Τετάρτη 3 Ιουλίου 2024
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης
Γάλα νοητὸν πηγάζει Θεοκῦμον,
Γαλακτοτροφοῦσα ἡ θεία Εἰκών σου.
(Θεοτόκου Μαρίης γέρας ἀγλαὸν τριτάτῃ ὕδειν.)
Η εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης, πάντα σύμφωνα με προφορικές παραδόσεις που βρίσκονται στη Μονή Χιλανδαρίου, βρισκόταν αρχικά στη Λαύρα του Όσιου Σάββα του Ηγιασμένου.
Πρίν πεθάνει ο Όσιος Σάββας (βλέπε 5 Δεκεμβρίου) είπε σ' αυτούς που ήταν γύρω από το κρεβάτι του, ότι κάποτε θα επισκεφθεί τη Λαύρα κάποιο βασιλοπαίδι, Σάββας ονομαζόμενος και αυτός. Να του δοθεί λοιπόν η εικόνα της Παναγίας Γαλακτοτροφούσης σαν ευλογία. Γεγονός που έγινε τον 13ο αιώνα μ.Χ., όταν τη Λαύρα επισκέφθηκε ο Άγιος Σάββας ο Σέρβος (βλέπε 14 Ιανουαρίου), κτήτορας της Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους. Αυτός μετέφερε την Αγία αυτή εικόνα στο Άγιο Όρος, και συγκεκριμένα στη μονή την οποία ο ίδιος ίδρυσε.
Σήμερα, η εικόνα, βρίσκεται σε εκκλησία των Καρυών του Αγίου Όρους, που υπόκειται στη Μονή Χιλανδαρίου, και είναι τοποθετημένη στο δεξιό μέρος του τέμπλου, όπου κανονικά θα έπρεπε να ήταν ο Κύριος, που βρίσκεται στο αριστερό μέρος του τέμπλου.
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὴν θείαν σου Εἰκόνα ὡς τῆς δόξης σου σκήνωμα, Γαλακτοτροφοῦσα Παρθένε, προσκυνοῦντες δοξάζομεν· ἐκ ταύτης γὰρ πηγάζεις μυστικῶς, τὸ γάλα τῶν ἀΰλων δωρεῶν, καὶ ἐκτρέφεις τὰς καρδίας καὶ τὰς ψυχάς, τῶν πίστει ἐκβοώντων σοι· δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τοῖς θαυμασίοις σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου ἀφάτῳ χρηστότητι.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὴν μητρικῶς θηλάζουσαν ὥσπερ βρέφος, τὸν ἐξ αὐτῆς ἀνερμηνεύτως γεννηθέντα, τὴν μόνην Θεοτόκον ὑμνήσωμεν, τὴν γαλακτοτροφοῦσαν Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν· πολλῶν γὰρ κινδύνων ἡμᾶς ῥύεται.
Μεγαλυνάριον
Γαλακτοτροφούσης τὴν ἱεράν, καὶ σεπτὴν Εἰκόνα, προσκυνήσωμεν ἀδελφοί· χάριν γὰρ βλυσταίνει, ἀρρήτου συμπαθείας, καὶ θάλπει τὰς καρδίας, καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ντίνα Κώνστα: Η Ντένη Μαρκορά της μικρής οθόνης
Ελληνίδα ηθοποιός, που πρωταγωνίστησε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις. Μεγαλύτερη επιτυχία της υπήρξε ο ρόλος της στους «Δύο Ξένους».
Η ηθοποιός Ντίνα Κώνστα έγινε ευρύτερα γνωστή τη δεκαετία του 1990 από τους κωμικούς ρόλους της σε δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές του Mega. Γνώρισε τη μεγαλύτερη επιτυχία της με το ρόλο της Ντένης Μαρκορά στη σειρά «Δύο Ξένοι».
Η Ντίνα (Κωνσταντίνα) Κώνστα γεννήθηκε στη Σάμο στις 31 Δεκεμβρίου 1938. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο ως μέλος της Ελεύθερης Σκηνής το 1965.
Οι τηλεοπτικές επιτυχίες σε σπουδαίες σειρές
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έπαιξε σε ποιοτικές σειρές της δημόσιας τηλεόρασης («Ο Συμβολαιογράφος», «Για την τιμή και το χρήμα», «Κίτρινος Φάκελλος», «Το μινόρε της αυγής»), αλλά έγινε ιδιαίτερα γνωστή τη δεκαετία του 1990 από τους χαρακτηριστικούς ρόλους της στις σειρές «Τρεις Χάριτες» (1990-1992), «Δις Εξαμαρτείν» (1993) και το «Σόι μας» (1992-1994). Ωστόσο, αγαπήθηκε από το κοινό για την ερμηνεία της ως Ντένη Μαρκορά στη σειρά «Δύο Ξένοι» (1997-1999), στην οποία πρωταγωνιστούσαν η Εβελίνα Παπούλια και ο Νίκος Σεργιανόπουλος.
Οι κινηματογραφικές εμφανίσεις
Στον κινηματογράφο είχε λιγοστές παρουσίες σε ταινίες του νέου ελληνικού κινηματογράφου («Ιστορίες μιας κερήθρας» του Νίκου Βεργίτση, «Επικίνδυνο παιγνίδι» του Γιώργου Καρυπίδη, «Τα χρόνια της θύελλας του Νίκου Τζήμα», «El Greco» του Γιάννη Σμαραγδή).
Η Ντίνα Κώνστα είχε ασχοληθεί και με τα κοινά μέσα από τις τάξεις του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου. Ήταν υποψήφια του κόμματος στις Ευρωεκλογές του 1999 και στις βουλευτικές εκλογές του 2000 και του 2004.
Η Ντίνα Κώνστα πέθανε στις 3 Ιουλίου 2022 στην Αθήνα, σε ηλικία 83 ετών.
Τζιμ Μόρισον
Θρυλικός αμερικανός τραγουδιστής, στιχουργός και ποιητής, μέλος του συγκροτήματος «The Doors»...
Θρυλικός αμερικανός τραγουδιστής, στιχουργός και ποιητής, μέλος του συγκροτήματος The Doors. Η πλούσια σε εικόνες στιχουργική του, σε συνδυασμό με το εκλεκτικό ψυχεδελικό ροκ του συγκροτήματος, τον έχουν αναγάγει σε μία από τις επιδραστικότερες φυσιογνωμίες στην ιστορία του ροκ εντ ρολ, ενώ η προκλητική σκηνική παρουσία του έχει βρει εκατοντάδες μιμητές.
Ο Τζιμ Μόρισον (Jim Morrison) - Τζέιμς Ντάγκλας Μόρισον το πλήρες όνομά του - γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 στη Μελβούρνη της Φλώριδας. Ο πατέρας του ήταν ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και η οικογένεια Μόρισον συχνά τον ακολουθούσε στις διάφορες μεταθέσεις του. Ο νεαρός Τζιμ έζησε σ' ένα αυταρχικό οικογενειακό περιβάλλον κι έτσι μπορεί να εξηγηθεί η ιδιόρρυθμη επαναστατικότητά του, που εκδήλωνε στη σκηνή. Όταν άρχισε να γίνεται γνωστός δήλωνε ψευδώς ότι και οι δύο γονείς του ήταν πεθαμένοι.
Το 1965, μαζί τον συμφοιτητή του Ρέι Μάνζαρεκ, που έπαιζε σε τοπικές μπλουζ μπάντες, αποφάσισαν να σχηματίσουν ένα συγκρότημα. Το ονόμασαν The Doors από το βιβλίο του άγγλου συγγραφέα Άλντους Χάξλεϊ The Doors of Perception. Το συγκρότημα συμπληρώθηκε με τους Ρόμπι Κρίγκερ (κιθάρα) και Τζον Ντένσμορ (ντραμς). Μία σύνθεση ασυνήθιστη, χωρίς μπάσο, την έλλειψη του οποίου αναπλήρωσαν τα κίμπορντς του Μάνζαρεκ.
ADVERTISEMENT
Ο Μόρισον στην αρχή ήταν αρκετά ντροπαλός επί σκηνής. Όταν τραγουδούσε απέφευγε να κοιτάει κατά πρόσωπο το κοινό και συχνά του γύριζε την πλάτη από συστολή. Γρήγορα, όμως, βγήκε από το καβούκι του. Άρχισε να πετάει γύρω του το μικρόφωνο και να το χρησιμοποιεί ως φαλλικό σύμβολο. Καθώς οι Doors εκτοξεύτηκαν στο μουσικό στερέωμα με το πρώτο τους άλμπουμ το 1967, άρχισε να συμπεριφέρεται αλλόκοτα, απειλώντας τη σταθερότητα του συγκροτήματος. Σ’ ένα άγριο μεθύσι του κατέστρεψε τον μουσικό εξοπλισμό του και παραλίγο να προκαλέσει τη διάλυση των Doors.
Επί σκηνής, άρχισε να προκαλεί τα συντηρητικά ήθη της Αμερικής, με συνεχόμενα μπαράζ βλασφημιών, από τις οποίες ξεχωριστή θέση είχαν οι διάφορες μιμήσεις της σεξουαλικής πράξης. Μπορεί η θεατρικότητα της σκηνικής του παρουσίας να προκαλούσε το παραλήρημα των πιστών οπαδών του, αλλά ταυτόχρονα τέθηκε στο στόχαστρο των αρχών και της αστυνομίας. Πολλές φορές συνελήφθη μετά από συναυλία για παραβίαση των χρηστών ηθών, ενώ κάποιες άλλες συναυλίες τους απαγορεύτηκαν για λόγους δημοσίας τάξεως. Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1970 καταδικάστηκε σε καταναγκαστικά έργα έξι μηνών για έργω εξυβρίσει, επειδή είχε δείξει τα γεννητικά του όργανα στο κοινό, κατά τη διάρκεια συναυλίας των Doors στο Μαϊάμι την άνοιξη του 1969.
Το 1971 αποφάσισε να αποφορτιστεί από το εναντίον του κλίμα που είχε διαμορφωθεί στις ΗΠΑ και μαζί με τη σύντροφό του Πάμελα Κούρσον (1946-1974) εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για να ασχοληθεί απερίσπαστος με την ποίηση. Ένα χρόνο πριν είχε κυκλοφορήσει η ποιητική του συλλογή The Lord and Creatures.
Όμως, στις 3 Ιουλίου 1971 βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο του διαμερίσματος, σε ηλικία 27 ετών. Η επίσημη εκδοχή του θανάτου του ήταν καρδιακή προσβολή. Τάφηκε στη «γωνιά των ποιητών» του ονομαστού παρισινού νεκροταφείου «Περ Λασέζ», κοντά στους Μπαλζάκ, Μολιέρο και Όσκαρ Γουάιλντ.
Ο Τζιμ Μόρισον, σε αντίθεση με άλλους καλλιτέχνες της ψυχεδελικής μουσικής που έτειναν προς τον μυστικισμό, είδε τη διεύρυνση της συνείδησης ως ένα τρόπο να διεισδύσει στη σκοτεινή περιοχή του ασυνειδήτου και τις ανομολόγητες επιθυμίες του ανθρώπου. Οι στίχοι του κυριαρχούνται από τη λαγνεία της βίας, του σεξ, του αλκοόλ, των ναρκωτικών, της αυτοκαταστροφής και καθετί απαγορευμένου από τη συντηρητική Αμερική, και προσπάθησε να τα εφαρμόσει και στην προσωπική του ζωή όσο καλύτερα μπορούσε.
Σχετικό...
Μία τεράστια αρχαία σαύρα, το απολίθωμα της οποίας βρέθηκε στη Μιανμάρ (Βιρμανία) έλαβε την επιστημονική ονομασία «Barbaturex morrisoni» από το όνομα του τραγουδιστή των Doors, Τζιμ Μόρισον (6/6/2013). Η ονοματοδοσία αυτή έχει ένα πρόσθετο συμβολισμό, λόγω του γεγονότος ότι ο ίδιος ο Μόρισον, όσο ζούσε, είχε το παρατσούκλι «Βασιλιάς των Σαυρών» («είμαι ο βασιλιάς των σαυρών, μπορώ να κάνω το οτιδήποτε», λένε οι στίχοι ενός τραγουδιού του).
Τζούλιαν Ασάνζ: Ο δημιουργός του WikiLeaks
Μέσω του μιντιακού οργανισμού που ίδρυσε, δημοσίευσε απόρρητες κρατικές πληροφορίες των ΗΠΑ και έκτοτε βρίσκεται στο στόχαστρο των αμερικανικών αρχών.
Ο Τζούλιαν Χόκινς, όπως ήταν το αρχικό του επώνυμο, γεννήθηκε στις 3 Ιουλίου 1971 στο Τάουνσβιλ της πολιτείας Κουίνσλαντ της Αυστραλίας. Η μητέρα του ήταν εικαστική καλλιτέχνις και ο πατέρας του οικοδόμος και αντιπολεμικός ακτιβιστής. Οι γονείς του χώρισαν προτού γεννηθεί και μεγάλωσε με τη μητέρα του και τον δεύτερο σύζυγό της, το επώνυμο του οποίου υιοθέτησε.
Από τα εφηβικά του χρόνια ανέπτυξε μία ιδιαίτερη ικανότητα με τους υπολογιστές κι έγινε γνωστός ως χάκερ. Το 1991 συνελήφθη για κατά συρροή εγκλήματα στον κυβερνοχώρο, αλλά έπεσε στα μαλακά λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Την επόμενη δεκαετία, ταξίδεψε, σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης και εργάστηκε ως σύμβουλος ασφαλείας υπολογιστών.
Η ίδρυση του WikiLeaks και η αποκάλυψη κρατικών μυστικών των ΗΠΑ
Το 2006 δημιούργησε τον μιντιακό οργανισμό WikiLeaks μαζί με άλλους ακτιβιστές. Η πρώτη του αποκάλυψη, που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο της οργάνωσης τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ήταν ένα μήνυμα ενός Σομαλού πολέμαρχου που ενθάρρυνε τη χρήση πληρωμένων ενόπλων για τη δολοφονία κυβερνητικών αξιωματούχων. Η αυθεντικότητα του εγγράφου μπορεί να μην επαληθεύτηκε, αλλά η ιστορία του WikiLeaks και τα ερωτηματικά σχετικά με τη δεοντολογία των μεθόδων του σύντομα το επισκίασαν.
Οι αποκαλύψεις του συνεχίστηκαν με αυξανόμενους ρυθμούς. Το 2007 δημοσίευσε λεπτομέρειες σχετικά με τις εγκαταστάσεις κράτησης του αμερικανικού στρατού στο Γκουαντάναμο της Κούβας. Το επόμενο έτος ο ιστότοπός του έκλεισε για λίγο ως αποτέλεσμα νομικών μέτρων στις ΗΠΑ, αλλά οι «καθρέφτες» (mirrors) του ιστότοπου παρέμειναν ανεπηρέαστοι.
Το 2010, το WikiLeaks δημοσίευσε σχεδόν μισό εκατομμύριο έγγραφα σχετικά κυρίως με τους πολέμους των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ενώ πολλές από τις πληροφορίες ήταν ήδη γνωστές, η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα θεώρησε τις διαρροές ως απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.
Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, το WikiLeaks άρχισε να δημοσιεύει περίπου 250.000 εμπιστευτικά διπλωματικά τηλεγραφήματα των ΗΠΑ. Αυτά τα απόρρητα έγγραφα χρονολογούνταν ως επί το πλείστον από το 2007 έως το 2010, αλλά περιλάμβαναν μερικά από το 1966.
Μεταξύ των θεμάτων που κάλυπταν ήταν οι παρασκηνιακές προσπάθειες των ΗΠΑ ν’ απομονώσουν πολιτικά και οικονομικά το Ιράν, εξαιτίας των φόβων για την ενδεχόμενη ανάπτυξη του πυρηνικού οπλοστασίου. Η διεθνής κοινότητα καταδίκασε τις αποκαλύψεις και ορισμένοι αμερικανοί πολιτικοί ζήτησαν τη σύλληψη του Ασάνζ ως τρομοκράτη.
Ποινικές διώξεις και το άσυλο του Εκουαδόρ
Ο Τζούλιαν Ασάνζ αντιμετώπισε επίσης ποινικές διώξεις στη Σουηδία, για σεξουαλική επίθεση. Τον Δεκέμβριο του 2010 συνελήφθη στο Λονδίνο εν αναμονή της πιθανής έκδοσής του στη Σουηδία, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση. Τον Φεβρουάριο του 2011 ένας βρετανός δικαστής αποφάσισε ότι η έκδοση έπρεπε να προχωρήσει, απόφαση για την οποία ασκήθηκε έφεση από τους δικηγόρους του.
Τον Ιούνιο του 2012, η έφεσή του απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο και ο Ασάνζ αναζήτησε καταφύγιο στην πρεσβεία του Ισημερινού (Εκουαδόρ) στο Λονδίνο. Ζήτησε πολιτικό άσυλο με το σκεπτικό ότι η έκδοση στη Σουηδία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ενδεχόμενη δίωξη στις ΗΠΑ για ενέργειες που σχετίζονται με το WikiLeaks.
Ο Ασάνζ υποστήριξε ότι μια τέτοια δίκη θα είχε πολιτικά κίνητρα και πιθανώς να καταδικαζόταν σε θάνατο. Τον Αύγουστο το αίτημα του Ασάνζ έγινε δεκτό από την κυβέρνηση του Ισημερινού και παρέμεινε έγκλειστος στο κτίριο της πρεσβείας.
Η κάθοδος στην πολιτική και η επίθεση στη Χίλαρι Κλίντον
Ο Ασάνζ υποστήριξε ότι μια τέτοια δίκη θα είχε πολιτικά κίνητρα και πιθανώς να καταδικαζόταν σε θάνατο. Τον Αύγουστο το αίτημα του Ασάνζ έγινε δεκτό από την κυβέρνηση του Ισημερινού και παρέμεινε έγκλειστος στο κτίριο της πρεσβείας.
Η κάθοδος στην πολιτική και η επίθεση στη Χίλαρι Κλίντον
Ο Τζούλιαν Άσάνζ δεν έμεινε άπραγος και το 2013 ίδρυσε το Κόμμα WikiLeaks, με το οποίο διεκδίκησε μία έδρα στη Γερουσία της Αυστραλίας στις ομοσπονδιακές εκλογές της 7ης Σεπτεμβρίου, χωρίς όμως επιτυχία. Τον Αύγουστο του 2015 οι Σουηδοί εισαγγελείς σταμάτησαν την έρευνά τους για τρεις από τις κατηγορίες εναντίον του Ασάνζ, αν και συνέχισαν να διεξάγουν έρευνα για τον εκκρεμή ισχυρισμό του βιασμού.
Το 2016 αναμίχθηκε στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, όταν το WikiLeaks άρχισε να δημοσιεύει εσωτερικές επικοινωνίες από το Δημοκρατικό Κόμμα και την εκστρατεία της υποψήφιας των Δημοκρατικών, Χίλαρι Κλίντον. Ο Ασάνζ δεν έκρυψε την προσωπική του έχθρα προς τη Χίλαρι Κλίντον και οι διαρροές αποσκοπούσαν ξεκάθαρα να τις κάνουν τη μέγιστη ζημιά στην προεκλογική της εκστρατείας.
Πολλοί ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες και οι αμερικανικές αρχές επιβεβαίωσαν ότι τα δεδομένα είχαν ληφθεί από χάκερ που συνδέονται με ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών. Ο Ασάνζ, ωστόσο, διέψευσε ότι οι πληροφορίες προήλθαν από τη Ρωσία.
Η σύλληψη και φυλάκιση του Ασάνζ
Τον Μάιο του 2017 οι σουηδοί εισαγγελείς ανακοίνωσαν ότι είχαν διακόψει την εναντίον του έρευνα για βιασμό, θεωρώντας ότι ήταν αδύνατο να προχωρήσουν στην υπόθεση, καθώς ο Ασάνζ προστατεύεται στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο. Παρόλο που η έρευνα σταμάτησε, παρέμεινε εντός της πρεσβείας.
Στις 11 Απριλίου 2019, ο πρόεδρος του Ισημερινού Λένιν Μορένο ανακοίνωσε ότι η χώρα του απέσυρε το άσυλο στον Ασάνζ και τον κατηγόρησε ότι παραβίασε «τον κανόνα της μη παρέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών», καθώς και τους όρους που είχε επιβάλει ο Ισημερινός στον Ασάνζ σχετικά με τη παραμονή του στην πρεσβεία. Λίγο μετά την ανάκληση του ασύλου του, η βρετανική αστυνομία μπήκε στην πρεσβεία του Ισημερινού και τον συνέλαβε.
Η πτώση Α.Τ.Ι.Α. στο Ρόσγουελ το 1947 και οι θεωρίες συνομωσίας
Η συντριβή ενός ιπτάμενου αντικειμένου σ’ ένα ράντσο κοντά στο Ρόσγουελ του Νέου Μεξικού, στις 3 Ιουλίου 1947, προκαλεί μέχρι και σήμερα θεωρίες συνωμοσίας.
Η συντριβή ενός ιπτάμενου αντικειμένου σ’ ένα ράντσο κοντά στο Ρόσγουελ του Νέου Μεξικού, στις 3 Ιουλίου 1947, προκαλεί μέχρι και σήμερα θεωρίες συνωμοσίας. Η επίσημη εκδοχή της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας έκανε λόγο για μετεωρολογικό μπαλόνι, αν και στην αρχή μιλούσε για ιπτάμενο δίσκο.
Ήταν το πρωί της 3ης Ιουλίου 1947, όταν ο Γουίλιαμ Μπρέιζελ ξεκίνησε καβάλα στο άλογό του να ελέγξει την ασφάλεια των κοπαδιών ενός αχανούς ράντσου, του οποίου ήταν επιστάτης, στο Ρόσγουελ του Νέου Μεξικού, ύστερα από μία δύσκολη νύχτα, με έντονη βροχόπτωση και θυελλώδεις ανέμους. Καθώς ίππευε αμέριμνος, βρέθηκε ξαφνικά μπροστά στα συντρίμμια ενός αγνώστου ιπτάμενου αντικειμένου.
Θέλοντας να μοιραστεί την ανακάλυψή του, πήρε ένα κομμάτι από τα συντρίμμια και το έδειξε σ’ ένα φίλο του. Αφού αποφάσισαν ότι το εύρημα μπορεί να αφορά κάποιο κυβερνητικό πρόγραμμα ή να πρόκειται για ΑΤΙΑ (UFO), απευθύνθηκαν στον σερίφη Τζορτζ Γουίλκοξ.
Ιπτάμενος δίσκος;
Στις 8 Ιουλίου 1947, η ανωτέρω μονάδα εξέδωσε ανακοίνωσή, στην οποία ανέφερε ότι τα συντρίμμια προέρχονταν από ιπτάμενο δίσκο. Την επόμενη ημέρα,όμως, η αμερικανική κυβέρνηση απέσυρε την ανακοίνωση αυτή και με νεώτερη ανακοίνωση ανέφερε ότι επρόκειτο απλά για τα συντρίμμια ενός μετεωρολογικού μπαλονιού.
Το συμβάν σχεδόν ξεχάστηκε μέχρι τη δεκαετία του ‘70, όταν το επανέφεραν στο προσκήνιο με βιβλία τους συγγραφείς που εντάσσονται στο κλίμα της Ουφολογίας. Άρχισαν να κυκλοφορούν παράξενες ιστορίες για το περιστατικό του Ρόσγουελ, με διηγήσεις εκατοντάδων αυτοπτών μαρτύρων, ενώ είναι επιβεβαιωμένο ότι οι πραγματικοί αυτόπτες μάρτυρες ήταν ελάχιστοι.
Ρόσγουελ: Οι κυριότερες θεωρίες συνωμοσίας
Οι κυριότερες θεωρίες συνωμοσίας για το περιστατικό του Ρόσγουελ συνοψίζονται στις παρακάτω:
Τα συντρίμμια προέρχονταν από ιπτάμενο δίσκο και η κυβέρνηση κάλυψε το γεγονός για να μη αποκαλυφθεί η τεχνολογική της γύμνια, σε σχέση με την τεχνολογική πρωτοπορία των εξωγήινων. Μάλιστα, ο ίδιος ο αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν επισκέφθηκε την περιοχή και διέταξε να εξαφανιστεί κάθε ίχνος από τους εξωγήινους.
Τα συντρίμμια αφορούσαν μυστικό αεροπλάνο, που είχε κατασκευαστεί σύμφωνα με τις θεωρίες του Αϊνστάιν.
Τα συντρίμμια αφορούσαν τη σύγκρουση δύο αεροσκαφών των Γκρι, μιας φυλή εξωγήινων που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον άνθρωπο για να βελτιώσουν τη ράτσα τους ή σε μια παραλλαγή της ιστορίας των ανθρώπων της Κοίλης Γης.
Επρόκειτο για ένα μυστικό πύραυλο της Σοβιετικής Ένωσης.
Στις 24 Ιουνίου 1994 η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ με έκθεσή της επιχείρησε να κλείσει οριστικά τον φάκελο Ρόσγουελ, υποστηρίζοντας ότι τα συντρίμμια προέρχονταν από αερόστατα στρατιωτικής επιτήρησης.
Eισβολή ακροδεξιών στη Βουλή
Το βράδυ της 3ης Ιουλίου 1964 ομάδα ακροδεξιών νεαρών εισβάλλει στο κτίριο της Βουλής, σε μια πρωτοφανή ενέργεια για τα κοινοβουλευτικά χρονικά της Ελλάδας.
Στις 5 Ιουλίου 1964 επρόκειτο να διεξαχθούν δημοτικές εκλογές στην Ελλάδα. Τη χώρα κυβερνούσε η Ένωση Κέντρου, με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου του 53%. Ο Παπανδρέου, μόλις είχε επιστρέψει από το πρώτο επίσημο ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχε δεχθεί αφόρητες πιέσεις από τον Αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον για λύση του Κυπριακού.
Τον δημαρχιακό θώκο της Αθήνας διεκδικούσαν τρεις βουλευτές, πίσω από τους οποίους ήταν στοιχημένες οι τρεις βασικές πολιτικές παρατάξεις της εποχής. Ο απόστρατος στρατηγός Παυσανίας Κατσώτας εκπροσωπούσε την κυβερνητική Ένωση Κέντρου, ο ασφαλιστής Γεώργιος Πλυτάς τη δεξιά ΕΡΕ και ο καθηγητής του ΕΜΠ, Νίκος Κιτσίκης, την αριστερή ΕΔΑ.
Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας και η εισβολή στη Βουλή
Το βράδυ της 3ης Ιουλίου η Βουλή βρισκόταν σε συνεδρίαση για το Κυπριακό. Την ίδια ώρα, ο υποψήφιος δήμαρχος της Δεξιάς, Γεώργιος Πλυτάς, πραγματοποιούσε την κεντρική προεκλογική του συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Μετά το τέλος της ομιλίας του, μερικές εκατοντάδες νεαροί ξεχύνονται προς την οδό Πανεπιστημίου, φωνάζοντας συνθήματα κατά του κυβερνώντος κόμματος και του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου και υπέρ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που βρίσκεται αυτοεξόριστος στο Παρίσι. Οι διαδηλωτές περνούν μπροστά από το εκλογικό κέντρο του υποψηφίου της Αριστεράς, Νίκου Κιτσίκη και μόλις που συγκρατούνται από την αστυνομία για να μην τα κάνουν γυαλιά-καρφιά.
Οι επιδρομείς, περίπου 50 τον αριθμό, συμπλέκονται με βουλευτές και υπαλλήλους της Βουλής, που προσπαθούν να τους εμποδίσουν να εισέλθουν στην αίθουσα συνεδριάσεων. Ο θόρυβος και η φασαρία φθάνουν μέσα στην αίθουσα και η συνεδρίαση διακόπτεται.
Τελικά, οι εισβολείς απωθούνται από τη φρουρά της Βουλής και συλλαμβάνονται 32 από αυτούς. Στο μεταξύ, από τις άγριες συμπλοκές στους διαδρόμους της Βουλής, αρκετοί κυβερνητικοί βουλευτές έχουν τραυματιστεί (Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, Γεώργιος Μπακατσέλος, Ιωάννης Τσιριμώκος, Χρήστος Αποστολάκος, Ιάκωβος Διαμαντόπουλος κ.ά.), ενώ σοβαρότερα όλων είναι ο Μιχάλης Λεφάκης, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Υπουργού Οικονομικών, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Οι αντιδράσεις των κομμάτων
Σε δυσκολότερη θέση βρίσκεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, καθώς οι εισβολείς ανήκαν στο κόμμα της ΕΡΕ. Καταγγέλλει το περιστατικό, αλλά επιρρίπτει ευθύνες στην κυβέρνηση, που «ενέπνευσε πνεύμα αναρχίας». Οι βουλευτές της ΕΚ αντιδρούν και απειλούνται σοβαρά επεισόδια, αυτή τη φορά μέσα στην αίθουσα του κοινοβουλίου. Τα πνεύματα ηρεμούν, όταν οι βουλευτές της ΕΡΕ αποχωρούν από την αίθουσα.
Η δίκη των εισβολέων
Οι 32 συλληφθέντες παραπέμφθηκαν στο αυτόφωρο, με βάση τον νόμο 4000 «περί τεντιμποϊσμού». Η δίκη ξεκίνησε στις 7 Ιουλίου, την επαύριο των δημοτικών εκλογών, στις οποίες η Αριστερά είχε σημειώσει αξιοσημείωτα κέρδη.
Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας, ένας αξιωματικός της Γενικής Ασφάλειας κατέθεσε ότι η επίθεση κατά της Βουλής οργανώθηκε από παρακρατικές οργανώσεις, όπως ο φιλοναζιστικός «Όμιλος Εθνικής Αναγεννήσεως» και η φοιτητική ΕΚΟΦ. Μάρτυρες κατηγορίας, όπως οι υπουργοί Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Δημήτριος Παπασπύρου, υποστήριξαν ότι η επίθεση κατά της Βουλής εξυπηρετούσε τις εχθρικές προς την Κύπρο δυνάμεις και γι’ αυτό τη χαρακτήρισαν προδοτική.
Μεταξύ των αθωωθέντων φιγουράρει το όνομα του 18χρονου Παναγιώτη Μιχαλόλια ή Μιχαλολιάκου, που δεν είναι άλλος από τον γνωστό ποινικολόγο Τάκη Μιχαλόλια, αδελφό του ηγέτη της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου.
Το ξήλωμα των «παρακρατικών οργανώσεων»
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, επωφελούμενη από την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί, θέλησε να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς της με τα «παρακρατικά όργανα της Δεξιάς». Ο Υπουργός Εσωτερικών, Ιωάννης Τούμπας, δήλωνε σχετικά: «Πληροφορώ τον ελληνικόν λαόν, ότι εις τους κόλπους του υπάρχουν και δρουν παρακρατικαί οργανώσεις, αι οποίαι οικειοποιούνται κρατικά καθήκοντα, οργανώνουν τα μέλη των στρατιωτικώς, τα εκγυμνάζουν και εμφυσούν εις αυτά το πνεύμα της δυναμικής ενεργείας και επιβολής».
Ο υπουργός κατήγγειλε τη ναζιστική και φασιστική ιδεολογία ορισμένων από τις οργανώσεις αυτές, τις οποίες χαρακτήρισε καρκίνωμα για τη Δημοκρατία και στηλίτευσε τη συνεργασία τους με παράγοντες της ΕΡΕ και της αστυνομίας. Το Υπουργείο Εσωτερικών έδωσε στη δημοσιότητα πίνακα με οκτώ οργανώσεις, που ήταν νόμιμες, αλλά «είχαν παρεκτραπεί του προορισμού τους». Οι οργανώσεις αυτές ήταν οι:
Ο κατάλογος περιείχε και τρεις μυστικές οργανώσεις:
Τον επόμενο χρόνο έντεκα από τις οργανώσεις αυτές διαλύθηκαν από τα κατά τόπους πρωτοδικεία.
Το 1965 ο καταδικασθείς ως υποκινητής της επιδρομής Ρένος Αποστολίδης εξέδωσε το βιβλίο «Κατηγορώ», στο οποίο, μεταξύ άλλων, παρουσιάζει τη δική του εκδοχή για την εισβολή στο «Κυνοβούλιο». Εξηγεί ότι η πράξη του αυτή έγινε για να υπογραμμίσει στον κόσμο πως δεν ανέβασε στην εξουσία παρά τον «χασάπη Παπατζή του '44, τον άνθρωπο των Αγγλοαμερικάνων, που εγκατέστησε τη Δεξιά στην Ελλάδα».