Άννα Φρανκ

 Νεαρή Γερμανοεβραία, ένα από τα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα θύματα του Ολοκαυτώματος. Το ημερολόγιό της είναι ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως.

Άννα Φρανκ (1929 – 1945)

Νεαρή Γερμανοεβραία Άννα Φρανκ είναι ένα από τα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα θύματα του Ολοκαυτώματος. Το ημερολόγιο, που κρατούσε κατά τη δίχρονη παραμονή της οικογένειας της σ' ένα κρησφύγετο στο γερμανοκρατούμενο Άμστερνταμ, είναι ένα από τα πιο πολυμεταφρασμένα και πολυδιαβασμένα βιβλία παγκοσμίως.

Η Ανελίς «Άνε» Μαρί Φρανκ (Annelies «Anne» Marie Frank) γεννήθηκε στη Φραγκφούρτη στις 12 Ιουνίου του 1929. Ήταν η δεύτερη κόρη του επιχειρηματία Ότο Φρανκ (1889-1980) και της Εντίτ Χολέντερ (1900-1945). Η πρωτότοκη κόρη της οικογένειας ονομαζόταν Μαργκότ (1926-1945) και ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερη από την Άννα. Οι Φρανκ δεν ήταν φανατικά προσκολλημένοι στον Ιουδαϊσμό και ζούσαν σε μία μη εβραϊκή γειτονιά της Φραγκφούρτης.

Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία το 1933, η οικογένεια Φρανκ μετακόμισε στο Άμστερνταμ. Αρχικά, ο Ότο Φρανκ δούλεψε σε μία εταιρεία παραγωγής πηκτίνης και το 1938 ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση, ασχολούμενος με το χονδρεμπόριο φρούτων. Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ολλανδία το 1941, η Άννα αναγκάστηκε να μεταγραφεί από το Μοντεσοριανό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε, σ’ ένα ειδικό σχολείο για Εβραίους.

Αντιμετωπίζοντας την απειλή της εκτόπισης σε στρατόπεδο καταναγκαστικών έργων, ο Ότο Φρανκ και η οικογένειά του αποφάσισαν να κρυφτούν στην αποθήκη της επιχείρησής τους στο Άμστερνταμ (9 Ιουλίου 1942). Έχοντας εξασφαλισμένη τη διατροφή και τη βοήθεια ορισμένων φίλων τους μη Εβραίων, παρέμειναν στο κρησφύγετό τους έως τις 4 Αυγούστου του 1944, οπότε τους ανακάλυψε η Γκεστάπο και τους συνέλαβε.

Η οικογένεια Φρανκ οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, όπου η μητέρα της Άννας, Εντίτ, πέθανε από τις κακουχίες στις 6 Ιανουαρίου του 1945. Η Άννα και η αδελφή της μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλσεν και πέθαναν εκεί από τύφο, η μεν Μαργκότ στις 9 Μαρτίου 1945, η δε Άννα τρεις ημέρες αργότερα. Ο Ότο Φρανκ ήταν το μόνο μέλος της οικογένειας που επέζησε. Βρέθηκε ζωντανός στο Άουσβιτς και απελευθερώθηκε από τον Κόκκινο Στρατό.

Μετά τη σύλληψη των Φρανκ στο Άμστερνταμ, φίλοι της οικογένειας ερεύνησαν το κρησφύγετο και παρέδωσαν στον Ότο Φρανκ διάφορα έγγραφα, μεταξύ των οποίων και το ημερολόγιο της Άννας, που ήταν γραμμένο στα ολλανδικά. Ο πατέρας της το εξέδωσε το 1947 με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι) ή όπως είναι γνωστό στη χώρα μας Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ.

Το βιβλίο διακρίνεται για το ώριμο ύφος και τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του και αποκαλύπτει τη συναισθηματική ωρίμαση της νεαρής συγγραφέως μέσα από τις αντιξοότητες, που δεν την εμπόδισαν να γράψει: «Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι κατά βάθος καλοί». Τα τελευταία χρόνια η αυθεντικότητα του ημερολογίου έχει αμφισβητηθεί από αναθεωρητές ιστορικούς του Ολοκαυτώματος, όπως ο Ρομπέρ Φορισόν, ο Ροζέ Γκαροντί και ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ.

           

  Πηγή

Πηγήhttps://www.sansimera.gr/biographies/666

Τζορτζ Όργουελ

 Άγγλος συγγραφέας και δημοσιογράφος, που έγινε παγκοσμίως γνωστός με την πολιτική αλληγορία «Η φάρμα των ζώων» και το μελλοντολογικό μυθιστόρημα «1984».

Τζορτζ Όργουελ (1903 – 1950)

O Τζορτζ Όργουελ (George Orwell) ήταν άγγλος μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, κριτικός και δημοσιογράφος. Ένας από τους πρώτους σταρ της λογοτεχνίας, που έγινε παγκοσμίως γνωστός με την πολιτική αλληγορία «Η φάρμα των ζώων» (1945), ενώ η φήμη του έφτασε στο απόγειό της με το σκοτεινό, μελλοντολογικό μυθιστόρημα «1984» (1949). Υπήρξε μάστορας του λόγου, σε μία εποχή που ο δημοσιογραφικός λόγος δύσκολα ξεχώριζε από τον λογοτεχνικό.

Ο Έρικ Άρθουρ Μπλερ, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου 1903 στο Μοτιχάρι της τότε Βρετανικής Ινδίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως κατώτερος δημόσιος υπάλληλος. Το 1907 η οικογένειά του επέστρεψε στην Αγγλία και το 1917 ο νεαρός Έρικ έγινε δεκτός με υποτροφία στο φημισμένο Κολέγιο του Ίτον, όπου μεταξύ άλλων είχε ως πνευματικό του μέντορα τον Άλντους Χάξλεϊ. Τότε δημοσίευσε τα πρώτα του γραπτά σε μαθητικά περιοδικά.

Μετά την αποφοίτησή του το 1921, αντί να δεχτεί μία υποτροφία για πανεπιστημιακές σπουδές, προτίμησε ν’ ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε βοηθός περιφερειάρχη της Ινδικής Αυτοκρατορικής Αστυνομίας στη Βιρμανία (σημερινή Μιανμάρ).

Γρήγορα, όμως, αντιλήφθηκε ότι η βρετανική διοίκηση δεν ήταν αρεστή στους ντόπιους και άρχισε και ο ίδιος να προβληματίζεται για το ρόλο του ως αξιωματικού της αποικιακής αστυνομίας. Αργότερα αφηγήθηκε τις εμπειρίες του στο μυθιστόρημά του «Οι Μέρες της Μπούρμα» («Burmese Days», 1934) και στο δοκίμιο «Πυροβολώντας έναν Ελέφαντα» («Shooting an Elephant», 1936).

Με τους «Αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου»

Το 1927 κι ενώ βρισκόταν με άδεια στο Λονδίνο, αποφάσισε να μην επιστρέψει στη Βιρμανία και την Πρωτοχρονιά του 1928 υπέβαλλε την παραίτησή του από την Αυτοκρατορική Αστυνομία. Ο ίδιος σκέφτηκε ότι ένας τρόπος να εξιλεωθεί για τον πρότερο βίο του ήταν να βιώσει τη ζωή των απόκληρων της Ευρώπης. Έζησε ντυμένος με κουρέλια σε φτωχά ενοικιαζόμενα δωμάτια στο Παρίσι και το Λονδίνο, μαζί με τους ανθρώπους του μόχθου και τους ζητιάνους. Κέρδιζε τα προς το ζην πλένοντας πιάτα σε εστιατόρια της Γαλλίας και περιπλανιόταν συντροφιά με αλήτες.

O Τζορτζ Όργουελ την εποχή που υπηρετούσε ως βοηθός περιφερειάρχη της Ινδικής Αυτοκρατορικής Αστυνομίας στη Βιρμανία

Οι εμπειρίες του αυτές αποτέλεσαν τη βάση του βιβλίου του «Οι αλήτες του Παρισιού και του Λονδίνου» («Down and Out in Paris and London»), που εξέδωσε το 1933 με το ψευδώνυμο Τζορτζ Όργουελ. Όργουελ είναι ένα ποτάμι της Ανατολικής Αγγλίας και με την αλλαγή του ονόματός του θέλησε να εκφράσει τη μεταστροφή του από στυλοβάτη του αγγλικού κατεστημένου σε αντάρτη των γραμμάτων και της πολιτικής.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου βρέθηκε στην Ισπανία, με σκοπό να τον καλύψει δημοσιογραφικά. Τελικά, προσχώρησε στη δημοκρατική πολιτοφυλακή, πολέμησε στα μέτωπα της Αραγώνας και της Τερουέλ και προήχθη στο βαθμό του ανθυπολοχαγού. Στην Τερουέλ τραυματίστηκε σοβαρά στο λαιμό, με αποτέλεσμα να αποκτήσει μόνιμο ελάττωμα στη φωνή του.

Αργότερα, τον Μάιο του 1937, αφού πολέμησε στη Βαρκελώνη εναντίον των κομμουνιστών, οι οποίοι προσπαθούσαν να εξουδετερώσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ισπανία φοβούμενος για τη ζωή του. Η εμπειρία του αυτή του δημιούργησε μία μόνιμη απέχθεια προς τον κομμουνισμό, η οποία εκφράστηκε για πρώτη φορά στη ζωντανή αφήγηση των εμπειριών του από την Ισπανία στο βιβλίο «Φόρος Τιμής στην Καταλωνία» («Hommage to Catalonia», 1938).

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κρίθηκε ανίκανος για στρατιωτική υπηρεσία και τοποθετήθηκε επικεφαλής της ινδικής υπηρεσίας του BBC, από την οποία παραιτήθηκε το 1943 για ν’ αναλάβει τη διεύθυνση της σοσιαλιστικής εφημερίδας «Tribune».

Η «Φάρμα των Ζώων» και το «1984»

Ο Τζορτζ Όργουελ έγινε διάσημος από τις δύο πολιτικές αλληγορίες, που κυκλοφόρησαν στα τελευταία χρόνια της ζωής του. Η «Φάρμα των Ζώων» («Animal Farm», 1945) είναι μία καταδίκη του σταλινισμού και κάθε μορφής ολοκληρωτισμού και το «1984» (1949) μία ζοφερή προειδοποίηση για το τι μπορεί να συμβεί στον απλό άνθρωπο, όταν η εξουσία ασκείται ως αυτοσκοπός. Δύο έργα, που δεν χάνουν και σήμερα την επικαιρότητα και την ευθυβολία τους, σε μια εποχή που ο «Μεγάλος Αδελφός», όρος που έρχεται κατευθείαν από το «1984», απειλεί την ιδιωτική σφαίρα του ατόμου.

Ο Τζορτζ Οργουελ υπήρξε βαθύτατα πολιτικός συγγραφέας, αν και το πολιτικό του στίγμα δεν ήταν πάντα ευκρινές. Ο ίδιος δήλωνε σοσιαλιστής, ήταν σφοδρός αντικομουνιστής, ενώ την ίδια ώρα περιέγραφε τον εαυτό του ως συντηρητικό αναρχικό.

Άλλα γνωστά βιβλία του είναι το «Κρατείστε σφιχτά τον μικροαστισμό σας» («Keep the Aspidistra Flying», 1936), στο οποίο περιγράφει την ανιαρή ζωή στην επαρχιακή Αγγλία και «Οι Φάμπρικες του Γουίγκαν Πάιαρ» («The Road to Wigan Pier», 1937), ένα ντοκουμέντο για την κατάσταση της εργατικής τάξης στη Βόρεια Αγγλία.

Έχοντας προσβληθεί από φυματίωση πάνω στην ακμή της συγγραφικής του διαδρομής, ο Τζορτζ Όργουελ άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Λονδίνου στις 21 Ιανουαρίου 1950, σε ηλικία 46 ετών.

---

• Διαβάστε: Τζορτζ Όργουελ - Αποφθέγματα

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/1764

Ο Πόλεμος της Κορέας

Η σύρραξη που έφερε αντιμέτωπα τα δύο κορεατικά κράτη από τον Ιούνιο του 1950 έως τον Ιούλιο του 1953 και αποτελεί ένα σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα του «Ψυχρού Πολέμου».

Facebook

Μάχη στους δρόμους της  Σεούλ

Η σύρραξη που έφερε αντιμέτωπα τα δύο κορεατικά κράτη από τον Ιούνιο του 1950 έως τον Ιούλιο του 1953 και αποτελεί ένα σημαντικό κρίκο στην αλυσίδα του Ψυχρού Πολέμου.

Στην μακραίωνη ιστορία της, η Χερσόνησος της Κορέας, που βρίσκεται ανατολικά της Κίνας και βορειοδυτικά της Ιαπωνίας, αποτέλεσε το μήλο της έριδας μεταξύ των δύο αυτών μεγάλων δυνάμεων της περιοχής. Το 1895, η Κορέα απέκτησε την ανεξαρτησία της από την Κίνα, αλλά στις αρχές του 20ου αιώνα Ρωσία και Ιαπωνία ενεπλάκησαν σε ένα αιματηρό πόλεμο (Ρωσο-Ιαπωνικός Πόλεμος 1904-1905) για τη διεκδίκησή της. Οι Ιάπωνες επικράτησαν και με τη Συνθήκη του Πόρτσμουθ (5 Σεπτεμβρίου 1905) κατόρθωσαν να θέσουν υπό την κυριαρχία τους την Κορέα.

Η Συνδιάσκεψη της Γιάλτας (4-11 Φεβρουαρίου 1945) αποτέλεσε κομβικό σημείο στην ιστορία της χώρας. Σοβιετική Ένωση και ΗΠΑ ως σύμμαχοι και νικητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αποφάσισαν να αναλάβουν τις τύχες της Κορέας από την ηττημένη Ιαπωνία. Η χερσόνησος χωρίστηκε τεχνητά στον 38ο Παράλληλο και δημιουργήθηκαν δύο κράτη: Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας ή Βόρεια Κορέα με ηγέτη τον κομμουνιστή Κιμ Ιλ Σουνγκ και η Δημοκρατία της Κορέας ή Νότια Κορέα με επικεφαλής τον αυταρχικό δεξιό Σίνγκμαν Ρι.

Στην πορεία του χρόνου τα δύο κράτη, που εκπροσωπούσαν δύο διαφορετικούς κόσμους, επιζητούσαν την επανένωση της Κορέας το καθένα προς όφελός του. Η Σοβιετική Ένωση είχε καταστήσει πανίσχυρο τον βορεοκορεατικό στρατό με σύγχρονα άρματα μάχης και αεροπλάνα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν παραμελήσει σημαντικά τον στρατό των Νοτιοκορεατών.

Η Σύρραξη

Στις 4 π.μ. της 25ης Ιουνίου 1950 ο βορειοκορεατικός στρατός πέρασε τη μεθόριο του 38ου παραλλήλου από 11 σημεία, αιφνιδιάζοντας πλήρως Νοτιοκορεάτες και Αμερικανούς. Μέσα σε τρεις μέρες, τα στρατεύματα του Κιμ Ιλ Σουγκ είχαν καταλάβει τη  Σεούλ και σχεδόν όλο το νοτιοκορεατικό έδαφος, με εξαίρεση την περιοχή γύρω από το λιμάνι του Πουσάν στα ανατολικά της χώρας.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επελήφθη αμέσως της υποθέσεως και διέταξε την κατάπαυση του πυρός και την απόσυρση των δυνάμεων της Βόρειας Κορέας στον 38ο παράλληλο. Με αμερικανική παρέμβαση, κάλεσε τα κράτη - μέλη του Οργανισμού να στείλουν στρατιωτική βοήθεια στη Νότιο Κορέα. Η Σοβιετική Ένωση έχασε την ευκαιρία να θέσει βέτο, αφού εκείνη την περίοδο απείχε από τις εργασίες του Οργανισμού.

Δεκαπέντε κράτη ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΟΗΕ και έστειλαν δυνάμεις τους στη Νότιο Κορέα για την απόκρουση της «ερυθράς απειλής» (Ελλάδα, Αυστραλία, Βέλγιο, Καναδάς, Κολομβία, Αιθιοπία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Φιλιππίνες, Νότιος Αφρική, Ταϊλάνδη, Τουρκία, Μεγάλη Βρετανία και ΗΠΑ). Πέντε αρκέστηκαν στην παροχή ιατρικού και υγειονομικού υλικού (Δανία, Ιταλία, Σουηδία, Νορβηγία, Ινδία), ενώ η γειτονική Ιαπωνία παρείχε στρατιωτικές διευκολύνσεις στις αμερικανικές δυνάμεις, που στάθμευαν στο έδαφός της.

Το εκστρατευτικό σώμα της χώρας μας αποτελείτο από ένα τάγμα πεζικού αυξημένης δύναμης, ένα σμήνος μεταγωγικών αεροπλάνων και μικρά βοηθητικά κλιμάκια, συνολικής δύναμης 1263 ανδρών. Οι Αμερικανοί επενέβησαν πρώτοι με τις δυνάμεις τους που στάθμευαν στην Ιαπωνία. Το γενικό πρόσταγμα είχε ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ.

Ο Πόλεμος της Κορέας χωρίζεται σε τέσσερις περιόδους:

• 25 Ιουνίου - 15 Σεπτεμβρίου 1950: Χαρακτηρίζεται από την Βορειοκορεατική προέλαση και τις ανασχετικές κινήσεις Νοτιοκορεατών και Αμερικανών.
• 16 Σεπτεμβρίου - 25 Νοεμβρίου 1950: Στις 16 Σεπτεμβρίου 1950, οι Αμερικανοί αποβιβάζουν ένα ολόκληρο σώμα στρατού στο  Ίντσον, στα νώτα των βορειοκορεατικών δυνάμεων και τις αποκόπτουν. Η  Σεούλ επανακαταλαμβάνεται στις 26 Σεπτεμβρίου 1950 και επιτυγχάνεται η σύνδεση με τις δυνάμεις του Πουσάν. Γρήγορα, οι Βορειοκορεάτες υποχωρούν στον 38ο παράλληλο. Οι Αμερικανοί τους καταδιώκουν και εισέρχονται στο έδαφός τους, με στόχο τώρα την επανένωση της Κορέας προς όφελός τους. Ο Μακάρθουρ είχε εντολή από τον Πρόεδρο Τρούμαν να μην επιχειρήσει κατά της γειτονικής Κίνας και να παραμείνει αυστηρά εντός του κορεατικού εδάφους.
• 26 Νοεμβρίου 1950 - 10 Ιανουαρίου 1951: Στον πόλεμο μπαίνουν και οι Κινέζοι, που ενισχύουν με 189.000 άνδρες τον Βορειοκορεατικό Στρατό. Εξοντώνουν μια αμερικανική μεραρχία και αναγκάζουν τους Αμερικανούς να αποτραβηχτούν στον 38ο παράλληλο. Η επιμονή του Μακάρθουρ να μεταφέρει τον πόλεμο στην Κίνα προκαλεί την αντίδραση της πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ και την αντικατάστασή του από τον στρατηγό Ρίτζγουεϊ τον Απρίλιο του 1951. Από τις αρχές του 1951 αρχίζει να επιχειρεί και το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα.
• Απρίλιος 1951 - 27 Ιουλίου 1953: Έπειτα από πέντε μηνών σκληρές μάχες, το μέτωπο σταθεροποιείται στον 38ο παράλληλο, γεγονός που επέτρεψε στην έναρξη διαπραγματεύσεων ειρήνευσης και την υπογραφή ανακωχής στις 27 Ιουλίου 1953.

Οι συνολικές απώλειες και των δύο στρατοπέδων έφθασαν τα 2 εκατομμύρια ψυχές, ενώ κάποιοι αναλυτές τις ανεβάζουν σε 4 εκατομμύρια. Στο πεδίο της μάχης έχασαν τη ζωή τους περίπου 100.000 άνδρες των Νοτιοκορεατών και των Συμμάχων τους και 280.000 τραυματίστηκαν, ενώ για τους Βορειοκορεάτες και τους Συμμάχους τους οι νεκροί ξεπέρασαν τους 400.000 και οι τραυματίες τους 486.000. Το ελληνικό εκστρα- τευτικό σώμα πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος, με 187 νεκρούς και 614 τραυματίες.

Παρά τη μεγάλη της διάρκεια και τις ισχυρές δυνάμεις που ενεπλάκησαν, η σύρραξη αυτή, που έγινε σε μια περίοδο κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου, είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας «περιορισμένης σύρραξης». Στην πραγματικότητα ήταν μια έμμεση αναμέτρηση Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ. Ο Πόλεμος της Κορέας θεωρητικά δεν έχει λήξει μέχρι τις μέρες μας, καθώς δεν έχει υπογραφεί συνθήκη ειρήνης. Οι αμερικανικές δυνάμεις παραμένουν κατά χιλιάδες στη Νότιο Κορέα, κυρίως στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη του 38ου παραλλήλου.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/456

Αγία Φεβρωνία

Προὶξ τῇ γυναικῶν καλλονῇ Φεβρωνία.
Τομὴ κεφαλῆς· ὡς καλὴ σοι προὶξ γύναι!
Δῶκε δὲ Φεβρωνίη ξίφει αὐχένα εἰκάδι πέμπτῃ.

Η Αγία Φεβρωνία, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά. Το ίδιο όμως έλαμπε και η αγνή ψυχή της. Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη ήταν η θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισίβεως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους).

Γρήγορα, παρά το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει στις Θείες Γραφές. Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεσή της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινό της φρόνημα.

Κάποια ημέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σεληνο (288 μ.Χ.) έφθασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας. Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.

Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο. Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του, και με κάθε τρόπο την πίεσε να άλλαξοπιστήσει. Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα. Η Φεβρωνία, όμως, προτίμησε να γίνει «της μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός» (Α' Έπιστολή Πέτρου, ε' 1). Προτίμησε, δηλαδή, να είναι συμμέτοχος της δόξας που θα αποκαλυφθεί κατά τη δευτέρα παρουσία, και με περίσσιο θάρρος περιφρόνησε τις προτάσεις του Σελήνου, ο όποιος, αφού τη βασάνισε, τελικά τη σκότωσε με ξίφος.

Λειτουργικά κείμενα

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ὡς τῆς ἀσκήσεως ῥόδον ἡδύπνευστον, ὀσμὴν ἀθλήσεως τῷ κόσμῳ ἔπνευσας, εἰς ὀσμὴν μύρων τοῦ Χριστοῦ δραμοῦσα ἀσχέτῳ πόθῳ· ὅθεν ὡς παρθένον σὲ καὶ ὁσίαν καὶ μάρτυρα, θαυμαστῶς ἐδόξασε Φεβρωνία ὁ Κύριος, ᾧ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων· χαῖρε σεμνὴ ὁσιομάρτυς.

Οπτικοακουστικό Υλικό

Ακούστε το απολυτίκιο!

                        Πηγή