| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ο Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι (Antonio Lucio Vivaldi, 4 Μαρτίου 1678 - 28 Ιουλίου 1741), γνωστός και με το προσωνύμιο il Prete Rosso (ο κοκκινομάλλης παπάς) λόγω του χρώματος των μαλλιών του, ήταν Ιταλός συνθέτης, δεξιοτέχνης βιολονίστας και ιερέας της εποχής του Μπαρόκ. Θεωρείται από τους σημαντικότερους συνθέτες της εποχής του και ο δημοφιλέστερος του κλασσικού μπαρόκ, καθώς με τη μουσική του επηρέασε πλήθος συνθετών τόσο της γενιάς του, μεταξύ των οποίων, τους Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν, όσο και τους μετέπειτα.
Στα πιο γνωστά έργα του περιλαμβάνονται δεκάδες κοντσέρτα για βιολί - μια ενότητα των οποίων αποτελούν τις περίφημες "Τέσσερις Εποχές"- και άλλα όργανα, πάνω από 40 όπερες και πλήθος άλλων έργων θρησκευτικής μουσικής.
Αρκετά έργα του συνέθεσε για το γυναικείο μουσικό σχήμα του Ospedalle della Pietà, το οποίο ουσιαστικά ήταν ένα ορφανοτροφείο για εγκαταλειμμένα παιδιά και στο οποίο ο Βιβάλντι εργάστηκε στις περιόδους 1703-1705 και 1723-1740. Οι όπερές του επιπλέον είχαν κάποια επιτυχία σε πόλεις όπως η Βενετία, η Μάντουα και η Βιέννη. Μετά τη συνάντησή του με τον αυτοκράτορα Κάρολο ΣΤ΄ ο Βιβάλντι μετοίκησε στη Βιέννη όπου και έλπιζε στην τοποθέτησή του ως μουσικού εκεί. Ο αυτοκράτορας ωστόσο σύντομα σχετικά μετά την άφιξή του πέθανε και ο συνθέτης απεβίωσε πάμφτωχος άνευ κάποιας σταθερής πηγής εισοδήματος.
Παρόλο που η μουσική του έτυχε ευρείας αποδοχής και αρεσκείας από το κοινό ενώ ο ίδιος ήταν εν ζωή, μετά το θάνατό του η δημοτικότητά της μειώθηκε αρκετά ως την ταχεία αναγέννησή της στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Στις μέρες μας, ο Βιβάλντι συγκαταλέγεται μεταξύ των δημοφιλέστερων και περισσότερο ηχογραφημένων μπαρόκ συνθετών.
Περισσότερα εδώ
Οι Τέσσερις Εποχές
 | |
| Τίτλος | Cimento dell'armonia e dell'inventione. N. 1.-4. |
|---|---|
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1725 |
| Πολιτιστικό κίνημα | μπαρόκ μουσική |
| Είδος | κοντσέρτο |
| Εμπνευσμένο από | εποχές |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Οι Τέσσερις Εποχές (ιταλικά: Le quattro stagioni) είναι ένα σύνολο τεσσάρων κοντσέρτων για βιολί του Ιταλού συνθέτη Αντόνιο Βιβάλντι, καθένα από τα οποία εκφράζει μουσικά μια εποχή του χρόνου. Αυτά γράφτηκαν γύρω στα 1718-1720, όταν ο Βιβάλντι ήταν ο ιεροψάλτης της αυλής στη Μάντοβα. Εκδόθηκαν το 1725 στο Άμστερνταμ, μαζί με οκτώ επιπλέον κοντσέρτα, ως Il cimento dell'armonia e dell'inventione (Ο διαγωνισμός μεταξύ αρμονίας και εφεύρεσης).
Οι Τέσσερις Εποχές είναι το πιο γνωστό έργο του Βιβάλντι. Αν και τρία από τα κοντσέρτα είναι εντελώς πρωτότυπα, το πρώτο, η "Άνοιξη", δανείζεται μοτίβα από μια σινφωνία στην πρώτη πράξη της ταυτόχρονης όπερας Il Giustino του Βιβάλντι. Η έμπνευση για τα κοντσέρτα δεν είναι η ύπαιθρος γύρω από τη Μάντοβα, όπως είχε αρχικά υποτεθεί, όπου ζούσε τότε ο Βιβάλντι, καθώς σύμφωνα με τον Καρλ Χέλερ θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί ήδη από το 1716-1717, ενώ ο Βιβάλντι ασχολήθηκε με την αυλή της Μάντοβα μόλις το 1718.
Ήταν μια επανάσταση στη μουσική σύλληψη: σε αυτά ο Βιβάλντι αναπαριστούσε ρυάκια που ρέουν, πουλιά που κελαηδούν (από διαφορετικά είδη, το καθένα με ιδιαίτερο χαρακτήρα), έναν βοσκό και τον σκύλο του που γαβγίζει, μύγες που βουίζουν, καταιγίδες, μεθυσμένους χορευτές, κυνηγετικά πάρτι τόσο από τη σκοπιά των κυνηγών όσο και από τη σκοπιά του θηράματος, παγωμένα τοπία και ζεστές χειμωνιάτικες φωτιές.
Ασυνήθιστο για την εποχή, ο Βιβάλντι δημοσίευσε τα κοντσέρτα με συνοδευτικά σονέτα (πιθανώς γραμμένα από τον ίδιο τον συνθέτη) που επεξηγούσαν τι ήταν αυτό που η μουσική του επρόκειτο να προκαλέσει στο πνεύμα της κάθε εποχής. Επομένως, τα κοντσέρτα αποτελούν ένα από τα πρώτα και πιο λεπτομερή παραδείγματα αυτού που θα ονομαζόταν προγραμματική μουσική - με άλλα λόγια, μουσική με αφηγηματικό στοιχείο. Ο Βιβάλντι φρόντισε να συνδέσει τη μουσική του με τα κείμενα των ποιημάτων, μεταφράζοντας τους ίδιους τους ποιητικούς στίχους απευθείας στη μουσική της σελίδας. Για παράδειγμα, στο μεσαίο τμήμα της "Άνοιξης", όταν ο βοσκός κοιμάται, το γάβγισμα του σκύλου του ακούγεται στο τμήμα της βιόλας. Η μουσική είναι αλλού παρόμοια υποβλητική άλλων φυσικών ήχων. Ο Βιβάλντι χώρισε κάθε κοντσέρτο σε τρία μέρη (γρήγορα-χαμηλά-γρήγορα) και, ομοίως, κάθε συνδεδεμένο σονέτο σε τρεις ενότητες.
Δομή
Η σύνθεση του Βιβάλντι έχει ως εξής:
- Κοντσέρτο αρ. 1 σε Μι μείζονα, έργο 8, RV 269, "Άνοιξη" (La primavera)
- Allegro (in E major)
- Largo e pianissimo sempre (in [[C-sharp minor|CΠρότυπο:Music minor]])
- Allegro pastorale (in E major)
- Κοντσέρτο αρ. 2 σε σολ ελάσσονα, έργο 8, RV 315, "Καλοκαίρι" (L'estate)
- Κοντσέρτο αρ. 3 σε Φα μείζονα, Op. 8, RV 293, "Φθινόπωρο" (L'autunno)
- Κοντσέρτο αρ. 4 σε φα ελάσσονα, έργο 8, RV 297, "Χειμώνας" (L'inverno)
- Allegro non molto (in F minor)
- Largo (in [[E-flat major|EΠρότυπο:Music major]])
- Allegro (in F minor)
Μια εκτέλεση και των τεσσάρων κοντσέρτων μπορεί να διαρκέσει περίπου 40-43 λεπτά. Προσεγγιστικοί χρόνοι των επιμέρους κοντσέρτων:
- Άνοιξη: 10 λεπτά
- Καλοκαίρι: 11 λεπτά
- Φθινόπωρο: 11 λεπτά
- Χειμώνας: 9 λεπτά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου