Η Χαρά και ο Άνδρος (Ανδρέας) Κωνσταντίνου είναι Ελληνοκύπριοι τραγουδιστές, καθώς και τα μικρότερα αδέρφια της (πασίγνωστης), και επίσης Ελληνοκύπριας, τραγουδίστριας Κωνσταντίνας (Κωνσταντίνα Κωνσταντίνου), η οποία εκπροσώπησε, επίσης, την Κύπρο το 1983 (μαζί με τον Σταύρο Σιδερά), με το τραγούδι «Η αγάπη ακόμα ζει». Διδάχθηκαν μουσική από τον πατέρα τους, ο οποίος είναι ένας από τους 1669 αγνοούμενους της Κύπρου.
Το 1997, η Χαρά και ο Άνδρος, εκπροσώπησαν την Κύπρο στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision (μετά από τη νίκη τους στον εθνικό τελικό που διοργάνωσε το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, και προβλήθηκε από το ΡΙΚ1), που διεξήχθη στο Δουβλίνο, καταλαμβάνοντας την 5η θέση, με 98 βαθμούς (καταρρίπτοντας την επίδοση της Άννας Βίσση, του 1982, που ήταν η 5η θέση, με 85 βαθμούς).
Πληροφορίες για τους τραγουδιστές
Τα αδέλφια είχαν μία σύντομη καριέρα με κάποια τραγούδια: «Κορώνα Γράμματα» (Χαρά Κωνσταντίνου), «Κρυφά ταξίδια» (Κωνσταντίνα & Άντρος Κωνσταντίνου), «Πέθανες για μένα», «Συμπληρώνεις αυτό», «Μια φορά αγάπησα», «Είσαι η θεά μου» (Άντρος Κωνσταντίνου). (πηγή για την Χαρά) (πηγή για τον Άνδρο)
Το τραγούδι
Το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από τις εν ψυχρώ δολοφονίες των δύο Ελλήνων ηρώων, Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, από Τούρκους εποίκους και αστυνομικούς το προηγούμενο καλοκαίρι (1996).
Αναλυτικότερα:
Στις 2 Αυγούστου 1996, περίπου 200 μοτοσυκλετιστές από 12 ευρωπαϊκές χώρες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών και οργάνωσαν μοτοπορεία από το Βερολίνο (τελευταία διηρημένη πόλη της Ευρώπης, εξαιρουμένης της Λευκωσίας) ως την κατεχόμενη Κερύνεια, με αφορμή την 22η επέτειο από την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο. Στις 10 Αυγούστου έφτασαν στην Κύπρο κι ενώθηκαν με τους ντόπιους συναδέλφους τους. Κατόπιν, όμως, διεθνών και εσωτερικών πιέσεων, η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών ακύρωσε το σκέλος της διαμαρτυρίας εντός της Κύπρου και διοργάνωσε την κεντρική της εκδήλωση στο Μακάριο Στάδιο το πρωί της Κυριακής 11 Αυγούστου.
Μία ομάδα μοτοσυκλετιστών διαφώνησε με την απόφαση και αποφάσισε να συνεχίσει τη μοτοπορεία προς τα κατεχόμενα. Ένας από αυτούς ήταν και ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ. Από ένα αφύλακτο στρατιωτικό φυλάκιο εισήλθαν στη νεκρή ζώνη του ΟΗΕ, τη λεγόμενη «Πράσινη Γραμμή», καθώς η Κυπριακή Αστυνομία απέτυχε να τους αναχαιτίσει. Την ίδια ώρα, στη λεγόμενη «γραμμή Αττίλα», είχαν συγκεντρωθεί τουλάχιστον 1.000 Τουρκοκύπριοι, ανάμεσά τους και πολλοί οπαδοί των «Γρίζων Λύκων», που είχαν καταφθάσει από την Τουρκία.
Από τη στιγμή που οι Ελληνοκύπριοι διαδηλωτές βρέθηκαν μέσα στη νεκρή ζώνη, η κατάσταση άρχισε να εκτραχύνεται. Στις 4 το απόγευμα, μία ομάδα Τουρκοκυπρίων εισήλθε με τη σειρά της στη νεκρή ζώνη και κραδαίνοντας ρόπαλα και σιδερολοστούς επιτέθηκαν στους ελληνοκύπριους διαδηλωτές. Ο Τάσος Ισαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει ένα καταδιωκόμενο φίλο του, εγκλωβίστηκε και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από πολίτες και αστυνομικούς τους ψευδοκράτους. Δύο Ιρλανδοί αστυνομικοί, μέλη της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (UNFICYP), δεν κατάφεραν να τον αποσπάσουν από τα χέρια των μαινόμενων Τουρκοκυπρίων.
Ο Τάσος Ισαάκ άφησε την τελευταία του πνοή 95 μέτρα από την την ελληνοκυπριακή πλευρά και 32 από την τουρκοκυπριακή, σύμφωνα με την έκθεση του OHE. Από τη γενικευμένη συμπλοκή στη νεκρή ζώνη τραυματίστηκαν συνολικά 54 Ελληνοκύπριοι, 17 Τουρκοκύπριοι και 12 μέλη της ειρηνευτικής δύναμης.
Η κηδεία του Τάσου Ισαάκ έγινε με πάνδημο τρόπο στις 14 Αυγούστου. Τραγική φιγούρα η σύζυγός του, που ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/963
Τρεις ημέρες μετά την άνανδρη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, Τουρκοκύπριοι δολοφονούν εν ψυχρώ τον 26χρονο ξάδελφό του, Σολωμό Σολωμού, την ώρα που προσπαθεί να κατεβάσει την τουρκική σημαία στη Δερύνεια...
Στις 14 Αυγούστου 1996 έγινε η κηδεία του Τάσου Ισαάκ, που είχε ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου από Τουρκοκύπριους τρεις μέρες νωρίτερα στη νεκρή ζώνη κοντά στη Δερύνεια, κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης Κυπρίων μοτοσυκλετιστών. Αμέσως μετά την κηδεία, αρκετοί από τους παριστάμενους συγκρότησαν διαδήλωση και ξαναμπήκαν στη νεκρή ζώνη από το ίδιο σημείο, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Ισαάκ, καταθέτοντας στεφάνια και λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας του. Ανάμεσα στους διαδηλωτές ήταν και ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, δεύτερος ξάδελφος του Ισαάκ. Ήταν πρόσφυγας από την Αμμόχωστο και ζούσε στο Παραλίμνι.
Γύρω στις 2:20 μετά το μεσημέρι, ο Σολωμού ξεστράτισε από τους συγκεντρωμένους και κατευθύνθηκε σ’ ένα κοντινό τουρκικό φυλάκιο. Με ένα τσιγάρο στο στόμα και αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των τούρκων στρατιωτών, άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό της σημαίας, με πρόθεση να κατεβάσει την τουρκική σημαία. Την ίδια ώρα ακούστηκαν τρεις πυροβολισμοί από την πλευρά των κατεχομένων και ο νεαρός άνδρας έπεσε νεκρός. Είχε δεχτεί τρεις σφαίρες, μία στο στόμα, μία στο λαιμό και μία στο στομάχι, που αποδείχθηκαν θανατηφόρες. Ακολούθησαν κι άλλοι πυροβολισμοί, από τους οποίους τραυματίστηκαν ελαφρά 11 άτομα, ανάμεσά τους και δύο Κυανόκρανοι. Η κηδεία του Σολωμού Σολωμού έγινε στις 16 Αυγούστου 1996, στο Παραλίμνι, παρουσία πλήθους κόσμου, που καταδίκασε την τουρκική βαρβαρότητα, όπως είχε πράξει τρεις ημέρες νωρίτερα με την άνανδρη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ.
Στις 17 Αυγούστου, επισκέφθηκε την Κύπρο ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο οποίος χαρακτήρισε κοινούς εγκληματίες τους δολοφόνους του Σολωμού. Την ίδια περίοδο βρέθηκε στα κατεχόμενα και η τουρκάλα πρωθυπουργός, Τανσού Τσιλέρ, η οποία μιλώντας ενώπιον πλήθος Τουρκοκυπρίων δικαιολόγησε πλήρως την πράξη, λέγοντας ότι οι Τούρκοι θα κόψουν τα χέρια οποιουδήποτε προσβάλλει το εθνικό σύμβολο. Η απάντηση ήλθε από τον εκπρόσωπο του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Νίκολας Μπερνς, ο οποίος δήλωσε ότι «η ανθρώπινη ζωή είναι σπουδαιότερη από ένα κομμάτι ύφασμα».
Η Κυπριακή Αστυνομία, βασιζόμενη σε οπτικό υλικό (τηλεοπτικό και φωτογραφικό), κατόρθωσε να αναγνωρίσει τους δράστες της δολοφονίας Σολωμού κι εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τους:
Τον Οκτώβριο του 2004 ο Ακίν παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που δολοφόνησε τον Σολωμού, αλλά δικαιολογήθηκε ότι διατάχθηκε από τον Χαλίλ Σαντραζάμ, τότε διοικητή των κατοχικών δυνάμεων στο νησί. Ο Σαντραζάμ με δηλώσεις του διέψευσε τους ισχυρισμούς του Ακίν, που λίγο αργότερο συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές για λαθρεμπόριο, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με άνωθεν εντολή.
Στις 24 Ιουνίου 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού, βάσει του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Επίσης, επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένειά του.
Η αυτοθυσία του Σολωμού ενέπνευσε πολλούς Έλληνες καλλιτέχνες. Ο Διονύσης Σαββόπουλος τού αφιέρωσε ένα παλιότερο τραγούδι του, την «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη», ενώ ο στιχουργός Άλκης Αλκαίος το τραγούδι «Πάντα Γελαστοί», που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και πρωτοτραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος. Ο Στέλιος Ρόκος έγραψε τη μουσική για το τραγούδι «Για τον Σολωμό Σολωμού» (στίχοι Νίκου Γρίτση) και ο Νότης Σφακιανάκης τραγούδησε το «Ήταν Τρελλός», σε στίχους Χρήστου Κρετσόβαλη και μουσική Βασίλη Δήμα.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/964
Διάφορα παραλειπόμενα
Αξίζει να επισημανθεί ότι στην επιλογή το τραγούδι παρουσιάστηκε μόνο από το ντουέτο, χωρίς φωνητικά και με κάπως διαφορετικούς στίχους στο ρεφραίν (Το «Μάνα μου, φτωχιά πατρίδα τσιγγάνα μου, τα όνειρά σου σεργιάνα μου» έγινε «Μάνα μου, γλυκιά πατρίδα, σεργιάνα μου, τα όνειρά σου, αχ μάνα μου» - εδώ). Μια – ίσως σκόπιμη – αμφισημία στους στίχους αφορά στο «Δείχ’ τη μου την ομορφιά σου, Αφροδίτη μου» που θα μπορούσε να είναι και «Δίχτυ μου» (αναφερόμενο στα ερωτικά δίχτυα της Αφροδίτης). Επίσης δεν γίνεται αναφορά σε κάποια μητέρα, αλλά στη μητέρα γη, στην πατρίδα, όπως συμβαίνει και με τη συμμετοχή «Mama Corsica» (FRA 1993).
Η – εντυπωσιακή – γέφυρα (νταμ νταμπανταμπα νταμ…) συντέλεσε τα μέγιστα στην τελική επιτυχία. Εμφάνιση στα άσπρα και μαύρα, με λίγο σταχτί. Τα αγόρια με μουσικά όργανα. Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε το 12άρι από την Ισλανδία, ακριβώς στην άλλη άκρη της Ευρώπης. Όπως και την προηγούμενη χρονιά, μαέστρος και ενορχηστρωτής ήταν ο Σταύρος Λάντσιας, με σημαντική καριέρα στην Ελλάδα, που κατάφερε να βάλει δύο φορές την Κύπρο στη δεκάδα. Στα φωνητικά ο Χαράλαμπος Μπρούντζος (συνυποψήφιος στην επιλογή), o Ανδρέας Λεούδης (δύο φορές υποψήφιος ως χορωδός σε ελληνικούς τελικούς, το 2002, πίσω από τον Χρήστο Γιαννόπουλο και το 2010, ως μέλος των Emigré), η Λίνα Kawar και η Λένα Κάσιου (παρουσιάστρια παιδικών προγραμμάτων τη δεκαετία του ΄90 και αδελφή της γνωστής σκηνοθέτιδος Αθηνάς Κάσιου). Παρά τα προβληματάκια στις πρόβες, θριάμβευσαν.
Τα αδέλφια είχαν μία σύντομη καριέρα με κάποια τραγούδια: «Κορώνα Γράμματα» (Χαρά Κωνσταντίνου), «Κρυφά ταξίδια» (Κωνσταντίνα & Άντρος Κωνσταντίνου), «Πέθανες για μένα», «Συμπληρώνεις αυτό», «Μια φορά αγάπησα», «Είσαι η θεά μου» (Άντρος Κωνσταντίνου).
Το φιλμάκι
Στο βίντεο-κλιπ (δύο σκηνοθετών, παρακαλώ) εμφανίζεται και η αδελφή τους Κωνσταντίνα, η οποία φέρεται ως συνθέτης του τραγουδιού (πίσω από αυτό κρύβεται μάλλον ο Παναγιώτης Μαθιέλλης, δεδομένου ότι η ίδια δεν έχει δώσει άλλα συνθετικά δείγματα). Το εύρημα είναι ότι παρακολουθούμε το γύρισμα ενός video-clip μπροστά στη Λαϊκή Τράπεζα που έμελλε να πληγεί κατά την κρίση του 2012. Υπάρχουν οι – απαραίτητες – λήψεις με τις ομορφιές του νησιού (θάλασσα, καταρράκτες, αρχαιότητες) και – για πρώτη φορά – της σύγχρονης όψης του, η οποία όμως κατακρίθηκε από τους ίδιους τους Κύπριους.
Ακολουθεί το τραγούδι (σε 2 εκδοχές)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου