Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Γαστεράτος

Βίντεο: Νίκος Βεντούρας

Πρώτη μέρα στο Καράκας και αγωνιζόμασταν να εντοπίσουμε που εργάζονται, που δρουν οι Κουβανοί γιατροί. Οι καινούριοι φίλοι δεν ήξεραν, και ήταν λογικό. Οι Κουβανοί γιατροί δε δρουν στο κέντρο της πόλης, δεν είναι άμεσα ορατοί, δεν στήνουν κέντρα εκεί που ήδη υπάρχουν ιατρικές υποδομές και φροντίδα. Ξεκινούν από το μηδέν. Δρουν εκεί που δεν υπάρχει τίποτε. Όλες οι ιατρικές τους αποστολές στη Βενεζουέλα είναι εκεί που οι ανάγκες είναι τεράστιες, οι υποδομές απούσες.

Στην παρέα είναι και ο πρωταγωνιστής του  Κρατικού Θεάτρου του Καράκας, Λούτβιχ Πινιέδα, για να συνεννοηθούμε την απαγγελία του Μπολίβαρ του Νίκου Εγγονόπουλου. Πάνω στην κουβέντα θα αναφέρει ότι έχει ακούσει για μια κουβανική αποστολή, στα μπάρριος. Έχει ακουστεί ότι ήταν οι πρώτοι που τελείωσαν τον εμβολιασμό του πληθυσμού που τους αντιστοιχεί. Το Ιατρικό τους κέντρο λέγεται Αμέλια Μπλάνκο, θυμάται. Προς μεγάλη μας χαρά.

Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα. Γουγλίσαμε, εντοπίσαμε την περιοχή, κανονίσαμε να πάμε την άλλη μέρα το πρωί. Μόνοι μας, χωρίς να ενημερώσουμε κανέναν.

Πήγαμε ακάλεστοι.

Μου έχει τύχει να πάω ακάλεστη σε ελληνικό, αθηναϊκό, νοσοκομείο για ρεπορτάζ. Να βρεθώ σε γραφείο διοικητή που να μη ξέρει τι να μας κάνει, να τηλεφωνεί εδώ κι εκεί και να απαγορεύει κάθε είδους γύρισμα, ακόμη και σε εξωτερικούς χώρους.

Εδώ στο ιατρικό κέντρο των μπάρριος του Καράκας, είμασταν ακάλεστοι και καλοδεχούμενοι. Στους απαστράπτοντες χώρους, με τους προς εξέταση να περιμένουν ήρεμα στη σειρά τους, με όλους, από τον κύριο στην υποδοχή μέχρι τους δύο διευθυντές γιατρούς έτοιμους να σταθούν να μας εξηγήσουν τα πάντα, να μας δείξουν ότι μπορείς να δεις χωρίς να ενοχλήσεις ασθενείς, ενώ «οι πεμπτοετείς είναι γύρα στους θαλάμους» οι δευτεροετείς έχουν φύγει, οι πρωτοετείς είναι εκεί ακόμη. Οι φοιτητές που εκπαιδεύονται από τους Κουβανούς γιατρούς.

Ο Δρ. Αλεξέι είναι ο διευθυντής της Κουβανικής Ιατρικής αποστολής, κι η Δρ. Μινέρβα, που τόσο πολύ θέλει να έρθει στην Ελλάδα, η διευθύντρια από την Βενεζουελάνικη πλευρά. Εκτός από το κέντρο υπάρχουν και δεκαεπτά εξωτερικά συμβουλευτικά τμήματα, που έστησε, όπως και το κέντρο, η Κουβανική Αποστολή, αλλά περνά σιγά σιγά σε βενεζουελάνικα χέρια.

Οι Κουβανοί γιατροί δεν έρχονται να σώσουν. Έρχονται να προσφέρουν και να διδάξουν. Ο στόχος είναι να μπορούν σύντομα – σε ένα διάστημα δύο ετών, τριών ετών- να μπορούν να αναλάβουν πλήρως οι Βενεζουελάνοι γιατροί, οι Κουβανοί να είναι άχρηστοι. Εδώ βρίσκονται στο μέσον αυτής της διαδικασίας.  Η κουβανική Ιατρική αποστολή εδώ έχει πια μετονομαστεί σε Αποστολή Μέσα στις Γειτονιές [Mission Barrio Adentro]. «Δεν είμαστε μόνο Κουβανοί γιατροί. Είμαστε όλοι γιατροί, κουβανοί γιατροί και Βενεζουελάνοι γιατροί δουλεύουμε ενωμένοι για την υγεία του λαού της Βενεζουέλας. Η Αποστολή Κουβανών Γιατρών [Mission Medica Cubana] έγινε Αποστολή Μέσα Στις Γειτονιές, όπου δουλεύουμε όλοι μαζί», θα πει ο Δρ. Αλεξέι, αναλύοντας τον τρόπο δράσης τους, τον τρόπο που δημιουργούν τα λαϊκά ιατρικά κέντρα εκτός της κεντρικής δομής εδώ τις υπηρεσίες που προσφέρουν.

Όταν ρωτώ αν ο λαός της Κούβας είναι περήφανος για κείνους, όπως είμαστε κι εμείς, απαντά, κουβαλώντας την ιστορία με έναν τρόπο καθημερινό. «Είμαστε Διεθνιστές από την επανάσταση της Κούβας το 1959 και μετά. Είμαστε παρόντες πρακτικά ως διεθνιστές σε πάνω από 60 χώρες σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στη Λατινική Αμερική. Με τον θρίαμβο της Μπολιβαριανής Επανάστασης στη Βενεζουέλα, οι πρόεδροι Ούγο Τσάβες και Φιδέλ Κάστρο ξεκίνησαν μια πολλαπλή συνεργασία, ώστε να αλλάξει η Λατινική Αμερική. Όπου υπάρχει πληθυσμός που χρειάζεται ιατρική παρακολούθηση, οι Κουβανοί γιατροί είμαστε εκεί, αμετακίνητοι, για την υγεία».

Από τον τοίχο μας κοιτούσαν με αγάπη ο Φιδέλ, ο Μπολίβαρ, ο Τσάβες κι ο Χοσέ Μαρτί.



Πηγή