Κομοτηνή: Τέσσερις γυναίκες επί σκηνής μίλησαν για την προσφυγιά και την μετανάστευση

 Σύνταξη:Μαρία Νικολάου

Η Κομοτηναία Φωτεινή Κουτλογεωργίου, χορογράφος και χορεύτρια, ήταν αυτή που με την χορογραφία της και τις τρεις μαθήτριές της, Μαρία Βαϊτσούδη, Αμαλία Τζώγα, Ίλια Ψαθά, επί σκηνής παρουσίασαν ένα «ταξίδι» προσφυγιάς στο κοινό της παράστασης: «Ανακρέων, ραβασάκι από την Ιωνία », σε σκηνοθεσία Γιάννη Βουλτσίδη.

«Επιλέξαμε ο χορός να είναι γυναικείος και να δώσουμε τη μορφή της γυναίκας της Ιωνίας» είπε μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής. Τέσσερις γυναίκες χόρεψαν στο «χθες», αλλά και στο σήμερα. «Είχε πολύ ενδιαφέρον η πρόταση του κου Βουλτσίδη. Έχει να κάνει με την προσφυγιά σε δύο διαφορετικές εποχές κι έτσι στις πρώτες επαφές που είχαμε με τον σκηνοθέτη με έβαλε μέσα στο κλίμα με τη θάλασσα, σκέφτηκα και πρόσθεσα κινήσεις παλμικές που προσωποποιούν τις κινήσεις της θάλασσας. Στην θάλασσα κατέφυγαν οι περισσότεροι από την Ιωνία για να έρθουν στα παράλια τα δικά μας. Δύο στεριές και η θάλασσα και οι χορογραφίες έχουν στοιχεία από παλμικές κινήσεις, σύνδεση βαθιά με τη γη και επειδή οι μουσικές είναι πλούσιες σε ρυθμούς και προέρχονται από την ελληνική μας παράδοση έχω επιλέξει και έχω βάλει αναφορές σε βηματισμούς παραδοσιακών χωρών» είπε γι αυτό το διαφορετικό πάντρεμα διαφόρων στοιχείων, που δίνονται όλα με μια πιο σύγχρονη μορφή.

«Μας αγγίζει το θέμα. Και η δική μου καταγωγή είναι προσφυγική, έχω ακούσει ιστορίες από γιαγιάδες και παππούδες, είναι ένα κομμάτι από εμάς. Κομμάτι της ψυχής μας. Και αυτό θελήσαμε να αποδώσουμε στη χορογραφία» ανέφερε. Μιλώντας για τη σχέση της με το χορό σημείωσε «Ο χορός είναι  τα πάντα, είναι η ζωή μου, η καθημερινότητα μου, εάν δεν υπάρχει αυτό, υπάρχει ένα κενό στη ζωή». Όσον αφορά στις χορογραφίες; «Είναι ένα κομμάτι της δουλειάς. Είναι δομημένη η κίνηση μέσα από τις χορογραφίες, είναι ένας τρόπος έκφρασης» εξήγησε.

Για να καταλήξει παρουσιάζοντας την πορεία της δημιουργίας: «Ο χορογράφος αρχικά νιώθει, ακούει τις μουσικές, εμπνέεται και μετά σκέφτεται . Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάποιος που να ασχολείται με τη χορογραφία, που να ακούει μια μουσική και να μην γεννιούνται κινήσεις και ιδέες μέσα στο μυαλό του. Είναι «αυτόματο» αυτό που γίνεται, δεν μπορείς να το σταματήσεις».

Ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου

Πηγή