Όπως το έθεσε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, είμασταν εκεί για να συζητήσουμε «Πως θα νικήσεις σήμερα μιαν Αυτοκρατορία». Όπως έπραξε πριν 200 χρόνια ο Μπολιβάρ. Όπως έπραξε κατά της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας, όπως έπραξαν ενάντια σε κάθε λογική, κάθε μέτρο, κάθε καταπιεστική εξουσία αυτού του κόσμου, οι μαύροι, άσπροι, ιθαγενείς, μεστίτσος του στρατού του… ο στρατός που είναι ο ένοπλος λαός.
της Λαμπρινής Θωμά
Ήταν ένα περίεργο ρεπορτάζ αυτό που εκλήθην να κάνω χτες, 26η Μαρτίου 2021, 16:00 Ελλάδος και 10:00 Βενεζουέλας. Ήξερα πολύ λίγα, ήταν τιμητικά και έμοιαζαν καθαρά δημοσιογραφικού χαρακτήρα. Προσκλήθηκα σε μια ομάδα ανθρώπων, από εξήντα χώρες του κόσμου μου είπαν, που θα είχαν την τύχη να ακούσουν/ μιλήσουν με τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, με την ευκαιρία των 200 χρόνων από την μεγάλη νίκη του Μπολιβάρ, των 200 χρόνων από τη μάχη του Καραμπόμπο, την κρίσιμη στιγμή, τη μάχη που έκρινε τα πάντα.
Ήμουν εκεί για να ακούσω, άντε το πολύ πολύ να ρωτήσω. Έτσι νόμιζα. Και έμαθα πως ήμουν εκεί για να με ακούσουν. Ήταν η έκπληξη – καθόλου μικρή και για την οποία δεν είμασταν προετοιμασμένοι πλην ελαχίστων που γνώριζαν ότι θα πάρουν το λόγο – που μας έκανε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας.
Συνδεθήκαμε σε αυτή την παράξενη λαϊκή γιορτή 1873 άνθρωποι των κινημάτων και της αντίστασης, από 165 χώρες. Που περιμέναμε να μάθουμε, να ακούσουμε. Που το τέταρτο της αναμονής, πριν μιλήσει ο Νικολάς Μαδούρο, στο τσάτ στέλναμε λέξεις από αυτές φουσκώνουν την καρδιά και έτσι κάπως λες και η γιορτή του Μπολιβάρ ήταν ήδη ακέραια:
Συντροφικοί χαιρετισμοί από τη Βραζιλία
Το φεμινιστικό κίνημα της Αργεντινής στέλνει μια αγκαλιά
Καλησπέρα σύντροφοι από την Ιταλία
Από τη γη του Ζαπάτα μια αγκαλιά από μακρυά
Η λαϊκή Ένωση των Ιθαγενών Γυναικών του Περού σας χαιρετά αδελφές και αδελφοί
Μηνυματάκια, λίγες λέξεις όλες κι όλες, από την Βραζιλία, από την Αντίγκουα, από την Αϊτή, από την Ιρλανδία, τη Χιλή, την Ουρουγουάης, την Τυνησία, τις ΗΠΑ, την Ακτή Ελεφαντοστού, την Κούβα, την Ιαπωνία, το Ισραήλ, την Ελβετία, την Ολλανδία, την Αγκόλα, την Ναμίμπια, τη Γαλλία, την Κίνα, τη Μαλαισία, τη Μοζαμβίκη, το Κουρακάο… Από τα ξέχασμένα σημεία του χάρτη, αυτοί που δεν ξεχνούν ήταν εδώ. Έτοιμοι για αυτό που ήταν να ξεκινήσει και που κανείς δε γνώριζε: ένα παγκόσμιο κινηματικό brain storming, μια παγκόσμια συνέλευση της Αντίστασης, στο όνομα των 200 χρόνων από τη νίκη του Μπολιβάρ.
Όπως το έθεσε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, είμασταν εκεί για να συζητήσουμε «Πως θα νικήσεις σήμερα μιαν Αυτοκρατορία». Όπως έπραξε πριν 200 χρόνια ο Μπολιβάρ. Όπως έπραξε κατά της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας, όπως έπραξαν ενάντια σε κάθε λογική, κάθε μέτρο, κάθε καταπιεστική εξουσία αυτού του κόσμου, οι μαύροι, άσπροι, ιθαγενείς, μεστίτσος του στρατού του… ο στρατός που είναι ο ένοπλος λαός. Είμασταν εκεί για να θέσουμε τις βάσεις, να βρούμε, όλοι μαζί, πως σήμερα μπορείς να παλέψεις για εθνική κυριαρχία, ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, απέναντι στον μεταποικιοκρατικό δυνάστη που ποτέ δε θα σε αφήσει ελεύθερο. Πως στις σημερινές συνθήκες μπορεί η αλληλεγγύη των λαών να γίνει πράξη. Πως θα νικήσουμε. Όπως νικήσαμε και πριν 200 χρόνια. Με την αλληλεγγύη των δικών μας λαών ακέραια και τότε, των διωγμένων, της γης των κολασμένων που όρθωσαν ανάστημα, από την Αϊτή ως την Ελλάδα και από την σημερινή Βενεζουέλα ως την Ιρλανδία και τη Σερβία.
Και έτσι, αν και παρακολουθούσαν πρώην ηγέτες κρατών, υπουργοί, σημαντικοί διανοούμενοι – από τον Ραφαέλ Κορέα ως τον Ιγκνάσιο Ραμονέ – ο λόγος δόθηκε σε δύο τρεις ανθρώπους – σύμβολα, που σημαδεύουν τους σημερινούς αγώνες. Μια γυναίκα ηγέτιδα του κινήματος Black Lives Matter. Ένας εργάτης από την Ισπανία – που μίλησε και για τον φυλακισμένο ράπερ και όσα αυτό δηλώνει για τη μοναρχία, και τον τώρα αυτοεξόριστο μονάρχη που κάποτε είχε πει «σκάσε» στον Τσάβες. Μια φεμινίστρια από τη Βραζιλία που αγωνίζεται, παράλληλα, και κατά του Μπολσονάρου και των αρνητών του κορονοϊού. Ο Ατίλιο Μπορόν, με τη φωτογραφία του Φιδέλ πίσω του, για τα παγκόσμια πεδία των σημερινών μας αγώνων. Και, στο δικό μου μετερίζι, ο Φερνάντο Μπουέν Αμπάντ Ντομίνγκες, του Μεξικού, ο φιλόσοφος που ηγείται του διαλόγου για την Πληροφορία και την Επικοινωνία από την δική μας πλευρά, στο νέο αγώνα μας επικεφαλής του πολέμου ενάντια στην κατασκευή πληροφοριών, στην κατασκευή συναίνεσης, στην αυτοκρατορική προπαγάνδα, ενάντια στην «εργαστηριακής παρασκευής πληροφορία» που μας σερβίρουν καθημερινά και παγκόσμια. Που θα μας πει πως «θα γίνουμε κι εμείς ένας στρατός, ένας λαός», όπως εκείνος του Μπολίβαρ, αγωνιστές. Πως να επανανοηματοδοτήσουμε την Αλληλεγγύη, απέναντι στη μηχανή που «τα έχει όλα, πλούτο, μήντια, δικηγόρους, νομικά μέσα, γεωπολιτική ανάλυση», εμείς που έχουμε μόνον το ρεαλισμό να επιθυμούμε το αδύνατο, και την αλληλεγγύη «στο νέο αγώνα για Αυτοδιάθεση, Ελευθερία, Δημοκρατία», που «θα εμπνευστούμε από το Μπολίβαρ» για να «σταθούμε όρθιοι» γιατί «ξέρουμε ποιόν κόσμο θέλουμε».
Όχι, σοπράνο δεν είχε. Ούτε επισήμους – τουλάχιστον από αυτούς που βλέπουμε στα μέρη μας. Μόνο φωνή λαού.
Υστερόγραφο πρώτο: Στο άκουσμα της Αϊτής, της Αϊτής που ήταν η πρώτη που τίμησε τη δική μας Επανάσταση και έδωσε ότι είχε, η φτωχή, μικρή αγωνιζόμενη Αΐτη να μας συμπαρασταθεί, ήρθε ο Μπολιβάρ πάλι στο νου, όπως με την Ελλάδα και την Αϊτή τον συνέδεσε ο Εγγονόπουλος, που ήξερε πολύ καλύτερη ιστορία από τους κυβερνώντες το μικρό μας προτεκτοράτο.
Μπολιβάρ!
Κράζω τ’ όνομά σου ξαπλωμένος στην
κορφή του βουνού Έρε,
Την πιο ψηλή κορφή της νήσου Ύδρας.
Από δω η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων
του Σαρωνικού, τη Θήβα,
Μέχρι κει κάτω, πέρα απ’ τη Μονεβασιά, το τρανό
Μισίρι,
Αλλά και μέχρι του Παναμά,
της Γκουατεμάλα, της Νικαράγουα,
του Οντουράς, της Αϊτής,
του Σαν Ντομίγκο, της Βολιβίας,
της Κολομβίας, του Περού, της Βενεζουέλας,
της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας,
Ουρουγουάη, Παραγουάη, του Ισημερινού,
Ακόμη και του Μεξικού.
Υστερόγραφο δεύτερο: Η 27η Μαρτίου, σήμερα, είναι η επέτειος των 27 χρόνων από την απελευθέρωση του κομμαντάντε Ούγο Τσάβες από τη φυλακή. Τον απελευθέρωσε ο λαός. Όταν τον ρώτησαν που θα πάει, είπε: «Μαζί με το λαό, να παραλάβουμε την εξουσία». Είχε πει ακόμα: «Ο 21ος αιώνας είναι ο δικός μας αιώνας, ο αιώνας των λαών». Την 21η Ιουλίου θα είμαι εκεί. Στη συνάντηση «των λαών, των λαών που αγωνίζονται και υπερασπίζονται με πάθος την αλήθεια». Και ξέρω πως όταν πατήσω το πόδι μου στο Καραμπόμπο, μαζί με εκατοντάδες άλλους συντρόφους και αδελφούς, όταν θα του πω στη γλώσσα μου εκείνο το
Μπολιβάρ!
Τ’ όνομά σου τώρα είναι δαυλός αναμμένος,
που φωτίζει την Αμερική, και τη Βόρεια και τη Νότια,
και την οικουμένη!
Θα λέω την αλήθεια. Για το όνομα του, τώρα.
Υστερόγραφο τρίτο: Από την Ελλάδα είμασταν 15 προσκεκλημένοι. Μεταξύ τους ο πρώην υπουργός – και τέκνο και των δύο χωρών που γιορτάζουν 200 χρόνια επανάστασης, της Ελλάδας και της πάτρια γκράντε, Λατινικής Αμερικής – Κώστας Ήσυχος, η πρώην υπουργός Ναντια Βαλαβάνη, διανοούμενοι, καθηγητές πανεπιστημίου, νομικοί. Ελπίζω να συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες και ο αριθμός να μεγαλώνει.
Πηγή: thepressproject.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου