Περπατώ εις την γκρίζα Αθήνα
Στη μοναχική ρουτίνα
Και αναρωτιέμαι για τον βίο
Για τα μέρη του τα δύο
Ίσως σκέφτομαι πολύ...
Τραβήξτε με στη φυλακή...
Δεν ζω για τους λύκους
Δεν ζω για τις βραβεύσεις
Ζω για τους φίλους
Για τις ωραίες γεύσεις
Ζω για την αγάπη
Και όχι για το μίσος
Δεν ζω για την απάτη
Μα για το αύριο ίσως
Ίσως σκέφτομαι πολύ...
Τραβήξτε με στη φυλακή...
Ζω για τους στίχους
Ζω για τις θάλασσες και τα όρη
Δεν ζω για τους τοίχους
Ούτε για το ζόρι
Ζω για την ερωτική επαφή
Ζω για τα συναισθήματα
Όχι για των αιμάτων τη βαφή
Ή για το άδικο χρυσάφι και τα χρήματα
Ίσως σκέφτομαι πολύ...
Τραβήξτε με στη φυλακή...
Απαισιοδοξία και ειλικρίνεια
Αδελφές οι συμφορές
Μάλλον ζω για να πεθάνω
Στο σύμπαν αυτό τι κάνω;
Όλα πάντως είναι σκόνη
Να θυμάσαι: δεν είμαστε μόνοι
Ίσως σκέφτομαι πολύ...
Τραβήξτε με στη φυλακή...
Τώρα ή ποτέ...
