Ο Παναγή μεγάλωσε σε μια οικογένεια μουσικών και καλλιτεχνών, κάνοντας τα πρώτα του μουσικά βήματα υπό την καθοδήγηση του πατέρα του, Παναγιώτη Παναγή (ιδρυτή της πρώτης συμφωνικής ορχήστραςστην Κύπρο), και της μητέρας του, Κλαίρης Παναγή (καταξιωμένης Κύπριας πιανίστριας). Σε ηλικία 18 ετών είχε ήδη καθιερωθεί ως ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές και τραγουδοποιούς της χώρας του. Σπούδασε μουσική στοΜουσικό Κολέγιο ΜπέρκλιστηνΒοστώνητηςΜασαχουσέτης, με υποτροφία τουπρογράμματος Φουλμπράιτ. Κατά την διάρκεια της πενταετούς παραμονής του στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως τον Γκάρι Μπάρτον, τον Πίτερ Έρσκιν , το συγκρότημα The Manhattan Transfer, τους New York Voices και τονΜπίλι Τζόελ. Έκανε επίσης περιοδεία στις ΗΠΑ ως μέλος του The Vocal Summit – ενός φωνητικού συγκροτήματος ελευθέρας μουσικής (δηλαδή, αυτοσχέδια μουσική, δίχως κανόνες) α καπέλα – κερδίζοντας το «Βραβείο Εξαιρέτου Μουσικής Ικανότητος» ("Outstanding Musicianship Award") από την Διεθνή Ένωση Εκπαιδευτικών Τζαζ (IAJE).
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision
Η συμμετοχή του Παναγή στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision περιλαμβάνει:
Τα δεύτερα φωνητικά για το τραγούδι «Απόψε ως Βρεθούμε», την συμμετοχή της Κύπρου το 1989.
Ερμηνεία του τραγουδιού «Πιστεύω» στον εθνικό τελικό της Κύπρου το 1990. (καταλαμβάνοντας την 3η θέση).
Δεύτερα φωνητικά για την Έλενα Πατρόκλου στο τραγούδι «SOS», την συμμετοχή της Κύπρου το 1991.
Ερμηνεία του τραγουδιού «Για Σένα Τραγουδώ» στον εθνικό τελικό της Κύπρου το 1993 (καταλαμβάνοντας την 3η θέση).
Στιχουργός, συνθέτης κι ερμηνευτής του τραγουδιού «Στη Φωτιά», την συμμετοχή της Κύπρου το 1995.
Ερμηνεία του τραγουδιού «Φτερούγισμα» με την Μαρλέν Αγγελίδου στον εθνικό τελικό της Κύπρου το 1998 (καταλαμβάνοντας την 2η θέση).
Ο Άλεξ Παναγή στην Eurovision του 1995.Ερμηνευτής του τραγουδιού «Νόμιζα» της συμμετοχής της Κύπρου το 2000, ως μέλος του φωνητικού ντουέτου Voice (μαζί με την Χριστίνα Αργύρη).
Προπονητής φωνητικής για το λευκορωσικό "Time" του 2015.
Προπονητής φωνητικής το 2016 για τον Ρώσο εκπρόσωπο Σεργκέι Λαζάρεφ.
Προπονητής φωνητικής το 2017 για την εκπρόσωπο της Ελλάδας Ντέμυ και για την εκπρόσωπο του Αζερμπαϊτζάν το 2017 Ντιάνα Χατζίεβα.
Προπονητής φωνητικής το 2018 για τον εκπρόσωπο της Λευκορωσίας Αλεξέγιεφ, την εκπρόσωπο του Αζερμπαϊτζάν το 2018 Αϊσέλ και των εκπροσώπων της Μολδαβίας το 2018 Doredos.
Προπονητής φωνητικής το 2019 για τον Ρώσο εκπρόσωπο Σεργκέι Λαζάρεφ.
Κοινωνική συνεισφορά
Ο Παναγή είναι επίσης γνωστός στην Κύπρο για τον ενεργό του ρόλο στη συγκέντρωση κεφαλαίων για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Είναι μόνιμος εθελοντής του Αντικαρκινικού Συλλόγου Κύπρου με πολλά από τα έσοδα των παραγωγών του να πηγαίνουν στο ταμείο του και έχει παίξει σε τηλεοπτικές διαφημίσεις του το 2012 και το 2013. Η εμπειρία του με την κατάσταση της μητέρας του ,δε, τον έχει κατασταστήσει εκπρόσωπο για την ευαισθητοποίηση για το Αλτσχάιμερ . Σε τούτη την εμπειρία βασίστηκε το μιούζικαλ του Di-Mentia .
Αίσθηση προκάλεσε το βίντεο-κλιπ, που θύμιζε χορό αρχαίου δράματος (σκηνοθεσία: Κορίνα Αβρααμίδου). Αξίζει να σημειωθεί ότι το επίσημο πρόγραμμα της γιουροβραδιάς είχε απίστευτα τυπογραφικά λάθη στην κυπριακή συμμετοχή με αποκορύφωμα το «κι όμως δεν νίστεψα… (αντί για «πίστεψα)»». Στη σκηνή μαζί του ήταν η Χριστίνα Αργύρη (αρμόνιο-CYP 2000, φωνητικά CYP 2002), η Νάσια Τραχωνίτου (φωνητικά CYP 1989, 1991), η Κατερίνα Ανδρέου-Χριστοφίδου (κρουστά), ο Κωνσταντίνος Φιλίππου ή Φίλιππος Κωνσταντίνος (τύμπανα και μετέπειτα μέλος των ΟΝΕ-CYP 2002) και ο DJ Δημήτρης Χωριανόπουλος (ντραμς-φωνητικά CYP 2007). Τα κοστούμια υπέγραφε η Γκίκα Ιωαννίδου και τις χορογραφίες η Αριάννα Οικονόμου. Πολύχρωμη η εμφάνισή τους, με την κόκκινο-κοραλί σακάκι του Άλεξ να ξεχωρίζει, όπως και το τεράστιο πανί, κάτω από το οποίο πέρασε. Στην ελληνική μετάδοση δεν ακούστηκε μέρος της εισαγωγής, διότι η Δάφνη Μπόκοτα ξέχασε να ανεβάσει τον ήχο στην κονσόλα. Το Στη φωτιά (εντελώς άλλο τραγούδι στην επιλογή και άλλο την τελική βραδιά, χάρη στην ενορχήστρωση του Γιώργου Θεοφάνους) ήθελαν να είναι ένα πάντρεμα Ανατολής και Δύσης. Την ιταλική βερσιόν, Fiamma, έγραψε η Silvia M. Klemm. Η αγγλική έχει τον τίτλο Plungeintofire.
Ο εθνικός τελικός
Την επιλογή της 14ης Μαρτίου, στο νυχτερινό κέντρο Μόντε Καπούτο, λίγο έξω από τη Λεμεσό, σε σκηνοθεσία Σοφίας Μουαΐμη και Κορίννας Αβρααμίδου, όπου ψήφισε 20μελής επιτροπή, παρουσίασαν η Ευρυδίκη και ο Γιώργος Θεοφάνους. Ένα σκάνδαλο δημιουργήθηκε όταν ο Άριστος Μοσχοβάκης αποσύρθηκε, διότι το ΡΙΚ αρνήθηκε να δώσει από πριν τα ονόματα των κριτών και επιπλέον ότι επέστρεψε στη μυστική ψηφοφορία. Το τραγούδι του Μια βροχή, σε στίχους Ροδούλας Παπαλαμπριανού είχε ως ερμηνεύτρια τη Μπέσσυ Αργυράκη (GRE 1977). Το τραγούδι δεν αντικαταστάθηκε, έτσι ο τελικός έγινε με επτά αντί για οκτώ τραγούδια. Τα ΜΜΕ επίσης αντέδρασαν, διότι προτιμούσαν τον Μιχάλη Χατζηγιάννη (2ος και 3ος), ο οποίος ήταν ακόμα μαθητής, ωστόσο είχε μόλις κερδίσει στον προβεβλημένο διαγωνισμό της Λαϊκής Τράπεζας.
Ένα ανέλπιστο 12άρι ήρθε από την Ουγγαρία. Η Ελλάδα πάντως, παρά τον επικό στίχο: «Είμαι ο Έλληνας που πολεμά», που περιγράφει την ιστορική πορεία των Ελλήνων μέσα από πολέμους, δυστυχίες και φωτιές, του έδωσε μόλις 8 βαθμούς, στερώντας του δύο θέσεις. Έτσι κατετάγη ένατο…
Μερικές δηλώσεις
Όπως δήλωσε ο ίδιος στην εκπομπή “Eurovision flashback”, το πρώτο που του έρχεται στο μυαλό είναι ότι επρόκειτο για την πρώτη του συμμετοχή στη Γιουροβίζιον ως συνθέτης, στιχουργός κι ερμηνευτής: “Είχα μια καταπληκτική ομάδα. Μαζευόμασταν πίσω από τη σκηνή, κάναμε ένα κύκλο και ενώναμε τις ενέργειές μας. Μετά χοροπηδάγαμε πάνω-κάτω σαν τρελοί και βγαίναμε στη σκηνή”. Αξέχαστη στιγμή ήταν το βραβείο της Έλενας Παπαρίζου στο Κίεβο. Είχε τη φωνητική επιμέλεια και έκανε φωνητικά. Είναι το όνειρο κάθε καλλιτέχνη να είναι στο green room και να κερδίζει το τραγούδι στο οποίο συμμετέχει.
Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος γεννήθηκε το 301 μ.Χ. σε κάποιο χωριό της Άνω Αιγύπτου και έζησε στα χρόνια του Θεοδοσίου του Μεγάλου (379 - 395 μ.Χ.). Σε ηλικία 30 χρόνων αποσύρθηκε στην έρημο της Νιτρίας και στη Συρία, όπου παρέμεινε για εξήντα ολόκληρα χρόνια και απέκτησε μεγάλη φήμη για τον ασκητικό του βίο και τις άλλες θαυμαστές αρετές του. Επειδή, παρά το νεαρό της ηλικίας του, προέκοπτε στις αρετές ονομάσθηκε «παιδαριογέρων».
Στην έρημο γνώρισε τον Μέγα Αντώνιο του οποίου έγινε μαθητής. Σε ηλικία 40 ετών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και λόγω της ενάρετης ζωής του αξιώθηκε από τον Θεό να λάβει το χάρισμα της θεραπείας των ασθενών και της προφητείας. Λέγεται ότι συνεχώς επικοινωνούσε με τον Θεό «και μάλλον τω πλείονι χρόνω προσδιατριβείν Θεώ ή τοις υπ’ ουρανόν πράγμασιν».
Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος υπήρξε γέννημα θρέμμα της ερήμου. Για να είναι, λοιπόν, απερίσπαστος και να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον Θεό, έσκαψε ο ίδιος και άνοιξε μια υπόγεια στοά, που άρχιζε από το κελί του και είχε μήκος εκατό περίπου μέτρα. Στην άκρη της στοάς διεύρυνε τον χώρο και διαμόρφωσε ένα σπήλαιο. Έτσι είχε την δυνατότητα όταν προσέρχονταν σε αυτόν πολλοί άνθρωποι και τον ενοχλούσαν, να κατεβαίνει στη στοά, χωρίς να τον παίρνουν είδηση και μέσω αυτής να πηγαίνει στο σπήλαιο και να κρύβεται, ώστε να μην μπορεί να τον βρει κανένας.
Κάποτε πήγε και συνάντησε τον Άγιο Μακάριο ένας αιρετικός, που είχε μέσα του δαιμόνιο και ισχυριζόταν ότι δεν είναι δυνατό να γίνει ανάσταση νεκρών. Ο Άγιος τότε, προκειμένου να τον πείσει, ανέστησε ένα νεκρό. Έλεγε δε ότι υπάρχουν δύο τάγματα δαιμόνων. Από αυτά, το ένα πολεμά τους ανθρώπους, παρασύροντάς τους σε πάθη τερατώδη και ακατονόμαστα, ενώ το άλλο, το οποίο ονομάζεται και «αρχικό», δημιουργεί στις ψυχές των ανθρώπων διάφορες κακοδοξίες και πλάνες. Αυτούς, μάλιστα, τους δαίμονες του δεύτερου τάγματος, τους ξεχωρίζει ο Σατανάς και τους αποστέλλει στους μάγους και στους αιρεσιάρχες.
Επίσης, κάποτε ένας μαθητής του Οσίου έκλεβε τα πράγματα φτωχών ανθρώπων και, παρά τις συμβουλές του, δεν διόρθωνε το πάθος του αυτό. Με το προορατικό του λοιπόν χάρισμα ο Όσιος, προείπε ότι θα ξεσπούσε η οργή του Κυρίου εναντίων του. Και πραγματικά, ο μαθητής του προσβλήθηκε από μια φοβερή αρρώστια, την ελεφαντίαση. Το δέρμα του σώματός του δηλαδή, ξεράθηκε και ζάρωσε.
Είναι προς πνευματική μας ωφέλεια να αναφέρουμε και ένα άλλο θαυμαστό γεγονός που συνέβη με τον Όσιο Μακάριο: κάποτε εκεί που περπατούσε στην έρημο βρήκε ένα κρανίο. Ήταν κάποιου που είχε διατελέσει ιερέας των ειδώλων. Μόλις ο Μακάριος πλησίασε και τον ρώτησε, άκουσε να του λέει ότι με τις προσευχές του ένιωθαν κάποια μικρή ανακούφιση στον πόνο τους, οι βρισκόμενοι στην κόλαση, όταν τύχαινε ο Όσιος και προσευχόταν υπέρ αυτών.
Ο Όσιος Μακάριος σε προχωρημένη ηλικία εξορίσθηκε σε νησίδα του Νείλου από τον Αρειανό Επίσκοπο Αλεξανδρείας Λούκιο και κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία 90 ετών το έτος 391 μ.Χ.
Ο Όσιος Μακάριος, ο Αλεξανδρεύς, χρημάτισε ιερέας των λεγόμενων κελιών. Υπήρξε υπόδειγμα εγκράτειας και υπομονής και έτσι προικίσθηκε από τον Θεό και με το χάρισμα της θαυματουργίας. Τις αρετές του τις θαύμασε και αυτός ο Μέγας Αντώνιος και είπε: «Ιδού, επαναπαύθηκε επί σέ το Πνεύμα το Άγιο και στο εξής θα είσαι κληρονόμος των αγώνων μου».
Κάθε φορά που ο Όσιος αντιλαμβανόταν ότι κάποιος επιτελούσε ένα σπουδαίο ασκητικό αγώνισμα, υποκινούμενος από έναν Άγιο ζήλο, τον μιμείτο και έκανε και αυτός το ίδιο αγώνισμα. Έτσι, όταν άκουσε ότι οι Ταβεννησιώτες μοναχοί, καθ’ όλη την διάρκεια της Τεσσαρακοστής, έτρωγαν άβραστο φαγητό, πήρε την απόφαση και επί επτά χρόνια δεν έφαγε κανένα μαγειρευμένο φαγητό. Τρεφόταν μόνο με λάχανα ωμά και όσπρια. Επίσης και τον ύπνο του αγωνίσθηκε να περιορίσει στο ελάχιστο. Και, για να το κατορθώσει αυτό, δεν μπήκε κάτω από στέγη επί είκοσι ολόκληρα ημερόνυχτα, φλεγόμενος από τον καύσωνα της ημέρας και ξεπαγιάζοντας από το ψύχος της νύχτας.
Μια φορά ο Όσιος ενοχλήθηκε από το δαίμονα της πορνείας και, προκειμένου να εξουδετερώσει τον δαίμονα αυτό, κατέφυγε σε ένα εντελώς έρημο και ελώδη τόπο, όπου παρέμεινε επί έξι μήνες. Εκεί υπήρχαν κουνούπια πολύ μεγάλα, σαν σφήκες, τα οποία με τα τσιμπήματά τους τον καταπλήγωναν σε όλο του το σώμα. Όταν, λοιπόν, ύστερα από τους έξι μήνες γύρισε στο κελί του, αναγνωριζόταν μόνο από την φωνή του, αφού το σώμα του εξωτερικά είχε παραμορφωθεί και έμοιαζαν με το σώμα ανθρώπων που πάσχουν από την ασθένεια της ελεφαντίασης.
Κάποια φορά ο Όσιος καθόταν στην αυλή και έλεγε λόγους ωφέλιμους σε παρευρισκόμενους εκεί Χριστιανούς. Τότε μία ύαινα, αφού πήρε μαζί της το νεογνό της, το οποίο ήταν τυφλό, πλησίασε τον Άγιο και το έριξε στα πόδια του. Εκείνος, αφού έπτυσε στα μάτια του μικρού ζώου, του χάρισε το φως. Έτσι, θεραπευμένο πλέον, το πήρε η ύαινα και έφυγε. Την άλλη μέρα πρωί-πρωί όμως, αυτή γύρισε πάλι στον Άγιο, φέρνοντάς του από ευγνωμοσύνη μια μεγάλη προβιά για στρώμα. Εκείνος όμως είπε στην ύαινα: «πράγματα προερχόμενα από αδικία εγώ δεν τα δέχομαι». Εκείνη τότε, έσκυψε το κεφάλι και έφυγε από την αυλή.
Έτσι, λοιπόν, αφού ασκήθηκε ο Όσιος Μακάριος και έφθασε σε βαθύ γήρας, κοιμήθηκε με ειρήνη το 395 μ.Χ.
Έλληνας μουσικοσυνθέτης και σολίστ του πιάνου, με μεγάλες επιτυχίες τη δεκαετία του ‘70. Έχει γράψει από ποπ και λαϊκά τραγούδια μέχρι κινηματογραφική και λόγια μουσική.
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος είναι Έλληνας μουσικοσυνθέτης και σολίστ του πιάνου, με μεγάλες επιτυχίες τη δεκαετία του ‘70. Κινείται με άνεση ανάμεσα στα διάφορα είδη του ελληνικού τραγουδιού (ελαφρά και λαϊκά αισθηματικά τραγούδια, ποπ και ροκ), ενώ έχει γράψει μουσική για τον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση, καθώς και σε λόγιες φόρμες (όπερα, καντάτα).
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1942 στη Θεσσαλονίκη. Γιος του σαξοφωνίστα Αγάπιου Χατζηνάσιου, ο οποίος τον μύησε από μικρό στα δυτικά ακούσματα, άρχισε μαθήματα πιάνου στα οκτώ του χρόνια στο Μακεδονικό και ακολούθως στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης.
Στην απονομή του «χρυσού» δίσκου «Η Μαρινέλλα του σήμερα… Σε τραγούδια του Γιώργου Χατζηνάσιου»Συνέχισε τις μουσικές σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, στο Εθνικό Ωδείο και στο Παρίσι (θεωρητικά, αρμονία, αντίστιξη και φούγκα). Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα συνεργάστηκε με τις ορχήστρες του Γιώργου Μουζάκη και του Κώστα Καπνίση.
Τα πρώτα του τραγούδια τα έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του ‘70. Κατά τη δεκαετία αυτή έγραψε και τα περισσότερα γνωστά τραγούδια του: «Κρίμα το μπόι σου», «Ήταν μια φορά κι ένα καιρό», «Αν μ’ αγαπάς φίλα σταυρό», «Τι θέλεις να κάνω», «Τι να πούμε τι», «Πού θα πάει πού», «Με λένε Γιώργο», «Συγγνώμη που σ’ αγάπησα πολύ», «Όλα μας τα πλούτη», «Μάθημα σολφέζ», «Τα γαλάζια σου γράμματα», «Ξενύχτησα στην πόρτα σου», «Να παίζει το τρανζίστορ», «Έχεις λίγα χρόνια», «Ο ανθρωπάκος», «Ζω», «Θα σ’ αγαπώ», «Μια παρέα είμαστε», «Η αγάπη χάθηκε», «Πέφτει βροχή, «Η ενδεκάτη εντολή», «Σ’ όποιον αρέσουμε», «Γι' αυτό σου λέω πάμε», «Νοκ Άουτ».
Το 1977 το τραγούδι του «Μάθημα Σολφέζ», σε στίχους Σέβης Τηλιακού, εκπροσώπησε την Ελλάδα στον διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον. Με ερμηνευτές τον Πασχάλη, τη Μαριάννα Τόλη, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και την Μπέσυ Αργυράκη κατέλαβε την 5η θέση.
Έχει γράψει μουσική για αρκετές κινηματογραφικές ταινίες («Το αγκίστρι», «Ένα γελαστό απόγευμα», «Γλυκιά συμμορία», «Νοκ άουτ», «Πρωινή περίπολος», «Πάμπτωχοι Α.Ε» κ.ά.), για το θέατρο και την τηλεόραση («Η εξαφάνιση του Τζον Αυλακιώτη», «Ακριβή μου Σοφία», «Τμήμα Ηθών», «Ταύρος με Τοξότη», «Άγγιγμα ψυχής» κ.ά.).
Έργα του λόγιας μουσικής, όπως η όπερα «Ελ Γκρέκο» και η βυζαντινή τριλογία «Το Χρονικό της Αλώσεως», έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ο ίδιος θεωρεί έργο ζωής του τη καντάτα «Ωδή στον Μέγα Αλέξανδρο», με ερμηνευτές τον Πέτρο Γαϊτάνο και τον Γρηγόρη Βαλτινό.
Στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1792 στην Κωνσταντινούπολη...
Αλέξανδρος Υψηλάντης (1792 – 1828)
Στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1792 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν πρωτότοκος γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη. Ανατράφηκε σε περιβάλλον που διαπνεόταν από έντονο πατριωτισμό κι έλαβε εκλεκτή μόρφωση.
Στην Πετρούπολη, όπου ακολούθησε τον πατέρα του, φοίτησε στη Σχολή του Σώματος των Βασιλικών Ακολούθων και στη συνέχεια υπηρέτησε στα σώματα της αυτοκρατορικής φρουράς. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, ενώ στη μάχη της Δρέσδης, στις 27 Αυγούστου 1813, έχασε το δεξί του χέρι.Τον Μάρτιο του 1820 ο Εμμανουήλ Ξάνθος του πρόσφερε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας. Την αποδέχθηκε στις 12 Απριλίου, αφού πρώτα έγιναν δεκτοί οι όροι που έθεσε, και αμέσως άρχισε την οργάνωση του σχεδίου για την έναρξη της Επανάστασης από την Πελοπόννησο.
Όμως, με την ενθάρρυνση του Ιωάννη Καποδίστρια πείσθηκε ότι έπρεπε να επισπεύσει την προπαρασκευή της και τον Ιούνιο του 1820 εγκαταστάθηκε στη Οδησσό. Πέρασε τον ποταμό Προύθο στις 22 Φεβρουαρίου 1821 και δύο μέρες αργότερα ύψωσε τελικά τη σημαία της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και συγκεκριμένα στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας, όπου απαγορευόταν η παραμονή του τουρκικού στρατού.
Με επιστολή του στον αυτοκράτορα Αλέξανδρο υπέβαλε την παραίτησή του από το ρωσικό στρατό και αναγγέλλοντας την Ελληνική Επανάσταση ζήτησε την αρωγή του. Αμέσως μετά επιδόθηκε στη δημιουργία στρατού και συγκρότησε τον Ιερό Λόχο.
Στις 7 Ιουνίου 1821 ο στρατός του Υψηλάντη καταστράφηκε στη μάχη του Δραγατσανίου και υποχώρησε προς τα αυστριακά σύνορα. Παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος. Πέθανε στη Βιέννη δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του, στις 19 Ιανουαρίου του 1828.
Η βύθιση του ατμόπλοιου «Χειμάρρα» στις 19 Ιανουαρίου 1947 στον Νότιο Ευβοϊκό είναι το πιο πολύνεκρο ναυτικό δυστύχημα στη χώρα μας. Έμεινε στην ιστορία ως «Ο Τιτανικός της Ελληνικής Ακτοπλοΐας».
Tο ατμόπλοιο «Χειμάρρα»
Η βύθιση του ατμόπλοιου «Χειμάρρα» στις 19 Ιανουαρίου 1947 στον Νότιο Ευβοϊκό είναι το πιο πολύνεκρο ναυτικό δυστύχημα στη χώρα μας. Έμεινε στην ιστορία ως «Ο Τιτανικός της Ελληνικής Ακτοπλοΐας».
Το επιβατηγό ατμόπλοιο «Χειμάρρα», που ανήκε προηγουμένως στη Γερμανία με την ονομασία «Χέρτα», δόθηκε στη χώρα μας ως πολεμική επανόρθωση και το εκμεταλλευόταν το Δημόσιο. Απέπλευσε στις 8:30 το πρωί της 18ης Ιανουαρίου 1947, από τη Θεσσαλονίκη για τον Πειραιά, με 544 επιβάτες και 86 άνδρες πλήρωμα. Βρισκόμαστε στο μέσον του Εμφυλίου Πολέμου και το οδικό δίκτυο της χώρας ήταν σε κακή κατάσταση, αν όχι ανύπαρκτο. Έτσι, μια εναλλακτική διαδρομή από Θεσσαλονίκη προς Αθήνα ήταν μέσω θαλάσσης.
Στις 4:10 τα ξημερώματα της 19ης Ιανουαρίου το «Χειμάρρα» ενώ έπλεε στον Νότιο Ευβοϊκό προσέκρουσε λόγω της πυκνής ομίχλης στις βραχονησίδες «Βερδούγια», μεταξύ Νέων Στύρων και Αγίας Μαρίνας. Είναι η επικρατέστερη εκδοχή του ναυαγίου, γιατί υποστηρίζονται και άλλες απόψεις, όπως ότι προσέκρουσε σε μαγνητική θαλάσσια νάρκη ή ότι έγινε σαμποτάζ.
Ναυαγοί του «Χειμάρρα»
Η σφοδρή πρόσκρουση προκάλεσε εισροή υδάτων και σοβαρό πρόβλημα στο πηδάλιο του πλοίου, με αποτέλεσμα να παραμείνει ακυβέρνητο. Το πλήρωμα του «Χειμάρρα» δεν φρόντισε να διατηρήσει την τάξη κατά την εγκατάλειψη του σκάφους, που έγινε τελείως ανεξέλεγκτα.
Αν και το επιβατηγό βυθίστηκε μιάμιση ώρα αργότερα και σε απόσταση μόλις ενός μιλίου από την Αγία Μαρίνα, ο πανικός που επικράτησε κατά την εγκατάλειψη του πλοίου, το φοβερό ψύχος και τα ισχυρά θαλάσσια ρεύματα της περιοχής, είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 383 άνθρωποι. Ανάμεσά τους πολλά γυναικόπαιδα, πολιτικοί κρατούμενοι και χωροφύλακες συνοδοί.
Στη δίκη που ακολούθησε, ο δεύτερος πλοίαρχος Μπέρτολς, που ήταν βάρδια την ώρα του ναυαγίου, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 20 μηνών και ο πλοίαρχος Μπελέσης σε φυλάκιση 15 μηνών με αναστολή. Για την απώλεια του πλοίου το Ελληνικό Δημόσιο εισέπραξε από την ασφάλεια 70.000 λίρες Αγγλίας.
Χρόνια αργότερα, ο δύτης Κώστας Θωκταρίδης και η ομάδα του πραγματοποίησαν έρευνες στο σημείο του ναυαγίου και ανέσυραν πολύτιμα αντικείμενα. Εκτέθηκαν μαζί με κειμήλια από το ναυάγιο του Τιτανικού στις αρχές του 2006 στο Ζάππειο.
.jpg/448px-Alexander_the_Great_mosaic_(cropped).jpg?20180222231730)
