Το ψηφιδωτό της Θεοτόκου (Βρεφοκρατούσας) στην Αγιά Σοφιά, στην Κωνσταντινούπολη.

Διά τὴν Πόλῐν

Διά τὴν Πόλῐν πολεμήσομεν
Μαρμαρωμένος βασιλεύς ἐστί ὁ δῆμος ὁ ἑλληνικός
Τήν ῥίζᾰν αὐτοῦ εὑρήσει
Αἱ θάλατται, τά Μυστήρια τῆς Ἐλευσῖνος, αἱ ἐκκλησίαι
Τὰ ἄπιστᾰ ὄντα λήψονται τὸ Μέγιστον Φῶς
Περιμένω τὴν στιγμήν διά τὴν Πόλῐν
Διά τὸν Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίᾱς

Η Ελλάς Ευγνωμονούσα, Θεόδωρος Βρυζάκης (1858)
Κι όμως δεν πίστεψα
Όρους αντέστρεψα
Είμαι ο Έλληνας που πολεμά
Είπαν πως χάθηκα
Δρόμους μου χάραξαν
Έμεινα μόνος μου κι όμως επέζησα
Έζησα στη φωτιά

Αλέξανδρος (Άλεξ) Παναγή, Στη φωτιά (Eurovision 1995)

Αναγνώστες

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2022

14 Φεβρουαρίου (2022) - Ανακοίνωση ιστολογίου


Διαβάζουμε από τη Βικιπαίδεια:

«Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι μια γιορτή που λαμβάνει χώρα στις 14 Φεβρουαρίου. Η ημέρα εορτάζεται από πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, αν και δεν είναι ημέρα αργίας.

Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ξεκίνησε ως ο λειτουργικός εορτασμός ενός ή περισσότερων Χριστιανών μαρτύρων που ονομάζονταν Βαλεντίνοι. Πολλές ιστορίες μαρτυρίων δημιουργήθηκαν για διάφορους Βαλεντίνους οι οποίες έλαβαν χώρα 14 Φεβρουαρίου και προστέθηκαν αργότερα στους βίους των αγίων. Μια δημοφιλής αγιογραφική αναφορά του Αγίου Βαλεντίνου της Ρώμης αναφέρει ότι φυλακίστηκε επειδή πάντρευε στρατιώτες οι οποίοι απαγορεύονταν να παντρευτούν Χριστιανές, καθώς ο χριστιανισμός ήταν υπό διωγμό στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με το θρύλο, κατά τη φυλάκισή του, θεράπευσε την κόρη του φύλακά του, Αστέριου. Ένα καλλωπιστικό στοιχείο της ιστορίας αναφέρει ότι πριν την εκτέλεσή του της έγραψε ένα γράμμα υπογράφοντας «ο Βαλεντίνος σου». Σήμερα, η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι επίσημη γιορτή στην Αγγλικανική κοινότητα και στη Λουθηρανική εκκλησία.

Η ημέρα συσχετίστηκε με την ημέρα των ερωτευμένων από τον Τζέφρι Τσόσερ στον ύστερο Μεσαίωνα, όταν άκμαζε η κουλτούρα του ιπποτικού έρωτα. Τον 18ο αιώνα στην Αγγλία εξελίχθηκε σε περίσταση κατά την οποία οι ερωτευμένοι εξέφραζαν την αγάπη τους με λουλούδια, δώρα ή ευχητήριες κάρτες. Στην Ευρώπη, κλειδιά του Αγίου Βαλεντίνου δίνονταν στους εραστές «ως ένα ρομαντικό σύμβολο και πρόσκληση για να τους ξεκλειδώσουν την καρδιά», καθώς και στα παιδιά, ώστε να απομακρύνουν την νόσο του αγίου Βαλεντίνου. Τον 19ο αιώνα οι χειρόγραφες κάρτες αντικαταστάθηκαν από μαζικής παραγωγής ευχητήριες κάρτες.»


Πράγματι. Έτσι είναι. Προσωπικά, δεν έχω Βαλεντίνο. Γενικά, δεν τα πάω πολύ καλά με τις θρησκευτικές εορτές (με εξαίρεση - ίσως - τα Χριστούγεννα, εποχή κατά την οποία έχει γενέθλια και το ιστολόγιο). Όμως, αγαπώ πολύ ένα μέρος. Δείχνει ότι αντέχει και καταλαβαίνει. Είναι πληγωμένο, μα συνάμα δυνατό. Βρίσκεται στην Αττική και πρέπει να το σεβαστούμε πολύ. Μας αγαπά και μας μισεί. Έχει μια μαγεία που δεν μπορώ να εξηγήσω. 

Ένα όνομα: Πάρνηθα


    Δυστυχώς, οι υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να ανέβω στο βουνό (τουλάχιστον αυτές τις ημέρες). Ένα ποιηματάκι, πάντως, έχω γράψει για εκείνη...



Πάρνηθα, αγάπη μου...

 (φωτογραφία από το 2017)


Κάποτε σε σταύρωσαν
Νόμιζαν ότι πέθανες
Αλλά εσύ αναστήθηκες
Στη Γη και στη καρδιά μου

Τα ελάφια σου και τα ποτάμια
Όμορφα και μες τη λάμια
Τα έλατά σου με μαγεύουν
Τ' άνθη σου με σαγηνεύουν

Οι λύκοι σου μ' αρέσουν
Στο χώμα δεν μπορούν
Όλα να χωρέσουν
Γι' αυτό τα ελέγχεις εσύ
Πάρνηθα, μοναδική...

Όσα κι αν σου ρίχνουν μπετά
Εσύ θα τους χτυπάς δυνατά
Με πλημμύρες και σεισμούς
Εκδικείσαι τους μαλθακούς

Καζίνο, κεραίες, αιολικά
Δεν έχουν θέση αυτά
Μέσα στη καρδιά σου
Όταν η δικιά μου σιγήσει
Κάψτε με εκεί. Χωρίς ντροπή.
Να προσέχετ', όμως, το βουνό πολύ!
Η εορτή της ψυχής μου να ηχήσει!

Σε πληγώνουν και σ΄απαξιούν
Βίου της Αττικής φωλιά
Κάποιοι άλλοι σ' αγαπούν
Καμιά δε σε μαυρίζει φωτιά
Μεγάλη εσύ Οζιά...



Άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην Πλατεία Μητροπόλεως, στην Αθήνα.

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ