Σε ποιον «ανήκει» ο Μίκης Θεοδωράκης;

 Ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε στα 96 του χρόνια έχοντας ζήσει πολλές ζωές πακτωμένες σε μία. Και κανένας δεν ξέρει σε ποια από αυτές τις ζωές να δώσει μεγαλύτερη έμφαση. Τόσο η δική μου γενιά, όσο και η προηγούμενη, τον γνώρισε ως έναν πολύπτυχο ζωντανό-μύθο. Ένας μύθος της αριστεράς, ένας μύθος της μουσικής, ένας μύθος που στο πρόσωπό του συγκεντρώθηκαν και συσσωρεύτηκαν όλες οι διαδικασίες της Μεταπολίτευσης πριν αυτή έρθει επίσημα το 1974. Ο Μίκης ήταν, εν πολλοίς, ο ελληνικός 20ος αιώνας. Ή, έστω, έτσι εμφανίστηκε σε όσους γεννηθήκαμε μετά το 1980. Τα συναισθήματα που νιώθαμε, όμως, για αυτόν, δεν υπήρξαν ποτέ αποκλειστικά δικά μας, δεν γεννήθηκαν ποτέ από τη δική μας, πραγματικά βιωμένη εμπειρία με το έργο του και την προσωπικότητα του. Τόσο τα καλά, όσο και τα άσχημα, αποτελούσαν τμήματα της βιωμένης εμπειρίας των προηγούμενων, και ειδικά της επονομαζόμενης «γενιάς του Πολυτεχνείου».

της Μίκας Αγραφιώτου

Όσοι μεγαλώσαμε σε αριστερές οικογένειες μάθαμε από νωρίς να ξεχωρίζουμε το «τοτέμ» Μίκης Θεοδωράκης, πολύ περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους συνθέτες της εποχής του. Όλοι τους υπήρξαν υπέροχοι, αλλά ο Μίκης ήταν ο «ένας». Ήταν η πρώτη και βασική επικοινωνία μας με την αριστερά, όχι μόνο ως ιδεολογία, αλλά ως πολιτιστική κληρονομιά. Οι πολιτιστικές κληρονομιές όμως υπάρχουν όχι μόνο για να εμπνεύσουν, αλλά και για να ξεπεραστούν από αυτή την «αλλήθωρη νεολαία, την τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική», όπως περιπαιχτικά είχε πει κάποτε ο Σαββόπουλος.

Ήμασταν -και ίσως είμαστε ακόμα- οι γενιές της γενικευμένης ηττοπάθειας, της συντριπτικής ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων, των ατομικών success stories και της κατάθλιψης. Η επικοινωνία και η σύνδεση με τα μεγάλα αφηγήματα, με τις παγκόσμιες διεκδικήσεις, ακόμα και με την ίδια την επανάσταση ως συλλογική αντίληψη -ως όραμα που μοιράζονται πολλοί-, είχε χαθεί ανεπιστρεπτί όσο μεγαλώναμε. Ο άλλοτε «παπάς του λαού», όπως εμφανιζόταν ο Μίκης πάντα μαυροφορεμένος στις συναυλίες του, ανάμεσα στις βραβεύσεις του και τις πολιτικές εμμονές του, δεν είχε σχεδόν τίποτα το ουσιαστικό πολιτικά να πει στη γενιά μου. Οι περισσότερες πολιτικές παρεμβάσεις του μας φαινόταν τόσο έξω από εμάς, τόσο γραφικές και στα όρια του γκροτέσκου, που μας έκαναν να νιώθουμε άβολα, άλλοτε και οργισμένα.

Ο Μίκης, όμως, πάντα έβρισκε τον τρόπο να τρυπώνει στις πολιτικές μας πράξεις, δεν γινόταν διαφορετικά. Η γενιά μας έπρεπε κάπως να επικοινωνήσει με τις προηγούμενες γενιές, κάπως να επαναπροσδιοριστεί ιδεολογικά έξω από τις πολιτικές της οικονομικής κρίσης, έξω από τα σφιχτά όρια της Μεταπολίτευσης όπως τα όρισε το ΠΑΣΟΚ. Όχι να γεφυρώσει το οποιοδήποτε χάσμα, αλλά να το κατανοήσει με μια σχετικά ενήλικη ωριμότητα και όχι με το αέναο εφηβικό μίσος. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα γονιμότητα στη ρήξη των «ιερών συμβόλων», στη μετατροπή τους ξανά σε ανθρώπους με σάρκα και οστά, με λάθη και άσβεστες επιθυμίες. Η κατάβαση από το βάθρο δεν είναι απαραίτητα υποτιμητική και υποβαθμιστική της αξίας των ανθρώπων και των ιστορικών συγκυριών, όταν γίνεται μέσα στο πλαίσιο ενός γενικευμένου εξανθρωπισμού της ιστορίας. Ειδικά όταν αυτά τα βάθρα που κατασκευάστηκαν από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις της Μεταπολίτευσης, φτιάχτηκαν εξαρχής με σκοπό να ενισχύσουν αυτά τα κενά και όχι να τα γεφυρώσουν.

Ο Μίκης των αριστερών υπήρξε ένα βιωμένο ανθρώπινο σύμβολο. Υπήρξε η φωνή των παρανόμων αγωνιστών, των βασανισμένων, των φυλακισμένων, των εξόριστων. Η αριστερά, όχι μόνο ως ιδεολογία και πολιτική επιλογή, αλλά ως τρόπος ζωής και θανάτου, βγήκε από τις σελίδες των σπουδαίων ποιητών και στα χέρια του Μίκη έλαβε σάρκα και οστά. Μετουσιώθηκε σε ένα καλλιτεχνικό έργο που συσπείρωσε εντός του όλα εκείνα για τα οποία πάλευαν οι αριστεροί μετά τον πόλεμο, συνδέοντας βιωματικά όλες τις αγωνιζόμενες τάσεις δύο γενιών. Εκείνη του πολέμου και εκείνη της δεκαετίας του 1960.

Οι παλιοί κομμουνιστές της Κατοχής και του αντάρτικου, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ συναντήθηκαν μέσω του έργου του Μίκη με τα παιδιά τους, με τους νέους αριστερούς των Λαμπράκηδων, του 114 και της αντιδικτατορικής αντίστασης. Πολύ παραπάνω, η εργατική τάξη συναντήθηκε μεταξύ της και απέκτησε κοινή πολιτιστική ταυτότητα, κάτι πρωτόγνωρο για κάθε εποχή. Ο Μίκης έφερε την πιο πρωτοποριακή ποίηση της εποχής στα μεσημεριανά τραπέζια της εργατικής τάξης, στους χώρους δουλειάς, στον καθημερινό αγώνα, στα γλέντια. Όλα όσα μέχρι τότε αποτελούσαν αποκλειστικό κτήμα της αριστερής/προοδευτικής διανόησης, μέσω της μελοποίησης του Μίκη λάμβαναν διαστάσεις παλλαϊκές και πανανθρώπινες, ξεπερνούσαν τα μορφωτικά και τα ταξικά όρια, ξεπερνούσαν τα σύνορα της χώρας, ακόμα και τις ιστορικές συγκυρίες.

Για την ακρίβεια, έγινε η προσωποποίηση του αντιδικτατορικού αγώνα, όταν οι παράνομες κασέτες με τα τραγούδια του διανέμονταν μετά μανίας, πήγαιναν από χέρι σε χέρι ώστε έπειτα να ακουστούν κρυφά σε κασετοφωνάκια από νέους που μαζεύονταν μόνο για αυτό το σκοπό. Οι διαδικασίες αυτές είχαν λάβει μια σχεδόν μυστικιστική χροιά. Οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν ερμητικά κλειστά, η ένταση ήταν ασφυκτικά χαμηλή και πάντα υπήρχε ο φόβος ότι έστω και μια νότα ή ένας στίχος θα ξεφύγει από κάποια χαραμάδα και θα οδηγήσει την ΕΣΑ έξω από το σπίτι. Και, ίσως, το κομμάτι που λείπει από τις περισσότερες λιβέλους που γράφτηκαν για τον Μίκη αυτές τις ημέρες, να είναι το πιο ζωτικό κομμάτι, αυτό που σμίλευσε το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Ο μαζικός τρόπος με τον οποίο επικοινωνήθηκε το έργο του Θεοδωράκη σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της υφηλίου, από στόμα σε στόμα, από χέρι σε χέρι, αλλά, κυρίως, από καρδιά σε καρδιά. Η τέχνη ως μαχόμενη εμπροσθοφυλακή στην Ελλάδα -και όχι μόνο- έλαβε με συντριπτικό τρόπο τα χαρακτηριστικά του Μίκη Θεοδωράκη.

Κανένας άλλος Έλληνας συνθέτης δεν άφησε το αποτύπωμα του όσο ο Μίκης, με τόσο βάθος και σε τόσο μεγάλη μερίδα του κόσμου, ούτε εκείνη την εποχή, ούτε καν τώρα που τα μουσικά γούστα έχουν αλλάξει άρδην. Κανένας άλλος δεν κατάφερε να τραγουδιέται με τόση ζέση από τόσο διαφορετικούς ανθρώπους σε όλα τα επίπεδα. Περπάτησε μέσα σε ένα φάσμα που συμπεριλάμβανε όλη την παγκόσμια διανόηση του 20ου αιώνα σε κάθε μορφή τέχνης, περιηγήθηκε ανάμεσα στον Φιντέλ Κάστρο, τον Τσε Γκεβάρα και τον Σαλβαδόρ Αγιέντε, έπαιξε σε όλες τις μεγάλες σκηνές του πλανήτη, τραγουδήθηκε από την χορωδία του Κόκκινου Στρατού, την Edith Piaf, τους Beatles. Ταξίδεψε ακόμα και με την «Καλυψώ» παρέα με τον Jacques-Yves Cousteau, όχι ότι αυτό αποτελεί ιδιαίτερο κατόρθωμα, αλλά προσδίδει λίγο παραπάνω σε αυτή την αδιανόητα θυελλώδη ζωή του.

Και ήταν αυτός ο διάχυτος κοσμοπολιτισμός που ερχόταν πολλές φορές σε σύγκρουση με τις προσωπικές πολιτικές του επιλογές. Έγραψε μουσική για ταινίες του Χόλιγουντ, κατάφερε να ανάγει το συρτάκι ως εθνικό trademark, μαζί με το «-σουβλάκι-τζατζίκι». Ένας λόγος που τον ανέχτηκαν οι περισσότεροι δεξιοί ήταν ακριβώς αυτός, ο Θεοδωράκης αποτελούσε, μεταξύ άλλων, μια πανίσχυρη μετοχή. Έφερνε στην χώρα αναγνωρισιμότητα, και η αναγνωρισιμότητα έφερνε τουρισμό και κέρδη στην μέχρι τότε επισκιασμένη ψωροκώσταινα. Τα ίδια χρόνια που έσκυβε πάνω από το φέρετρο του Γρηγόρη Λαμπράκη, που ψύχωσε και σάρκωσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, τα ίδια χρόνια έχτιζε και το εθνικό νεωτερικό αφήγημα της Ελλάδας, όπως αυτό θα προβαλλόταν στο εξωτερικό. Ένα κράμα αριστερού μοντερνισμού και έντεχνης παράδοσης, ένας κόσμος μιας παραμορφωμένης Μπρεχτικής απόδοσης, όπου η υψηλή τέχνη αναμειγνύεται εύκολα με την λαϊκότητα και η λαϊκότητα εξίσου εύκολα με τον λαϊκισμό. «Μουσική για τις μάζες» ονόμαζε ο ίδιος ο Μίκης τη μουσική του.

Και ήταν αυτή η ανεξέλεγκτη σωρευτικότητα του Μίκη που πολλές φορές τον τοποθέτησε απέναντι. Απέναντι σε τμήματα της αριστεράς, απέναντι στη νεολαία, απέναντι στον ίδιο τον λαό. Ήταν αυτό ακριβώς που πυροδότησε τις τεράστιες αντινομίες στο πρόσωπό του, τις τεράστιες αντιφάσεις που έπεσε μέσα τους τόσες φορές. Είναι ότι συνέχισε το πολιτικό τροπάριο σύμπλεξης αριστεράς και πατριωτισμού με βάση τα εθνικά κομμουνιστικά κόμματα τύπου Γιουγκοσλαβίας, την ίδια στιγμή που η ίδια η αριστερά παγκοσμίως το απεμπολούσε μανιωδώς μετά τον Μάη του ’68, την αποσταλινοποίηση της ΕΣΣΔ και τον ευρωκομμουνισμό του Μπερλινγκουέρ.

Και αν έκανε πολιτικά λάθη ο Μίκης, ναι έκανε. Πολλά από δαύτα. Όποιος εκτίθεται πολιτικά, όποιος λερώνει τα χέρια του στα κέντρα λήψεων αποφάσεων, είναι καταδικασμένος να κάνει λάθη. Είναι καταδικασμένος να έρθει σε σύγκρουση με συντρόφους, είναι καταδικασμένος να βλέπει τις πολιτικές συνιστώσες που πριν από κάποια χρόνια ήταν κυρίαρχες στην αριστερά, να φθίνουν και να ξεπερνιούνται. Όλοι όσοι οργανώθηκαν στη ζωή τους σε κάποιο πολιτικό αριστερό κόμμα/οργάνωση/μόρφωμα είναι καταδικασμένοι να αντικρίσουν τον πολιτικό εαυτό τους ως ένα αγκυλωμένο σκιάχτρο ενός παρελθοντικού πολιτικού χρόνου. Να βρεθούν σε ένα σημείο μηδέν, κάποιοι ανήμποροι να το ξεπεράσουν μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Και αυτό όχι μόνο μια φορά, αλλά ίσως πολλές περισσότερες στο πέρασμα των χρόνων.

Ίσως, όμως, το πιο δύσκολο και, συνάμα, σπουδαίο κομμάτι στη ζωή ενός ανθρώπου είναι να δημιουργήσει ζωή μέσα στον διάσπαρτο θάνατο. Είναι να ξεπεράσει τον τρόμο και τη φρίκη που του προκαλούν τα συσσωρευμένα ανθρώπινα πτώματα, η πείνα, τα βασανιστήρια και η γενικευμένη κακουχία, και να φτιάξει ένα καλλιτεχνικό έργο οργοτόμο, κινητήριο και καθολικό. Εκείνο το έργο που θα συνδέσει το αποσπασματικό σε ένα όλον. Έτσι το απέδωσαν τόσο οι σπουδαίοι ποιητές όσο και η μελοποίηση τους από τον Μίκη. Και αν αυτή η «ιεροποίηση» του Μίκη μετά τη χούντα έγινε αντιληπτή σχεδόν με γραφικό τρόπο από τη γενιά του 1980 και του 1990, ήταν για τον ίδιο λόγο που ανέφερε ο Μανόλης Αναγνωστάκης όταν σταμάτησε να δημοσιεύει ποιήματα: «τελείωσε η εποχή, τελείωσε και η ποίηση».

Και για να τελειώνουμε με τα ψευτοδιλήμματα τύπου «σε ποιον ανήκει ο Μίκης Θεοδωράκης;»: Τα έργα του Μίκη δεν έπαψαν να μας χαρακτηρίζουν πολιτικά ακόμα σε «αδρανείς» πολιτικά εποχές. Όταν ξέφευγαν από τις σχολικές γιορτές, όταν κατρακυλούσαν από τους αστούς καλλιτέχνες που τα ερμήνευσαν κατά καιρούς στις πολυτελείς σκηνές, θα έβρισκαν πάντα το δρόμο τους μέσα από τα ραδιόφωνα των σπιτιών στις μεγάλες επετείους. Και όταν τύχαινε να ακούσεις από κάποιο παράθυρο το «Άξιον Εστί» την 28η Οκτωβρίου ή το «Μύρισε το Σφαγείο μας Θυμάρι» τη 17η Νοεμβρίου, ήξερες ότι αυτό το σπίτι είναι «δικό σου». Ο Μίκης, λοιπόν, ανήκει εκεί που ανήκουν και οι μεγάλοι ποιητές. Στην πάλη του λαού εναντίον των εκμεταλλευτών του, σε κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για ψωμί, νερό και τριαντάφυλλα.

Πηγή

Για τη μουσική του Θεοδωράκη

 Αυτό το σημείωμα, που γράφεται εν θερμώ, τρεις μέρες μετά την εκδημία του Μίκη Θεοδωράκη, δεν παρά ένα προσωπικό σχόλιο για την εμπειρική σχέση μου με τη μουσική του. Δεν έχει αξιώσεις ούτε πληρότητας ούτε πρωτοτυπίας ούτε (αφού δεν είμαι μουσικολόγος) εγκυρότητας. Ελπίζω μόνο πως οι παρακάτω σκέψεις θα δώσουν λαβή για μια νοερή συνάντηση με όσους οποτεδήποτε συντονίστηκαν με τους κραδασμούς της μουσικής του Θεοδωράκη και ηλεκτρίστηκαν από το φορτίο της.

του Βάιου Λιαπή

Την πιο πυκνή περιγραφή της μουσικής του Θεοδωράκη που γνωρίζω, και την πιο εύστοχη επισήμανση των πηγών της, την οφείλουμε στην οξυδέρκεια του Μάνου Χατζιδάκι. Το παρακάτω σχόλιό του μεταδόθηκε από τη συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος το 1978:

«Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένας ποταμός σπανίων μελωδιών που έχει βαθιές τις ρίζες του στον ελλαδικό χώρο κι όχι μόνο στην Κρήτη. Από την Κρήτη πήρε την επική μεγαλοστομία και λεβεντιά που σφραγίζει τους ρυθμούς του. Απ’ τα νησιά του Αιγαίου τη χάρη τους και τη λεπτεπίλεπτη δεξιοτεχνία του. Κι από τη βόρεια Ελλάδα τους βαθείς αναστεναγμούς της μουσικής του.»

Οι στιβαροί ρυθμοί της κρητικής μουσικής είναι παρόντες στο έργο του Θεοδωράκη, όχι μόνο με τον οφθαλμοφανή τρόπο που βλέπουμε, λόγου χάρη, στον πασίγνωστο «Κρητικό χορό» και στον «Συρτό χανιώτικο» από τον Ζορμπά του 1964, αλλά και με νύξεις υποδόριες πλην αναγνωρίσιμες — για παράδειγμα, στο φινάλε της Ελληνικής Αποκριάς (1953):

Από τη μουσική παράδοση του Αιγαίου, ο Θεοδωράκης άντλησε τα περισσότερα από τα τραγούδια του Αρχιπελάγους (1960) —τη «Μυρτιά», το «Φεύγω μακριά πατρίδα μου», το «Θ’ αφήσω τη μανούλα μου», καθώς και το «Ανάμεσα Σύρο και Τζια»:

και την «Απαγωγή»:

Όσο για τη μουσική της βόρειας Ελλάδας, κυρίως της Ηπείρου και της Θράκης, οι απηχήσεις της στο έργο του Θεοδωράκη είναι ίσως περισσότερο δυσδιάκριτες, αλλά αναμφισβήτητα παρούσες (όπως αναγνώριζε και ο ίδιος). Αρκεί ν’ ακούσει κανείς την «Πράσινη μέρα» από τα Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας (1971-1973)

καθώς και το διαφορετικού ύφους αλλά ομοειδούς καταγωγής «Ραντάρ» από τον ομότιτλο δίσκο (1981):

https://www.youtube.com/watch?v=wdpa1U_Su7Q

Η χαρτογράφηση των μουσικών παραδόσεων που έχουν αφομοιωθεί στο έργο του Θεοδωράκη θα μπορούσε να επεκταθεί. Για παράδειγμα, η μουσική παράδοση των Επτανήσων μεταγγίζεται (και επενδύεται με πικρήν ειρωνεία) σε δύο πολύ γνωστά κομμάτια από Τα τραγούδια του αγώνα (1974): την «Επιστολή»

και το «Κλείσ’ το παράθυρο»:

Απηχήσεις της επτανησιακής μουσικής αναγνωρίζει κανείς και στο «Καράβι στον ουρανό» από τους μεταγενέστερους Χαιρετισμούς (1982):

Μπορεί κανείς να προχωρήσει ακόμη περισσότερο. Το έργο του Θεοδωράκη συνδιαλέγεται (πράγμα που επίσης αναγνώριζε ο ίδιος) με τη μουσική παράδοση του εκκλησιαστικού μέλους. Ήδη το πρώτο έργο που παρουσίασε δημόσια ο Θεοδωράκης, σε ηλικία 17 ετών, έχει προφανή εκκλησιαστική καταγωγή: πρόκειται για τη χορωδιακή Κασσιανή του 1942.

Την ίδια εποχή ξεκίνησε η σύνθεση της Τρίτης Συμφωνίας (η τελική της μορφή ολοκληρώθηκε το 1994), όπου βρίσκουμε ενσωματωμένα, στο τρίτο μέρος, ψήγματα από τα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής — το «Ω γλυκύ μου έαρ» και το «Η ζωή εν τάφω»:

Σε απηχήματα της εκκλησιαστικής μουσικής επανέρχεται συχνά ο Θεοδωράκης σε όλο το εύρος του έργου του, ενοφθαλμίζοντάς τα είτε στα τραγούδια του είτε στις πιο μακρόπνοες συνθέσεις του. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι το «Κράτησα τη ζωή μου», σε στίχους από το ποίημα του Σεφέρη «Επιφάνια 1937». Πρωτακούστηκε στον δίσκο «Επιφάνια» (1960), με τη φωνή του Μπιθικώτση, και αναπτύχθηκε αργότερα σε ένα είδος λαϊκής καντάτας στα «Επιφάνια Αβέρωφ» (1968/1975), με σολίστα τον Αντώνη Καλογιάννη:

Στην ίδια περίοδο με τα «Επιφάνια Αβέρωφ» ανήκει και «Ο Ήλιος και ο Χρόνος», όπου η ακόμψευτη σεμνοπρέπεια του βυζαντινού μέλους συνυπάρχει με σκληρούς ροκ ήχους. Η συνύπαρξη είναι βέβαια εκ πρώτης όψεως απροσδόκητη, αλλά το συνολικό μουσικό αποτέλεσμα συνιστά μιαν παλίντονον ἁρμονίην (ας μου επιτραπεί η ενθύμηση του Ηρακλείτου), μια σύζευξη των εναντίων, που συναρμόζει αντίρροπους μουσικούς τρόπους σε ένα όλο παραδόξως ομοιογενές. Από το «Ο Ήλιος και ο Χρόνος» αρκεί να ακούσει κανείς πρώτα το «Επουράνιοι ποταμοί»

ή «Τα κελιά»

και στη συνέχεια να τα αντιπαραβάλει με το «Όταν σταματήσει ο χρόνος»

ή με το «Ο χρόνος διαλύεται» (εδώ σε δίγλωσση εκδοχή, αγγλική και ελληνική, με τον Rainer Kirchmann και τον συνθέτη):

*          *          *

Η ίδια παλίντονος ἁρμονίη γίνεται φανερή και σε ένα άλλο χαρακτηριστικό του μουσικού έργου του Θεοδωράκη: την επαναχρησιμοποίηση μοτίβων από το ένα έργο στο άλλο, πολλές φορές σε συνθέσεις διαφορετικού μουσικού κλίματος. Για παράδειγμα, στο πρώτο μέρος της 7ης Συμφωνίας

συναντούμε μοτίβα από τη μουσική για την ταινία Ιφιγένεια του Μιχάλη Κακογιάννη:

Παρομοίως, στη μουσική για την ταινία του Σίντνεϊ Λουμέτ Σέρπικο (1973),

ο Θεοδωράκης μετασκευάζει τη μελωδία του «Δρόμοι παλιοί», που την ίδια περίπου εποχή (1975) συμπεριλήφθηκε στις «Μπαλάντες», κύκλο τραγουδιών σε ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη. Το «Δρόμοι παλιοί» το ακούμε εδώ σε μεταγενέστερη εκτέλεση με τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη (1986):

Με ανάλογο τρόπο, η μουσική για την ταινία του Στίπε Ντέλιτς Η μάχη του Σούτιεσκα (1973)

ενσωματώνει το «Συλλείτουργο» από τα Δεκαοχτώ Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας:

Αυτή η ανακύκληση μουσικών θεμάτων, που αποτολμά χρονικά και ειδολογικά άλματα ανάμεσα σε έργα διαφορετικού γένους και ύφους, μπορεί να δώσει το έναυσμα για μιαν απόπειρα αποτίμησης της βαθύτερης ενότητας που συνέχει το έργο του Θεοδωράκη — μιας ενότητας που δεν είναι πάντοτε ορατή.

*          *          *

Όπως ίσως φάνηκε από την αποσπασματική (ούτε καν δειγματοληπτική) περιήγηση που προηγήθηκε, το εύρος του μουσικού έργου του Θεοδωράκη είναι μάλλον χωρίς προηγούμενο, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα. Είναι λοιπόν περιοριστικός, παροδηγητικός και εντέλει σόλοικος ο τίτλος του εθνικού συνθέτη που πολλοί εννοούν να κολλούν στον Θεοδωράκη. Ασφαλώς και το μουσικό έργο του Θεοδωράκη αφομοιώνει στο βάθος και στο πλάτος του το σύνολο σχεδόν της ελληνικής μουσικής παράδοσης — αλλά όχι μόνο της ελληνικής. Γιατί όποιος επιχειρήσει να πλησιάσει το συμφωνικό έργο του Θεοδωράκη, ή τις λιγότερο δυσπρόσιτες κινηματογραφικές σουίτες του, θα αναγνωρίσει εκεί ίχνη ενός διαλόγου με κορυφαίους μουσουργούς του 20ού αιώνα, από τον Σοστακόβιτς ώς τον Μπρίτεν και τον Άρβο Περτ. Θα διαπιστώσει, για παράδειγμα, ότι η μουσική για την ταινία του Στίπε Ντέλιτς Η μάχη του Σούτιεσκα (1973), που ακούσαμε προηγουμένως, συναντιέται με τμήματα από το πρώτο μέρος της 10ης συμφωνίας του Σοστακόβιτς

Τέτοιες υπόγειες συνομιλίες με τους μεγάλους συνθέτες του 20ού αιώνα συναντά κανείς και αλλού. Στην Τέταρτη Συμφωνία («των Χορικών»), ο βίαιος ανταγωνισμός ανάμεσα στους σολίστες, στον Χορό και στην ορχήστρα

φαίνεται να έχει συγγένειες με το “War Requiem” του Μπρίτεν:

Και στο πρώτο μέρος της Τρίτης Συμφωνίας, που ο πυρήνας της ανάγεται στο 1942 αλλά αναπτύχθηκε και ολοκληρώθηκε στις δεκαετίες του ’80 και του ’90

έχει κανείς την εντύπωση ενός λανθάνοντος διαλόγου με το έργο του Άρβο Περτ Cantus in memoriam Benjamin Britten (1977):

*          *          *

Αλλά καλό είναι να μην ξεστρατίσω άλλο σε χωράφια που δεν γνωρίζω όσο θα έπρεπε. Αν οι αναγνώστριες και οι αναγνώστες θέλουν να κρατήσουν κάτι από αυτό το σημείωμα, ας είναι το εξής. Η μουσική του Θεοδωράκη είναι πρωτοφανής όχι μόνο στον όγκο της, αλλά και (κυριότατα) στο εύρος των μουσικών γενών που αφομοιώνει και ενσωματώνει. Αυτή η άνευ προηγουμένου πολυείδεια, αντί να οδηγήσει σε κατακερματισμό, συναπαρτίζει ένα ψηφιδωτό με ουσιαστική ενότητα. Τα χίλια πρόσωπα με τα οποία μας παρουσιάζεται ο Θεοδωράκης είναι στην πραγματικότητα ένα: το αδιάσπαστο όλο που αναδύεται μέσα από τις επιμέρους αντινομίες του.

Πηγή

ΑΙΧΜΕΣ: Παρουσιαστής βουλευτής της ΝΔ με “πνεύμα και ηθική”

H περίπτωση του Γ. Καλλιάνου για την υπόθεση Σεμέδο προκαλεί νέους τριγμούς. Πρόκειται για ένα βουλευτή της ΝΔ, ο οποίος μπαίνει καθημερινά στα σπίτια του κόσμου παρουσιάζοντας τον καιρό από το δελτίο ειδήσεων του Mega, έχοντας προγούμενη θητεία στο μόρφωμα της ΔΤ/ΝΕΡΙΤ.

Μετά τις αντιδράσεις απέσυρε την  ανάρτησή του, και η ΝΔ απάντησε στην επικριτική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το ζήτημα παραμένει: Τα πιστεύει αυτά που έγραψε; Ή απλώς κατέβασε το σχόλιο για να αποφύγει τις επικρίσεις;

Και επειδή τα χειρότερα έρχονται στην τηλεόραση, με reality show που πρόκειται να προβληθούν  και υποβαθμίζουν την γυναικεία φύση ήρθε η ώρα για τους παράγοντες της τηλεόρασης να συννενοηθούν ποιο μήνυμα θέλουν να στέλουν  στο κοινό τους.

*Μην ξεχνάμε πως ο Πέτρος Φιλιππίδης ήταν το πρόσωπο της Digea και το σχετικό σποτ αποσύρθηκε όταν ξέσπασε το σκάνδαλο. Επήλθε η διακοπή μετάδοσης των σειρών  στις οποίες έπαιζε , από την ιδιωτική και την  κρατική τηλεόραση, εδώ και μήνες.

**Νέα τάση στον  Τύπο, σε μεγάλη εφημερίδα τα advertorial για τις σειρές και το πρόγραμμα. Το κείμενο έρχεται έτοιμο και δεν χρειάζονται οι δημοσιογράφοι.

Πηγή

Άλμα 24.714 φύλλα!

Βοήθησε η… Παναγιά! Από 128.872 φύλλα που είχαν πουλήσει οι κυριακάτικες εφημερίδες στις 8 Αυγούστου, την επόμενη Κυριακή, 14/8, η κυκλοφορία τους εκτοξεύθηκε στα 158.586 φύλλα, ήτοι συν 24.714 φύλλα. Η «Καθημερινή» κέρδισε 8.634 φύλλα και παραμένει στην πρώτη θέση, το «Πρώτο Θέμα» πούλησε 14.410 φύλλα. Αντίθετα το «Βήμα» έχασε 890 φύλλα.

Ο μέσος όρος της κυκλοφορίας τον Ιούλιο ήταν 140.653 φύλλα.

Πηγή

Το Mega στην τρίτη θέση για πρώτη φορά

Η τελευταία μέτρηση τηλεθέασης για το καλοκαίρι έφερε την έκπληξη στον πίνακα της Nielsen. Την περασμένη εβδομάδα το Mega κατέγραψε το μεγαλύτερο ποσοστό τηλεθέασης μετά την επιστροφή του (10,6%) και σκαρφάλωσε στην τρίτη θέση! Το κανάλι ενισχύεται από την εκπομπή «Live News» με τον Νίκο Ευαγγελάτο και την ταινιοθήκη του σταθμού.
Την πρώτη θέση διατήρησε ο Alpha, που ήταν οριακά μπροστά από τον ΣΚΑΪ, με ποσοστό 12,8% έναντι 12,6%. Το Star ακολούθησε με 10,5%, ενώ ο ΑΝΤ1 βρέθηκε χαμηλά, στο 9%, και το Open στο 7,4%. Τέλος, το Μακεδονία TV είχε 1%. Συνολικά, τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια είχαν ποσοστό 63,9% και τα περιφερειακά κανάλια και η συνδρομητική τηλεόραση 25%. Υψηλός παρέμεινε και ο μέσος όρος τηλεθέασης για τους τρεις σταθμούς της ΕΡΤ, αφού συγκέντρωσαν συνολικά 11%. Η ΕΡΤ1 είχε 6,6%, η ΕΡΤ2 2,6% και η ΕΡΤ3 1,8%. Σε επίπεδο ομίλων, Alpha – Star συγκέντρωσαν 23,3% και ΑΝΤ1 – Μακεδονία TV 10%.

Πηγή

43 νεκροί και σταθεροί οι διασωληνωμένοι

 Οι νέοι θάνατοι ασθενών με COVID-19 είναι 43, ενώ από την έναρξη της επιδημίας έχουν καταγραφεί συνολικά 13.886 θάνατοι. Το 95.3% είχε υποκείμενο νόσημα ή/και ηλικία 70 ετών και άνω. Τεστ σήμερα: 53.195 (PCR: 7.442, RAPID: 45.753) με τη θετικότητα (PCR+Rapid): 2,43%

Τα νέα εργαστηριακά επιβεβαιωμένα κρούσματα της νόσου που καταγράφηκαν τις τελευταίες 24 ώρες είναι 1.291 , εκ των οποίων 22 εντοπίστηκαν κατόπιν ελέγχων στις πύλες εισόδου της χώρας. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται σε 599.951 (ημερήσια μεταβολή +0.2%), εκ των οποίων 51.0% άνδρες. Με βάση τα επιβεβαιωμένα κρούσματα των τελευταίων 7 ημερών, 155 θεωρούνται σχετιζόμενα με ταξίδι από το εξωτερικό και 1.591 είναι σχετιζόμενα με ήδη γνωστό κρούσμα.

Οι νέοι θάνατοι ασθενών με COVID-19 είναι 43, ενώ από την έναρξη της επιδημίας έχουν καταγραφεί συνολικά 13.886 θάνατοι. Το 95.3% είχε υποκείμενο νόσημα ή/και ηλικία 70 ετών και άνω.

Ο αριθμός των ασθενών που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι είναι 381 (60.4% άνδρες). Η διάμεση ηλικία τους είναι 64 έτη. To 82.9% έχει υποκείμενο νόσημα ή/και ηλικία 70 ετών και άνω. Μεταξύ των ασθενών που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι, 343 (90.03%) είναι ανεμβολίαστοι ή μερικώς εμβολιασμένοι και 38 (9.97%) είναι πλήρως εμβολιασμένοι. Από την αρχή της πανδημίας έχουν εξέλθει από τις ΜΕΘ 3.002 ασθενείς.

Οι εισαγωγές νέων ασθενών Covid-19 στα νοσοκομεία της επικράτειας είναι 270 (ημερήσια μεταβολή +34.33%). Ο μέσος όρος εισαγωγών του επταημέρου είναι 238 ασθενείς. Η διάμεση ηλικία των κρουσμάτων είναι 39 έτη (εύρος 0.2 έως 106 έτη), ενώ η διάμεση ηλικία των θανόντων είναι 78 έτη (εύρος 0.2 έως 106 έτη).

Τεστ σήμερα: 53.195 (PCR: 7.442, RAPID: 45.753) με τη θετικότητα (PCR+Rapid): 2,43%

Πηγή

Την Πέμπτη στον Γαλατά Χανίων η κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη

 Σύμφωνα με σχετική ενημέρωση από το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ, το λαϊκό προσκύνημα για τον μεγάλο συνθέτη που έφυγε από τη ζωή την περασμένη Πέμπτη, θα ξεκινήσει αύριο Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου στις 3 μ.μ. και θα ολοκληρωθεί (η πρώτη ημέρα) στις 7 το απόγευμα. Θα συνεχιστεί την Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου (10 π.μ. με 7 μ.μ.) και θα ολοκληρωθεί την Τετάρτη, 8 Σεπτεμβρίου (10 π.μ. με 4 μ.μ.).

Σύμφωνα με πληροφορίες, στον Γαλατά Χανίων θα γίνει η ταφή του Μίκη Θεοδωράκη την προσεχή Πέμπτη, ενώ από αύριο στις 3 το μεσημέρι θα ξεκινήσει το λαϊκό προσκύνημα στη Μητρόπολη Αθηνών. Σύμφωνα με σχετική ενημέρωση από το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ, το λαϊκό προσκύνημα για τον μεγάλο συνθέτη που έφυγε από τη ζωή την περασμένη Πέμπτη, θα ξεκινήσει αύριο Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου στις 3 μ.μ. και θα ολοκληρωθεί (η πρώτη ημέρα) στις 7 το απόγευμα. Θα συνεχιστεί την Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου (10 π.μ. με 7 μ.μ.) και θα ολοκληρωθεί την Τετάρτη, 8 Σεπτεμβρίου (10 π.μ. με 4 μ.μ.).

Σύμφωνα με την ενημέρωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ, θα ακολουθήσει στις 3 το απόγευμα η τελετή αποχαιρετισμού. Στη συνέχεια η σορός του θα μεταφερθεί στο χωριό του, στον Γαλατά Χανίων, όπου την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου σε ώρα που θα προσδιοριστεί, στην εκκλησία του χωριού, θα ψαλεί η νεκρώσιμη ακολουθία και θα ακολουθήσει η ταφή του στο κοιμητήριο του χωριού, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία.

Η ανακοίνωση του ΚΚΕ:

Σχετικά με το λαϊκό προσκύνημα, την τελετή αποχαιρετισμού και την ταφή του Μίκη Θεοδωράκη, από το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ γίνονται γνωστά τα εξής:

Σε συνεννόηση με τη Μητρόπολη Αθηνών, το λαϊκό προσκύνημα θα ξεκινήσει αύριο Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου στις 3.00 το μεσημέρι και θα ολοκληρωθεί στις 7.00 το απόγευμα. Θα συνεχιστεί επίσης την Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου από τις 10.00 το πρωί ως τις 7.00 το απόγευμα, και την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου από τις 10.00 το πρωί ως τις 2.00 το μεσημέρι. Θα ακολουθήσει στις 3.00 το απόγευμα η τελετή αποχαιρετισμού.

Στη συνέχεια η σορός του θα μεταφερθεί στο χωριό του, στον Γαλατά Χανίων, όπου την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου σε ώρα που θα προσδιοριστεί, στην εκκλησία του χωριού, θα ψαλεί η νεκρώσιμη ακολουθία και θα ακολουθήσει η ταφή του στο κοιμητήριο του χωριού, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία.

Πηγή

«Το ΜέΡΑ25 σήμερα είναι πιο δυνατό από την ίδρυσή του, η χρεοδουλοπαροικία όμως καλά κρατά και βαθαίνει»

 Ολοκληρώθηκε η Συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΜέΡΑ25 με θέμα την αποτίμηση της πολιτικής συγκυρίας και τις πολιτικές στοχεύσεις του επόμενου διαστήματος ενόψει και της Διεθνής Έκθεσης Θεσσαλονίκης. «Το ΜέΡΑ25 σήμερα είναι πιο δυνατό από την ίδρυσή του, έχουμε μια διακριτή φωνή που ακούγεται, περνάει στην κοινωνία, λαμβάνεται υπόψη και απειλεί συγκεκριμένα ισχυρά συμφέροντα» ανέφερε ο γραμματέας του κόμματος, Γιάνης Βαρουφάκης και συμπλήρωσε: «η χρεοδουλοπαροικία όμως καλά κρατά και βαθαίνει. Έχουμε την ευκαιρία να πάμε μπροστά και να εμπεδωθεί ακόμα περισσότερο ο λόγος μας και η ανάλυση μας ως η μοναδική πραγματική διέξοδος».

Η συνεδρίαση ξεκίνησε με τον Συντονιστή του κόμματος Κώστα Μπιτσάνη να αναφέρεται στην μεγάλη απώλεια του μουσικοσυνθέτη και αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη για τον οποίο το σώμα κράτησε ενός λεπτού σιγή.

Ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης, αναφέρθηκε στην κλιματική κρίση και στις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές λέγοντας πως “είμαστε το μοναδικό πραγματικά πράσινο κόμμα που απορρίπτει όλες τις εξορύξεις, τους αγωγούς κλπ, ενώ προτείνουμε πλωτές ανεμογεννήτριες στην ανοιχτή θάλασσα και παραγωγή πράσινου υδρογόνου. Έχουμε έναν λαό που αυτή τη στιγμή έχει πληγωθεί από τις φωτιές, πρέπει να μιλήσουμε λοιπόν πια για το φαινόμενο της κερδοσκοπίας στη βάση της καταστροφής, για τον λεγόμενο καπιταλισμό της καταστροφής”.

«Από το 2010 είχαμε μια συνολική κατάρρευση ακόμα και για την αστική τάξη (σε μικρότερο φυσικά βαθμό από το προλεταριάτο και το πρεκαριάτο) με μόνη εξαίρεση κάποιους πολύ λίγους ολιγάρχες που κατάφεραν να διασωθούν από την τρόικα. Από το 4ο μνημόνιο του κ. Τσίπρα το 2018 μπήκαμε σε μια νέα φάση. Η χρεοδουλοπαροικία όλο και βαθαίνει, γίνεται πιο αβάσταχτη για την πλειοψηφία της κοινωνίας, όμως πλέον οι ολιγάρχες βρίσκουν τρόπους να δημιουργήσουν νέες ψεύτικες αγορές από τις οποίες κερδίζουν μέσα από την καταστροφή π.χ. κόκκινα δάνεια. Η πανδημία επιτάχυνε και δημιούργησε νέο πεδίο γι’ αυτές τις ημιαγορές. Έχουμε μια Μητσοτάκης Α.Ε. που τρίβει τα χέρια της, καθώς όσο περισσότερα κόκκινα δάνεια δημιουργούνται τόσο το καλύτερο για τους φίλους της κερδοσκόπους αυτών των ημιαγορών. Ακόμα και στην καταστροφή των δασών, κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους. Η αναδάσωση φερ’ ειπείν, όπως την προδιαγράφει η Κυβέρνηση με μια σειρά από ΣΔΙΤ που θα γίνει με γενετικά τροποποιημένα δενδρύλλια, με τις φυτείες δηλαδή της Monsanto – Bayern, χωρίς χλωρίδα και πανίδα, ουσιαστικά πολλά δέντρα χωρίς δάσος. Η άρχουσα τάξη λοιπόν πλέον, έχει και έννομο συμφέρον από αυτές τις καταστροφές».

Ο Γιάνης Βαρουφάκης τέλος ανέφερε πως το κόμμα πρέπει να προετοιμαστεί για την 2η φάση του Συνεδρίου του, που θα αφορά στρατηγικά ζητήματα τονίζοντας πως: «ριζοσπαστικοποιούμαστε κάθε μέρα και εμείς στο ΜέΡΑ25 και το πανευρωπαϊκό μας κίνημα το DiEM25 και καθώς η κρίση βαθαίνει και η ανάλυση μας επιβεβαιώνεται, πρέπει πλέον να πάμε και πιο μακριά, διότι θέλει αρετή και τόλμη η απελευθέρωση από την χρεοδουλοπαροικία».

Τις εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής έκλεισε ο Συντονιστής της Νεολαίας του κόμματος, Θωμάς Αχταρίδης αναφερόμενος σε ζητήματα παιδείας και στη νέα σχολική και ακαδημαική χρονιά και ο Συντονιστής της Κεντρικής Επιτροπής του ΜέΡΑ25 Κώστας Μπιτσάνης καλώντας τα μέλη της Κ.Ε. και τα μέλη του κόμματος ευρύτερα, να δώσουν δυναμικό παρών στις κινητοποιήσεις της ΔΕΘ.

«Από δω κι πέρα πρέπει να βρεθούμε ακόμα περισσότερο μέσα στην καθημερινότητα των πολιτών, στις μικρές τοπικές κοινωνίες για μικρές ή μεγαλύτερες δράσεις και παρεμβάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε έστω και κάποιες μικρότερες νίκες, οι οποίες όμως δίνουν το κουράγιο και την δύναμη στον κόσμο να αποφασίσει να παλέψει για κάτι μεγαλύτερο» κατέληξε ο Κώστας Μπιτσάνης.

Πηγή

«Λάθος η ανάρτηση του Καλλιάνου» λέει η Νέα Δημοκρατία χωρίς να τον διαγράψει

 Υπενθυμίζεται ότι την Παρασκευή, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Γιάννης Καλλιάνος, υποστήριξε ουσιαστικά πως η 17χρονη που κατήγγειλε τον Ρούμπεν Σεμέδο για βιασμό το έκανε για να αποσπάσει χρήματα.«Θα δώσω επομένως συγχαρητήρια στην Ελληνική δικαιοσύνη διότι εύκολα μπορεί να διακρίνει ποτέ πρόκειται για πραγματικό βιασμό και πότε η συγγενής, η φίλη ή ο φιλος μιας επί πληρωμή “φιλήδονης” κοπέλας τη στέλνει να καταγγείλει βιασμό για να βγάλει κανένα φράγκο παραπάνω ώστε να αγοράσει το νέο iPhone 13…». Λίγη ώρα αργότερα και μετά τις αντιδράσεις ο ίδιος ο βουλευτής απέσυρε την ανάρτησή του και προχώρησε σε νέα για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, έσπευσε να σχολιάσει ότι «η ανάρτηση του βουλευτή Γιάννη Καλλιάνου ήταν λάθος. Το αναγνώρισε και ο ιδιος γι’ αυτό και την κατέβασε και έκανε, νέα, διευκρινιστική ανάρτηση. Τα στελέχη της ΝΔ δεν συμπεριφέρονται οπως εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή είναι η διαφορά μας».

Επίσημη θέση στην πολύκροτη ανάρτηση του βουλευτή της Γιάννη Καλλιάνου σχετικά με την υπόθεση του ποδοσφαιριστή Σεμέδο πήρε πριν λίγη ώρα η Νέα Δημοκρατία. Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου του κυβερνώντος κόμματος, παραδέχεται ότι «η ανάρτηση του βουλευτή Γιάννη Καλλιάνου ήταν λάθος», ωστόσο δεν εξετάζεται η διαγραφή του με το ιδιαίτερα θολό επιχείρημα ότι «τα στελέχη της ΝΔ δεν συμπεριφέρονται οπως εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή είναι η διαφορά μας».

Νωρίτερα, σε ανακοίνωση του ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Ηλιόπουλος, κατηγορούσε την κυβέρνηση για σιωπή και απραξία επί του ζητήματος.

Υπενθυμίζεται ότι την Παρασκευή, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Γιάννης Καλλιάνος, υποστήριξε ουσιαστικά πως η 17χρονη που κατήγγειλε τον Ρούμπεν Σεμέδο για βιασμό το έκανε για να αποσπάσει χρήματα.«Θα δώσω επομένως συγχαρητήρια στην Ελληνική δικαιοσύνη διότι εύκολα μπορεί να διακρίνει ποτέ πρόκειται για πραγματικό βιασμό και πότε η συγγενής, η φίλη ή ο φιλος μιας επί πληρωμή “φιλήδονης” κοπέλας τη στέλνει να καταγγείλει βιασμό για να βγάλει κανένα φράγκο παραπάνω ώστε να αγοράσει το νέο iPhone 13…»

Δε δίστασε μάλιστα να κατηγορήσει και τους γονείς της κοπέλας, σχολιάζοντας χυδαία: «Πρώτα από όλα ντροπή στους γονείς τους που τις άφησαν αδέσποτες για να ψάχνουν θύματα για 200 και 300 ευρώ».

Λίγη ώρα αργότερα και μετά τις αντιδράσεις ο ίδιος ο βουλευτής απέσυρε την ανάρτησή του και προχώρησε σε νέα για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της ΝΔ για τον Γιάννη Καλλιάνο:

«Η ανάρτηση του βουλευτή Γιάννη Καλλιάνου ήταν λάθος. Το αναγνώρισε και ο ιδιος γι’ αυτό και την κατέβασε και έκανε, νέα, διευκρινιστική ανάρτηση. Τα στελέχη της ΝΔ δεν συμπεριφέρονται οπως εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ και αυτή είναι η διαφορά μας.

Η Νέα Δημοκρατία από την αρχή έχει πάρει σαφή θέση για τα ζητήματα σεξουαλικών εγκλημάτων. Επί των ημερών μας ξεκίνησε να ξετυλίγεται το κουβάρι του #metoo. Σε αντίθεση με οτι συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν, είναι καθήκον της Πολιτείας να προστατεύει τα θύματα βιασμού, τα οποια πρέπει να έχουν την έμπρακτη συμπαράσταση όλων μας. Η Πολιτεία πρέπει να μεριμνά για την πρόληψη και αποτροπή τέτοιων απάνθρωπων εγκλημάτων και οι ένοχοι να τιμωρούνται αυστηρά οπως προβλέπει ο νόμος.

Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να προσδώσει στο κόμμα μας άλλες απόψεις, απλώς πέφτουν στο κενό και αναδεικνύουν την πολιτική του αδυναμία.»

Υπενθυμίζεται ότι ο βουλευτής της κυβέρνησης επέλεξε να πάρει ξεκάθαρη θέση κατά της ανήλικης καταγγέλλουσας για βιασμό, σε μία δικαστική υπόθεση που παραμένει ανοιχτή.

Ο βουλευτής της ΝΔ, τοποθετήθηκε με την ανάρτησή του για την υπόθεση του Ρούμπεν Σεμέδο, ο οποίος, παρά το γεγονός ότι αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση 10.000 ευρώ, δεν παύει να είναι κατηγορούμενος.

Η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ

«Η ΝΔ με την ανακοίνωση της καλύπτει την πρωτοφανή χυδαιότητα του βουλευτή της κ. Καλλιάνου. Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά. Πάει πολύ όμως να διεκδικεί και συγχαρητήρια η ΝΔ για το metoo. Η προσπάθεια να θαφτεί η υπόθεση του εκλεκτού των Μητσοτάκη – Μενδώνη κ. Λιγνάδη είναι πολύ πρόσφατη για να κάνουν πως την ξεχνούν» είναι η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Πηγή

Ανενεργές 18 ΜΕΘ που δώρισε η Επιτροπή «Ελλάδα 2021» λόγω κυβερνητικής αδράνειας

 Την ώρα που η πίεση στο ΕΣΥ αυξάνεται, με τους διασωληνωμένους να ανεβαίνουν σταδιακά και πάλι, 18 Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, που δημιουργήθηκαν με δωρεά 2,3 εκατ. ευρώ από την Επιτροπή «Ελλάδα 2021» παραμένουν ανενεργές στη Θεσσαλονίκη. Την παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη και του υπουργού Υγείας, Θάνου Πλεύρη ζητάει η πρόεδρος της Επιτροπής, Γιάννα Αγγελοπούλου.

Τον περασμένο Απρίλιο η Επιτροπή «Ελλάδα 2021» πρόσφερε από το οικονομικό της πρόγραμμα το ποσό των 2,3 εκατ. ευρώ, προκειμένου να λειτουργήσουν 18 νέες σύγχρονες κλίνες ΜΕΘ στο εν λόγω νοσοκομείο, ωστόσο, αυτήν τη στιγμή οι κλίνες αυτές  είιναι ανενεργές. Μάλιστα, οι ΜΕΘ αυτές εγκαινιάστηκαν μετά βαϊων και κλάδων από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον περασμένο Απρίλιο.

Μιλώντας στο «Ράδιο Θεσσαλονίκη», που αποκάλυψε το θέμα, η Γιάννα Αγγελοπούλου τόνισε πως «σοκάρομαι, εκπλήσσομαι και λυπάμαι», προσθέτοντας πως «2.336.000 ευρώ δώσαμε με χορηγίες, με δωρεές και με τα χρήματα του κόσμου από το νομισματικό μας πρόγραμμα. Περιμέναμε ότι αυτό θα βοηθήσει σε αυτή την συγκυρία. Επιμένουν άνθρωποι να μην εμβολιαστούν όλο το κοινωνικό σύνολο βλέπει θύματα».

«Κάνω έκκληση στον νέο υπουργό Υγείας, στον κ. Πλεύρη και φυσικά στον πρωθυπουργό να λύσει αυτό το θέμα. Εμένα και με λυπεί και με σόκαρε. Είναι σαν να δίνεις σε κάποιον κάτι και να το κρατάει κλεισμένο στο ντουλάπι του», σημείωσε.

Για το ζήτημα κατέθεσαν ερώτηση 29 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοβουλία της αναπληρώτριας τομεάρχη Υγείας και βουλευτή Β` Θεσσαλονίκης, Δώρας Αυγέρη, υποστηρίζοντας πως «μέχρι και τον Μάιο, δηλαδή για διάστημα μόλις δύο μηνών, λειτούργησαν μόνον οι εννέα (9) κλίνες. Το υπόλοιπο 50% δεν αξιοποιήθηκε ποτέ, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για σύγχρονες και πλήρως εξοπλισμένες κλίνες ΜΕΘ.

Οι εννέα αυτές κλίνες ΜΕΘ λειτούργησαν με το υπάρχον νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου, το οποίο μη έχοντας την αναγκαία ειδίκευση, κλήθηκε να εκπαιδευτεί επί τόπου. Η δε μετακίνηση του προσωπικού είχε σαν συνέπεια την υποστελέχωση των υπόλοιπων τμημάτων του νοσοκομείου από τα οποία και προέρχονταν. Τον Μάιο η συγκεκριμένη ΜΕΘ έκλεισε τελείως, χωρίς όμως να υπάρχει καμία προοπτική να επαναλειτουργήσει».

Η αξιωματική αντιπολίτευση προσθέτει πως «η υπόθεση των 18 κλινών της νέας κινητής ΜΕΘ στο «Γ. Παπανικολάου» τείνει, πλέον, να εξελιχθεί σε ακόμη ένα φιάσκο ολκής. Οι συγκεκριμένες κλίνες, δωρεά της επιτροπής «Ελλάδα 2021», είχαν εγκαινιαστεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό τον περασμένο Μάρτιο. Άνοιξαν χωρίς εντατικολόγους, χωρίς καμία πρόσληψη νέου ιατρονοσηλευτικού προσωπικού για την πλήρη λειτουργία τους. Λειτούργησαν μόλις δύο μήνες, και μόνον οι μισές, με μετακινήσεις προσωπικού από άλλες μονάδες. Η νέα κινητή ΜΕΘ έκλεισε τελείως τον Μάιο, χωρίς προοπτική επαναλειτουργίας της.»

Πηγή

«Στο Parking της Αμέλειας» ο οδηγός του οχήματος της Μπακογιάννη που σκότωσε τον Ιάσονα

 Ανακοίνωση για την ποινική δίωξη που ασκήθηκε τελικά, μετά από 6 μήνες και για το πλημέλλημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, στον οδηγό του υπηρεσιακού αυτοκινήτου της Ντόρας Μπακογιάννη και που ακόμα δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα το όνομά του, εξέδωσε ο Πανελλαδικός Σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα».

Υπενθυμίζεται ότι ο αστυνομικός τον περασμένο Μάρτιο, ως οδηγός του υπηρεσιακού αυτοκινήτου που έχει διατεθεί στην βουλευτή Ντόρα Μπακογιάννη, χτύπησε και τραυμάτισε θανάσιμα τον 23χρονο μοτοσυκλετιστή Ιάσονα, έξω από την είσοδο της Βουλής, στην λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας.

Ο 23χρονος Ιάσονας τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο, όμως λίγα 24ωρα αργότερα κατέληξε με την οικογένειά του να δωρίζει τα όργανά του για να σώσει άλλες ζωές.

Μετά την ολοκλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης που διενήργησε ο εισαγγελέας πρωτοδικών, Απόστολος Ανδρέου στον οποίο διαβιβάστηκε η δικογραφία που σχηματίστηκε από την Τροχαία, ασκήθηκε και η ποινική δίωξη.

«Η υπόθεση που συγκλόνισε τη χώρα και γνώρισε απίστευτη δημοσιότητα έφτασε στο τέρμα όπου καταλήγουν ΟΛΕΣ οι ανθρωποκτονίες από τροχαία στη χώρα μας. Στο Parking της Αμέλειας θα βρει φιλόξενη και πολύ φθηνή θέση κι αυτός ο φονιάς. Στο μεταξύ ο δράστης μέχρι η υπόθεση να τελεσιδικήσει (σε μια οκταετία) και να καταδικαστεί στην εξοντωτική ποινή μερικών μηνών με αναστολή,  θα απολαμβάνει τη θαλπωρή της ανωνυμίας, κάποια ΕΔΕ από συναδέλφους του, που μπορεί να “ανατρέψει” τα δεδομένα, την άδεια οδήγησης του, την οικογενειακή, φιλική, συναδελφική και πολιτική υποστήριξη των δικών του» τονίζει στην ανακοίνωσή του ο Πανελλαδικός Σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα».

Αναλυτικά:

Έξι σχεδόν μήνες από την εν ψυχρώ εκτέλεση του 23χρονου Ιάσονα Λαλαούνη μπροστά στην είσοδο της Βουλής από αστυνομικό της Διεύθυνσης Προστασίας Επισήμων και Ευπαθών Στόχων ο εισαγγελέας πρωτοδικών, Απόστολος Ανδρέου άσκησε εναντίον του δράστη ποινική δίωξη για το πλημμέλημα της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας.

Η υπόθεση που συγκλόνισε τη χώρα και γνώρισε απίστευτη δημοσιότητα έφτασε στο τέρμα όπου καταλήγουν ΟΛΕΣ οι ανθρωποκτονίες από τροχαία στη χώρα μας. Στο Parking της Αμέλειας θα βρει φιλόξενη και πολύ φθηνή θέση κι αυτός ο φονιάς.

Στο μεταξύ ο δράστης μέχρι η υπόθεση να τελεσιδικήσει (σε μια οκταετία) και να καταδικαστεί στην εξοντωτική ποινή μερικών μηνών με αναστολή,  θα απολαμβάνει τη θαλπωρή της ανωνυμίας, κάποια ΕΔΕ από συναδέλφους του, που μπορεί να “ανατρέψει” τα δεδομένα, την άδεια οδήγησης του, την οικογενειακή, φιλική, συναδελφική και πολιτική υποστήριξη των δικών του.

Αμέλεια…

Τι θέλετε τώρα θα μας πουν. Μπορεί να συμβεί στον καθένα.

Ποιό;

Tο να σκοτώσει;

‘H το να σκοτωθεί;

Φυσικά και μπορεί να συμβεί στον καθένα να γίνει φονιάς.

Αν παραβιάζει τη διπλή διαχωριστική. Αν μπαίνει κάθετα στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας χωρίς να υπάρχει φανάρι και ενώ από το αντίθετο ρεύμα κινούνται κανονικά. Τότε ναι ο καθένας μπορεί να σκοτώσει.

Αλλά ακόμα και τότε δεν εγκαταλείπουν όλοι τα θύματα τους…

Αμέλεια…

ΟΧΙ

Δεν θα παίζουμε άλλο το παιγνίδι σας.

88% των ανθρωποκτονιών στην Ελλάδα κάθε χρόνο οφείλονται σε τροχαία. Πολιτικά και Δικαστικά η χώρα έχει κάνει την επιλογή της: Αυτοί οι θάνατοι ΔΕΝ πρέπει να τιμωρούνται.

Είναι παράπλευρες συνέπειες της ανάπτυξης, της πρόοδου και της ευμάρειας.

Δεν υπάρχει δίλλημα με τους Δράστες ή με τα Θύματα.

Η απάντηση είναι ίδια πάνω από 60 χρόνια τώρα.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να τρέχει, να οδηγεί μεθυσμένος, να περνάει με κόκκινο, να κάνει αναστροφή, να… να…να…, να τραυματίζει θανάσιμα και να εγκαταλείπει το θύμα του, να αφήνει ανάπηρο κάποιον.

Και ο καθένας έχει δικαίωμα (ή υποχρέωση;) να σκοτώνεται (σ αυτή την περίπτωση καλό είναι να δωρίζει τα όργανα του).

Σε κάθε περίπτωση θα βρεθούν οι κατάλληλοι νόμοι και ο σωστός εισαγγελέας που θα αποφανθεί ότι έχουμε απλά να κάνουμε με ένα πλημμέλημα που πραγματώθηκε από έναν αμελή δράστη.

Μερικοί περίμεναν περισσότερο φώς, ή έστω να κρατηθούν τα προσχήματα, στην υπόθεση μιας και ο δράστης ήταν συνοδός βουλευτή (της Ντ. Μπακογιάννη) και μια κάποια ευαισθησία από την ίδια τη Βουλή για το συμβάν. Ας περιμένουν…

Από την μεριά μας παραθέτουμε ξανά την τελευταία παράγραφο από την πρώτη μετά το συμβάν ανακοίνωση μας:

«Όλοι αυτοί που σήμερα δηλώνουν «συντετριμμένοι» το μόνο που έχουν να κάνουν σαν ελάχιστη ένδειξη ειλικρινούς μεταμέλειας είναι να καταθέσουν μια νομοθετική πρόταση που θα μετατρέπει την εγκατάλειψη θύματος όπως και όλες τις παραβατικές συμπεριφορές που οδηγούν σε θάνατο ή σοβαρό τραυματισμό στο οδικό δίκτυο, σε κακούργημα.

Αρκετά με την «Αμέλεια». Δεν είμαστε Αφελείς».

Σήμερα θα μπορούσαμε να το διατυπώσουμε διαφορετικά: καταργήστε ΑΜΕΣΑ όλους τους ανενεργούς νόμους που αφορούν τα τροχαία και τα θεωρούν κακουργήματα.

Είναι νόμοι που ελάχιστοι εισαγγελείς θα χρησιμοποιήσουν σε ελάχιστες περιπτώσεις και που ακόμα κι αν χρησιμοποιηθούν πρωτόδικα δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ στο Εφετείο.

Γιατί να υπάρχουν; Για άλλοθι;

3/9/2021

Πανελλαδικός Σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Πηγή

«Αστυνομία φιλική προς την κοινωνία και τους νέους» θέλει ο Θεοδωρικάκος και προτάσσει νέα «αναδιοργάνωση»

 Μετά το όργιο καταστολής που έλαβε χώρα στο κέντρο της Αθήνας το πρωί και το απόγευμα της Παρασκευής από την ΕΛ.ΑΣ, ο αρμόδιος υπουργός, Τάκης Θεοδωρικάκος, έρχεται να μιλήσει για το όραμα του: «θέλουμε αστυνομία φιλική προς την κοινωνία και τους νέους, αστυνομία που θα διασφαλίσει την ασφάλεια και θα είναι σκληρή και αποτελεσματική απέναντι στο έγκλημα». Μάλιστα, προανήγγειλε αναδιοργάνωση των υπηρεσιών ώστε ο πολίτης εκεί που μένει και εργάζεται να βλέπει πιο συχνά τον αστυνομικό είτε στις πεζές περιπολίες είτε τα περιπολικά.

Τις προτεραιότητες της ελληνικής αστυνομίας που δεν είναι άλλες από την προστασία του πολίτη περιέγραψε στον ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Καλημέρα» ο αρμόδιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος, λίγες ώρες μετά το όργιο καταστολής της ΕΛ.ΑΣ στις διαδηλώσεις μαθητών και αντιφασιστών στο κέντρο της Αθήνας.

Όπως σημείωσε, βασικός στόχος του αποτελεί η αστυνομία να είναι φιλική προς την κοινωνία, αλλά και να ενισχυθούν οι περιπολίες στις γειτονιές, ενώ ξεκαθάρισε ότι το σώμα βρίσκεται σε απόλυτη επαγρύπνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει «τις παράνομες μεταναστευτικές ροές».

«Η προστασία του πολίτη είναι απόλυτη προτεραιότητα της κυβέρνησης, γιατί αν οι πολίτες δεν είναι και δεν αισθάνονται ασφαλείς, δεν υπάρχει ούτε ελευθερία ούτε ευημερία. Επομένως σηκώνουμε τα μανίκια κι επιταχύνουμε τις δράσεις μας με την ελληνική αστυνομία», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Στο ίδιο πλαίσιο πρόσθεσε ότι «θέλουμε αστυνομία φιλική προς την κοινωνία και τους νέους, αστυνομία που θα διασφαλίσει την ασφάλεια και θα είναι σκληρή και αποτελεσματική απέναντι στο έγκλημα».

Μάλιστα, προανήγγειλε αναδιοργάνωση των υπηρεσιών ώστε ο πολίτης εκεί που μένει και εργάζεται να βλέπει πιο συχνά τον αστυνομικό είτε στις πεζές περιπολίες είτε τα περιπολικά. «Η δουλειά της ΕΛ.ΑΣ είναι η ασφάλεια όλων των πολιτών, στο κέντρο της Αθήνας, σε όλες τις γειτονιές, σε όλες τις γωνιές της ελληνικής γης», επισήμανε.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στον ρόλο της αστυνομίας στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού τονίζοντας ότι «η ΕΛ.ΑΣ. πέρυσι τον Μάρτιο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της ασύμμετρης απειλής από παράνομες μεταναστευτικές ροές στον Έβρο. Η αστυνομία είναι έτοιμη και σε απόλυτη επαγρύπνηση να επαναλάβει αυτό το έργο οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί».

Επιπλέον, ανακοίνωσε ότι ήδη το μήνα που πέρασε δόθηκαν 80 νέα περιπολικά με χρήματα από το ΕΣΠΑ και θα δοθούν άλλα 130 νέα στην άμεσο δράση σε Αττική και Θεσσαλονίκη.

Ενόψει της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης ο κ. Θεοδωρικάκος σημείωσε ότι η αστυνομία δοκιμάζεται κάθε μέρα. Πάντως ανέφερε ότι η αστυνομία έχει πάρει όλα τα μέτρα, έχουν γίνει οι συσκέψεις με τους αρμόδιους φορείς και η Έκθεση θα γίνει σε συνθήκες τάξης και ηρεμίας.

Πηγή