867 στην Αγία Πετρούπολη τη δεκαεξάχρονη ρωσίδα δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα, με την οποία απέκτησε 8 παιδιά, τα εξής:
- Κωνσταντίνος (1868-1923), που τον διαδέχθηκε στον ελληνικό θρόνο ως Κωνσταντίνος Α’.
- Γεώργιος (1869-1957), που διετέλεσε αρμοστής της Κρήτης (1898-1906).
- Αλεξάνδρα (1870-1891). Προς τιμήν της, κεντρικός δρόμος της Αθήνας φέρει το όνομά της (Λεωφόρος Αλεξάνδρας).
- Νικόλαος (1872-1938)
- Μαρία (1876-1940)
- Όλγα (1880). Πέθανε έξι μηνών.
- Ανδρέας (1882-1944), πατέρας του Πρίγκιπα Φιλίππου, συζύγου της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας Ελισάβετ Β’.
- Χριστόφορος (1888-1940)
Άγιος Κόνων ο Ίσαυρος
Ἥκεις πρὸς αὐτὸν τὸν Θεόν, Θεὸς θέσει,
Εἰς γῆν ἀφείς σου τὴν κόνιν, Κόνων Πάτερ.
Πέμπτῃ καρτερόφρων ψυχὴν ὁ Κόνων ἀφέηκεν.
Ο Άγιος Κόνων γεννήθηκε περί τα τέλη του 1ου αιώνα μ.Χ. στη Βαδινή, χωριό της Ισαυρίας της Μικράς Ασίας και έζησε στους Αποστολικούς χρόνους. Οι γονείς του, Νέστωρ και Νάδα ήταν αρχικά ειδωλολάτρες. Σε νεαρή ηλικία έγινε Χριστιανός και όταν οι γονείς του τον πίεσαν να νυμφευθεί, συμφώνησε με τη σύζυγό του να ζουν ως αδελφοί αφιερωμένοι στον Θεό.
Στο Συναξάρι αναφέρεται, ότι τον Άγιο καθοδηγούσε ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ, ο οποίος και τον βάπτισε, του δίδαξε το Όνομα της Αγίας Τριάδος, μετέδωσε τα Θεία Μυστήρια σε αυτόν, μέχρι τέλους της ζωής του, του συμπαραστεκόταν και του χορήγησε μάλιστα και τη χάρη των παράδοξων θαυμάτων.
Ο Άγιος Κόνων οδήγησε στην Χριστιανική πίστη και τους γονείς του, ο δε πατέρας του Νέστωρ μαρτύρησε για τον Χριστό. Αλλά και τους Έλληνες, που αντιστέκονταν σε αυτόν και έλεγαν ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός των ειδώλων, τους έπεισε και τους προετοίμασε να ομολογήσουν με μεγάλη φωνή τον Χριστό και να βαπτισθούν. Με τη χάρη του Θεού, ο Άγιος υπέταξε και τους δαίμονες και άλλοι μεν με εντολή του προστάτευαν τους αγρούς, άλλοι δε εγκλείστηκαν σε πιθάρια.
Όμως οι ειδωλολάτρες συμπολίτες του αντιμετώπιζαν με μεγάλη δυσαρέσκεια την ιεραποστολική δραστηριότητά του και την επιρροή που ασκούσε πάνω στους Εθνικούς. Κάποια μέρα ο Άγιος επισκέφθηκε έναν ειδωλολατρικό ναό, όπου προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο. Αποτέλεσμα ήταν να γίνουν κομμάτια όλα τα είδωλα του ναού. Για τον λόγο αυτό συνελήφθη από τον άρχοντα Μάγνο και βασανίσθηκε. Όταν αφέθη ελεύθερος, οι Χριστιανοί τον περιέθαλψαν και τον περιέβαλαν με το σεβασμό τους.
Μετά από δύο χρόνια, ο Άγιος Κόνων κοιμήθηκε με ειρήνη παραδίδοντας την αγία του ψυχή στον Θεό.
Ίσως στο όνομα του Αγίου Κόνωνος να υπήρχε ναός, ο οποίος έκειτο πέραν της Κωνσταντινουπόλεως και αναφέρεται ως μονή κατά τα χρόνια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α' (527 - 565 μ.Χ.).
Κατά τα χρόνια της εικονομαχίας χριστιανοί μετέφεραν στην Πάφο την αγία Κάρα του οσιομάρτυρος, που φυλάσσεται μέχρι σήμερα στην Ιερά Μονή της Χρυσορροϊατίσσης μέσα σε κομψή σιντεφένια θήκη.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος, ἐνδεδυμένος σοφέ, τὸ κράτος διέλυσας, τῆς ἀσεβείας στερρῶς. Ἐκλάμπων τοὶς θαύμασιν ὅθεν πεφοινιγμένος, ταὶς ροαὶς τῶν αἱμάτων. Κόνων Ὁσιομάρτυς, τὸν Δεσπότην δοξάζεις, τὸν παρέχοντα ἠμὶν διὰ σοῦ, χάριν καὶ ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’ . Ὁ ὑψωθείς.
Ἀγγελικῆς ἀξιωθείς ὀπτασίας, τήν ἐν Χριστῷ μεμυσταγώγησαι πίστιν, καί τῶν θαυμάτων εἴληφας τήν δύναμιν σοφέ· ὅθεν καθυπέταξας, τήν ὀφρύν τῶν δαιμόνων, καί τῆς πλάνης ἔσβεσας, ἐναθλήσας τήν φλόγα. Ὁσιομάρτυς Κόνων Ἀθλητά, ἐξευμενίζου ἡμῖν τόν Φιλάνθρωπον.
Μεγαλυνάριον
Βίον καθαρώτατον γεωργών, χαίρων προσελάβου, ως βασίλειον στολισμόν, άθλησιν την θείαν, οσιομάρτυς Κόνων, ανθ' ων διπλούν εδέξω, θεόθεν στέφανον.
Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ἐκ βρέφους τῷ Θεῷ, κολληθεὶς Θεοφόρε, τοῦ Πνεύματος σεπτόν, ἀνεδείχθης δοχεῖον, καὶ τὰ πονηρότατα, καθυπέταξας πνεύματα, ἐναθλήσας δέ, ἐμεγαλύνθης ἀξίως· ὅθεν ἅπαντες, τὴν παναγίαν σου μνήμην, πιστῶς ἑορτάζομεν.