ΕΚΤΑΚΤΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Τα τελευταία λόγια του τσοπάνη, μήνυμα Νότη

Η Ε.Ε. ΑΠΛΩΝΕΙ …ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΛΕΓΧΟ ΛΟΓΟΥ; Ο ΝΕΟΣ DSA ΚΑΙ Η …ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ!

 

Όσιος Παρθένιος ο εν Χίω

Ο Όσιος Παρθένιος καταγόταν από το χωριό Δαφνώνας. Σε νεαρή ηλικία αρραβωνιάσθηκε και ασχολήθηκε με το εμπόριο μεταξύ Χίου, Σμύρνης και Κωνσταντινούπολης. Ενώ ετοιμαζόταν για γάμο ειδοποιήθηκε ότι η μνηστή του αρρώστησε βαριά και μέχρις ότου επιστρέψει από το ταξίδι, είχε πεθάνει.

Θέλοντας να δει την μνηστή του «ίδίοις ὄμμασι» νεκρή, πήγε στο τάφο νύκτα, την ξέθαψε και την πήρε στην αγκαλιά του. Φιλοσοφίσας το, εκ των Μακαρισμών της Νεκρωσίμου Ακολουθίας, τροπάριο «ἐξέλθωμεν καί ἴδωμεν ἐν τοῖς τάφοις ὅτι γυμνά ὀστέα ὁ ἄνθρωπος σκωλήκων βρῶμα καί δυσωδία », χωρίς να πει τίποτε σέ κανένα, εγκατέλειψε τις φροντίδες του μάταιου κόσμου, έγινε μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου και επιδόθηκε σε ασκητικούς αγώνες.

Με την ευλογία του γέροντός του ανέβαινε στην κορυφή του Πενθόδους όρους, άναβε την κανδήλα και γενικά φρόντιζε το εκεί ερειπωμένο ναΐδριο του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου. Κάποια στιγμή, «θείᾳ βουλήσει», ανακάλυψε ένα σπήλαιο στην Ν.Α. πλευρά του όρους, όπου αποφάσισε να ασκητέψει. Εκεί έζησε νηστεύων, αγρυπνῶν και προσευχόμενος νύκτα και μέρα.

Ο Κύριος, βλέποντας τους πνευματικούς του αγώνες, τον αντάμειψε με πολλά πνευματικά χαρίσματα μεταξύ των οποίων και το διορατικό. (Προείπε τον μεγάλο και φοβερό σεισμό της Χίου το 1881 μ.Χ.). Σύντομα η φήμη του εξαπλώθηκε και το ερειπωμένο ναΐδριο του Αγίου Μάρκου εξελίχθηκε σε Σκήτη, όπου ο Παρθένιος με τους υποτακτικούς εξασκούσε τα μοναχικά του καθήκοντα.

Όλος ο κόσμος συρρέει από τα διάφορα μέρη του νησιού για να ακούσει τα μελίρρυτα λόγια του και να ζητήσει την ευχή και την ευλογία του. Ο αείμνηστος Καθηγητής Λάζαρος Ζανάρας, κατέγραψε, χωρίς την θέληση του Οσίου, ότι ο Όσιος Παρθένιος επετέλεσε εν ζωή πολλά θαύματα.

Εκοιμήθη εν ειρήνη την 8η Δεκεμβρίου 1883 μ.Χ.

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον
Τον της Χίου προστάτην και Πενθόδου το καύχημα, Ευαγγελιστού θείου Μάρκου της Μονής τον Δομήτορα υμνήσωμεν εν ύμνοις οι πιστοί Παρθένιον τον νέον ασκητήν, θεραπεύη γαρ νοσούντας, και τον μελλόντων προλέγη την έκβασιν. Δόξα τω σε στεφανώσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τον της Χίου, σεισμόν προκαταγγείλαντι.

                                     

                                                      Πηγή

Άγιοι Σωσθένης, Κηφάς, Απολλώς, Τυχικός, Καίσαρ και Επαφρόδιτος οι Απόστολοι εκ των Εβδομήκοντα

Eις τον Σωσθένην.
O Σωσθένης φέρων σε Xριστέ μου σθένος,
Έσωσε πολλούς ενδύσας αυτούς σθένος.

Eις τον Aπολλώ.
Έχων Aπολλώς συν χάριτι και λόγον,
Έπεισε πολλούς τον Θεόν σέβειν Λόγον.

Eις τον Kηφάν.
Έσπευδε Kηφάς εκμιμείσθαι τον Πέτρον,
Ως αν φανή την κλήσιν έργοις εισφέρων.

Eις τον Tυχικόν.
Mη τον τυχόντα Tυχικόν τούτον νόει.
Oύτος γαρ εις πέφυκε των Aποστόλων.

Eις τον Eπαφρόδιτον.
Eπαφρόδιτος δεξιών έργων φύλαξ,
Eκ δεξιών σε του Πατρός βλέπει Λόγε.

Eις τον Kαίσαρα.
Όντως εβασίλευσε Kαίσαρ εμφρόνως,
Xριστώ Bασιλεί τας ψυχάς συνεισφέρων.

Ο Απόστολος Σωσθένης αναδείχτηκε επίσκοπος της πόλεως Κολοφώνος στην Ιωνία, και διακρίθηκε για την διδακτικότητα και την αυταπάρνηση του. Υπήρξε συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου και χαρακτηριστικό της αγάπης του Παύλου που έτρεφε προς τον Σωσθένη είναι, ότι στην Α’ προς Κορινθίους επιστολήν του, ονομάζει αυτόν συστρατιώτη του. Σύμφωνα δε με τον θείο Χρυσόστομο, ο Απόστολος Σωσθένης και ο Κρίσπος (βλέπε 4 Δεκεμβρίου) είναι το ίδιο πρόωσπο: «Oίμαι δε τούτον (τον Kρίσπον δηλ.) και Σωσθένη λέγεσθαι. Oς τοσούτον ανήρ πιστός ην, ώστε και τύπτεσθαι, και παρείναι αεί τω Παύλω» (Oμιλ. λθ΄ εις τας Πράξεις).

Ο Απολλώς ήταν λόγιος άνδρας της Αλεξάνδρειας και προικισμένος με πολλή δύναμη λόγου και γνώση των Γραφών. Στην αρχή γνώριζε μόνο το βάπτισμα του Ιωάννη, κατόπιν όμως πληροφορήθηκε ακριβέστερα σχετικά με την ανθρώπινη σωτηρία δια του Ιησού Χριστού, από τον Ακύλα και τη σύζυγο του Πρίσκιλλα (βλέπε 13 Φεβρουαρίου). Ο Απολλώς κήρυξε θαρραλέα μέσα στη συναγωγή της Εφέσου και ύστερα πήγε στην Κόρινθο και την υπόλοιπη Αχαΐα. Τέλος έκανε επίσκοπος Καισαρείας.

Τον Τυχικό αποκαλεί ο Απόστολος Παύλος αγαπητό αδελφό και διάκονο εν Κυρίω και η γνωριμία τους πρέπει να έγινε στο τέλος της τρίτης αποστολικής περιοδείας του Αποστόλου Παύλου. Κήρυξε το Ευαγγέλιο στους χριστιανούς της Εφέσου αλλά (και κατά μια παράδοση) και στην Κύπρο όπου και υπήρξε ο πρώτος Επίσκοπος Νεαπόλεως-Λεμεσού. Όταν διεκπεραίωσε την αποστολή του, επέστρεψε και πάλι κοντά στον Απόστολο Παύλο. Μετά δε τον μαρτυρικό θάνατο του θείου αυτού αποστόλου κατά μια παράδοση ο Τυχικός χρημάτισε επίσκοπος της Χαλκηδόνος, μιας πόλεως της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας. Τέλος, στο χωριό της Πάφου, Μέσανα του διαμερίσματος Κελοκεδάρων, βρίσκεται ένας μισογκρεμισμένος Ναός αφιερωμένος στον Άγιο Τυχικό και μάλιστα υπάρχουν εκεί και δύο εικόνες του αγίου, μια πολύ παλαιά και μια κάπως νεώτερη με ημερομηνία αγιογραφήσεως το 1830 μ.Χ.

Ο Επαφρόδιτος ονομάζεται από τον Απόστολο Παύλο αδελφός και συνεργός και συστρατιώτης του και επετέλεσε τα αποστολικά του καθήκοντα στους Φιλιππησίους. Αυτός μετά τον Σωσθένη, ανέλαβε την επισκοπή Κολοφώνος.

Ο Καίσαρας, αναφέρεται με την οικογένειά του στην προς Φιλιππησίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου και φέρεται ότι χρημάτισε επίσκοπος Κορώνης στην Πελοπόννησο.

Τέλος, για τον Κηφά, δεν διασώζονται βιογραφικά του στοιχεία.

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τοῦ Παύλου μαθητὴς καὶ ἀκόλουθος ὑπάρχων, τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως χαίρων ἠγωνίσω, ὑψῶν ἀληθείας τὸν πυρσὸν καὶ ἔθνεσι παρέχων φωτισμῶν. Διὰ τοῦτο, Πανσεβάσμιε Τυχικέ, τιμῶντες σὲ νῦν βοῶμεν. Χαῖρε Χριστοῦ, ὦ σκεῦος ἐκλεκτῶν, χαῖρε Θεοῦ ἀπόστολε, ὦ καὶ πρέσβευε δωρήσασθαι πάσι τὴν λύτρωσιν.

(Ποιηθέν υπό του αειμνήστου διδασκάλου Χ. Παπαδοπούλλου)

                                      Πηγή

Όσιος Πατάπιος

Φθαρτὸν λελοιπὼς Πατάπιε γῆς πὰτον,
Πατεῖς, ὅπου πατοῦσι πραέων πόδες.
Ὀγδοάτῃ Πατάπιε χλόης πέδον ἀμφεπάτησας.

Ο Όσιος Πατάπιος γεννήθηκε στην Αίγυπτο και από μικρό παιδί είχε «πνεῦμα ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ» (Β' προς Τιμόθεον, α' 7). Δηλαδή, πνεύμα αγάπης και πνεύμα που σωφρονίζει, ώστε φρόνιμα και συνετά να κυβερνά τον εαυτό του, αποφεύγοντας κάθε ηθική παρεκτροπή, διατηρώντας την αγνότητα, αλλά συγχρόνως παραδειγμάτιζε και τους συνανθρώπους του. Και αυτό το απέδειξε ακόμα περισσότερο, όταν μεγάλωσε.

Αφού διαμοίρασε την κληρονομιά του στους φτωχούς, αποσύρθηκε στην έρημο. Εκεί γέμιζε το χρόνο του με προσευχή, μελέτη και αγαθοεργίες. Σε κάθε κουρασμένο οδοιπόρο που περνούσε από το κελί του, πρόσφερε ανάπαυση και φιλοξενία. Αλλά εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία του παρείχε με διάκριση και πνευματικές οδηγίες και συμβουλές, χρήσιμες για τη σωτηρία της ψυχής του. Έτσι, η φήμη του Παταπίου εξαπλώθηκε γρήγορα και κάθε μέρα πολλοί έφθαναν στο κελί του για να ακούσουν από τα χείλη του επωφελή διδασκαλία.

Μετά από καιρό, ο Πατάπιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, θέλοντας να μείνει άγνωστος, εξέλεξε ένα ησυχαστήριο στις Βλαχερνές. Όμως, η ταπεινή και καθαρή ζωή του Παταπίου, τον αξίωσε να θαυματουργεί. Έτσι και πάλι έγινε γνωστός και πέθανε θεραπεύοντας αρρώστους.

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ἔν σοι Πάτερ ἀκριβῶς, διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γὰρ ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Πατάπιε τὸ πνεῦμά σου.

Έτερον Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείας κλήσεως, ἰχνηλατήσας, ἐκ νεότητος, τᾶς ἐπιδόσεις, δι' ἀσκήσεως τῷ κόσμῳ ἐξέλαμψας, καὶ δοξασθεῖς ἀπαθείας ταὶς χάρισι, πάθη ποικίλα ἴασαι Πατάπιε, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Τὸν ναόν σου Ἅγιε, πνευματικὸν ἰατρεῖον, οἱ λαοὶ εὑράμενοι, μετὰ σπουδῆς προσιόντες, ἴασιν τῶν νοσημάτων λαβεῖν αἰτοῦνται, λύσιν τε, τῶν ἐν τῷ βίῳ πλημμελημάτων· σὺ γὰρ πάντων τῶν ἐν ἀνάγκαις, προστάτης ὤφθης, Πατάπιε Ὅσιε.

Ὁ Οἶκος
Ἡ σορός σου Σοφὲ πᾶσι βρύει ἰάματα, ἐξ ὧν πάντες πιστοὶ ἀρυόμενοι, σῴζονται ἐκ νόσων πολλῶν, ψυχῶν καὶ σωμάτων, ὧνπερ ὁ τάλας ἐγὼ πεπείραμαι ῥυσθεὶς τῶν θλιβόντων με· καὶ διὰ τοῦτο τὴν σὴν ἀντίληψιν νῦν ἀνευφημῶ, καὶ διηγοῦμαι τρανῶς, πῶς ἐπιφθάνεις τοὺς ἐν ἀνάγκαις, καὶ ἐκλυτροῦσαι πειρασμῶν τοὺς προσιόντας σοι θερμῶς. Διὸ δίδου ἰσχὺν μοι ἀνυμνεῖν σε· σὺ γὰρ πάντων τῶν ἐν ἀνάγκαις, προστάτης ὤφθης, Πατάπιε Ὁσιε.

Κάθισμα
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Πάθη τοῦ σώματος, Θεομακάριστε, Πάτερ ἐξήρανας, δακρύων ῥεύμασι, καὶ ἰαμάτων ποταμούς, Πατάπιε ἀνέβλυσας· ὅθεν προσερχόμενοι, τῷ τιμίῳ λειψάνῳ σου, χάριν τε καὶ ἔλεος, προφανῶς ἀρυόμεθα, τιμῶντές σου τὴν μνήμην ἀξίως, πίστει θερμῇ θεομακάριστε.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

                            Πηγή