Του Τιμ Άντερσον, πολιτικός οικονομολόγος και Διευθυντής του Κέντρου Αντι-ηγεμονικών Μελετών με έδρα το Σύδνεϋ. Πηγή: Al-Mayadeen Media Network, μετάφραση Παναγιώτης Παπαδομανωλάκης

Εκκαθάριση των χριστιανών της Συρίας

Ο ρόλος των ΗΠΑ στην εκκαθάριση των χριστιανών της Συρίας ήταν εμφανής από τους πρώτους μήνες του 2011, αλλά οι προειδοποιήσεις ήρθαν νωρίτερα. Το 2005, η Κριστίν Αμανπούρ του CNN, στενά συνδεδεμένη με ανώτερους αξιωματούχους της Ουάσινγκτον, είπε στον Σύρο πρόεδρο Άσαντ: «Η ρητορική της αλλαγής καθεστώτος κατευθύνεται προς το μέρος σας».

Την ίδια περίπου εποχή, οι χριστιανοί του Ιράκ, που κατέφευγαν στη Συρία, είχαν προειδοποιήσει τους χριστιανούς της Συρίας: «Είστε οι επόμενοι!». Πίστευαν ότι η Συρία ήταν η επόμενη στη σειρά για «αλλαγή καθεστώτος» και ότι «οι χριστιανοί, ιδιαίτερα, θα στοχοποιηθούν σε έναν σχεδιαζόμενο θρησκευτικό πόλεμο – όπως ακριβώς και στο Ιράκ».

Πράγματι, στοχοποιήθηκαν από τους τρομοκρατικούς στρατούς αντιπροσώπων, οι οποίοι όπως αναγνώρισαν ο πρώην αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ο στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ το 2014, χρηματοδοτήθηκαν και εξοπλίστηκαν από τους συμμάχους των ΗΠΑ.

Η θρησκευτική βία ήταν εμφανής από την αρχή του βρώμικου πολέμου ενάντια στη Συρία, καθώς το σύνθημα «Masehi la Beirut wa alawi altabut» (Χριστιανοί στη Βηρυτό, Αλαουίτες στον τάφο) εξαγγέλθηκε από σεχταριστές ισλαμιστές στην πόλη Χομς τον Απρίλιο – Μάιο του 2011. Και πράγματι, ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης επέρριπταν την ευθύνη για όλη τη βία στη συριακή κυβέρνηση, οι Αλαουίτες δολοφονήθηκαν, ενώ πολλοί χριστιανοί κατέφυγαν στη Βηρυτό. Η διεθνοποιημένη επίθεση στη Συρία εκτόπισε τον μισό πληθυσμό της χώρας, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση στον κόσμο.

Παρόλα αυτά, το 2011, αναφέρθηκε ευρέως ότι οι χριστιανοί της Συρίας εμπιστεύονταν περισσότερο τον πρόεδρο Άσαντ παρά την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ ένοπλη «αντιπολίτευση». Το 2011, τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης γνώριζαν πολύ καλά και αναγνώριζαν ότι τόσο ο Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ όσο και ο Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία προστάτευαν τους χριστιανούς. Οι Γουίνγκερτ και Χοφ στο βιβλίο τους «Συρία Εσταυρωμένη» καταγράφουν τα δεινά πολλών χριστιανικών οικογενειών «στα χέρια των ριζοσπαστών τρομοκρατών» που υποστηρίζονται από τις δυτικές χώρες.

Το 2014, οι τρομοκράτες της Jabhat Al-Nusra (που ονομάζονται «μετριοπαθείς αντάρτες» από τα μέσα ενημέρωσης του ΝΑΤΟ) από την Τουρκία επιτέθηκαν στην κυρίως αρμενική-χριστιανική πόλη Κεσάμπ, στη ΒΔ Συρία, απαγάγοντας, δολοφονώντας και βεβηλώνοντας εκκλησίες, με γκράφιτι που θύμιζαν στους Αρμένιους κατοίκους τις σφαγές των Οθωμανών έναν αιώνα νωρίτερα. Και οι 14 εκκλησίες κάηκαν και βανδαλίστηκαν. Τον Δεκέμβριο του 2021, ο δήμαρχος της Κεσάμπ Σεμπού Κουρκσιάν δήλωσε στον γράφοντα: «γνωρίζομε την τουρκική γλώσσα … μιλούν μαζί στην τουρκική γλώσσα … η τουρκική κυβέρνηση τους βοηθάει». Ο ιερέας πατέρας Νάρετζ Γιουσιάν δήλωσε ότι οι συμμορίες λήστεψαν τιμαλφή και τάφους και στη συνέχεια κατέστρεψαν όλα τα θρησκευτικά αντικείμενα και τα βιβλία, αφήνοντας αιρετικά γκράφιτι και ακόμη και ανθρώπινα περιττώματα στην εκκλησία του.

Το ISIS, που μεταφέρθηκε από το Ιράκ, τρομοκρατούσε επίσης τις κοινότητες της Συρίας, μέχρι που οι ιρακινές και συριακές δυνάμεις με την υποστήριξη του Ιράν και με μεγάλο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, τους έδιωξαν.

Οι Ασσύριοι και άλλοι χριστιανοί στη ΒΑ Συρία δημιούργησαν την πολιτοφυλακή Sootoro, ενώ εξοπλίστηκαν από τη Δαμασκό και τους συμμάχους της, για να υπερασπιστούν τις χριστιανικές κοινότητες από το ISIS. Η συριακή κυβέρνηση εξόπλισε επίσης τις κουρδικές ομάδες, αλλά αυτές άρχισαν να αναζητούν εξωτερική υποστήριξη, για να εξυπηρετήσουν τη δική τους περιφερειακή ατζέντα.

Όταν η Ουάσινγκτον άρχισε να εξοπλίζει και να συσπειρώνει τη λαϊκή υποστήριξη για το ρομαντικό σχέδιο της κουρδικής πατρίδας «Rojava» στη Συρία, η δυτική ιστορία ξαναγράφτηκε για να διαγράψει τις άλλες μειονότητες της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, ιδίως τις αραβικές, τις ασσυριακές, τις αρμενικές και άλλες χριστιανικές ομάδες.

Επίκεντρο έγινε το Καμισλί, κοντά στα τουρκικά σύνορα, μια πόλη που ιδρύθηκε από χριστιανούς πρόσφυγες που διέφυγαν από τις σφαγές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι κουρδικές ομάδες, κυρίως μουσουλμανικές, δεν υπέφεραν από τις οθωμανικές διώξεις, αλλά αντιμετώπισαν καταστολή υπό το σύγχρονο τουρκικό κράτος. Ως αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης στην Τουρκία, σε συνδυασμό με την καταστολή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ και τις εκκαθαρίσεις από το ISIS, η ΒΑ Συρία δέχτηκε πολλούς Κούρδους μετανάστες από την Τουρκία και το Ιράκ.

Ωστόσο, οι Κούρδοι δεν έγιναν πλειοψηφία  ποτέ στους πληθυσμούς της ΒΑ Συρίας. Κοντά στο τέλος της γαλλικής κατοχής, η αποικιοκρατική δύναμη πραγματοποίησε μια απογραφή στο Καμισλί και το Χασάκε, τον πυρήνα των περιοχών που ισχυρίζονταν τα δυτικά κράτη ότι αποτελούσαν ένα είδος φυσικής κουρδικής πατρίδας. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει ότι οι Κούρδοι αποτελούσαν μια μικρή μειονότητα στις μεγάλες πόλεις της περιοχής, αλλά μια μικρή πλειοψηφία στην ύπαιθρο του Καμισλί. Ωστόσο, στην περιοχή, στο σύνολό της, οι Κούρδοι ήταν περίπου 31%, ενώ οι χριστιανοί ήταν 40% και οι Άραβες 28%.

Με άλλα λόγια, σε μια περιοχή που από τη δεκαετία του 1940 αποτελούσε διοικητική περιφέρεια ή επαρχία της Συρίας – αλλά την οποία η Ουάσινγκτον και η στρατιωτική κατοχή της από το 2015 όρισε ως την καρδιά μιας «αυτόνομης διοίκησης» που θα παραδιδόταν στους αυτονομιστές Κούρδους – οι χριστιανοί ήταν ιστορικά η μεγαλύτερη ομάδα.

Πολλές πρόσφατες αναφορές των δυτικών μέσων ενημέρωσης παρουσιάζουν ψευδώς τον κουρδικό αυτονομισμό στη Συρία ως ένα ηρωικό «ντόπιο» κίνημα, επικρίνοντας τη συριακή κυβέρνηση για υποτιθέμενες «καταχρήσεις» κατά των Κούρδων. Ωστόσο, η Δαμασκός χορήγησε υπηκοότητα σε δεκάδες χιλιάδες Κούρδους μετανάστες στις αρχές του 2011. Πιθανότατα είχαν έρθει από το Ιράκ και την Τουρκία. Παρ’ όλα αυτά, με περίπου 15 εκατομμύρια Κούρδους στη γειτονική Τουρκία, η Συρία θα έθετε πάντα όρια στη μετανάστευση.

Ο στόχος των ΗΠΑ να διαμελίσουν τη Συρία και να χρησιμοποιήσουν μέρη της ως εφαλτήριο για τις τουρκοκρατούμενη κουρδική ατζέντα ήταν τόσο ένα παράνομο πλήγμα στην εδαφική ακεραιότητα του συριακού έθνους όσο και μια άμεση επίθεση στις χριστιανικές κοινότητες της βορειοανατολικής Συρίας. Μετά την καταπολέμηση των αμερικανοσαουδαραβικών σεχταριστών του ISIS, ένα διακριτικό κουρδικό σχέδιο έπεσε επί των κεφαλών των χριστιανών και των Αράβων της ΒΑ περιοχής.

Στις αρχές του 2015 η Διεθνής Αμνηστία κατηγόρησε τους «Κούρδους μαχητές» της Συρίας και την πολιτοφυλακή τους, το YPG, για «αναγκαστικό εκτοπισμό και κατεδάφιση σπιτιών» «Αράβων και Τουρκομάνων». Αρκετά αμερικανικά μέσα ενημέρωσης αποκάλεσαν αυτό το γεγονός «εθνοκάθαρση» των Κούρδων έναντι αυτών των άλλων ομάδων. Ωστόσο, δεν έγινε καμία αναφορά στην εκκαθάριση των χριστιανικών κοινοτήτων.

Η έκθεση της Αμνηστίας υποστήριξε επίσης ότι οι Κούρδοι είχαν υποστεί «μακροχρόνιες διακρίσεις και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στη Συρία πριν από το 2011- ιδίως με «περιορισμούς στη χρήση της κουρδικής γλώσσας και κουλτούρας» και με το να τους «στερούνται τα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι Σύροι υπήκοοι». Η έκθεση παραδέχθηκε αργότερα ότι «η συριακή κυβέρνηση [τον Απρίλιο του 2011] χορήγησε την ιθαγένεια στους περισσότερους από αυτούς τους Κούρδους».

Οι προετοιμασίες για μια χερσαία εισβολή των ΗΠΑ στη βόρεια και ανατολική Συρία το 2015 έκαναν χρήση της «κουρδικής κάρτας». Τον Οκτώβριο του 2014, κουρδικές δυνάμεις είχαν περάσει από το Ερμπίλ στο βόρειο Ιράκ στη βόρεια Συρία, μέσω της Τουρκίας, υποτίθεται για να ενισχύσουν τις προσπάθειες του YPG κατά του ISIS- και οι ΗΠΑ άρχισαν να κάνουν ρίψεις όπλων από αέρος στο YPG. Τον Μάρτιο οι ΗΠΑ έστειλαν εκπαιδευτές για να βοηθήσουν το YPG, και μέχρι τον Αύγουστο, η δύναμη πυρός των ΗΠΑ φέρεται να χρησιμοποιήθηκε για την υποστήριξη αυτού που είχε μετατραπεί σε άλλη μια πολιτοφυλακή κατά της συριακής κυβέρνησης. Οι «Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις» (SDF ή QSD στα αραβικά) σχηματίστηκαν από μια βάση των YPG τον Οκτώβριο του 2015, συμπεριλαμβανομένου ενός σχεδίου συντάγματος που περιείχε μια μονομερή αυτονομιστική διακήρυξη των Κούρδων.

Αφού η άμεση παρέμβαση των ΗΠΑ ενίσχυσε το SDF/QSD, η Αμνηστία δεν είπε τίποτα άλλο για τους κουρδικούς «αναγκαστικούς εκτοπισμούς και κατεδαφίσεις σπιτιών». Ωστόσο, οι χριστιανοί εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζουν την εκδίωξη από το Καμισλί. Εκεί το SDF ήταν κατ’ όνομα (αλλά όχι πρακτικά) ευρύτερο από τους Κούρδους αυτονομιστές, καθώς η Ουάσινγκτον γνώριζε ότι υπήρχαν ελάχιστοι Κούρδοι στις πόλεις Μανμπίτζ, Ράκκα και Ντέιρ αλ-Ζορ, κέντρα-κλειδιά που επρόκειτο να συμπεριληφθούν στην υπό την ηγεσία του SDF «αυτόνομη» περιοχή της Ουάσινγκτον, η οποία θα αποσχιζόταν από τη Συρία.

Τον Οκτώβριο του 2021, ο γράφων επισκέφθηκε το Καμισλί και τη χριστιανική του κοινότητα. Ο Σουχέιλ και ο Τζορτζ από το πρώην δημοτικό συμβούλιο μου είπαν ότι η χριστιανική κοινότητα στο Καμισλί ήταν 62.000 πριν από τον πόλεμο, αλλά είχε μειωθεί σε περίπου 50.000. Αυτό ακολούθησε την τρομοκρατία του ISIS και την κατάσχεση πολλών περιουσιών από τις υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ δυνάμεις του SDF/QSD.

Λόγω της στρατιωτικής υποστήριξης των ΗΠΑ, το QSD ήλεγχε το μεγαλύτερο μέρος αλλά όχι το σύνολο της βόρειας πόλης. Ο Συριακός Αραβικός Στρατός εξακολουθούσε να προστατεύει το αεροδρόμιο, το κεντρικό νοσοκομείο και αρκετές στρατιωτικές περιοχές και περιοχές «ζώνης ασφαλείας», οι οποίες περιλάμβαναν κατοικίες και σχολεία. Η χριστιανική πολιτοφυλακή Sootoro διέθετε σημεία ελέγχου σε αρκετές παρακείμενες περιοχές. Ωστόσο, όλες αυτές οι εγκαταστάσεις αντιμετώπιζαν εμπόδια από το QSD. Το Συμβούλιο εξακολουθούσε να λειτουργεί στη «ζώνη ασφαλείας» και στις χριστιανικές περιοχές, και σε κάποιο βαθμό και έξω από αυτές. Εδώ και μερικούς μήνες επικρατούσε μια δύσκολη ειρήνη, με λίγες αψιμαχίες.

Ένα ορατό χαρακτηριστικό της ζωής στις κατεχόμενες πόλεις Καμισλί και Αλ-Χασάκα ήταν ο μεγάλος αριθμός μαθητών που φοιτούσαν σε συριακά σχολεία. Πολλές χιλιάδες παιδιά συνέρρεαν καθημερινά στα σχολεία της «ζώνης ασφαλείας». Μας είπαν και μπορούσαμε να δούμε, σε ορισμένες περιπτώσεις, ότι το QSD είχε κλείσει πολλά από τα επαρχιακά σχολεία. Τα σχολεία με κουρδικό πρόγραμμα σπουδών ήταν λίγα και δεν είχαν τύχει καλής αποδοχής.

Τόσο στην πόλη Καμισλί όσο και στην πόλη Αλ-Χασάκα, μου είπαν οι δάσκαλοι των σχολείων ότι ορισμένοι ηγέτες του QSD έστελναν τα παιδιά τους σε κοσμικά σχολεία του συριακού προγράμματος σπουδών. Η Διευθύντρια Εκπαίδευσης της Επαρχίας Αλ-Χασάκα, κα Ιλμάμ Σουρχάτ μας έδειξε τρία υπερπλήρη σχολεία στην πόλη Χασάκα και μου είπε ότι, από τα 2.189 σχολεία στην επαρχία , τα περισσότερα ήταν πλέον κλειστά, ενώ πολλά χρησιμοποιούνταν για σκοπούς της πολιτοφυλακής SDF/QSD. Ωστόσο, η Συρία λειτουργούσε 145 σχολεία, συμπεριλαμβανομένων 22 μεγάλων στην πόλη Χασάκα και 20 στην πόλη Καμισλί. Ένα δημοτικό σχολείο που είδαμε είχε πάνω από 4.000 μαθητές.

Έτσι, οι χριστιανοί στη Συρία δέχθηκαν επιθέσεις και εκκαθαρίσεις στα δυτικά της χώρας από τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σεχταριστές ισλαμιστές («μετριοπαθείς αντάρτες») και στα ανατολικά από τη λατρεία θανάτου του ISIS. Όπως έγραψε ο πατέρας Ηλίας Ζαχλάουι, στο όνομα της «Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» η Ουάσιγκτον «κήρυξε πόλεμο στην πατρίδα μου, τη Συρία, και οδήγησε σε αυτήν, από εκατό χώρες … τζιχαντιστές, στοιχειωμένους από τον δαίμονα του χρήματος, του αίματος, της φιλαργυρίας και της εξουσίας. Μετά από αυτό, η πολιτοφυλακή SDF που είναι πληρεξούσιος των ΗΠΑ στα βορειοανατολικά κατέλαβε πολλές μη κουρδικές ιδιοκτησίες, προσθέτοντας στην φυγή περισσότερων χριστιανών.

Πώς η Αυστραλία βοήθησε στην εκκαθάριση των χριστιανών του Ιράκ και της Συρίας

Με το πρόσχημα της βοήθειας προς τις «διωκόμενες μειονότητες», σύμμαχοι των ΗΠΑ, όπως η Αυστραλία και ο Καναδάς, βοήθησαν σε αυτή την εκκαθάριση. Στα τέλη του 2015, ο Αυστραλός πρωθυπουργός Τόνι Άμποτ κέρδισε επαίνους για την ανακοίνωση 12.000 νέων «ανθρωπιστικών θεωρήσεων» για «διωκόμενες ομάδες» στη Μέση Ανατολή. Θα προέρχονταν κυρίως από το Ιράκ και τη Συρία και θα ήταν κυρίως Ασσύριοι χριστιανοί. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, ο Άμποτ δήλωσε ότι ο αυστραλιανός στρατός θα συμμετάσχει στις αμερικανικές «αεροπορικές επιδρομές» κατά του ISIS.

Στην πραγματικότητα, τον Σεπτέμβριο του 2016, η αυστραλιανή πολεμική αεροπορία, μαζί με εκείνη των ΗΠΑ, επιτέθηκε και σκότωσε περισσότερους από 120 Σύρους στρατιώτες στο βουνό πίσω από το αεροδρόμιο Ντέιρ αλ-Ζορ. Αυτή η προσεκτικά σχεδιασμένη επίθεση, η οποία επέτρεψε στο ISIS να πάρει τον έλεγχο του βουνού, απορρίφθηκε από τον τότε Αυστραλό πρωθυπουργό Μάικλ Τέρνμπουλ ως «λάθος». Ωστόσο, τα στοιχεία έδειξαν ότι επρόκειτο για μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση, σχεδιασμένη να βοηθήσει το ISIS στις προσπάθειές του να καταλάβει την πόλη Ντέιρ αλ-Ζορ.

Υπήρχαν περισσότεροι από 40.000 Ασσύριοι μετανάστες στην Αυστραλία, η μεγαλύτερη ομάδα στο προάστιο Φέρφιλντ του Σίδνεϊ. Ένα νέο κύμα ήρθε μετά τις αμερικανικές επιθέσεις και τις «κυρώσεις» στο Ιράκ τη δεκαετία του 1990. Το βιβλίο του Φρεδερίκου Απρίμ «The Betrayal of the Powerless» (Η προδοσία των ανίσχυρων) καταγράφει τον εκτοπισμό των Ασσυρίων του Ιράκ μετά την εισβολή του 2003. Αρχικά οι περισσότεροι ήρθαν από το Ιράκ αλλά, μετά το 2015, πολλοί ήρθαν και από τη Συρία.

Τον Ιανουάριο του 2017, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Μάλκολμ Τέρνμπουλ είπε στον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, με συνηθισμένο δουλικό ύφος, «θα πάρουμε περισσότερους, θα πάρουμε όποιον θέλετε να πάρουμε». Από το πρόγραμμα του Τέρνμπουλ να φέρει «12.000 Σύρους πρόσφυγες, το 90% … θα είναι χριστιανοί … είναι ένα τραγικό γεγονός της ζωής ότι όταν η κατάσταση στη Μέση Ανατολή ηρεμήσει – οι άνθρωποι που θα είναι πιο απίθανο να έχουν ένα σπίτι είναι αυτές οι χριστιανικές μειονότητες». Φυσικά, ήταν τα διαδοχικά πολεμικά σχέδια της Ουάσιγκτον που τους στέρησαν τα σπίτια τους. Με αυτόν τον τρόπο, οι σύμμαχοί της βοήθησαν την Ουάσινγκτον στο σχέδιο της «Νέας Μέσης Ανατολής».

Πίσω από τις ρηχές διακηρύξεις των χριστιανικών αξιών και την κυνική χρήση των ισχυρισμών περί «ανθρωπιστικής επέμβασης» ως πρόσχημα για επιθετικούς πολέμους, η Ουάσιγκτον υπήρξε ο κεντρικός κινητήριος μοχλός πίσω από την εκκαθάριση των παλαιότερων χριστιανικών κοινοτήτων του κόσμου στην Παλαιστίνη, τη Συρία και το Ιράκ. Ας μην παραμείνουμε αφελείς.




Πηγή