Μουσική Παρασκευή - Μελίνα Κανά ~ Στη φωτιά

28 Ιουνίου 2007...

Λίγα λόγια για τη Μελίνα Κανά

Μελίνα Κανά Πηγή εικόνας
Όνομα γέννησης	Μαρία Κανατά
Γέννηση	29  Μαΐου 1966 Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
Eίδος	έντεχνο, λαϊκό
Ιδιότητες	Τραγουδίστρια
Παρουσία	1991 - σήμερα
wikidata (π)

Η Μελίνα Κανά (γενν. Θεσσαλονίκη, 29 Μαΐου 1966) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Το πραγματικό της όνομα είναι Μαρία Κανατά.

Βιογραφία

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, απ’ όπου πήρε το πτυχίο της. Με το τραγούδι άρχισε να ασχολείται από τα φοιτητικά της χρόνια. Το 1987 εμφανίστηκε στο Πλατώ της Θεσσαλονίκης, μία συνεργασία που κράτησε τέσσερα χρόνια. Την περίοδο αυτή γνωρίστηκε με τον συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή και συνεργάστηκε μαζί του. Υπήρξε μαθήτρια του Νίκου Μαμαγκάκη και το καλοκαίρι του 1989 συμμετείχε στις καλοκαιρινές συναυλίες του Νίκου Παπάζογλου. Την περίοδο αυτή γνωρίστηκε με τον Σωκράτη Μάλαμα και αργότερα η γνωριμία αυτή εξελίχθηκε σε μια επιτυχημένη επαγγελματική συνεργασία αφού η Μελίνα Κανά έγινε ευρύτερα γνωστή με το τραγούδι Να βάλω τα μεταξωτά του Σωκράτη Μάλαμα. Προηγήθηκε η πρώτη της δισκογραφική παρουσία, το 1991, στο δίσκο Μυστικά Τραγούδια σε μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη και στίχους του Μιχάλη Γκανά.

Η Μελίνα Κανά συνεργάστηκε σε ζωντανές εμφανίσεις με τους Νίκο Παπάζογλου, Νίκο Ξυδάκη, Σωκράτη Μάλαμα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Διονύση Σαββόπουλο, Γιώργο Νταλάρα, Σταύρο Κουγιουμτζή, Χαρούλα Αλεξίου, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μανώλη Ρασούλη κ.α'. Επίσης, συμμετείχε σε πολυάριθμες περιοδείες στο εξωτερικό και κυρίως στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αμερική και την Ιταλία.

Είναι η μεγαλύτερη αδερφή της Λιζέτας Καλημέρη.

Περισσότερα εδώ

Για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου

Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Θανάσης Παπακωνσταντίνου (Ελληνικά)
Γέννηση	26 Απριλίου 1959 (65 ετών) Ελασσόνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Σπουδές	Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Ιδιότητα	τραγουδιστής, συνθέτης, τραγουδοποιός και μουσικός ηχογραφήσεων
Εν ενεργεία	1982–2024
Όργανα	φωνή, μπουζούκι και λαούτο
Είδος τέχνης	πειραματική μουσική, λαϊκό τραγούδι, ροκ, ρεμπέτικο και ελληνική παραδοσιακή μουσική
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου (Κρανέα Ελασσόνα, 26 Απριλίου 1959) είναι Έλληνας τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ποιητής. Η μουσική του συνδυάζει στοιχεία της λαϊκής, ροκ και ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Βιογραφία

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε το 1959 στην Ελασσόνα και μεγάλωσε στον Τύρναβο. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στον στρατό άρχισε να μορφοποιεί τα πρώτα του τραγούδια.

Η πρώτη συμμετοχή στη δισκογραφία ήταν με τα τραγούδια Λεγεωνάριος και Μαύρος Γάτος στον δίσκο Διαίρεση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου (πρόκειται για απλή συνωνυμία). Πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική εργαζόταν ως εργολάβος δημοσίων έργων. Ζει στη Λάρισα, είναι παντρεμένος και έχει δίδυμους ενήλικους γιους, ένας εκ των οποίων, ο Κωνσταντής, ασχολείται επίσης με την μουσική και έχει γράψει και ο ίδιος μουσικές για ταινία μεγάλου μήκους.

Ο Παπακωνσταντίνου έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς. Στις ηχογραφήσεις, στις παραγωγές και στις συναυλίες του έχουν συμμετάσχει μεταξύ άλλων οι Γιάννης Αγγελάκας (φωνή), Σωκράτης Μάλαμας (φωνή), Μελίνα Κανά (φωνή), Μάρθα Φριντζήλα (φωνή), Γιώργος Μιχαήλ (φωνή), Γιάννης Χαρούλης (φωνή), Ματούλα Ζαμάνη (φωνή), Μπάμπης Παπαδόπουλος (κιθάρες), Γιώργος (Μπαντούκ) Αποστολάκης (κιθάρες, πλήκτρα, φυσαρμόνικα), Αλέξης Αποστολάκης (τύμπανα), Δημήτρης Μπασλάμ (κοντραμπάσσο), Δημήτρης Μυστακίδης (κιθάρα, λαούτο, τζουράς), Φώτης Σιώτας (φωνή, βιολί, πλήκτρα), Παντελής Στόικος (τρομπέτα, καβάλ), Φλώρος Φλωρίδης (πνευστά), Κώστας Παρίσης (κιθάρες), Τάσος Μισυρλής (τσέλο), Μιχάλης Χανιώτης (μπουζούκι) , Florian Micuta (πλήκτρα), Κώστας Θεοδώρου-Dine Doneff (κόντρα μπάσο, κρουστά).

Την τελευταία του περιοδία την έκανε το 2024 κι είπε πως θα αποσυρθεί για λίγο απ' τις ζωντανές εμφανίσεις. Είπε πως το τέλος της Διονυσιακής περιόδου τελείωσε παρόλα αυτά όταν θα γυρίσει το Απολλώνιον στοιχείο θα είναι πολύ περισσότερο.

Στην τελευταία συναυλία της περιοδείας του, στις 16 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων είπε:

Κρατήστε τα τραγούδια κι εμένα ξεχάστε με.

Πηγή

Το τραγούδι ερμηνεύει η Μελίνα Κανά, τους στίχους του οποίου έγραψε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. 

Περιλαμβάνεται στον δίσκο «Της Αγάπης Γερακάρης», ο οποίος κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 1996 από τη δισκογραφική εταιρεία Λύρα και περιέχει 11 τραγούδια.

       

   Πηγή

Πάμε να το ακούσουμε...

(με τη συνδρομή του tonizo.gr)

                

  

Δροσοσταλίδα τὸ πρωί 

τὸ μεσημέρι λάμια 

καὶ παραγιὸς τ’ ἀπόβραδο 

ποὺ φεύγει ἀπ’ τὴ δουλειά. 

Τὴ νύχτα σιτοκαλαμιά 

ποὺ σπίρτο τὴν ἀνάβει. 

Πές μας, ποῦ πᾶς; 

Μέσα στὴ φωτιά! 

Ματιὰ ποὺ κάπου σκάλωσε, 

βῆμα ποὺ γρηγορεύει, 

δρυοκολάπτης ποὺ ξανά 

τὸ θώρακα τρυπᾶ. 

Χαρὰ ποὺ φεύγει στὰ ψηλά, 

θυμὸς ποὺ πέφτει κάτω. 

Πές μας, ποῦ πᾶς; 

Μέσα στὴ φωτιά! 

Μικράκι ποὺ πελάγωσε, 

ντροπὴ ποὺ γυροφέρνει, 

τοῦ λόφου ἀλεπότρυπα 

μὲ δώδεκα στοές. 

Γιορτὴ ποὺ δὲν τιμήθηκε, 

ἡφαίστειο ποὺ κοιμᾶται. 

Πές μας, ποῦ πᾶς; 

Μέσα στὶς φωτιές! 

• Γαλανόλευκοι οι τόποι μου ~ Πάρνηθα | Α' Μέρος
• Γαλανόλευκοι οι τόποι μου ~ Πάρνηθα | Β' Μέρος

Εἰς μνήμην...

Λάμπρος Κωνσταντάρας

Πολυτάλαντος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, που διέπρεψε στο απαιτητικό είδος της κωμωδίας.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας σε στιγμιότυπο από την ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965)

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους έλληνες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μπορεί να διέπρεψε στο απαιτητικό είδος της κωμωδίας, αλλά και οι δραματικοί ρόλοι, τους οποίους ερμήνευσε στο θέατρο, επαινέθηκαν από την κριτική.

Βέρος Αθηναίος, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1913, στο Κολωνάκι, στην οδό Πλουτάρχου 13, όπως τόνιζε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας τη σχέση του με τον αριθμό 13. Γιος χρυσοχόου, δούλεψε κοντά στον πατέρα του και αφού πέρασε δύο χρόνια στη Σχολή Υπαξιωματικών του Ναυτικού στην Κέρκυρα και ασχολήθηκε παθιασμένα με το ποδόσφαιρο, το 1931 βρέθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη του χρυσοχόου.

Όλως τυχαίως βρέθηκε να παίζει ως κομπάρσος σε μία ταινία και στη συνέχεια σε μία θεατρική παράσταση, που σκηνοθετούσε ο σπουδαίος γάλλος θεατράνθρωπος Λουί Ζουβέ. Μαγεμένος από τα φώτα της ράμπας, αποφάσισε να κάνει στροφή στη ζωή του και ν’ ασχοληθεί με την υποκριτική.

Μαθήτευσε κοντά στον Ζουβέ και το 1937 έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο με το «Σχολείο Γυναικών» του Μολιέρου. Τον επόμενο χρόνο αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα και εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο έργο του Τζέιμς Μπάρι «Τα παράσημα της γριούλας» πλάι στην Κατερίνα (Ανδρεάδη). Ακολούθησαν ρόλοι στα έργα «Το στραβόξυλο» του Δημήτρη Ψαθά, «Ο μισάνθρωπος» του Μολιέρου, «Ο παίχτης» του Ντοστογιέφσκι, με θιάσους όπως των Μιράντας - Παππά και Μουσούρη - Αρώνη.

Το 1945 νυμφεύεται την ηθοποιό Ιουλία Γεωργοπούλου και τον επόμενο χρόνο αποκτά το μοναδικό του παιδί, τον δημοσιογράφο και πολιτικό Δημήτρη Κωνσταντάρα. Το 1948 συγκροτεί για πρώτη φορά θίασο με τη Μιράντα Μυράτ και το 1958 τον πρώτο προσωπικό του θίασο και παρουσιάζει το έργο του Τζον Πρίσλεϋ «Ο ανακριτής έρχεται».

Στη μακρά θεατρική του διαδρομή θα συνεργασθεί με σπουδαίους ηθοποιούς, όπως τη Μαρίκα Κοτοπούλη, την Τζένη Καρέζη, τη Μάρω Κοντού, το Νίκο Ρίζο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Έλλη Λαμπέτη. Τελευταία του εμφάνιση στο σανίδι στην κωμωδία του Κώστα Πρετεντέρη «Τρελλές επαφές ρωμέικου τύπου», που παρουσίασε μαζί με τη Μάρω Κοντού και τον Νίκο Ρίζο τη διετία 1977 - 1979.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, κυρίως, μέσα από τη μεγάλη οθόνη. Υπήρξε πρωταγωνιστής από την πρώτη κιόλας ταινία του, «Το τραγούδι του χωρισμού» (1940) σε σκηνοθεσία του Φιλοποίμενος Φίνου, ενώ κράτησε τους πρώτους ρόλους και σε περίπου 90 ακόμα ταινίες. Καθιερώθηκε ως ο κινηματογραφικός μπαμπάς της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Διακοπές στην Αίγινα», «Το ξύλο βγήκε από το παράδεισο», «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Η Λίζα και η άλλη» κ.ά.).

Το 1969 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Ο Μπλοφατζής». Η τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ» (1981) σε σκηνοθεσία Κώστα Καραγιάννη. Στην τηλεόραση ξεχώρισε με το ρόλο του γυναικοκατακτητή Ζάχου Δόγκανου στο σήριαλ του Κώστα Πρετεντέρη «Εκείνες και εγώ», που προβλήθηκε τη διετία 1976-1977.

Το 1971 νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο την κατά 25 χρόνια μικρότερή του Φιλιώ Κεκάτου, με την οποία πορεύθηκε έως το τέλος της ζωής του. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί το 1961, μετά το θυελλώδες ειδύλλιό του με την Άννα Καλουτά και τον χωρισμό του από την πρώτη του σύζυγο.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός. Το πηγαίο ταλέντο του διαφαίνεται μέσα από τη μεγάλη γκάμα των ρόλων που ερμήνευσε, τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο. Στα πρώτα του βήματα εμφανίστηκε σε δραματικούς ρόλους, ακόμη και ως ζεν-πρεμιέ, ενώ στη συνέχεια ειδικεύτηκε σε πιο κωμικούς, ως φίλος ή πατέρας -καλοσυνάτος, ανοιχτόκαρδος, ακόμη και αυστηρός πότε - πότε γυναικάς και χιουμορίστας.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε από τη ζωή στις 28 Ιουνίου 1985 στο «Ασκληπιείο» της Βούλας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, εξαιτίας αλλεπάλληλων εγκεφαλικών επεισοδίων.

Φιλμογραφία

• Το τραγούδι του χωρισμού (1940)
• Η φωνή της καρδιάς (1943)
• Ραγισμένες καρδιές (1945)
• Πρόσωπα λησμονημένα (1946)
• Καταδρομή στο Αιγαίον (1946)
• Μαρίνα (1947)
• Άννα Ροδίτη (1948)
• Διαγωγή... μηδέν! (1949)
• Οι απάχηδες των Αθηνών (1950)
• Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν (1951)
• Άγγελος με χειροπέδες (1952)
• Οι ουρανοί είναι δικοί μας (1953)
• Ούτε γάτα ούτε ζημιά (1955)
• Η άγνωστος (1956)
• Η δούκισσα της Πλακεντίας και ο λήσταρχος Μπιμπίσης (1956)
• Ο ζηλιαρόγατος (1956)
• Συγχώρεσε με παιδί μου (1957)
• Η μοίρα γράφει την ιστορία (1957)
• Μαρία Πενταγιώτισσα (1957)
• Το τρελοκόριτσο (1958)
• Διακοπές στην Αίγινα (1958)
• Δυο αγάπες δυο κόσμοι (1958)
• Ταξίδι με τον έρωτα (1959)
• Το αγοροκόριτσο (1959)
• Το παραστράτημα μιας αθώας (1959)
• Ερωτικά παιχνίδια (1960)
• Ένας Δον Ζουάν για κλάματα (1960)
• Κρουαζιέρα στη Ρόδο (1960)
• Τυφλός άγγελος (1960)
• Είμαι αθώος (1960)
• Αντίο ζωή (1960)
• Η Αλίκη στο Ναυτικό (1961)
• Η Λίζα και η άλλη (1961)
• Λάθος στον έρωτα (1961)
• Θρίαμβος (1962)
• Κατηγορούμενος ο έρως (1962)
• Αυτό το κάτι άλλο (1963)
• Ο Καζανόβας (1963)
• Ο κος πτέραρχος (1963)
• Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (1963)
• Ο μπαμπάς μου κι εγώ (1963)
• Χτυποκάρδια στο θρανίο (1963)
• Η βίλλα των οργίων (1964)
• Η χαρτοπαίχτρα (1964)
• Θα σε κάνω βασίλισσα (1964)
• Ο εαυτούλης μου (1964)
• Επιστροφή (1965)
• Υιέ μου, υιέ μου (1965)
• Υπάρχει και φιλότιμο (1965)
• Η γυναίκα μου τρελλάθηκε (1966)
• Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966)
• Τζένη Τζένη (1966)
• Να ζει κανείς ή να μη ζει (1966)
• Αν όλες οι γυναίκες του κόσμου (1967)
• Πατέρα κάτσε φρόνιμα (1967)
• Βίβα Ρένα (1967)
• Δημήτρη μου, Δημήτρη μου (1967)
• Κάτι κουρασμένα παληκάρια (1967)
• Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι (1967)
• Ο γεροντοκόρος (1967)
• Ο σπαγγοραμμένος (1967)
• Καπετάν φάντης μπαστούνι (1968)
• Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο (1968)
• Ο τρελός τα 'χει τετρακόσια (1968)
• Ησαϊα μη χορεύεις (1969)
• Ο μπλοφατζής (1969)
• Ο τζαναμπέτης (1969)
• Ένας τρελός γλεντζές (1970)
• Κρίμα το μπόι σου (1970)
• Ο τρελοπενηντάρης (1971)
• Πίσω μου σ' έχω σατανά (1971)
• Της ζήλειας τα καμώματα (1971)
• Ο φαφλατάς (1971)
• Τι τριάντα τι σαράντα τι πενήντα (1972)
• Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη (1972)
• Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα (1972)
• Ο φαντασμένος (1973)
• Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ (1981)

Θεατρικές παραστάσεις

• Τα παράσημα της γρηούλας (1938)
• Λόξες γυναικών (1938)
• Οικογενειακές καντρίλιες (1939)
• Ο μισάνθρωπος (1939)
• Το στραβόξυλο (1939)
• Ο μισογύνης (1940)
• Το μοντέλο της γυναίκας μου (1940)
• Έξοδος κινδύνου (1941)
• Η κυρία θέλει να χωρίσει (1941)
• Η κυρία που κοροϊδεύει (1941)
• Μια ζωή είναι αυτή (1941)
• Αν έχεις τύχη (1942)
• Παντού τα πάντα (1942)
• Ο παίκτης (1942)
• Ένα καινούριο αστέρι (1942)
• Γκραντ Οτέλ (1942)
• Εκείνη τη νύχτα (1942)
• Η δίκη της Μαίρης Ντάνκαν (1942)
• Έρωτα μαστροχαλαστή (1943)
• Πρίγκηψ Μουρούζης (1944)
• Οι κατακτηταί (1949)
• Οι φοιτηταί (1949)
• Περάστε την 1η του μηνός (1949)
• Έντα Γκάμπλερ (1949)
• Μ' αγαπά-δεν μ' αγαπά (1949)
• Μάγδα (1949)
• Μαντάμ Σουσού (1949)
• Η κυρία δε με μέλλει (1949)
• Η Λούση και τα κορίτσια της (1949)
• Ελληνικά όνειρα (1949)
• Ο αρχισιδηρουργός (1949)
• Δώδεκα παρά πέντε (1949)
• Οι μαιτρέσσες του μπαμπά (1955)
• Τρεις πετεινοί σ' ένα κοτέτσι (1955)
• Χωρίς γάντι (1956)
• Ο ανακριτής έρχεται (1958)
• Άνθη λεμονιάς (1962)
• Κρατικές υποθέσεις (1962)
• Η βροχή (1963)
• Η χήρα μου και εγώ (1963)
• Η κυρία έχει νεύρα (1963)
• Υπάρχει και φιλότιμο (1965)
• Η όμορφη κι ο τζαναμπέτης (1968)
• Τσιν-Τσιν (1970)
• Τι τριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα (1971)
• Ερωτιάρης... αλά Ελληνικά (1972)
• Ευτυχώς τρελάθηκα (1973)
• Ένας κόσμος άνω-κάτω (1974)
• Αγάπη μου, παγόβουνο (1974)
• Με λένε Κώστα (1974)
• Συγνώμη που σε ψήφισα πολύ (1974)
• Απριλιανά μπαλλέτα (1975)
• Υπάρχει και φιλότιμο (1976)
• Ο Λαμπρούκος και οι λατρείες του (1977)
• Οι λόρδοι της λόρδας (1977)
• Τρελλές επαφές ρωμέικου τύπου (1978)

Τηλεοπτικά

• Εκείνες κι εγώ (1976-1977, ΥΕΝΕΔ)

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/25

ΣΚΑΝΕ ΟΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ: Τελειώνουν Σακελλαροπούλου Μητσοτάκη

Η σπίθα που πυροδότησε τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Στις 28 Ιουνίου του 1914 ο σερβοβόσνιος φοιτητής Γκαβρίλο Πρίντσιπ δολοφόνησε στο Σαράγεβο τον διάδοχο του Αυστρο-Ουγγρικού θρόνου Φραγκίσκο Φερδινάνδο και τη σύζυγό του Σοφία...

Στις 28 Ιουνίου του 1914 ο σερβοβόσνιος φοιτητής Γκαβρίλο Πρίντσιπ δολοφόνησε στο Σαράγεβο τον διάδοχο του Αυστρο-Ουγγρικού θρόνου Φραγκίσκο Φερδινάνδο (Franz Ferdinand στα γερμανικά) και τη σύζυγό του Σοφία. Η ενέργειά αυτή του Πρίντσιπ, που εξέφραζε τις φιλοδοξίες του πανσερβισμού, πυροδότησε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η μεγάλη εδαφική επέκταση της Σερβίας στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912 - 1913), άνοιξε την όρεξη των εθνικιστικών κύκλων του Βελιγραδίου για την απελευθέρωση των Νότιων Σλάβων της Αυστρο-Ουγγαρίας. Καθοδηγούμενοι από τον επικεφαλής των σερβικών μυστικών υπηρεσιών, συνταγματάρχη Ντραγκουτίν Ντιμιτρίεβιτς, άρχισαν να ενισχύουν τις μυστικές νοτιοσλαβικές οργανώσεις, που υπήρχαν στην επικράτεια των Αψβούργων.

Μία από τις μυστικές οργανώσεις, που δρούσαν στο έδαφος της Βοσνίας, ήταν η «Μλάντα Μπόσνα» («Νεαρά Βοσνία»), αποτελούμενη κυρίως από σερβοβόσνιους μαθητές. Η οργάνωση, στην οποία ηγετικό ρόλο είχε ο φοιτητής Γκαβρίλο Πρίντσιπ (1894-1918), ήταν αντίθετη με την κατοχή της Βοσνίας από τους Αυστριακούς και είχε ως στόχο την απελευθέρωση των σλαβικών περιοχών του ευρωπαϊκού νότου και τη σύμπηξη μιας ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Η ευκαιρία για μία θεαματική ενέργεια κατά της Αυστρο-Ουγγρικής κατοχής της Βοσνίας θα δινόταν από τους νεαρούς επαναστάτες της «Μλάντα Μπόσνα» στις 28 Ιουνίου του 1914, κατά την επίσημη επίσκεψη του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου και της συζύγου του Σοφίας στο Σαράγεβο, προκειμένου να εγκαινιάσουν ένα νοσοκομείο. Ο Γκαβρίλο Πρίντσιπ και η πενταμελής ομάδα του είχαν σκοπό να τους σκοτώσουν και να γίνουν ήρωες. Η συνωμοσία είχε οργανωθεί από τον Ντιμιτρίεβιτς και ήταν σε γνώση του Σέρβου πρωθυπουργού Νίκολα Πάσιτς. Ο Πάσιτς, που είχε εχθρικές σχέσεις με τον Ντιμιτρίεβιτς, αναλογιζόμενος τις επιπτώσεις στη χώρα του από μια τέτοια ενέργεια, ειδοποίησε την αυστριακή κυβέρνηση, η οποία δεν θεώρησε σοβαρή την προειδοποίηση και αδιαφόρησε.

Το πρωί της 28ης Ιουνίου του 1914, μόλις η βασιλική πομπή εμφανίστηκε στην κεντρική οδό του Σαράγεβο, ένας από την ομάδα του Πρίντσιπ, ο 19χρονος Νεντέλικο Τσαμπρίνοβιτς έριξε μία χειροβομβίδα, η οποία προσέκρουσε στην άμαξα του διαδόχου και εξερράγη σε διπλανό όχημα, τραυματίζοντας δύο από τους συνοδούς αξιωματικούς του Φραγκίσκου Φερδινάνδου. Λίγο αργότερα κι ενώ ο διάδοχος και η σύζυγός του κατευθύνονταν προς το νοσοκομείο για να επισκεφθούν τους τραυματίες αξιωματικούς, ο Πρίντσιπ τους πυροβόλησε και τους σκότωσε μ’ ένα εννιάρι πιστόλι τύπου «FN1910», το οποίο, κατά πάσα πιθανότητα, του το είχαν προμηθεύσει οι σερβικές μυστικές υπηρεσίες.

Η Αυστρο-Ουγγαρία θεώρησε υπεύθυνη τη Σερβία για τη δολοφονία του πριγκιπικού ζεύγους και της κήρυξε τον πόλεμο στις 28 Ιουλίου του 1914. Στον πόλεμο ενεπλάκησαν όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις και οι Ηνωμένες Πολιτείες από το 1917, με αποτέλεσμα να προκύψει μια γενικευμένη στρατιωτική σύγκρουση, που έσπειρε τον όλεθρο στη Γηραιά Ήπειρο και έμεινε στην ιστορία ως Α' Πόλεμος Πόλεμος ή Μεγάλος Πόλεμος (1914-1918).

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/787