Για το προσφυγικό, τη δημοσιογραφική ελευθερία και τον «αγαπημένο μαθητή» της Ευρώπης, Κυριάκο Μητσοτάκη, γράφει ο βρετανικός Economist, σε ένα άρθρο με τίτλο «Πώς έγινε η Ελλάδα ο μαθητής – υπόδειγμα της Ευρώπης» και υπότιτλο «Εφόσον τα οικονομικά της είναι εντάξει, κανείς δεν νοιάζεται για το τι άλλο κάνει» που κατακεραυνώνει την ελληνική κυβέρνηση αλλά και τη συνολική στάση της Ευρώπης στα δρώμενα της χώρας.

Συγκρίνοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση με μία σχολική τάξη, αναφέρει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο «επαναστάτης» της τάξης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι το αγαπημένο παιδί του δασκάλου. «Στον τεχνοκρατικό κόσμο της πολιτικής της ΕΕ, ο κ. Μητσοτάκης ταιριάζει απόλυτα. Πρώην σύμβουλος διαχείρισης, μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Νταβός, μια διάλεκτο που χρησιμοποιείται από μεσήλικες άνδρες με μπότες χιονιού σε συνέδρια μεγάλου υψομέτρου. Φορά καλά τη σχολική στολή». Δεν παραλείπει να αναφέρει επίσης, πως είχε κάποια σχετική επιτυχία στη διαχείριση των οικονομικών της χώρας, για αυτό και ο «δάσκαλος» κάνει τα χατίρια στον αγαπημένο του μαθητή, κάνοντας τα στραβά μάτια σε κάποια θέματα, όπως για παράδειγμα η διαχείριση του προσφυγικού και η ελευθερία του Τύπου.

Η αστυνομική βία, το προσφυγικό και η ελευθερία του τύπου

Ό,τι συμβαίνει έξω από τη σχολική τάξη, δεν απασχολεί την ΕΕ, λέει ο Economist, για το προσφυγικό και τη βία μέσα στα σύνορα της χώρας. Αν η Ελλάδα κάνει κάποιο σφάλμα, η ΕΕ δεν θα ασχοληθεί. Οι άλλες κυβερνήσεις ήταν παραπάνω από πρόθυμες να «χωθούν» στα ελληνικά δρώμενα, την περίοδο του προγράμματος διάσωσης, αλλά τώρα, τη στιγμή που οργανώσεις και ακτιβιστές, διαμαρτύρονται για την αυξανόμενη αστυνομική βία, από τη στιγμή που η Νέα Δημοκρατία ανέλαβε την εξουσία, σφυρίζουν αδιάφορα.

Όσον αφορά το προσφυγικό, καταδεικνύει πως οι Βρυξέλλες φαίνονται ευχαριστημένες από τις βίαιες και παράνομες επαναπροωθήσεις και την συνολική τακτική της χώρας, καθώς τον περασμένο χρόνο που υπήρξε ένας νεκρός στα σύνορα ενώ πλήθη προσπαθούσαν να εισέλθουν από την Τουρκία, η Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν χαιρετούσε την Ελλάδα ως την ασπίδα της Ευρώπης.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα (Reporters Without Borders) κατατάσσεται τέταρτη… από το τέλος όσον αφορά την ελευθερία του τύπου. Βρίσκεται πάνω από τη Μάλτα, που η δολοφονία μίας δημοσιογράφου έριξε την προηγούμενη κυβέρνηση, την Ουγγαρία του ακροδεξιού Βίκτορ Όρμπαν και την πιο «διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης» σύμφωνα με το άρθρο, τη Βουλγαρία. Παράλληλα, αναφέρεται και στις περιπτώσεις του Γιώργου Καραϊβάζ και του Κώστα Βαξεβάνη.

Δεν ξεχνάει να καταδείξει και την οικογενειοκρατία και τον νεποτισμό στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναφέρει, προσπάθησε να το διορθώσει, αλλά απέτυχε. «Τον κ. Μητσοτάκη από την άλλη, δεν μπορούμε να τον πάρουμε στα σοβαρά, καθώς είναι ο γιος ενός πρωθυπουργού, αδελφός ενός πρώην υπουργού Εξωτερικών και θείος του σημερινού δήμαρχου της Αθήνας».

Το άρθρο καταλήγει λέγοντας: «Όσο η Ελλάδα συνεχίζει να τα πηγαίνει καλά στους τομείς που έχουν σημασία, κανείς δεν νοιάζεται. Μια κυβέρνηση που ακολουθεί πολιτικά τη ροή, πραγματοποιεί μεταρρυθμίσεις χωρίς παράπονο και κάνει το βρώμικο έργο του μπλοκ για τη μετανάστευση θα είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Τα ελαττώματα μπορούν να αγνοηθούν. Η ΕΕ είναι πολιτικό και όχι ηθικό πλάσμα. Δεν κρίνει αυτούς που παίζουν το παιχνίδι. Οι κυβερνήσεις που προσπαθούν να αναδιαμορφώσουν την ΕΕ, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέληξαν στην αφάνεια. Όσοι αποδέχονται την ΕΕ στην παρούσα κατάσταση, όπως η Νέα Δημοκρατία, μπορούν να συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους χωρίς προβλήματα. Παραδώστε την εργασία σας εγκαίρως και κανείς δεν θα νοιάζεται».