Το ψηφιδωτό της Θεοτόκου (Βρεφοκρατούσας) στην Αγιά Σοφιά, στην Κωνσταντινούπολη.

Διά τὴν Πόλῐν

Διά τὴν Πόλῐν πολεμήσομεν
Μαρμαρωμένος βασιλεύς ἐστί ὁ δῆμος ὁ ἑλληνικός
Τήν ῥίζᾰν αὐτοῦ εὑρήσει
Αἱ θάλατται, τά Μυστήρια τῆς Ἐλευσῖνος, αἱ ἐκκλησίαι
Τὰ ἄπιστᾰ ὄντα λήψονται τὸ Μέγιστον Φῶς
Περιμένω τὴν στιγμήν διά τὴν Πόλῐν
Διά τὸν Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίᾱς

Η Ελλάς Ευγνωμονούσα, Θεόδωρος Βρυζάκης (1858)
Κι ὅμως δὲν πίστεψα
Ὅρους ἀντέστρεψα
Εἶμαι ὁ Ἕλληνας ποὺ πολεμᾶ
Εἶπαν πὼς χάθηκα
Δρόμους μου χάραξαν
Ἔμεινα μόνος μου κι ὅμως ἐπέζησα
Ἔζησα στὴ φωτιά

Αλέξανδρος (Άλεξ) Παναγή, Στὴ φωτιά (Eurovision 1995)

Τρίτη 20 Απριλίου 2021

«Έπιασε τόπο το ξύλο που έφαγαν οι φοιτητές του ΑΠΘ» δηλώνει γελώντας ο Πρετεντέρης

 Με αφορμή την κατάληψη φοιτητικών συλλόγων της Θεσσαλονίκης στην Πρυτανεία την προηγούμενη εβδομάδα και την αποχώρησή τους μετά το τέλος της συμβολικής αυτής κίνησης, ο Γιάννης Πρετεντέρης, μέσα από τον ραδιοφωνικό αέρα προχώρησε σε προκλητικές δηλώσεις. «Το ξύλο που φάγανε έπιασε τόπο. Γιατί ο άλλος αν έχει φάει τη μπούφλα, κι αν έχει φάει και τη σφάλιαρα, κι αν έχει φάει και την κλωτσιά, σου λέει "ωραία παιδιά, εντάξει, ο ηρωισμός και ο αγώνας αλλά μαλακά-μαλακά γιατί άμα μας αρχίσουν και μας βαράνε συνέχεια, δεν έχει άκρη". Αυτό να το λέμε! Τουλάχιστον απέδωσε το ξύλο που φάγανε στην πρώτη κατάληψη».


Σε προκλητικά σχόλια και απαράδεκτες τοποθετήσεις βίας προέβη ο δημοσιογράφος Γιάννης Πρετεντέρης, στο Θέμα 104.6,  αναφερόμενος στους φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που ξυλοκοπήθηκαν από τα ΜΑΤ. «Μπούφλα, σφαλιάρα, κλωτσιά…Τουλάχιστον απέδωσε το ξύλο που φάγανε», ήταν η διατύπωση του δημοσιογράφου για τα περιστατικά βίας που σημειώθηκαν σε βάρος των φοιτητών.

Με αφορμή την κατάληψη που είχε κάνει η πλειοψηφία των φοιτητικών συλλόγων της Θεσσαλονίκης στην Πρυτανεία την προηγούμενη εβδομάδα και την αποχώρησή τους μετά το τέλος της συμβολικής αυτής κίνησης, ο Γιάννης Πρετεντέρης, γελώντας σημείωσε πως «το ξύλο που φάγανε έπιασε τόπο».

«Στο ΑΠΘ να συγχαρούμε την κατάληψη της Πρυτανείας, που ήταν ίδια με την προηγούμενη κατάληψη της Πρυτανείας η οποία αποχώρησε με βεγγαλικά και με τραγούδια. Είναι οι αγωνιστές που είχαν καταλάβει την Πρυτανεία, αφού βγάλανε έναν λόγο, παινέψανε και τον εαυτό τους, είπαν και τα πομπώδη είπαν και τα ηρωικά τα γνωστά και φύγανε. Αλλά εγώ ανοίγω το εξής: Αν έφυγαν μόνοι τους και ήρεμα και με ευγενικό τρόπο παρά τα πομπώδη και λοιπά, σημαίνει ότι το ξύλο που φάγανε πριν μια βδομάδα έπιασε τόπο. Γιατί ο άλλος αν έχει φάει τη μπούφλα, κι αν έχει φάει και τη σφάλιαρα, κι αν έχει φάει και την κλωτσιά, σου λέει «ωραία παιδιά, εντάξει, ο ηρωισμός και ο αγώνας αλλά μαλακά-μαλακά γιατί άμα μας αρχίσουν και μας βαράνε συνέχεια, δεν έχει άκρη» Αυτό να το λέμε! Τουλάχιστον απέδωσε το ξύλο που φάγανε στην πρώτη κατάληψη».




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου


ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ