Το ψηφιδωτό της Θεοτόκου (Βρεφοκρατούσας) στην Αγιά Σοφιά, στην Κωνσταντινούπολη.

Διά τὴν Πόλῐν

Διά τὴν Πόλῐν πολεμήσομεν
Μαρμαρωμένος βασιλεύς ἐστί ὁ δῆμος ὁ ἑλληνικός
Τήν ῥίζᾰν αὐτοῦ εὑρήσει
Αἱ θάλατται, τά Μυστήρια τῆς Ἐλευσῖνος, αἱ ἐκκλησίαι
Τὰ ἄπιστᾰ ὄντα λήψονται τὸ Μέγιστον Φῶς
Περιμένω τὴν στιγμήν διά τὴν Πόλῐν
Διά τὸν Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίᾱς

Η Ελλάς Ευγνωμονούσα, Θεόδωρος Βρυζάκης (1858)
Κι ὅμως δὲν πίστεψα
Ὅρους ἀντέστρεψα
Εἶμαι ὁ Ἕλληνας ποὺ πολεμᾶ
Εἶπαν πὼς χάθηκα
Δρόμους μου χάραξαν
Ἔμεινα μόνος μου κι ὅμως ἐπέζησα
Ἔζησα στὴ φωτιά

Αλέξανδρος (Άλεξ) Παναγή, Στὴ φωτιά (Eurovision 1995)

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024

Μουσική Παρασκευή - Ειρήνη Παπά ~ Νεραντζούλα




Πανελλήνια γνωστὸ τραγούδι ποὺ στὴν Πελοπόννησο λέγονταν στὶς γαμήλιες πομπές. [...]

Τὸ τραγούδι, ἔτσι ὅπως εἶναι πανελλήνια γνωστό, στοὺς τελευταίους τοῦ στίχους ἀλλοῦ μιλάει γιὰ σπετσιώτικα καράβια καὶ ἀλλοῦ γιὰ ζαγοριανά. Ἂν ἀναρωτιέται κανείς τώρα, τί δουλειά ἔχει τό Ζαγόρι μὲ τὰ καράβια, θὰ προσθέσω καὶ τὴν ἐκδοχὴ ποὺ λέει πώς, δὲν μιλάει γιὰ καράβια ἀλλὰ για καρβάνια (καραβάνια), πράγμα μάλλον ἀπίθανο, μιὰ καὶ ἡ λέξη καραβάνια δὲν ἀπαντᾶται στὰ ἑλληνικὰ δημοτικὰ τραγούδια. Ἁπλᾶ, τὰ καράβια τὰ σπετσιώτικα ἢ τὰ ζαγοριανά, ἢ δὲν ξέρω καὶ γὼ τί ἄλλο, προστίθεται ἀπὸ τὸν ἐκάστοτε ἐρμηνευτὴ προκειμένου νὰ πάρει τὸ τραγούδι «διαβατήριο». Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ ἔρχονται καὶ παρέρχονται. Αὐτὸ ποὺ μένει εἶναι τοῦτο τὸ ὑπέροχο παραδοσιακὸ ἑλληνικὸ τραγούδι.

Νὰ προσθέσω κλείνοντας πὼς τὸ τραγούδι μετράει πλειάδα καταγραφῶν. Στὸ «Ἐκλογαὶ ἀπὸ τὰ τραγούδια τοῦ Ἐλληνικοῦ λαοῦ» ὁ Πολίτης τὸ κατατάσσει στὰ «Τραγούδια τῆς ξενιτειᾶς» Στὴ ἐκδοχὴ του Πολίτη μάλιστα τὸ τραγούδι περιέχει καὶ στίχους ποὺ μιλᾶνε γιὰ τὸν πόνο τῆς κόρης ποὺ δὲν βλέπει τὸν καλό της νά ‘ρχεται μὲ τὰ καράβια...





Η ΧΙΛΙΟΤΡΑΓΟΥΔΙΣΜΕΝΗ "ΝΕΡΑΤΖΟΥΛΑ " ΚΑΙ Η ΩΡΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ. 

Όταν η Φύση δίνει τη μάχη της σε διαρκή εναγώνιο ιστορικό Ενεστώτα και οι άνθρωποι υπερασπίζονται τον αγώνα της και την ομορφιά της, τότε υπάρχει ελπίδα.








Γνωστό σ' όλη την Ελλάδα τραγούδι. Το τραγουδάγανε σε αργό ρυθμό, ο­μαδικά, όταν πήγαιναν να πάρουν τη νύφη, ή σε άλλες γιορταστικές εκδη­λώσεις. Πάντα όμως περπατητά. Τραγούδι με .......προέλευση από την Πελοπόννησο. Ο ρυθμός του κομματιού είναι 6/8 (2-2-2) και χορεύεται ως "ΤΣΑΜΙΚΟΣ".


Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ "Νερατζούλας"από την εφημερίδα της Σπάρτης "Παρατηρητής".


Ποια είναι εδώ η Νεραντζούλα; Ήρθε πάλι το ερώτημα. Γιατί το τραγούδι είναι αλληγορικό, όπως πολλά απ' τα δημοτικά μας τρα­γούδια και το νόημα του όμορφα καλυμμένο, ώστε να μην προκαλεί. Και ειδικά τα παιδιά που μένουν μόνον στις προσλαμβάνουσες παραστάσεις των αισθήσεων. Στο αισθητό μόνο μέρος.


Στο δέντρο, την νεραντζούλα, τα άνθη της και το πέσιμο τους απ' το φύσημα του ανέμου. Το πραγματικό και βαθύτερο νόημα θα το καταλάβουν ίσως αργότερα.


Είχα βεβαίως ακούσει ερμηνείες διάφορες και μάλιστα από αξιόλογους εραστές και ερανιστές των δημοτικών μας τραγουδιών με επικρατέστερη εκείνη κατά την οποίαν η Νεραντζούλα δεν είναι άλλη από την Κωνσταντινούπολη, την οποίαν ο Έλληνας νοσταλγεί και θυμάται και για την οποίαν μιλάει τρυφερά μεν αλλά καλυμμένα γιατί δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα απ' το φόβο του κατακτητή...

 (Πηγή)

                     

Πηγή εικόνας (πάνω)

                                                                                            


Το  τραγούδι περιλαμβάνεται στον δίσκο «Ωδές» της Ειρήνης Παππά και του Βαγγέλη Παπαθανασίου, για τους οποίους θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ κι  εδώ.


Πάμε να το ακούσουμε...




Νεραντζούλα φουντωμένη
Νεραντζούλα φουντωμένη
που είναι τ’ άνθια σου νεραντζούλα
 που είναι τ’ άνθια σου

Που είναι η πρώτη σου εμορφάδα
που είναι η πρώτη σου εμορφάδα
που είναι τα κάλλη σου νεραντζούλα
 που είναι τα κάλλη σου

 Φύσηξε βοριάς κι αγέρας
Φύσηξε βοριάς κι αγέρας
και τα τίναξε νεραντζούλα
και τα τίναξε

Σε παρακαλώ βοριά μου
Σε παρακαλώ βοριά μου
φύσα ταπεινά νεραντζούλα
φύσα ταπεινά...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου


ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ