Το ψηφιδωτό της Θεοτόκου (Βρεφοκρατούσας) στην Αγιά Σοφιά, στην Κωνσταντινούπολη.

Διά τὴν Πόλῐν

Διά τὴν Πόλῐν πολεμήσομεν
Μαρμαρωμένος βασιλεύς ἐστί ὁ δῆμος ὁ ἑλληνικός
Τήν ῥίζᾰν αὐτοῦ εὑρήσει
Αἱ θάλατται, τά Μυστήρια τῆς Ἐλευσῖνος, αἱ ἐκκλησίαι
Τὰ ἄπιστᾰ ὄντα λήψονται τὸ Μέγιστον Φῶς
Περιμένω τὴν στιγμήν διά τὴν Πόλῐν
Διά τὸν Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίᾱς

Η Ελλάς Ευγνωμονούσα, Θεόδωρος Βρυζάκης (1858)
Κι όμως δεν πίστεψα
Όρους αντέστρεψα
Είμαι ο Έλληνας που πολεμά
Είπαν πως χάθηκα
Δρόμους μου χάραξαν
Έμεινα μόνος μου κι όμως επέζησα
Έζησα στη φωτιά

Αλέξανδρος (Άλεξ) Παναγή, Στη φωτιά (Eurovision 1995)

Αναγνώστες

Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2023

Γιατί ανησυχούν και τι ετοιμάζουν οι ισχυροί του πλανήτη;


ΧΑΜΟΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ! Το κατέγραψε η κάμερα! "Απαράδεκτο" φώναζαν οι περαστικοί!


Αλλάζουν Την ΙΣΤΟΡΙΑ! Θα Ψηφίζουν ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ; 262 ΝΑΙ


Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος και Ιερομάρτυρας


Λέουσιν, Ἰγνάτιε, δεῖπνον προὐτέθης,
Κοινωνὲ δείπνου μυστικοῦ, θάρσους λέον.
Εἰκάδι Ἰγνάτιος θάνε γαμφηλῇσι λεόντων.


Λειτουργικά κείμενα

Δημήτριος Βούλγαρης

 Γνωστός και με το προσωνύμιο «Τζουμπές», πολιτικός από την Ύδρα που διατέλεσε και πρωθυπουργός, ο κυριότερος εκπρόσωπος της φαυλότητας στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας.

Δημήτριος Βούλγαρης (1802 – 1877)

Πολιτικός από την Ύδρα, γνωστός και με το προσωνύμιο Τζουμπές, εξαιτίας του ποδήρη μανδύα που φορούσε. Γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου του 1802 και ήταν γιος του κοτσαμπάση του νησιού Γεωργίου Βούλγαρη. Αναμίχθηκε από νεαρά ηλικία στην πολιτική ζωή της Ύδρας κι έλαβε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του 1821. Υπήρξε πληρεξούσιος της Ύδρας σε όλες τις επαναστατικές εθνικές συνελεύσεις και μετά την απελευθέρωση αντιπολιτεύτηκε σφοδρά τον Καποδίστρια και τις πολιτικές του.

Μετά την άφιξη του Όθωνα επέστρεψε στην Ύδρα, όπου διετέλεσε δήμαρχος. Μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 διορίστηκε γερουσιαστής και τον Απρίλιο του 1847 ανέλαβε το Υπουργείο Ναυτικών στις κυβερνήσεις Κωλέττη και Τζαβέλα και στη συνέχεια το Υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση Κανάρη.

Το 1855 έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός, διαδεχόμενος τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, σε μια κρίσιμη περίοδο για τη διεθνή θέση της χώρας, λόγω του Κριμαϊκού Πολέμου. Κατόρθωσε να παραμείνει στην εξουσία για δύο χρόνια, αφού κέρδισε μια εκλογική αναμέτρηση που χαρακτηρίστηκε για τη νοθεία του λαϊκού φρονήματος. Παραιτήθηκε, όμως, κατόπιν διαφωνίας με τον Όθωνα και υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της έξωσής του τον Οκτώβριο του 1862.

Ανέλαβε την πρωθυπουργία στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε αμέσως μετά με παλαιούς και νέους πολιτικούς. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ξέσπασε η Κρητική Επανάσταση το 1866 και διατήρησε την ουδετερότητα. Τον Δεκέμβριο του 1866 η κυβέρνηση Βούλγαρη έχασε την πλειοψηφία και παραιτήθηκε για να επανέλθει δύο χρόνια αργότερα, όπου παρέμεινε στο προσκήνιο της πολιτικής ως το 1874.

Ο Δημήτριος Βούλγαρης, παρά την αναμφισβήτητη ευφυΐα του, δεν άφησε θετικά ίχνη στον κοινοβουλευτικό βίο της χώρας, παρά μόνον φαυλότητα και αντισυνταγματικές πρακτικές. Πολλές φορές ψήφιζε νόμους και τον προϋπολογισμό, χωρίς η Βουλή να βρίσκεται σε απαρτία. Η κοινή γνώμη εξεγέρθηκε και ο Χαρίλαος Τρικούπης δημοσίευσε στην εφημερίδα Καιροί το περίφημο άρθρο του Τις πταίει; το 1875.

Οι παραμείναντες βουλευτές κατακρίθηκαν και αποκλήθηκαν «στηλίται», όπως οι στιγματισθέντες, κατά την αρχαιότητα, των οποίων το όνομα αναγραφόταν σε ατιμωτική στήλη. Προ της γενικής κατακραυγής, ο Βασιλιάς Γεώργιος απέλυσε τον Βούλγαρη, η δε Βουλή τον παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο για πλαστογραφία και αντιποίηση αρχής. Δύο εκ των υπουργών του, ο γαμπρός του Νικολόπουλος και ο Βαλασόπουλος, καταδικάστηκαν για δωροληψία. Τα γεγονότα της εποχής αυτής ονομάσθηκαν «Στηλιτικά». Όλα αυτά προκάλεσαν κατάθλιψη στον Δημήτριο Βούλγαρη, που πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1877.

Ο Νικόλαος Λεβίδης μας δίδει ένα ζωντανό πορτρέτο του υδραίου πολιτικού στα Απομνημονεύματά του. «Συνετός μεν, αλλά και βίαιος και εκδικητικός άμα τοις μεν φίλοις ενδοτικός, τοις δε αντιπάλοις ανένδοτός τε και επικίνδυνος. Κάτω πάντοτε νεύων τους οφθαλμούς του και ολίγα λέγων, υπό την ποδήρη αιατική περιβολή, τον τζουμπέ (διό και τζουμπές κοινώς εκαλείτο), προεκάλει τον σεβασμόν ειμή και τον φόβον. Διαχειριστής των δημοσίων χρημάτων τα μάλιστα φειδωλός και έντιμος, είπερ τις άλλος,υπήρξεν αναμφισβητήτως πάντοτε ανώτερος χρημάτων, μεγαλοπρεπής και υπερήφανος και λόγω έτι της επιφανούς οικογένειας, εξής κατήγετο και λόγω των υπηρεσιών, ας κατά την επανάσταση του 21,είχε προσφέρει τη πατρίδι, καίπερ νεώτατος την ηλικίαν ων. […] Η δε πολιτική δράσις του ανδρός κατάς μεν τας αρχάς του πολιτικού βίου αυτού και επί μακρά έτη υπήρξε φιλελευθέρα, περί το τέλος της ζωής του εξετράπη των τα μάλιστα φιλελευθέρων και κοινοβουλευτικοτάτων αρχών αυτού ανελεύθερος και σατραπικώτατος γενόμενος, και τούτου ένεκεν αδόξως τελευτήσας. […] Ως πολιτικός ρήτωρ ωμίλει μάλλον ή αγόρευε. Ωμίλει δε ουχί οργίλως, αλλά ταχέως, ελαφρότατα δε βατταρίζων (τσεβδίζων). […] Ανήρ εις άκρον φιλόθρησκος, παρηκολούθει τακτικώτατα την Θεία Λειτουργία εις τον Ναόν της Ζωοδόχου Πηγής.»



                       
Πηγή

Ζωρζής (Γεώργιος) Δρομοκαΐτης

 Χιώτης έμπορος και εθνικός ευεργέτης («Δρομοκαΐτειο»). Γεννήθηκε το 1805 στον Κάμπο της Χίου...

Ζωρζής (Γεώργιος) Δρομοκαΐτης (1805 – 1880)

Χιώτης έμπορος και εθνικός ευεργέτης (Δρομοκαΐτειο).

Ο Ζωρζής (Γεώργιος) Δρομοκαΐτης γεννήθηκε το 1805 στον Κάμπο της Χίου. Καταγόταν από τη βυζαντινή οικογένεια των Δερμοκαΐτη, η οποία είχε μετοικήσει στο νησί από την Κωνσταντινούπολη. Μετά την καταστροφή της Χίου από τους Τούρκους (30 Μαρτίου 1822) συνελήφθη αιχμάλωτος και επιχειρήθηκε να πουληθεί ως δούλος στην Κωνσταντινούπολη. Για καλή του τύχη τον βρήκε και τον αγόρασε ο θείος του Μιχαήλ Αγέλαστος, ο οποίος και τον πήρε υπό την προστασία του.

Αρχικά δούλεψε ως παραγιός σε διάφορα καταστήματα. Με αυστηρές οικονομίες κατάφερε να συγκεντρώσει ένα μικρό κεφάλαιο και να εξελιχθεί σε ένα επιτυχημένο έμπορο, με δραστηριότητες στη Συρία, την Αίγυπτο και τη Γαλλία. Έζησε για πολλά χρόνια στη Βηρυτό κι εκεί γνώρισε και νυμφεύθηκε την Ταρσή Φραγκοπούλου, αδελφή του εξέχοντος εμπόρου Σταματίου Φραγκόπουλου.

Το 1871, μετά δωδεκαετή παραμονή στη Μασσαλία, επέστρεψε στη Χίο, εξαιτίας της σοβαρής ασθένειας της γυναίκας του, η οποία πιθανόν να έπασχε από ψυχασθένεια. Μετά τον θάνατό της δεν ξαναπαντρεύτηκε, και αφού δεν είχε παιδιά αφοσιώθηκε στο εμπόριο και τις αγαθοεργίες. Ενίσχυσε με σημαντικά ποσά κοινωφελή ιδρύματα της Χίου. Συγκεκριμένα διέθεσε:

  • 300.000 δραχμές στο γυμνάσιο του νησιού
  • 25.000 στο Λωβοκομείο (Λεπροκομείο)
  • 25.000 υπέρ της Φιλοπτώχου Αδελφότητος
  • 100.000 στο Αμαλίειο Ορφανοτροφείο
  • 40.000 στον Σύλλογο των Κυριών υπέρ της γυναικείας εκπαιδεύσεως
  • 40.000 στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού

Η μεγαλύτερη ευεργεσία του, με την οποία διασώθηκε ως τις μέρες μας το όνομά του, είναι το ψυχιατρικό θεραπευτήριο στο Δαφνί της Αττικής, το οποίο φέρει την ονομασία «Φρενοκομείον Ζωρζή και Ταρσής Δρομοκαίτου», γνωστότερο ως Δρομοκαίτειο. Με τη διαθήκη του, που ήταν κατατεθειμένη στο Ελληνικό Προξενείο της Χίου (η Χίος βρισκόταν υπό τουρκικό ζυγό έως το 1912), κληροδότησε το ποσό των 800.000 δραχμών, με το οποίο κατέστη δυνατή η ανέγερση του νοσηλευτικού ιδρύματος και η λειτουργία του το 1887, επτά χρόνια μετά τον θάνατό του, που επισυνέβη στις 20 Δεκεμβρίου 1880.

Σχετικά...

Δύο ποιήματα του Γεωργίου Σουρή, που δημοσιεύτηκαν στην έμμετρη σατιρική εφημερίδα Ο Ρωμηός τον Απρίλιο του 1884.

Εις τα θεμέλια του Φρενοκομείου

Ω Εορτή των Εορτών... Ω ευτυχής ημέρα!
Ω! τώρα πρέπει ο καθείς του Άστεως πολίτης
να βάλει στο μπαλκόνι του μια κόκκινη παντιέρα
με μια χρυσήν επιγραφή "Ζωρζής Δρομοκαΐτης".
Ναι! τώρα πρέπει στολισμός με δάφνες και μυρσίνες,
Ναι! τώρα πρέπουν κανονιές, φανάρια και ρετσίνες.

Φρενοκομείο κτίζεται και στη σοφήν Ελλάδα!
Α! ο Θεός εφώτισε τον Χιώτη τον Ζωρζή
και τώρα μέσα στου Δαφνιού τη τόση πρασινάδα
θα βρίσκουμε παρηγοριά κι η μνήμη του θα ζει.
Ω μέγα ευεργέτημα των ευεργετημάτων!
Ω μόνον οικοδόμημα των οικοδομημάτων!

Θέλει λαμπρόν Μαυσώλειον αυτός ο κληροδότης,
παιάνας κι αποθέωσιν εις τρίτους ουρανούς!...
Ευρέθη μες στους Χιώτηδες, με γνώση κι ένας Χιώτης,
κι εσκέφθη ο μεγάλος του και πρακτικός του νους
πως μέσα στην Ελλάδα μας που πλημμυρούν τα φώτα,
Φρενοκομείον έπρεπε να γίνει πρώτα-πρώτα.

Και ολίγα για το σπήτι του Ζωρζή Δρομοκαίτη

Ετέθη ο θεμέλιος του Δρομοκαίτου λίθος
παρόντος του πρωθυπουργού και των αρχών εν γένει
τους υπεδέχθη με χαράν και των τρελλών το πλήθος,
και τέλος όλοι έφυγαν κατενθουσιασμένοι.
Μίαν ευχή εκφράζομεν επί τη ευκαιρία:
Το ευγενές μας κτίριον ποτέ να μην αδειάση
Ήγουν πας Έλλην κύριος και Ελληνίς κυρία
ευχόμεθα να το ίδη και να το δοκιμάση.

Ευχόμεθα μετ’ ου πολύ και δεύτερον να γίνη
και εν ανάγκη μάλιστα να κτίσωμεν και τρίτον,
γιατ’ είναι μονοπώλιον και η παραφροσύνη
εδώ στην χώρα των Μουσών, στην χώραν των χαρίτων

Αλλ’ όμως η της πυρκαγιάς σκληρά επιδημία
ευχόμεθα να μη φανή και στα φρενοκομεία.
είναι τα μόνα κτίρια για των Ρωμηών τη χώρα,
κι’ ευχόμεθα να μην καούν κι’ εκείνα καμμιάν ώρα.



                   Πηγή

Η Άλωση της Ρόδου

 Ήταν η δεύτερη προσπάθεια των Οθωμανών το 1522 να εκδιώξουν τους Ιωαννίτες Ιππότες από τη Ρόδο και να διασφαλίσουν με την κατάληψη του νησιού την κυριαρχία τους στο νοτιοανατολικό Αιγαίο...

Η πολιορκία της Ρόδου

Ήταν η δεύτερη προσπάθεια των Οθωμανών το 1522 να εκδιώξουν τους Ιωαννίτες Ιππότες από τη Ρόδο και να διασφαλίσουν με την κατάληψη του νησιού την κυριαρχία τους στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Αυτή τη φορά στέφθηκε από επιτυχία, σε αντίθεση με την πρώτη το 1480.

Ο 16ος αιώνας ήταν η περίοδος της μεγίστης ακμής για την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την ηγεσία του σουλτάνου Σουλεϊμάν Α' του Μεγαλοπρεπή. Τη Ρόδο κατείχαν από το 1309 οι Ιωαννίτες Ιππότες (Τάγμα του Αγίου Ιωάννη), απομεινάρια των Σταυροφόρων, που είχαν χάσει και τα τελευταία τους ερείσματα στους Αγίους Τόπους το 1291. Αγόρασαν την πόλη της Ρόδου από τους Γενουάτες και κατόρθωσαν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους σε όλο το νησί, εκδιώκοντας τους Τούρκους. Με την πάροδο των ετών δημιούργησαν ένα ισχυρό προπύργιο στην περιοχή και κατέστησαν αρκετά ενοχλητικοί για τους Οθωμανούς, αφού παρεμπόδιζαν με τις επιδρομές τους τη ναυσιπλοΐα από τη Βαλκανική και τη Μικρά Ασία προς τα λιμάνια της Συρίας και της Αιγύπτου.

Μετά την αποτυχημένη πολιορκία της Ρόδου από τους Οθωμανούς το 1480, ήταν θέμα χρόνου η επάνοδός τους στο νησί. Για αυτό, το κύριο μέλημα του Μέγα Μάγιστρου Φιλίπ Βιλιέ ντε Λιλ Αντάμ ήταν να βελτιώσει και να επεκτείνει τα οχυρωματικά έργα της πόλης και να κλείσει το λιμάνι με την τοποθέτηση μιας τεράστιας σιδερένιας αλυσίδας στην είσοδό του. Ο Σουλειμάν, από την πλευρά του, αποφάσισε ότι το καλοκαίρι του 1522 ήταν ο καλύτερος χρόνος για να επιχειρήσει την κατάληψη της Ρόδου.

Στις 26 Ιουνίου, ο στόλος του, αποτελούμενος από περίπου 280 πλοία, αποβίβασε τα πρώτα στρατεύματα στη Ρόδο. Μέχρι τις 28 Ιουλίου, οπότε κατέφθασε αυτοπροσώπως ο Σουλτάνος για να εποπτεύσει την επιχείρηση, ο αριθμός τους έφθανε τις 100.000 άνδρες. Επικεφαλής των τουρκικών δυνάμεων τέθηκε ο μπατζανάκης του Σουλτάνου, Μουσταφά Πασά. Την καλά οχυρωμένη πόλη της Ρόδου υπερασπίζονταν περίπου 5.000 άνδρες, από τους οποίους οι 600 ήταν του Τάγματος (200 Ιππότες), 400 Κρητικοί (Έλληνες και Βενετοί, ανάμεσά τους και ο μεγάλος τειχιστής Γαβριήλ Μαρτινέγκο) και οι υπόλοιποι ξένοι ναυτικοί και ντόπιοι Ροδίτες.

Η πολιορκία της Ρόδου βάστηξε πέντε μήνες και θεωρείται μία από τις σημαντικότερες στρατιωτικές επιχειρήσεις του είδους. Στην αρχή, ο Μουσταφά Πασάς μπλόκαρε το λιμάνι και βομβάρδισε την πόλη με το πεδινό πυροβολικό του. Στη συνέχεια, οι επιθέσεις του πεζικού ήταν καθημερινό φαινόμενο, αλλά απέβαιναν άκαρπες. Το φρούριο της Ρόδου κρατούσε γερά και δεν ήταν εύκολη υπόθεση η κατάληψή του, όπως πίστευαν αρχικά οι σύμβουλοι του Σουλτάνου. Στις 24 Σεπτεμβρίου ο Μουσταφά πραγματοποίησε μια συνδυασμένη μαζική επίθεση με πυροβολικό και πεζικό. Πάνω στα τείχη της Ρόδου διεξήχθησαν ομηρικές μάχες και πολλές φορές άλλαξαν χέρια. Μία μέρα αργότερα και αυτή η επίθεση κατέληξε σε αποτυχία, με σημαντικές απώλειες για τους επιτιθέμενους.

Εξοργισμένος ο Σουλεϊμάν από την ανικανότητα του στρατηγού του διέταξε να τον θανατώσουν και ανέθεσε την επιχείρηση στον Αχμέτ Πασά, έμπειρο πολιορκητή και με γνώσεις μηχανικής. Μόνο με την παρέμβαση των συμβούλων του η οργή του Σουλτάνου καταλάγιασε και χαρίστηκε στον συγγενή του. Ο Αχμέτ με τα διαρκή πυρά του πυροβολικού του προξένησε σημαντικές ζημιές στις οχυρώσεις, ενώ προσπάθησε να σκάψει λαγούμια κάτω από τα τείχη και να αιφνιδιάσει τους αμυνόμενους. Μια νέα επίθεση τον Νοέμβριο κατέληξε σε αποτυχία.

Και οι δύο πλευρές, μετά από πέντε μήνες άγριων μαχών, είχαν φθάσει στα όριά τους. Σε πιο δεινή θέση ήταν οι πολιορκούμενοι, που αντιμετώπιζαν έλλειψη τροφών και πολεμοφοδίων, αφού η βοήθεια από τη Δύση δεν έφθασε ποτέ. Οι οχυρώσεις καταστρέφονταν, χωρίς δυνατότητα επισκευής. Ο αποδεκατισμός της φρουράς δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπισθεί, ενώ αντίθετα στο τουρκικό στρατόπεδο οι τρομακτικές απώλειες αναπληρώνονταν με αφίξεις νέων στρατευμάτων.

Υπό την πίεση του λαού, ο Μέγας Μάγιστρος ζήτησε ανακωχή από τον Σουλτάνο στις 20 Δεκεμβρίου 1522. Δύο μέρες αργότερα, ο Σουλεϊμάν δέχθηκε και ανακοίνωσε τους όρους του, οι οποίοι ήταν αρκούντως γενναιόδωροι και εξέπληξαν τους αμυνόμενους. Ο Σουλεϊμάν απαίτησε από τους Ιππότες να εγκαταλείψουν τη Ρόδο εντός 12 ημερών με την περιουσία και τον οπλισμό τους. Στους ντόπιους, Έλληνες και Λατίνους, έδωσε φορολογική απαλλαγή για πέντε χρόνια και παρείχε τη διαβεβαίωση ότι δεν θα μετέτρεπε τους χριστιανικούς ναούς σε τζαμιά. Αν ήθελαν να εγκαταλείψουν το νησί όφειλαν να το πράξουν εντός τριών ετών.

Την 1η Ιανουαρίου 1523 οι Ιππότες και αρκετοί Έλληνες εγκατέλειψαν τη Ρόδο με προορισμό τη βενετοκρατούμενη Κρήτη. Στη συνέχεια, οι Ιππότες διεκπεραιώθηκαν στη Σικελία και κατέληξαν στη Μάλτα, όπου θα μετονομαστούν σε Ιππότες της Μάλτας και θα τεθούν εκ νέου αντιμέτωποι των Οθωμανών το 1565.

Εν τω μεταξύ, στη Ρόδο ξέσπασαν οι πρώτες ταραχές, όταν οι νικητές έδιωξαν Λατίνους και Έλληνες από το φρούριο, στο οποίο εγκαταστάθηκαν Τούρκοι και Εβραίοι. Η πολιορκία και η άλωση της Ρόδου επιτεύχθηκε με μεγάλο ανθρώπινο κόστος για τους Οθωμανούς (περίπου 50.000 οι νεκροί και οι τραυματίες), αλλά τους διασφάλισε την κυριαρχία τους στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο.




Πηγή

Μεταναστευτικό πρόβλημα και στη Ρωσία!! «Έκτακτα μέτρα για να μην χάσουμε εδάφη»


«Η Ρωσία πρέπει να λάβει έκτακτα μέτρα στον τομέα του δημογραφικού για να «πολλαπλασιάσει τον λαό της και να παραμείνει μεγάλη δύναμη», δήλωσε ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κύριλλος, μιλώντας στην ετήσια Επισκοπική συνάντηση του κλήρου της Μόσχας.

Κάλεσε να «επενδύσουν» στην ευημερία των ρωσικών οικογενειών, διαφορετικά σύντομα δεν θα υπάρχει κανείς που να ωφεληθεί από τις επενδύσεις στην οικονομία.

«Θα το πω ευθέως: εάν δεν ληφθούν έκτακτα και αποτελεσματικά μέτρα, τότε όχι κατά τη διάρκεια της ζωής αυτής της γενιάς, αλλά ήδη κατά τη διάρκεια των επόμενων γενεών, η Ρωσία μπορεί να πάψει να είναι μια μεγάλη δύναμη, και αυτό σημαίνει την προοπτική της απώλειας των εδαφών της και, πιθανώς, την εξαφάνισή της ως ενιαία χώρα», δήλωσε ο επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Πρόσφατα ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν είχε επίσης αναφερθεί στην επιτακτική ανάγκη να πολλαπλασιαστούν οι πολύτεκνες οικογένειες στη Ρωσία.

Μεταναστευτικό

«Η κατάσταση με τους μετανάστες που δεν μιλούν ρωσικά και δεν σέβονται τα έθιμα της χώρας έχει χειροτερέψει τον περασμένο χρόνο», υπογράμμισε ο ίδιος σε άλλο σημείο, θίγοντας το θέμα του μεταναστευτικού.

Ο Πατριάρχης Κύριλλος χαρακτήρισε πρόβλημα την άφιξη πολλών αλλοδαπών μεταναστών στη Ρωσία, καθώς «οι ξένοι δεν καταβάλλουν προσπάθειες να ενταχθούν στην κοινωνία μας ή τουλάχιστον να μάθουν να σέβονται τα θρησκευτικά και πολιτιστικά έθιμα της χώρας μας».

«Σε ορισμένες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας, η ζωή για τον αυτόχθονα πληθυσμό γίνεται σχεδόν αφόρητη».

Σύμφωνα με τον στενό σύμμαχο του Πούτιν, «η επιθυμία να αποκτήσουν κάποιοι φθηνή εργασία για χάρη βραχυπρόθεσμων οικονομικών οφελών δεν πρέπει να προσελκύει στην πατρίδα μας έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων που δεν έχουν κανένα σεβασμό για τη Ρωσία και των ανθρώπων που την κατοικούν».

freepik photo


           Πηγή

Η πιο σκοτεινή μελέτη μέχρι σήμερα για την «υπερθέρμανση»! Διαβάστε και φρίξτε!


Συνδέουν την ανθρώπινη αναπνοή με την...υπερθέρμανση του πλανήτη!!

«Οι άνθρωποι μπορεί να τροφοδοτούν την υπερθέρμανση του πλανήτη αναπνέοντας», υποστηρίζει μία νέα σοκαριστική μελέτη.

«Η εκπνεόμενη ανθρώπινη αναπνοή μπορεί να περιέχει αυξημένες συγκεντρώσεις μεθανίου (CH4) και οξειδίου του αζώτου (N2O), τα οποία συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη», σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό PLOS του Ηνωμένου Βασιλείου.

«Το μεθάνιο και το υποξείδιο του αζώτου που εκπνέουν οι άνθρωποι αποτελούν περίπου το 0,1% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου του Ηνωμένου Βασιλείου», ανέφερε η έκθεση.

Στη μελέτη, με επικεφαλής τον Δρ Νίκολας Κόουαν από το Κέντρο Οικολογίας και Υδρολογίας του Ηνωμένου Βασιλείου, συμμετείχαν 104 ενήλικες εθελοντές και διαπιστώθηκε ότι το μονοξείδιο του αζώτου «έβγαινε» από τον καθένα από αυτούς, ενώ το 31% εξέπνεε μεθάνιο.

«Αναφέρουμε μόνο εκπομπές κατά την αναπνοή σε αυτή τη μελέτη, καθώς τα…αέρια από το έντερο είναι πιθανό να αυξήσουν αυτές τις τιμές σημαντικά, αν και καμία βιβλιογραφία δεν χαρακτηρίζει αυτές τις εκπομπές για τους ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο», έγραψε η ερευνητική ομάδα.

«Αν υποθέσουμε ότι τα ζώα και άλλα άγρια ​​ζώα εκπνέουν επίσης εκπομπές N2O, μπορεί να υπάρχει ακόμα μια μικρή αλλά σημαντική πηγή εκπομπών N2O στο Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 1% των εκπομπών σε εθνική κλίμακα».

Οι συγκεντρώσεις αερίου στα δείγματα της μελέτης επέτρεψαν στους ερευνητές να υπολογίσουν ότι η ανθρώπινη αναπνοή ευθύνεται για το 0,05% των εκπομπών μεθανίου στο Ηνωμένο Βασίλειο και το 0,1% του οξειδίου του αζώτου.

Οι ερευνητές αποσυνέδεσαν τη σχέση…εκπομπών με τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων, περνώντας ταυτόχρονα το υποσυνείδητο μήνυμα πως όλοι οι άνθρωποι κάνουν κακό στον πλανήτη και επομένως θα πρέπει να…μειωθεί ο πληθυσμός τους!!!

«Η ενίσχυση της συγκέντρωσης τόσο του CH4 όσο και του N2O στην αναπνοή των χορτοφάγων και των καταναλωτών κρέατος είναι παρόμοια σε μέγεθος».

freepik photo


               Πηγή

Εθνική κυριαρχία και Ε.Ε. ΔΕΝ πάνε μαζί!! Δείτε να το παραδέχονται


Όποιος διαφωνεί με την κεντρική γραμμή έχει...κυρώσεις.

Αντιθέτως όποιος λέει ξανά και ξανά σε όλα «ναι» τότε…επιβραβεύεται!! (βλ. Ελλάδα).

Τα κράτη μέλη της ΕΕ εξετάζουν το ενδεχόμενο να αφαιρέσουν από την Ουγγαρία τα δικαιώματα ψήφου της προκειμένου να συνάψουν συμφωνία για την κατανομή κεφαλαίων στην Ουκρανία, ανέφεραν οι Financial Times επικαλούμενοι Ευρωπαίους διπλωμάτες.

Σύμφωνα με τους αξιωματούχους, η ΕΕ μπορεί να εφαρμόσει το άρθρο 7 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση του 2007, το οποίο επιτρέπει τη στέρηση του δικαιώματος ψήφου σε μια χώρα λόγω παραβίασης της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

Αυτή η διαδικασία μπορεί να μπλοκαριστεί από οποιοδήποτε άλλο μέλος της ΕΕ, αλλά όπως σημειώνει η εφημερίδα, μετά τις πρόσφατες εκλογές στην Πολωνία, «η Ουγγαρία δεν έχει πλέον εγγυημένο προστάτη» την ΕΕ».

Έτσι ανοίγει ο δρόμος για την αποστολή κι άλλων πακέτων βοήθειας δισεκατομμυρίων ευρώ, από την τσέπη των Ευρωπαίων φορολογούμενων, προς τον Ζελένσκι!!

απεμπε-EPA photo



                            Πηγή


Άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην Πλατεία Μητροπόλεως, στην Αθήνα.

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ