O Bίκυ Ξανθοπούλου, νηπιαγωγός στην Ποταμιά της Θάσου, ένα χωρίο 1.500 κατοίκων, έχει περάσει από «άπειρες ώρες αξιολόγησης» στην επαγγελματική της πορεία. Επιστέγασμα όλων αυτών, ήταν μία σειρά από διεθνή βραβεία, όπως αυτό της ««Αριστείας στη διδασκαλία – δασκάλα της χρονιάς για το 2020 (Excellence in Teaching – Teacher of the Year Award)» από τον οργανισμό AKS, για την πρωτοποριακή της δράση «Παίζουμε Βιβλίο», που κλείνει 7 χρόνια ζωής. Στην «αξιολόγηση των σχολικών μονάδων» που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας όμως, η κ.Ξανθοπούλου είναι αντίθετη, καταρρίπτοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την προπαγάνδα της κυβέρνησης και των φερεφώνων της πως «η εκπαιδευτικοί δεν θέλουν να αξιολογηθούν».
συνέντευξη στους Θάνο Καμήλαλη και Κωνσταντίνο Πουλή
Ξεκίνησε με το Freedom through Literacy Award (Βραβείο Ελευθερίας μέσω της Λογοτεχνίας). Συνέχισε με το βραβείο «Αριστεία στη διδασκαλία – δασκάλα της χρονιάς για το 2020 (Excellence in Teaching – Teacher of the Year Award)» από τον οργανισμό AKS, και στη συνέχεια ήρθε και το βραβείο «Δασκάλα της χρονιάς» από τον ίδιο οργανισμό, που κάθε χρόνο βραβεύει εκπαιδευτικούς από όλον τον κόσμο για την πρωτοποριακή τους δράση.
Αν ίσχυε η προπαγανδιστική γραμμή της κυβέρνησης γύρω από την «αξιολόγηση» των εκπαιδευτικών, η Βίκυ Ξανθοπούλου δεν θα είχε κανένα πρόβλημα, σχετικά με «τεμπελιά» η «μειωμένη ικανότητα», να συμμετάσχει. Η γραμμή του Υπουργείου Παιδείας της Νίκης Κεραμέως, για μία ακόμη φορά, είναι βασισμένη σε ψέματα και κοινωνικό αυτοματισμό.
«Το θέμα είναι ότι σε αυτήν την αξιολόγηση δεν θα κριθούμε εμείς οι εκπαιδευτικοί αλλά οι σχολικές μονάδες» εξηγεί στη συνέντευξή της στο ραδιόφωνο του TPP. «Και προφανώς ο στόχος είναι το πώς θα αποδεσμευτεί το κράτος από τη χρηματοδότηση αυτών των σχολικών μονάδων. Προφανώς είναι ένα "βάρος"» συμπληρώνει και συνεχίζει:
«Ξεκίνησε ήδη από πέρσι και απείχε το 95% των εκπαιδευτικών. Απείχαμε από κάθε διαδικασία αξιολόγησης και συνεχίζουμε και φέτος. Είναι ένα θέμα που μας πονάει, ένα θέμα που μας καίει. Όχι φυσικά γιατί είμαστε τεμπέληδες, είναι κάτι που με θλίβει όταν το ακούω αυτό. Τόσο εγώ όσο και οι συνάδερφοί μου, εκπαιδευτικοί από όλες τις βαθμίδες, περνάμε απίστευτες, άπειρες ώρες σχεδιάζοντας τα προγράμματά μας. Δίνουμε απίστευτη ενέργεια, όλα μας τα ψυχικά αποθέματα μέσα στην τάξη για να μπορέσουμε να προσφέρουμε ποιοτική εκπαίδευση στα παιδιά μας. Παρά τις δύσκολες συνθήκες, χωρίς υλικοτεχνικές υποδομές, χωρίς κτιριακές υποδομές, χωρίς εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης, κάνουμε μία τεράστια προσπάθεια για να λειτουργήσει η δημόσια εκπαίδευση. Γιατί πιστεύουμε στη δημόσια εκπαίδευση, πιστεύουμε ότι πρέπει να παρέχεται δωρεάν η δημόσια εκπαίδευση και ο λόγος που απεργήσαμε δεν αφορούσε τα δικά μας εργασιακά δικαιώματα, αλλά αφορούσε τη διασφάλιση του δημόσιο χαρακτήρα της Εκπαίδευσης. Αυτό τονίζουμε στις ενημερώσεις που κάνουμε στους γονείς, αυτό προσπαθούμε όλον αυτόν τον καιρό. Γιατί ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν θέλουμε να αξιολογηθούμε, μη τυχόν και βρεθούμε ακατάλληλοι για το εκπαιδευτικό έργο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου