Το ψηφιδωτό της Θεοτόκου (Βρεφοκρατούσας) στην Αγιά Σοφιά, στην Κωνσταντινούπολη.
Η Ελλάς Ευγνωμονούσα, Θεόδωρος Βρυζάκης (1858)
Σάββατο 26 Ιουνίου 2021
Αλλάζει εικόνα το Mega
Αλλάζει η εικόνα του Mega. Από αύριο στους τηλεοπτικούς δέκτες θα δουν τα ανανεωμένα σήματα του καναλιού, το οποίο προετοιμάζεται πυρετωδώς για τη νέα τηλεοπτική σεζόν που θα περιλαμβάνει νέες ψυχαγωγικές εκπομπές και σειρές κάνοντας ειδική αναφορά στην ποιότητα των προγράμματων του.Αδ. Γεωργιάδης: Τη Δευτέρα ανακοινώσεις για τους κλειστούς χώρους και «μέτρα λογικής, όχι προνόμια» για την κίνηση των εμβολιασμένων
«Επικρίνομαι όταν λέω κάτι πρώτος και τελικά εφαρμόζεται. Δεν υπάρχει ζήτημα προνομίων. Υπάρχει ζήτημα λογικής. Όταν αποφασίζεις να μην εμβολιάζεσαι, κινδυνεύεις περισσότερο. Εφόσον εσύ έχεις αποφασίσει να μην εμβολιάζεσαι, οφείλουμε να έχουμε μέτρα που θα σε προστατεύουν από την επιλογή σου. Δεν είναι ζήτημα προνομίων. Θα υπάρξουν τη Δευτέρα σχετικές ανακοινώσεις για κλειστούς χώρους. Ο εμβολιασμένος θα μπορεί να κινείται πιο ελεύθερα σε περισσότερους χώρους, ιδιαίτερα τον χειμώνα. Δεν θα υποχρεώσουμε κανέναν επιχειρηματία. Όταν, όμως, στον κλειστό χώρο θα μπαίνουν οι εμβολιασμένοι, οι επιχειρηματίες θα κινηθούν προς το συμφέρον τους. Αν στο εστιατόριο βρεθεί κρούσμα, θα πρέπει να κλείσει. Δεν είναι ζήτημα διάκρισης. Ανάλογα με την επιλογή μας, θα έχουμε συνέπειες» ανέφερε ο υπουργός Ανάπτυξης.
Ανακοινώσεις για τους κλειστούς χώρους θα γίνουν τη Δευτέρα, καθώς οι εμβολιασμένοι θα μπορούν να κινούνται πιο ελεύθερα σε περισσότερους χώρους ιδιαίτερα τον χειμώνα, δήλωσε ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης. Όπως συμπλήρωσε, την εβδομάδα που έρχεται θα γίνουν οι περισσότερες πληρωμές για τους επαγγελματίες της εστίασης που εντάχθηκαν στο σχετικό πρόγραμμα του ΕΣΠΑ.
Μιλώντας το πρωί του Σαββάτου στο «Mega», εξήγησε πως «αυτή την εβδομάδα θα πληρωθούν τουλάχιστον 10.000 επαγγελματίες της εστίασης» και πρόσθεσε ότι πρόκειται για την ταχύτερη εκαθάρριση ΕΣΠΑ στην ιστορία του ελληνικού κράτους.
«Η αίτηση έγινε 14/5, έχουν ήδη γίνει οι πρώτες πληρωμές και το μεγαλύτερο κομμάτι πληρωμών έρχεται» σημείωσε ο υπουργός, ενώ αναφορικά με τα γυμναστήρια προανήγγειλε πως «δυο εβδομάδες μετά την εστίαση ακολουθούν τα γυμναστήρια, οπότε και η πληρωμή θα γίνει 2 εβδομάδες μετά». Επιπλέον, όπως είπε πως «θα δώσουμε μια έκτακτη επιχορήγηση μόνο στις σχολές χορού, που ήταν κλειστές».
«Επικρίνομαι όταν λέω κάτι πρώτος και τελικά εφαρμόζεται. Δεν υπάρχει ζήτημα προνομίων. Υπάρχει ζήτημα λογικής. Όταν αποφασίζεις να μην εμβολιάζεσαι, κινδυνεύεις περισσότερο. Εφόσον εσύ έχεις αποφασίσει να μην εμβολιάζεσαι, οφείλουμε να έχουμε μέτρα που θα σε προστατεύουν από την επιλογή σου. Δεν είναι ζήτημα προνομίων.
Θα υπάρξουν τη Δευτέρα σχετικές ανακοινώσεις για κλειστούς χώρους. Ο εμβολιασμένος θα μπορεί να κινείται πιο ελεύθερα σε περισσότερους χώρους, ιδιαίτερα τον χειμώνα. Δεν θα υποχρεώσουμε κανέναν επιχειρηματία. Όταν, όμως, στον κλειστό χωρό θα μπαίνουν οι εμβολιασμένοι, οι επιχειρηματίες θα κινηθούν προς το συμφέρον τους. Αν στο εστιατόριο βρεθεί κρούσμα, θα πρέπει να κλείσει. Δεν είναι ζήτημα διάκρισης. Ανάλογα με την επιλογή μας, θα έχουμε συνέπειες» ανέφερε.
«Αν ο ρυθμός διατηρηθεί όλο το καλοκαίρι, θα παμέ καλά. Αν τα 4.300.000 γίνουν 7 εκατομμύρια, θα έχουμε φτάσει στο επίπεδο που θέλουμε. Δεν ξέρουμε, όμως, αν αυτός ο ρυθμός θα κρατηθεί. Το κίνημα του αντιεμβολιασμού δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο» επισήμανε.
Ιστορική στιγμή για το Ελληνικό
Μιλώντας για το Ελληνικό, ο κ. Γεωργιάδης υπογράμμισε πως η επένδυση μπήκε σε τροχιά υλοποίησης από χθες, μετά από 7 χρόνια αναμονής και σχεδόν 20 χρόνια από την ημέρα που το παλιό αεροδρόμιο της Αθήνας έριξε αυλαία.
Το πιο εμβληματικό πρότζεκτ του ΤΑΙΠΕΔ πέρασε σε νέα εποχή και η τεράστια επένδυση συνολικού ύψους 7 δισ. ευρώ ξεκινά, είπε.
«Αυτός ο χώρος ανήκει στη Lamda Development. Κάποιες εργασίες θα γίνουν μέσα στον Ιούνιο και μέσα στον Ιούλιο θα γίνει και ο πρώτος διαγωνισμός» ανέφερε ο υπουργός κι έκανε λόγο για μεγάλου μεγέθους έργο που «θα αλλάξει όλη την Αττική και θα βρει σύντομα μιμητές και για άλλα μέρη της Αθήνας».
«Θα δώσει 75.000 νέες εργασίες, θα δώσει στους κατοίκους της Αττικής παραλία 1,5 χιλιομέτρου με ελεύθερη είσοδο. Θα φτιαχτούν 4 ξενοδοχεία, 2 πάνω στη θάλασσα, πάρκο. Το 2025 θα έχουμε το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου έτοιμο. Το μόνο που σκέφτονται όλοι είναι πως έμεινε από το 2000 αναξιοποίητο. Το στοίχημα επετεύχθη» τόνισε.
«Το Ελληνικό πρέπει να ενώνει. Ο διχασμός που υπήρχε στον ΣΥΡΙΖΑ δεν του επέτρεψε να το ολοκληρώσουν. Προχθές ο κ. Αθανασίου έκανε μια ενημέρωση για το έργο αυτό και με ονομάτισε “υπουργό Διαστημικής Ταχύτητας”. Όταν ο επενδυτής λέει ότι πήγαμε εξαιρετική γρήγορα..» ανέφερε απαντώντας, στην αξιωματική αντιπολίτευση και την κριτική που άσκησε.
Μεταρρύθμιση οικογενειακού δικαίου: επιστροφή στην «Αγία Οικογένεια» και αποκλεισμοί ΛΟΑΤΚΙ
Με αφορμή τη πρόσφατη ψήφιση του νομοσχεδίου της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας & τον Ιούνιο – μήνα Pride, η Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό» & το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών σας προσκαλεί στην εκδήλωση «Μεταρρύθμιση οικογενειακού δικαίου: αντιδραστική επιστροφή στην «Αγία Οικογένεια» και αποκλεισμοί των ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων» . Θα συζητήσουμε μαζί τα όσα επικίνδυνα για γυναίκες, ευάλωτους γονείς και παιδιά φέρνει η νέα νομοθεσία για την εξαναγκαστική συνεπιμέλεια των παιδιών μετά το διαζύγιο, και για την απόλυτη σιωπή του όσον αφορά σε διαχρονικές διεκδικήσεις του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος.
Με αφορμή τη πρόσφατη ψήφιση του νομοσχεδίου της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας & τον Ιούνιο – μήνα Pride, η Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό» & το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών σας προσκαλεί στην εκδήλωση «Μεταρρύθμιση οικογενειακού δικαίου: αντιδραστική επιστροφή στην «Αγία Οικογένεια» και αποκλεισμοί των ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων» .
Θα συζητήσουμε μαζί τα όσα επικίνδυνα για γυναίκες, ευάλωτους γονείς και παιδιά φέρνει η νέα νομοθεσία για την εξαναγκαστική συνεπιμέλεια των παιδιών μετά το διαζύγιο, και για την απόλυτη σιωπή του όσον αφορά σε διαχρονικές διεκδικήσεις του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος.
*Στη βασική της φιλοσοφία η μισογυνική αντιμεταρρύθμιση που έφερε η Νέα Δημοκρατία, (με την πίεση και τις ευλογίες του λόμπυ των «ενεργών μπαμπάδων») πρόκειται να δυσκολεύει με πολλαπλούς τρόπους την επιλογή των γυναικών να παίρνουν μετά το διαζύγιο ανεξάρτητη πορεία στις ζωές τους από συγκρουσιακές/καταπιεστικές σχέσεις. Ειδικά για περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, ο νέος νόμος εκθέτει παιδιά και γυναίκες σε επικοινωνία με κακοποιητικό γονέα, έως ότου υπάρξει οριστική δικαστική απόφαση (χρονοβόρα διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει ως και 2-4 χρόνια). Στον πυρήνα του ο νέος νόμος είναι βέβαια και ετεροκανονικός: ένα παιδί μας είπε ο ίδιος ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Τσιάρας, όπως και άλλοι βουλευτές της κυβέρνησης, για να μεγαλώσει «υγιώς» χρειάζεται πρότυπα και από τα δύο φύλα. Καμία αναφορά βέβαια δεν έχει ο νέος νόμος στο γάμο των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, στα παιδιά των ΛΟΑΤΚΙ ζευγαριών που ζουν με λειψά δικαιώματα, στο δικαίωμα στη γονεïκότητα και την τεκνοθεσία από ΛΟΑΤΚΙ άτομα.
Σας περιμένουμε 26 Ιουνίου στις 19:00 στη πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο. Μετά τη συζήτηση, θα ακολουθήσει μουσικούλα από Strap-on Unicorns & ποτάκι σε προσιτές τιμές για οικονομική ενίσχυση του χώρου μας.
Θα μιλήσουν:
-Βανέσα Βενέτη Τρανς γονέας, ακτιβίστρια & αρθρογράφος.
-Αναστασία Γκόνη Καραμπότσου Δικηγόρος. -Γιώργος Κουμπούρας Μέλος ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων της Γενικής Γραμματείας Ισότητας.
-Ελένη Αναστασιάδου & Νίκος Δημητριάδης Μέλη ΚΑΡ & ΚΣΜ, ακτιβίστρια & ακτιβιστής, αντίστοιχα.
Στον χώρο της εκδήλωσης θα συλλέγουμε τρόφιμα μακράς διαρκείας, καθαριστικά και είδη προσωπικής υγιεινής για την ομάδα αλληλεγγύης του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών και της Κίνησης «Απελάστε τον Ρατσισμό».
Κατεπείγουσα αγωγή Κεραμέως κατά της απεργίας της ΟΛΜΕ
Κλίμα απορίας και οργής μεταφέρεται εντός του υπουργείου Παιδείας σχετικά με την στάση εργασίας που ανακοίνωσε για τη Δευτέρα η ΟΛΜΕ. Πηγή του υπουργείου μεταφέρει σε ελληνικά μέσα ενημέρωσης τη δυσφορία του θεσμού, καθώς η απεργία της ΟΛΜΕ θα γίνει ημέρα εξετάσεων για τα πρότυπα σχολεία. Οξύτατη αντίδραση της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, που κατέθεσε κατεπείγουσα αγωγή στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών.
Κατεπείγουσα αγωγή κατέθεσε η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως κατά της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ), ζητώντας από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών να αναγνωρίσει ως παράνομη και καταχρηστική την τρίωρη στάση εργασίας που εξήγγειλε η ΟΛΜΕ για τη Δευτέρα 28 Ιουνίου και ώρες 11 πμ – 2 μμ, κατά τις οποίες είναι προγραμματισμένες οι εξετάσεις εισαγωγής στα Πρότυπα Σχολεία, και να απαγορευθεί η πραγματοποίησή της.
Η αγωγή εκδικάζεται σήμερα το μεσημέρι λόγω του κατεπείγοντος, όπως μεταφέρει το εκπαιδευτικο Alfavita.gr.
«Μόλις χθες το απόγευμα παρακολουθήσαμε άναυδοι την ΟΛΜΕ να καλεί, μέσω ανακοίνωσής της, σε τρίωρη στάση εργασίας “όσους/-ες εμπλέκονται στις εξετάσεις των Προτύπων Σχολείων”, καθώς, όπως αναφέρεται, είναι “γνωστή η πλήρης αντίθεση της ΟΛΜΕ στο θεσμό των Προτύπων Σχολείων, λόγω του αντιπαιδαγωγικού και βαθιά ταξικού χαρακτήρα τους”» αναφέρει το υπουργείο στην ανακοίνωσή του και προσθέτει:
«Λίγες ώρες πριν την κορύφωση της προσπάθειας χιλιάδων υποψηφίων, μετά από μία ιδιαίτερη σχολική χρονιά εξ αιτίας της πανδημίας και ενώ φέτος σημειώθηκε ρεκόρ αιτήσεων, άνω των 13.200, που αποδεικνύει το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον μαθητών και οικογενειών για το θεσμό των Προτύπων και των Πειραματικών Σχολείων, είναι αδιανόητο ο συνδικαλιστικός φορέας των ίδιων των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να καλεί τα μέλη του σε υπονόμευση της διαδικασίας των εξετάσεων, αδιαφορώντας πλήρως για τον κόπο, την προσπάθεια και την ψυχική υγεία των παιδιών!».
Η υπουργός κάνει μάλιστα ιδιαίτερη μνεία και στην πρόσφατη παρέμβασή της στη Δικαιοσύνη προκειμένου να χαρακτηρισθεί παράνομη η 24ωρη πανελλαδική απεργία της ΑΔΕΔΥ και του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθηνών στο πλαίσιο της ψήφισης του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη.
Την τωρινή της ενέργεια τη δικαιολογεί λέγοντας ότι δεν προηγήθηκε τετραήμερη προθεσμία γνωστοποίησης από την ΟΛΜΕ, δεν διατέθηκε προσωπικό ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας και προσωπικού ασφαλείας ούτε τηρήθηκε η υποχρέωση δημοσίου διαλόγου του Ν 4808/2021.
«Η ΟΛΜΕ προβαίνει σε μία πρωτοφανή κίνηση που υπονομεύει ευθέως χιλιάδες μαθητές – υποψηφίους, προσθέτοντάς τους αβεβαιότητα τόσο για την ημερομηνία διεξαγωγής των εξετάσεων όσο και για το κύρος και το αδιάβλητο της διαδικασίας τους. Είμαστε βέβαιοι ότι οι πρακτικές αυτές δεν εκφράζουν το σύνολο των εκπαιδευτικών, που έχουν αποδείξει ότι σέβονται τον παιδαγωγικό τους ρόλο και την προσπάθεια των μαθητών και των οικογενειών τους» δηλώνει η Νίκη Κεραμέως.
Ποινή φυλάκισης 22 ετών στον δολοφόνο του Τζορτζ Φλόιντ
Ο λευκός αστυνομικός Ντέρεκ Σόβιν καταδικάσθηκε χθες, Παρασκευή, σε κάθειρξη 22 ετών και έξι μηνών για το φόνο του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ, μια βαριά ποινή από τις ελάχιστες που έχουν επιβληθεί σε αστυνομικούς στις ΗΠΑ. Οι οικείοι του εκλιπόντος, αντιρατσιστικές οργανώσεις , υπογράμμισαν πως χρειάζεται κάτι περισσότερο από μια ετυμηγορία για να υπάρξουν αλλαγές σε βάθος στη χώρα. «Θέλω να υψώσετε το ανάστημά σας και να δώσετε μάχη» για περισσότερη ισότητα, είπε ο αδελφός του, ο Φιλονίζ Φλόιντ.
Ο συνήγορος της οικογένειας Φλόιντ, ο Μπεν Κραμπ, χαιρέτισε αμέσως μια «ιστορική» απόφαση που, σύμφωνα με τον ίδιο, επιτρέπει στους οικείους του 40χρονου μαύρου και στις Ηνωμένες Πολιτείες «να κάνουν ένα βήμα παραπάνω προς τη συμφιλίωση», έπειτα από 13 πολυτάραχους μήνες.
Ο δημοκρατικός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ο οποίος εξελέγη με τη στήριξη της αφροαμερικανικής κοινότητας, χαιρέτισε μια καταδίκη που του «φαίνεται δίκαιη».Είναι επίσης σπάνια. Πριν από τον Ντέρεκ Σόβιν, μόνο 10 αμερικανοί αστυνομικοί έχουν τιμωρηθεί με ποινή εγκλεισμού για φόνους που διέπραξαν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Μετά την ανακοίνωση της καταδίκης, διαδηλωτές με μεγάφωνα και συνοδευόμενοι από μοτοσικλέτες εξέφρασαν τη χαρά τους στο κέντο της Μινεάπολης κατά την ώρα αιχμής χωρίς να σημειωθούν επεισόδια. Εκατοντάδες άνθρωποι είχαν προηγουμένως συγκεντρωθεί γύρω από τα δικαστήρια για να περιμένουν την απόφαση.
Οι οικείοι του εκλιπόντος, αντιρατσιστικές οργανώσεις , υπογράμμισαν πως χρειάζεται κάτι περισσότερο από μια ετυμηγορία για να υπάρξουν αλλαγές σε βάθος στη χώρα. «Θέλω να υψώσετε το ανάστημά σας και να δώσετε μάχη» για περισσότερη ισότητα, είπε ο αδελφός του, ο Φιλονίζ Φλόιντ.
Αν και η υπόθεση αυτή προκάλεσε σάλο στις ΗΠΑ, ο δικαστής Πίτερ Κάχιλ υπογράμμισε πως δεν βάσισε την απόφασή του «στο συναίσθημα» ούτε «στην κοινή γνώμη». «Δεν επιδιώκω να στείλω κάποιο μήνυμα», διαβεβαίωσε σε σύντομη ομιλία του.
Σε ένα έγγραφο 22 σελίδων, αιτιολογεί την αυστηρότητά του επικαλούμενος διάφορους παράγοντες: ο Ντέρεκ Σόβιν «καταχράσθηκε τη θέση εμπιστοσύνης και εξουσίας που είχε», ενήργησε «με μεγάλη βαναυσότητα» και παρουσία παιδιών και με τη βοήθεια συναδέλφων, γράφει.
Υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας: «Αν τολμούσαν να πατήσουν εδώ, θα πάθαιναν χειρότερα από το Βιετνάμ»
«Δε θέλουμε πόλεμο. Δεν είμαστε τέλειοι, καμμία κυβέρνηση δεν είναι τέλεια. Έχουμε κάνει κι εμείς λάθη, αλλά έχουμε κάνει και σωστά, και αν τα σωστά δεν ήταν περισσότερα δε θα είμασταν εδώ τώρα. Ακόμη όμως και αν θέλουμε σε κάποια πράγματα να κάνουμε πίσω, με τις κυρώσεις δεν μπορούμε. Ζητάμε από τις ΗΠΑ και την ΕΕ να μας σεβαστούν. .. Από το 2017 δεν υπάρχουν διαδηλώσεις, υπάρχει κοινωνική ειρήνη. Σε αντίθεση, ας πούμε, από την Κολομβία. Δε μιλά κανείς για ότι συμβαίνει στην Κολομβία όμως, τους νοιάζει μόνο τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα. …»
Το λεωφορειάκι για το υπουργείο Εξωτερικών σταματάει δυό τετράγωνα πριν από το Κίτρινο Σπίτι, την Κάσα Αμαρίγια του Καράκας. Το νεοκλασσικό του 19ου αιώνα, ιστορικό μνημείο της πόλης, βρίσκεται πάνω στην πλατεία Μπολίβαρ, κοντά στον καθεδρικό της Αγίας Άννης. Κάποτε Βασιλικές Φυλακές, κατόπιν Προεδρική κατοικία, από το 1912 στεγάζει το Υπουργείο Εξωτερικών. Πάνω από την εσωτερική αυλή, δεξιά κι αριστερά από την πόρτα που οδηγεί στην αίθουσα όπου θα μας δεχθεί ο υπουργός δύο μεγάλα πορτραίτα του Μπολίβαρ.
Οσο περιμένουμε μας κερνούν καφέ και κρύο νερό. Και ύστερα μας οδηγούν να καθίσουμε στην μακρά τράπεζα που μοιάζει φτιαγμένη για συμβούλια και όχι για συνεντεύξεις. Είμαστε δύο δημοσιογράφοι, εγώ και ο Ραούλ Ρομέρο, από το μεξικάνικο ραδιόφωνο. Και είναι μια ξεχωριστή τιμή για μένα και το ΤΡΡ, ειδικά με δεδομένη την πολιτική υποτέλειας της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως, ο τρόπος που έγινε η αποστολή έχει γίνει γνωστός σε όλους. Η αποστολή μας μεταφράστηκε, και δικαίως, ως ένδειξη αλληλεγγύης του ελληνικού λαού στο βενεζουελάνικο, σε ένα λαό που αντιστέκεται και αγωνίζεται ενάντια στην Αυτοκρατορία, ακόμη μια φορά στην Ιστορία του.
Ο Χόρχε Αρεάνζα κάθεται απέναντί μας. Ρωτάει αν καταλαβαίνουμε όλοι ισπανικά. Έχει σπουδάσει στο Καίμπριτζ, είναι βέβαιο ότι τα αγγλικά του είναι άριστα, όμως μιλά στην γλώσσα της χώρας του, όπως κάθε αξιοπρεπής ΥΠΕΞ – κάτι στο οποίο έχουμε ξεμάθει στην Ελλάδα.
Πριν μπει στο πολιτικό πεδίο ήταν από τους γνωστότερους δημοσιογράφους της χώρας, και κατόπιν καθηγητής δημοσιογραφίας στο εθνικό πανεπιστήμιο. Τον πρωτόμαθα, όπως οι περισσότεροι από μας, όταν έγινε ο άτυπος εκπρόσωπος της οικογένειας του Ούγο Τσάβες, την περίοδο της αρρώστιας του μεγάλου Βενεζουελάνου ηγέτη. Νυμφευμένος με την κόρη του Τσάβες, Ρόζα Βιργινία, υπουργός επιστήμης και τεχνολογίας στις κυβερνήσεις του, στο υπουργείο Εξωτερικών βρέθηκε από την πρώτη κυβέρνηση Μαδούρο.
Μιλάει ήρεμα, καθαρά, σταθερά. Και απαντά σε όλα.
«Για τέσσερα χρόνια κανείς δεν πλήρωνε τίποτε. Ήταν όλα δύσκολα για την Επανάσταση. Το 2017 ο Τραμπ μας είπε ότι δεν αποδέχεται το κοινοβούλιό μας. Στις 20 Αυγούστου το πετρέλαιο έγινε αντικείμενο των κυρώσεων. Tον Οκτώβρη η Ομάδα της Λίμας [Lima group – όλες οι δεξιές κυβερνήσεις της Αμερικανικής Ηπείρου τότε] φρόντισε να ζήσουμε το πιο επικίνδυνο κεφάλαιο στην Επανάστασή μας. Κάναμε εκλογές το 2018 ώστε να δοθεί λύση. Και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το Σχέδιο Γουαϊδό του Στέητ Ντηπάρτμεντ. Και λέω ότι ήταν σχέδιο του Στέητ Ντηπάρτμεντ όχι γιατί έχω πηγές σε μυστικές υπηρεσίες, αλλά γιατί το λένε οι ίδιοι οι της αντιπολίτευσης. Το πραξικόπημα αυτό, του 2019, το αποδέχθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι όταν η Ομάδα της Λίμας ζήτησε να επιβληθούν κυρώσεις στη Βενεζουέλα και μας πήγαν και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, άρχισε η μεγάλη επίθεση, ο εκβιασμός, πολιτικός, οικονομικός και πολύ αληθινός και μαζί αρχίζουν τα σαμποτάζ και η απόπειρα πραξικοπήματος.
Από το 2019 ο Νικολάς Μαδούρο αλλάζει σπίτι κάθε δύο τρεις μέρες, γιατί ξέρουμε ότι το πρώτο που χτύπησαν στο Ιράκ ήταν το σπίτι του Σαντάμ. Όταν είδαν ότι δεν τους έβγαινε το πραξικόπημα, γιατί υπάρχει η ενότητα λαού και στρατού, άρχισαν και άλλες κυρώσεις, όλες οι κυρώσεις. Αποφάσισαν ότι έπρεπε να μείνουμε χωρίς τροφή, χωρίς ρεύμα, χωρίς καύσιμα. Και είχαμε προβλήματα με όλα αυτά. Με μια ψύχραιμη ανάγνωση, σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να βγεις νικητής από κάτι τέτοιο. Ακόμη και η Κούβα είχε την ΕΣΣΔ κι επίσης οι κυρώσεις έμπαιναν διαδοχικά – όσες κυρώσεις μπήκαν στην Κούβα σε τριάντα χρόνια σε μας τις έβαλαν σε τρία.
Αυτό που δεν υπολόγισαν όμως είναι η γενναιότητα του λαού μας. Είμαστε τα παιδιά του Μπολίβαρ και τα παιδιά του Μπολίβαρ φέρουν ιστορική ευθύνη. Αν τολμούσαν να έρθουν εδώ θα πάθαιναν χειρότερα από όσα έπαθαν στο Βιετνάμ. Και όλα τα άλλα παιδιά του Μπολίβαρ που δεν είναι Βενεζουελάνοι, θα ήταν μαζί μας. Αν ψάχναν το Μαδούρο δε θα τον βρίσκαν όπως το Σανταμ σε μια τρύπα ή όπως τον Καντάφι… Θα τον έβρισκαν σαν τον Τσε, με το όπλο στο χέρι.
Μου είπε ο Χοσέπ Μπορέλ ότι αν δεν κάνουμε ότι μας λένε θα εισβάλλουν. Και με ρώτησε, τι θα κάνετε αν εισβάλλουν;
Θα παλέψουμε και θα αντισταθούμε, του είπα.
Ξέρεις εσύ από όπλα; ρώτησε.
Ούτε από νεροπίστολα δεν ξέρω, αλλά αν χρειαστεί θα μάθω από όπλα και αν δεν μάθω από όπλα θα μάθω από εκρηκτικά, να ανατινάξω το διυλιστήριο.
Έρχονται για το πετρέλαιο; Ε, δεν θα το πάρουν. Το πετρέλαιο θα είναι δικό μας ή δε θα είναι κανενός.
Παραλίγο να μου πάθει συγκοπή ο Μπορέλ. Και νόμιζα ότι εσύ είσαι από τους μετριοπαθείς, μου είπε! Ομως, όσα του είπα είναι αυτά που λέει ο λαός μας. Σα μια γυναίκα της πολιτοφυλακής, είχε περάσει τα 70, και μου είπε “Γιέ μου, έχω παιδιά, είδα εγγόνια, δεν έχω τίποτε να χάσω. Αν μπουν οι γκρίνγκος [οι ΗΠΑ] θα φορέσω γιλέκο με εκρηκτικά και θα ορμήσω πάνω τους”.
Δε θέλουμε πόλεμο. Δεν είμαστε τέλειοι, καμμία κυβέρνηση δεν είναι τέλεια. Έχουμε κάνει κι εμείς λάθη, αλλά έχουμε κάνει και σωστά, και αν τα σωστά δεν ήταν περισσότερα δε θα είμασταν εδώ τώρα. Ακόμη όμως και αν θέλουμε σε κάποια πράγματα να κάνουμε πίσω, με τις κυρώσεις δεν μπορούμε. Ζητάμε από τις ΗΠΑ και την ΕΕ να μας σεβαστούν. .. Από το 2017 δεν υπάρχουν διαδηλώσεις, υπάρχει κοινωνική ειρήνη. Σε αντίθεση, ας πούμε, από την Κολομβία. Δε μιλά κανείς για ότι συμβαίνει στην Κολομβία όμως, τους νοιάζει μόνο τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα. …
Ξέρουμε πως όσο υπάρχουμε είμαστε φάρος ελπίδας. Αν η Κούβα είχε παραδοθεί δεν θα είχε υπάρξει Τσάβες. Και τώρα η αντίσταση της Βενεζουέλας είναι σημαντική για όλους τους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Η Βενεζουέλα είναι έμπνευση και αντίσταση και για την Ευρώπη. Ο Μπολίβαρ δε νίκησε μόνο στο Καραμπόμπο. Είχε στόχο να ελευθερωθούν όλοι, έφτασε ως τα νησάκια της Φλώριδας (Florida Keys). Ήθελε ελευθερία και ανεξαρτησία για όλη την Αμερική. …
Ήμουν μπροστά όταν ο Φιδέλ Κάστρο ρώτησε τον Ούγο Τσάβες, δεν ξέρεις αν θα ζήσεις μετά την επέμβαση. Κι ο Τσάβες απάντησε “Κι αν δε ζήσω, αφήνω το Μαδούρο”. Ήταν η πρώτη φορά που το άκουγε ο Μαδούρο. Κι έκανε να κοιμηθεί μέρες…
Ξαφνικά αγαπούν τον Τσάβες, που κι αυτόν δικτάτορα τον ανέβαζαν δικτάτορα τον κατέβαζαν, και τον συγκρίνουν με το Μαδούρο. Αυτό δεν υπάρχει για μας. Είμαστε τσαβίστας και άρα μαδουρίστας. Ξέρω πως η εικόνα του Μαδούρο αλλοιώνεται [στη Δύση]. Φεύγαμε από την Πορτογαλία όταν έπιασε κακοκαιρία και προσγειωθήκαμε στις Αζόρες. Στο ξενοδοχείο άνοιξα την τηλεόραση και είδα ένα κινούμενο σχέδιο που παρουσιαζε μια καρικατούρα του Μαδούρο, τον παρουσίαζε ως υπεύθυνο για την καταπάτηση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όμως το Μαδούρο τον ψήφισε ο λαός και ο λαός αποφασίζει. Κι ο Μαδούρο ήδη ετοιμάζει και την επόμενη γενιά. Η επανάσταση δεν είναι μια κυβέρνηση, είναι μια διαρκής διαδικασία..
…Δεν μπόρεσα να καταλάβω την προδοσία της απόφασης του ελληνικού λαού [το δημοψήφισμα] από τον Τσίπρα. Είναι κάτι που έβλαψε την παγκόσμια αριστερά, έβαλε οροφή στους Ποδέμος στην Ισπανία, έκανε κακό σε όλους…
[Κι εμείς, πέρα από κυβερνήσεις, τι μπορούμε να κάνουμε για σας;] Να λέτε την Αλήθεια. Να πείτε όσα είδατε, ότι βλέπετε. Να φτάσει η αλήθεια με όλα τα μέσα σε όλους…»
Επιζώντες: Οι πρόσφυγες που ζητούν να κλείσει μια για πάντα το τραύμα
«Μόνο ένα θύμα ξέρει τι σημαίνει να είσαι θύμα βασανιστηρίων». O Tεράνς είναι 36 ετών, πρόσφυγας από το Κονγκό. Στην πατρίδα του, όπου εργαζόταν ως δικηγόρος, έπεσε θύμα βασανιστηρίων και αναγκάστηκε να ξεκινήσει για την Ευρώπη, όχι για «μία καλύτερη ζωή», αλλά απλως για προστασία. Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα ολόκληρα χρόνια ώστε να αναγνωριστεί ως θύμα βασανιστηρίων στην Ελλάδα και να λάβει άσυλο, διάστημα κατά το οποίο έπρεπε να βρεθεί φυλακισμένος με διάφορους τρόπους και να περάσει μέσα από τα απάνθρωπα κέντρα κράτησης. Σήμερα ζει στην Αθήνα και, μαζί με άλλους επιζώντες και επιζώσες, παλεύει για να μην περάσει κανένας και καμία ξανά όσα έζησε ο ίδιος στην Οδύσσειά του. Να κλείσουν επιτέλους τα τραύματα.
των Γεωργίας Κριεμπάρδη και Θάνου Καμήλαλη
Οι Survivors 2 είναι μία ομάδα παρέμβασης, τα μέλη της οποίας είναι πρώην και νυν ωφελούμενοι της κλινικής αποκατάστασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για θύματα βασανιστηρίων στην Αθήνα. Η ομάδα δημιουργήθηκε με σκοπό την ευαισθητοποίηση για τα δικαιώματα και την αναγνώριση των προσφύγων-θυμάτων βασανιστηρίων και βάναυσης ή απάνθρωπης μεταχείρισης που ζουν στην Ελλάδα, ενώ συνολικά από την ομάδα έχουν περάσει πάνω από 40 επιζώντες και επιζώσες.
«Είναι όλοι πρώην και νυν ασθενείς μας, κάνουμε παρεμβάσεις στο Συμβούλιο της Ευρώπης και σε σχετικά συνέδρια. Παρά τις προκλήσεις που υφίστανται καθημερινά και όσον αφορά την ένταξη και την καθημερινότητα τους, μαθαίνουμε κι εμείς από αυτούς , τι σημαίνει να είσαι θύμα βίας. Είναι experts by experience», εξηγεί στη TPP η Λίζα Παπαδημητρίου, υπεύθυνη συνηγορίας των Γιατρών Xωρίς Σύνορα σε Αθήνα και Λέσβο.
«Ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι μιλάμε εμείς για τους άλλους. Μόνο ένα θύμα είναι εκείνο που ξέρει τι σημαίνει να είσαι θύμα βασανιστηρίων».
Ένα από τα μέλη της ομάδας που βρίσκει πλέον τη δύναμη να μιλήσει για όσα έζησε, είναι ο 36χρονος Τεράνς, με καταγωγή από το Κονγκό, δικηγόρος στην πατρίδα του. Το ΤPP συνομίλησε μαζί του, στην κλινική αποκατάστασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, ζητώντας του να περιγράψει έναν αγώνα που κράτησε τέσσερα χρόνια, για κάτι στοιχειώδες, την προστασία. Η εξιστόρηση τέτοιων γεγονότων, πολλά από τα οποία προκάλεσαν επανατραυματισμό σε άτομα που έχουν υποστεί απάνθρωπη μεταχείριση και προσπαθούν να κοιτάξουν μπροστά, είναι μία ευαίσθητη διαδικασία.
«Απλά περιμένεις να πεθάνεις»
«Πήρα την απόφαση να φύγω από τη χώρα μου τον Φεβρουάριο του 2017. Δεν περίμενα ότι θα αντιμετώπιζα όλες αυτές τις κακουχίες στο ταξίδι για την Ευρώπη και μετά στην Ελλάδα. Γιατί απλά ζητούσα προστασία» εξηγεί στην αρχή ο Τεράνς, που ταξίδεψε στην Τουρκία και από εκεί πέρασε με βάρκα το Αιγαίο, φτάνοντας στη Λέσβο. Δηλαδή, βρέθηκε γρήγορα στην «ντροπή της Ευρώπης», τη Μόρια. Πριν μπορέσει να πει οτιδήποτε στις ελληνικές αρχές, βρέθηκε φυλακισμένος σε ένα «κελί» 100 και πλέον ατόμων.
«Όταν έφτασα στην Ελλάδα, μας έβαλαν σε ένα προσωρινό κέντρο κράτησης, μέσα στη Μόρια. Μας κράτησαν σε έναν μεγάλο θάλαμο, πάνω από 100 άτομα, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, όλοι μαζί. Δεν μπορούσαμε να έχουμε επικοινωνία με κανέναν εκτός του δωματίου αυτού και δεν μας έδωσαν καμία ενημέρωση για τη διαδικασία ασύλου, για το πού θα πάμε μετά. Μας φρουρούσαν αστυνομικοί και μας απαγόρευαν να βγούμε έξω χωρίς άδεια. Για να πας τουαλέτα ή για να κάνεις μπάνιο έπρεπε να έχεις άδεια από την αστυνομία, ενώ οι αστυνομικοί μάς μοίραζαν φαγητό και νερό. Δεν είχαμε καμία ιατρική περίθαλψη, δεν υπήρχε γιατρός. Ήταν σαν φυλακή. Μείναμε εκεί μία εβδομάδα» δηλώνει.
«Στη Μόρια εκτός από τον χώρο ευρύτερης στέγασης, υπήρχαν και εντός του ΚΥΤ υπηρεσίες της Frontex, αστυνομία, υπάλληλοι, κοινωνικό κλιμάκιο και μέσα σ’ αυτή την περιοχή έρχονταν και οι νέες αφίξεις που ετίθεντο σε περιορισμό» εξηγεί η Λίζα Παπαδημητρίου. «Τους κλείδωναν μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ταυτοποίησης στον χώρο. Εκεί έπρεπε να γίνεται η ενημέρωση τους: πού θα πάνε, τι διαδικασίες χρειάζονται, πρόσβαση σε υπηρεσίες. Αυτό το σύστημα δεν λειτούργησε ποτέ. Οι άνθρωποι που έρχονται έχουν υποστεί το σοκ του ταξιδίου, μέσα σε μια βάρκα στο Αιγαίο κι αυτό είναι από μόνο του μια τραυματική εμπειρία. Φτάνουν βρεγμένοι, τρομαγμένοι διότι δεν ξέρουν τι θα τους συμβεί και τίθενται υπό κράτηση μέσα σ’ αυτό τον χώρο που περιέγραψε ο Τεράνς. Εκεί γίνεται μια πεντάλεπτη υποτυπώδης ενημέρωση, είναι πολλοί άνθρωποι από διαφορετικές χώρες και καλούνται να ανταποκριθούν σ’ αυτή τη διαδικασία, με αποτυπώματα, φωτογραφίες, ταυτοποίηση ταυτοτήτων, περιμένοντας την έκδοση των απαραίτητων εγγράφων για να μπουν στη διαδικασία του ασύλου».
«Μετά από την ταυτοποίηση, απλά μας άφησαν να βγούμε έξω και να μείνουμε στη Μόρια. Έπρεπε να βρούμε μόνοι μας το πού θα μείνουμε στο camp» συνεχίζει ο Τεράνς. Έμεινε στη Μόρια για έναν χρόνο, μεταξύ 2017 και 2018. «Δεν ήρθα στην Ευρώπη για μία καλύτερη ζωή. Έψαχνα απλά προστασία» επαναλαμβάνει.
«Στην πατρίδα μου δούλευα κανονικά ως δικηγόρος. Όταν έφτασα και άρχισα να ζω στη Μόρια όμως, έχασα κάθε ελπίδα. Οι συνθήκες ήταν πάρα πολύ δύσκολες, υπήρχε βία, από την αστυνομία και συγκρούσεις μεταξύ ανθρώπων από διαφορετικές εθνικότητες. Οι διαδικασίες ασύλου ήταν μακροχρόνιες, πέρασα πέντε διαφορετικές συνεντεύξεις. Δεν είχαμε καμία πρόσβαση σε νομική βοήθεια. Υπήρχαν ουρές για τα πάντα, από το πρωί, για μπάνιο, για φαγητό. Ήμασταν εκτεθειμένοι σε διάφορες αρρώστιες χωρίς καμία προστασία και περίθαλψη, λόγω της απουσίας συνθηκών υγιεινής. Η Μόρια για εμένα ήταν σαν ένας θάλαμος αναμονής για να πεθάνεις. Απλά περιμένεις να πεθάνεις»
«Το τραύμα είναι σαν μια ντουλάπα κλειστή με ρούχα ατάκτως τοποθετημένα»
Ο Τεράνς δεν είναι ο μόνος. Ένας από τους λόγους που οδήγησαν τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα να δημιουργήσουν αυτήν τη ειδική κλινική αποκατάστασης είναι διεθνείς έρευνες που αναφέρουν ότι από τους μετακινούμενους πληθυσμούς μετανάστευσης, το ποσοστό των ατόμων που έχει υποστεί βία, κακομεταχείριση και βασανιστήρια μπορεί να φτάνει ακόμα και το 35%. Οι συνθήκες στα camps, προκαλούν σε αυτούς τους ανθρώπους συνεχή επανατραυματισμό.
Η Λίζα Παπαδημητρίου χρησιμοποιεί έναν απλό παραλληλισμό. «Το τραύμα είναι σαν μια ντουλάπα κλειστή με ρούχα ατάκτως τοποθετημένα. Αυτό που συμβαίνει στα νησιά είναι ότι πετάμε κι άλλα ρούχα από πάνω. Και όταν ανοίξεις τη ντουλάπα πέφτουν όλα».
«Έχουμε παρατηρήσει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην αποκατάσταση στα θύματα βίας είναι οι συνέπειες που επιφέρει η μη αναγνώρισή τους. Η πρώτη συνέπεια είναι ότι δεν έχουν πρόσβαση σε ειδικές συνθήκες υποδοχής όποτε στην πλειοψηφία τους οι ασθενείς έχουν παραμείνει για πολύ μεγάλο διάστημα σε camps στα νησιά, όπου υφίστανται διαρκή επανατραυματισμό. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να δεις το τραύμα χωρίς να έχεις λύσει όλα τα επιμέρους ζητήματα που δημιουργούν επανατραυματισμό» εξηγεί η ίδια, προσθέτοντας πως «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ανοίξεις το τραύμα χωρίς να έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες ασφάλειας, γιατί θα συμβεί μεγαλύτερο κακό. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν υποστεί βασανιστήρια και στη χώρα τους και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Έρχονται στην Ελλάδα αναζητώντας προστασία και ασφάλεια και το πρώτο που τους συμβαίνει είναι να τίθενται υπό κράτηση».
«Το δεύτερο πρόβλημα είναι μια εμμονή να μεγαλώσουν τα κέντρα κράτησης στα νησιά» συνεχίζει σχολιάζοντας τα νέα κλειστά κέντρα ή ελεγχόμενα ή πολλαπλών χρήσεων, όπως η κυβέρνηση τα βάφτισε. «Παρουσιάζονται σαν κάτι καινούργιο. Η πραγματικότητα είναι ότι είναι ακριβώς αντίστοιχα της Μοριάς»
Από ιατρικής άποψης χρειάζεται χρόνος και συγκεκριμένες συνθήκες, ώστε να διαπιστωθεί η ευαλωτότητα των ασθενών. «Χρειάζονται τουλάχιστον 3-4 συνεδρίες με τον ψυχολόγο για να προβεί σε διάγνωση και ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με βασανιστήρια. Είναι και θέμα εμπιστοσύνης, να νιώθει άνετα ο ασθενής και ασφαλής, να νιώσει ότι εκεί που βρίσκεται θα του φερθούν με αξιοπρέπεια, γιατί το βασανιστήριο είναι ακραίος ανθρώπινος πόνος που έχει προκληθεί από άλλους ανθρώπους» επισημαίνει η υπεύθυνη Συνηγορίας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. «Ένας από τους λόγους που δε θέλουμε να παρέχουμε υπηρεσίες ψυχικής υγείας μέσα στο ΚΥΤ είναι γιατί είναι αδύνατον να νιώσει ο άνθρωπος ασφαλής -και να πει στον γιατρό πράγματα για τα οποία πολλοί αισθάνονται ντροπή».
«Είναι πολύ ακραίες μορφές βίας, διαλύεται το υποκείμενο» συμπληρώνει και μιλάει για εκείνα τα περιστατικά που δύσκολα θα ξεχάσει. Μιλά για τις ουλές στα σώματα των ασθενών που χαράχτηκαν και στο δικό της μυαλό.
«Το ψυχικό τραύμα είναι αυτό που δε φαίνεται τόσο πολύ αλλά έχουμε δει και περιπτώσεις που υπήρχαν εμφανή σημάδια στο σώμα του επιζώντος. Θυμάμαι μια περίπτωση ασθενούς που τον είχαν κρεμάσει από τα πλευρά με γάντζους. Αυτό εκτός από τον σωματικό πόνο, είναι και χρόνιος ψυχικός» αφηγείται και τονίζει πως το σώμα δεν αφήνει τον νου να ξεχάσει εύκολα. «Η ύπαρξη εμφανών ουλών υπενθυμίζει διαρκώς στον επιζώντα τι του έχει συμβεί, δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό» εξηγεί.
«Το πιο κλασικό σύμπτωμα είναι το complex PTSD, δηλαδή διαταραχή μετατραυματικού στρες, το οποίο σχετίζεται με βία. Συνήθως βέβαια τα συμπτώματα είναι πιο πολύπλοκα, όπως κατάθλιψη, συμπτώματα αντιδραστικής συμπεριφοράς και αναβίωσης στη μνήμη όσων έζησε ο ασθενής. Εφιάλτες, δυσλειτουργίες του ύπνου… Είχαμε περιστατικό ασθενούς ο οποίος νοσηλεύτηκε στα επείγοντα νοσοκομείου τέσσερις φορές γιατί επέμενε η Υπηρεσία Ασύλου να του επιδίδει κλήσεις, ενώ ήταν ευάλωτος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η κατάσταση του να επιδεινωθεί, εκεί που έπαιρνε μια αγωγή, αυτή διπλασιάστηκε, επανήλθαν οι αναβιώσεις των περιστατικών και όλα τα συμπτώματα ψυχικής υγείας και κατέρρευσε κατά τη διαδικασία της συνέντευξης. Σε μια περίπτωση υπάλληλος πήγε να επιδώσει κλήση σε νέα συνέντευξη μέσα στο ασθενοφόρο».
«Να παλέψουμε όλοι μαζί, εμείς οι πρόσφυγες, εσείς οι δημοσιογράφοι, όλη η κοινωνία»
«Οι άνθρωποι που βρίσκονται στα καμπ στα νησιά, δεν επιτρέπεται να φύγουν από τα νησιά, λόγω των γεωγραφικών περιορισμών που έχουν επιβληθεί. Δεν μπορείς να φύγεις από τα νησιά μέχρι να αναγνωριστείς ως πρόσφυγας» σημειώνει ο Τεράνς, υπενθυμίζοντας το καθεστώς που εδώ και πολλά χρόνια φυλακίζει πολλές χιλιάδες προσφύγων σε μερικά ελληνικά νησιά. Στο σύνολο της Επικράτειας και του ελληνικού πληθυσμού, ο αριθμός είναι αμελητέος, αλλά η μετατροπή συγκεκριμένων περιοχών της χώρας σε αποθήκες ψυχών, με ευρωπαϊκή μάλιστα χρηματοδότηση δεκάδων εκατομμυρίων, τόσο για την ανέγερση δομών όσο και για την περιφρούρηση των συνόρων, φέρνει απανθρωπιά, πόνο, παραβιάσεις στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατ’ εξακολούθηση και εντάσεις στις τοπικές κοινωνίες.
«Στη Λέσβο, συνάντησα τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, στην κλινική που διατηρούσαν στη Μυτιλήνη. Ξεκίνησα εκεί, για πρώτη φορά, θεραπείες και αναγνωρίστηκα, με μία αναλυτική ιατρική έκθεση, ως θύμα βασανιστηρίων. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να καταθέσω τα χαρτιά στην Υπηρεσία Ασύλου και να αναγνωριστώ επίσημα ως θύμα βασανιστηρίων που αιτείται διεθνούς προστασίας. Έτσι, μπόρεσα να φύγω από τη Μυτιλήνη και να έρθω στην Αθήνα. Όταν μπόρεσα να φύγω από τη Λέσβο, κέρδισα ξανά την ελπίδα μου»
Οι κακουχίες και τα εμπόδια όμως δεν σταμάτησαν. Μπορεί η Μόρια να είχε συγκεντρώσει, μέχρι την πυρκαγιά, τα φώτα του διεθνούς Τύπου, ίσως και ως σκιάχτρο για όσους θα αποτολμούσαν στη συνέχεια το πέρασμα στην Ευρώπη, αλλά στα camps της ενδοχώρας η κατάσταση δεν είναι και δεν ήταν ποτέ πολύ καλύτερη. «Όταν έφτασα στην Αθήνα, στην αρχή βρέθηκα σε ένα ξενοδοχείο στον Μαραθώνα και στη συνέχεια μας έστειλαν σε ένα άλλο καμπ, στα Οινόφυτα. Εκεί η κατάσταση ήταν σαν τη Μόρια, γιατί υπάρχουν πολλά εργοστάσια και ήμασταν εκτεθειμένοι στον καπνό. Κι εκεί υπήρχαν ουρές από το πρωί για τα πάντα, ενώ κοιμόμασταν σε εγκαταλειμμένα κτίρια, τέσσερα και πέντε άτομα μαζί σε ένα δωμάτιο».
Ο Τεράνς μιλάει τώρα, έχοντας ολοκληρώσει σχεδόν την Οδύσσειά του. Βρίσκεται, επιζών στο τέλος μιας ανθρώπινης και πανευρωπαϊκής τραγωδίας. Χιλιάδες όμως βρίσκονται αυτήν τη στιγμή σε προηγούμενο στάδιο, σε Λαιστρυγόνες και σε Κύκλωπες, την ώρα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχωράει κανονικά το σχέδιό της για κλειστά κέντρα κράτησης, σε νησιά και ενδοχώρα, «θάβοντάς» το κάτω από την πανδημία. «Οι μεγαλύτερες δομές θα επιφέρουν περισσότεροι δυστυχία» τονίζουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, στέλνοντας και ανοιχτή επιστολή πριν λίγες μέρες, ξανά στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Είχε προηγηθεί η νέα έκθεση της οργάνωσης, με τίτλο «Θεμελιώνοντας την κρίση στα ελληνικά σύνορα», τα στοιχεία της οποίας είναι για ακόμα μία φορά συνταρακτικά. Σύμφωνα με αυτήν, σε 456 ανήλθαν τα παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα υγείας, που διαμένουν στο ΚΥΤ της Λέσβου, κατά το 2019 και το 2020, ενώ από το 2019 οι ΓΧΣ περιέθαλψαν 325 επιζώντες σεξουαλικής βίας στη Σάμο, τη Λέσβο και τη Χίο. Κατά το 2019 και 2020 επίσης οι κλινικές ψυχικής υγείας της οργάνωσης στη Χίο, τη Λέσβο και τη Σάμο αναφέρουν ότι περιέθαλψαν περισσότερους από 180 ασθενείς που είχαν αυτοτραυματιστεί ή είχαν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Συνολικά, οι κλινικές αυτές περιέθαλψαν συνολικά 1.369 ασθενείς, πολλοί από τους οποίους υπέφεραν από σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως μετατραυματικό στρες και κατάθλιψη.
Τέσσερα χρόνια μετά την άφιξή του στη Λέσβο, ο Τεράνς πήρε άσυλο. Τα προβλήματα όμως, για όσους και όσες κατορθώνουν να φτάσουν σε αυτό το στάδιο, δεν σταματούν ούτε εδώ. Με τον νέο νόμο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, από την 1η Ιουνίου του 2020, οι αναγνωρισμένοι πρόσφυγες αναγκάζονται να αφήσουν τα διαμερίσματα του προγράμματος ΕΣΤΙΑ, τις δομές φιλοξενίας και τα ξενοδοχεία, όπου διαμένουν, μόλις έναν μήνα αφού λάβουν τα έγγραφά τους που πιστοποιούν τη διεθνή προστασία. Δηλαδή μόλις σε έναν μήνα από την αναγνώρισή τους επίσημα ως πρόσφυγες, το ελληνικό κράτος θεωρεί αυτούς τους ανθρώπους έτοιμους να βρουν σπίτι και να ενταχθούν σε μία ελληνική κοινωνία που δεν ακολουθεί καμία πολιτική ένταξης και ενσωμάτωσης.
«Σε προσωπικό επίπεδο, προσπαθώ να ενταχθώ στην ελληνική κοινωνία και να ζήσω μία κανονική ζωή» απαντάει ο Τεράνς σε ερώτηση για τα σχέδια του για το μέλλον. Αλλά αυτή η απάντηση, η επί προσωπικού, έπεται των αναφορών του στην πολιτική – κοινωνική δράση. Στους Survivors2 στον αγώνα τους να κλείσουν μια για πάντα τα κέντρα κράτησης και να αναγνωριστούν οι αιτούντες άσυλο ως άνθρωποι με δικαιώματα.
Να κλείσει, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα δηλαδή, το μεγάλο, συλλογικό και πολυεπίπεδο, τραύμα:
«Είμαι μέλος μιας ομάδας που λέγεται Survivors 2. Παλεύουμε για τη νομική αναγνώριση των προσφύγων εδώ στην Ελλάδα, το κλείσιμο των προσφυγικών καμπ και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο, με την εφαρμογή του διεθνούς Δικαίου. Οι πρόσφυγες είναι άνθρωποι καταρτισμένοι, με πολλές δυνατότητες, που μπορούν να προσφέρουν στην Ελλάδα.
Θα πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί, εμείς οι πρόσφυγες, εσείς οι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι, όλη η ελληνική κοινωνία, ενάντια στα νέα κλειστά κέντρα κράτησης, ενάντια στο χτίσιμο νέων κέντρων κράτησης και τον περιορισμό των προσφύγων εκεί, ζητώντας από την ελληνική κυβέρνηση τον έμπρακτο σεβασμό της Οικουμενικής Διακήρυξης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Εν αρχή ην ο πόνος, τούτες τις τρομερές μέρες του φετινού Αυγούστου. Ναι, ο πόνος. Γιατί πριν από κάθε ανάλυση, ακόμα και την εμβριθέστερη...
-
Τίτλοι αρχής (το παρακάτω βίντεο ανέβηκε από το κανάλι bellllllochannel στο Youtube) Μοιάζει...
-
Πηγή εικόνας: i-diadromi.gr Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη Θεία γέννηση, να πω στ’ αρχοντικό σας. Χριστός γεννάται...
