Η Ρωσία απαγορεύει τις πτήσεις αεροπορικών από 36 κράτη, μεταξύ τους και η Ελλάδα.
Με κλείσιμο του εναέριου χώρου σε 36 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, απαντά η Ρωσία στις κυρώσεις που ανακοίνωσαν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Βρετανία, εναντίον της Μόσχας, όσον αφορά στις μεταφορές.
Όπως αναφέρει η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αερομεταφορών της Ρωσίας (Rosaviatsia) η Μόσχα περιόρισε τις πτήσεις αεροπορικών εταιρειών από 36 χώρες, σε απάντηση στο κλείσιμο του εναέριου χώρου για ρωσικά αεροσκάφη.
Σημειώνεται ότι τα αεροσκάφη από τις εν λόγω 36 χώρες μπορούν να πετούν στο Ρωσικό FIR μόνο με ειδική άδεια που εκδίδεται από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αερομεταφορών ή το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών.
Αναλυτικά η λίστα με τις 36 χώρες:
Αυστρία
Αλβανία
Ανγκουίλα (Υπερπόντια Βρετανική Επικράτεια)
Βέλγιο
Βουλγαρία
Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι
Μεγάλη Βρετανία
Ουγγαρία
Γερμανία
Γιβραλτάρ
Ελλάδα
Δανία + Γροιλανδία + Νησιά Φερόε + Χωρική Θάλασσα
Φανέλα
Ιρλανδία
Ισλανδία
Ισπανία
Ιταλία
Καναδάς
Κύπρος
Λετονία
Λιθουανία
Λουξεμβούργο
Μάλτα
Ολλανδία
Νορβηγία
Πολωνία
Πορτογαλία
Ρουμανία
Σλοβακία
Σλοβενία
Φινλανδία
Γαλλία
Κροατία
Τσεχική Δημοκρατία
Σουηδία
Εσθονία
Υπενθυμίζεται ότι η ελληνική Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας ανακοινώνει νωρίτερα σήμερα ότι εκδόθηκε αεροπορική οδηγία (notam), για την απαγόρευση πτήσεων αεροσκαφών της Ρωσίας στον Εθνικό Εναέριο Χώρο της Ελλάδας.
Ειδικότερα η Notam προβλέπει τα ακόλουθα:
Αεροσκάφη ρωσικής ιδιοκτησίας, ρωσικών αεροπορικών εταιρειών (AOC) ή ρωσικού ελέγχου, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών τζετ, απαγορεύεται να προσγειωθούν, να απογειωθούν, να εισέρχονται και να πραγματοποιούν διελεύσεις στον Εθνικό Εναέριο Χώρο της Ελλάδας.
Από την αεροπορική οδηγία εξαιρούνται οι πτήσεις ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος, νοσοκομειακές πτήσεις και πτήσεις για σκοπούς έρευνας και διάσωσης, κατόπιν έγκρισης της Ελληνικής κυβέρνησης, καθώς και όλες οι πτήσεις αεροσκαφών σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Η notam θα έχει τρίμηνη διάρκεια και ισχύει ήδη από σήμερα Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2022.
Δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή του και εκατοντάδες τραυματίστηκαν, από τα πλήγματα με ρουκέτες των ρωσικών δυνάμεων στο Χάρκοβο της Ουκρανίας σήμερα το πρωί, σύμφωνα με το Κίεβο.
«Το Χάρκοβο έχει βομβαρδιστεί μαζικά με ρουκέτες. Δεκάδες νεκροί και εκατοντάδες τραυματίες», έγραψε στο Facebook ο Άντον Χεραστσένκο, σύμβουλος του υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας.
Επίσης, το πρωί κάτοικοι ανέφεραν ότι η Μαριούπολη είχε περικυκλωθεί από τις ρωσικές δυνάμεις και δεχόταν σφοδρή επίθεση. Νωρίτερα σήμερα έγινε γνωστό ότι οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν δύο πόλεις στη νοτιοανατολική Ουκρανία, όπως και ότι έθεσαν υπό τον έλεγχό τους την περιοχή του πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια.
Τουλάχιστον 102 άμαχοι έχουν σκοτωθεί και 304 έχουν τραυματιστεί, από την έναρξη της εισβολής στην Ουκρανία, ανέφερε ο τραγικός απολογισμός που ανακοίνωσε νωρίτερα σήμερα η Μισέλ Μπασελέτ, ύπατη αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, εκφράζοντας παράλληλα φόβους ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος.
Χθες το βράδυ, το ουκρανικό υπουργείο Εσωτερικών έκανε λόγο για 352 νεκρούς αμάχους, ανάμεσά τους 14 παιδιά και 1.684 τραυματίες.
Πώς να μην απαισιοδοξήσει, λοιπόν, κάποιος που αντιστέκεται σε αυτήν την κατάσταση; Ίσως όμως να είναι και αυτό το «αισιόδοξο» της υπόθεσης: το ότι μπορεί να την βλέπει και να μην την κοιτάει απλώς, το ότι μπορεί ακόμη να αντιστέκεται, έστω και χωρίς ελπίδα.
Ukrainian soldiers and tanks outside a building used as a base on February 2, 2017 in Avdiivka, Ukraine. The conflict in the front-line town with Russian-led forces has intensified dramatically over the past several days, leaving many residents without heat, electricity, or water, though some reported that heat had been restored. Brendan Hoffman
της Αιμιλίας Καραλή
Χρόνια πριν, όταν ρωτήθηκε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος για τη μελαγχολία ή και την απαισιοδοξία που υπάρχει σε έργα του, απάντησε με τη φράση που υπάρχει στον τίτλο του άρθρου. Πώς θα μπορούσε να είναι αισιόδοξος, με την τρέχουσα στερεοτυπική σημασία της λέξης, ένας καλλιτέχνης στοχαστής όπως αυτός, για τα όσα έβλεπε και βίωνε στον τόπο του αλλά και στον κόσμο. Πόλεμοι, φτώχεια, εξορίες, προσφυγιά, μετανάστευση, εκμετάλλευση, ανισότητες, αδικία και μια εξουσία που όσο κι αν μεταμφιεζόταν με δημοκρατικούς μανδύες, παρέμενε σκληρή, κυνική και αλαζονική.
Δεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε που ο σκηνοθέτης διατύπωσε αυτές του τις σκέψεις. Ή μάλλον, έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Κι αν φύγουμε από τα δικά μας, τα «γραικικά» και ρίξουμε μια απλή ματιά και στον υπόλοιπο κόσμο, θα δούμε πως η ανθρωπότητα βαδίζει με το βήμα του κάβουρα, όπως θα έλεγε και ο Ουμπέρτο Έκο: ταχύτατα προς τα πίσω, παραπαίοντας.
Διακηρύξεις δικαιωμάτων γίνονται κουρελόχαρτα, μεγάλες ιδέες για το δίκαιο και την ελευθερία, αν δεν αντιμετωπίζονται ως ματαιοπονία, χλευάζονται ως ρομαντικές κραυγές που δεν έχουν θέση σε έναν «σύγχρονο προβληματισμό». Το συλλογικό καλό που εμπεριέχει και προϋποθέτει την προσωπική ανάπτυξη προσπερνιέται από την επέλαση του ατομικού, του ιδιωτικού. Ιδιωτικοποίηση του νερού, του αέρα, των βουνών, του ηλεκτρισμού, των δασών, κάθε όντος που αναπνέει, ζει, υπάρχει σε τούτο τον πλανήτη. Κι αν θυμηθούμε ότι ιδιώτης σήμαινε ηλίθιος, ανόητος, στην πολιτική γλώσσα της δημοκρατίας των Αθηναίων, ζούμε την επέλαση της «ηλιθιοποίησης».
Μόνο που αυτή η ηλιθιοποίηση των κοινωνιών έχει καταστήσει την ύπαρξη της πλειονότητας και κυρίως των οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερων, σε όμηρο του συστήματος. Γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι είναι τα πιο εύκολα και πρόσφορα θύματα αυτής της ομηρίας. Δεν είναι μόνο οι φόνοι, οι βιασμοί ή η εγκατάλειψη που υφίστανται. Είναι και ο κυνισμός που συνοδεύει αυτήν την απαξίωση της ζωής, η ανοχή και η συγκάλυψη των υπαίτιων. Και αυτοί δεν είναι μόνο οι φυσικοί αυτουργοί. Είναι ολόκληρο το πλαίσιο της καταπιεστικής και χυδαίας βίας των δομών, θεσμών και αξιών που τους εμπνέει και τους εμπεδώνει. Είναι η διαδικασία της ηλιθιοποίησης που εκπορεύεται από «ψηλά» και ριζώνει βαθιά, σαν πεπρωμένο, σαν ανάγκη, σαν παρελθόν, παρόν και μέλλον των ανθρώπων.
Πώς να μην απαισιοδοξήσει, λοιπόν, κάποιος που αντιστέκεται σε αυτήν την κατάσταση; Ίσως όμως να είναι και αυτό το «αισιόδοξο» της υπόθεσης: το ότι μπορεί να την βλέπει και να μην την κοιτάει απλώς, το ότι μπορεί ακόμη να αντιστέκεται, έστω και χωρίς ελπίδα, ομορφαίνοντας τον κόσμο, συνεχίζοντας την ιστορία του. Μας το έχει πει εξάλλου πριν από χρόνια ο Αντόνιο Γκράμσι: «Απαισιοδοξία της γνώσης, αισιοδοξία της βούλησης».
Σε ένα ποίημά του, ο Κώστας Καρυωτάκης, ένας κατ’ εξοχήν «απαισιόδοξος» ποιητής –σύμφωνα με ορισμένους «αισιόδοξους» επικριτές του– είχε γράψει: «χωρίς πίστη κι αγάπη, χωρίς έρμα/ εγίναμε το λάφυρο του ανέμου/ που αναστρέφει το πέλαγος». Λάφυρα του ανέμου, λοιπόν, όσοι δεν θερμαίνουν την ύπαρξή τους με μια βαθιά πίστη, όσοι δεν αγαπούν, όσοι δεν έχουν έρμα, ένα βάρος που δίνει σταθερότητα στο ταξίδι της ζωής τους. Το μεγάλο ερώτημα, βέβαια, είναι σε τι πιστεύουν, τι αγαπούν, ποια σταθερά έχουν και για πού ταξιδεύουν.
Την απάντηση που δίνουν όσοι έχουν αναλάβει, με ή χωρίς τη συναίνεσή μας, τη ζωή μας, την ξέρουμε, γιατί μας την δίνουν καθημερινά. Την ανταπάντηση την δίνουν καθημερινά οι ανυπότακτοι εκεί που ζουν, εργάζονται, δημιουργούν. Την δίνουν σκάβοντας τα λαγούμια τους, όπως εκείνος ο γεροτυφλοπόντικας της ιστορίας, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να εμφανιστούν… Ελπίζουμε ακόμη και σκάβουμε. Απαισιοδοξούμε αισιοδοξώντας.
Από τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου ρωσικές δυνάμεις προωθούνται στην Ουκρανία σε μια κίνηση που πολλοί ήλπιζαν πως θα αποφευγόταν. Στην αισιοδοξία συνέβαλε και μια πρωτοεφαρμοζόμενη τακτική αποτροπής που τελικά δεν εμπόδισε τον ισχυρό άνδρα του Κρεμλίνου να διατάξει την εισβολή κάνοντας την υφήλιο να αναρωτιέται πως θα εξελιχθεί η σύρραξη.
του Γιώργου Ρήγα
Για πολλούς η ρωσική επιχείρηση στην Ουκρανία μαζί με την διπλωματική κινητικότητα που σημειώθηκε αμέσως πριν την εισβολή ήταν κεραυνός εν αιθρία. Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ όμως τα τελευταία γεγονότα κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτελούν. Και αυτό γιατί όποιος παρακολουθεί τα μεγάλα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία θα έχει παρατηρήσει ότι, για τουλάχιστον τρεις μήνες, η συζήτηση για το ουκρανικό έπαιζε σταθερά στην «πρώτη σελίδα». Παρ’ όλ’ αυτά τις τελευταίες εβδομάδες, και ενώ η κρίση σοβούσε, είδαμε πολλούς αναλυτές να εξηγούν με ενίοτε, η αλήθεια είναι, λογικά επιχειρήματα γιατί η εισβολή δεν θα γινόταν ποτέ. Σε μεγάλο βαθμό οι παραπάνω θύμισαν τον πρώην υπουργό Ανδριανόπουλο που μέχρι και λίγες ώρες πριν οι Αμερικανοί εισβάλλουν στο Ιράκ το 2003 έβγαινε στα κανάλια για να αποδείξει ότι τα στρατεύματα που είχαν συγκεντρωθεί στο Κουβέιτ ήταν αδιανόητο να διαταχθούν να προελάσουν. Ένα πρώιμο συμπέρασμα λοιπόν είναι πως όταν έχουμε έκτακτη συγκέντρωση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων δίπλα σε εχθρική χώρα τότε, ακόμα και στον 21ο αιώνα, αυτές οι δυνάμεις σπανίως διεξάγουν απλά και μόνο στρατιωτικά γυμνάσια.
Αυτό που όμως έχει μεγαλύτερη αξία να συμπεράνουμε και να καταγράψουμε είναι ο τρόπος που επέλεξε η Δύση να αποτρέψει την εισβολή. Μια μέθοδο που εισάγει καινά δαιμόνια στις Διεθνείς Σχέσεις και την επίλυση κρίσεων γενικότερα. Όταν ο Πούτιν αποφάσισε να σχεδιάσει την εισβολή στη Ουκρανία ήξερε πως αργά ή γρήγορα οι υπηρεσίες πληροφοριών της Δύσης θα το αντιλαμβάνονταν. Με τους δορυφόρους και τα άλλα υφιστάμενα τεχνικά μέσα σήμερα απόπειρες απόκρυψης της στρατιωτικής κινητοποίησης θα ήταν απλά χάσιμο χρόνου. Αυτό που δεν περίμενε όμως είναι ο τρόπος που θα διαχειριζόταν η Δύση τις σχετικές πληροφορίες. Αν μη τι άλλο το διπλωματικό σώμα της ρωσικής ομοσπονδίας ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει νύξεις και κακόβουλα υπονοούμενα σε επίσημες συναντήσεις, συνέδρια, δείπνα κ.ο.κ. Η άρνηση, η αμφισημία, η προσποίηση άγνοιας είναι η πεμπτουσία της διπλωματικής γλώσσας από την εποχή του Ταλεϋράνδου.
Κόντρα λοιπόν στη μέχρι τώρα πεπατημένη Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Βερολίνο και Παρίσι επέλεξαν να διαρρεύσουν μεγάλο όγκο της εμπιστευτικής πληροφόρησης για τις κινήσεις του ρωσικού στρατού στον Τύπο. Σύντομα μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης θα αφορούσε την επικείμενη εισβολή με ό,τι αυτό συνεπαγόταν για την άβολη θέση της ρωσικής ηγεσίας στα διάφορα διεθνή φόρα. Ο στόχος ήταν προφανής, να αναγκάζονται οι Ρώσοι να διαψεύσουν το προφανές με ό,τι αυτό θα σήμαινε για την αξιοπιστία τους στον απόηχο μιας πιθανής εισβολής. Και από τη στιγμή που οι πράξεις μιλάνε πάντα δυνατότερα από τις λέξεις, το μόνο που χρειάζονταν να κάνουν ήταν να διαψεύσουν και να γελοιοποιήσουν τη Δύση αλλάζοντας τα αρχικά τους σχέδια. Ειδικά όταν η καινούργια τακτική κορυφώθηκε με διαγγέλματα απευθείας από το Λευκό Οίκο σχετικά με τη φύση και την ημερομηνία της εισβολής. Και πράγματι κάποια στιγμή ο Πούτιν έμοιαζε να εγκλωβίζεται στο πρωτόγνωρο επικοινωνιακό παιχνίδι και να αναγκάζεται να αναβάλει την ρωσική επέλαση κάνοντας μάλιστα πολλούς να πιστέψουν ότι αυτή δε θα γίνει ποτέ. Το δεύτερο βασικό συμπέρασμα έχει να κάνει με τον αποδέκτη της πρωτότυπης αυτής τακτικής αποτροπής. Αν κάτι έδινε πιθανότητες επιτυχίες στη μέθοδο να μαρτυρηθεί ο επίδοξος εισβολέας, είναι το γεγονός ότι η απόφαση η μη της Ρωσίας να εμπλακεί στην ουκρανική περιπέτεια ήταν του προέδρου της και μόνο. Στη Ρωσία του 2022 δεν υπάρχουν ισχυροί θεσμοί, οργανωμένες ομάδες πίεσης (lobbying), ή δεξαμενές σκέψης που να καθορίζουν την πολιτική της χώρας. Κανένα συλλογικό όργανο, καμία Δούμα, κανένα κυβερνητικό συμβούλιο δεν αποφάσισε για την προετοιμασία ή εκτέλεση των επιχειρήσεων στην Ουκρανία ανεξάρτητα από τα συμφέροντα που έχουν εκεί διαχρονικά οι Ρώσοι. Ήταν ο Βλαδίμηρος Πούτιν και μόνο. Σε ένα σκηνικό που θυμίζει λίγο την μετεπαναστατική Γαλλία του Βοναπάρτη τα πάντα μοιάζουν να είναι σε εξάρτηση από τη βούληση ενός ανθρώπου. Εν τέλει, και στο βαθμό που δεν του προσφέρθηκαν ικανοποιητικά ανταλλάγματα ή απειλές για τις εν μέρει δικαιολογημένες αιτιάσεις του, ο Πούτιν δεν ενέδωσε στο πρωτότυπο διπλωματικό τέχνασμα και διέταξε τις δυνάμεις του να κάνουν αυτό για το οποίο είχαν συγκεντρωθεί πέριξ της Ουκρανίας.
Το κρίσιμο ερώτημα έχει να κάνει με το μετά. Η Δύση ήταν ξεκάθαρη ότι δεν θα στείλει στρατό αλλά ότι θα ενισχύσει την Ουκρανία με πολεμικό υλικό. Μια ματιά στη δυναμικότητα των δύο εμπολέμων δε αφήνει δεύτερες σκέψεις για το αποτέλεσμα της σύρραξης. Το πρόβλημα είναι ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ξεδιπλώσει την υπεροπλία της και να καταφέρει συντριπτικά πλήγματα στις ουκρανικές δυνάμεις. Και αυτό γιατί πρέπει να αποφύγει εκατόμβες νεκρών που θα πλήξουν ανεπανόρθωτα τη νομιμοποίηση της παρουσίας της στο ουκρανικό έδαφος. Τα πάντα λοιπόν εξαρτώνται από την αντίσταση που θα επιδείξουν οι Ουκρανοί. Το ιδανικό σενάριο για τον Πούτιν θα ήταν ο Ζελένσκι να κηρύξει το Κίεβο ανοχύρωτη πόλη και να την παραδώσει αμαχητί. Ό,τι δηλαδή έκανε η αφγανική κυβέρνηση μόλις οι Τάλιμπαν φάνηκαν στα περίχωρα της Καμπούλ.
Το ευκταίο για τους Ουκρανούς και τη Δύση είναι ο Πούτιν να φοβηθεί τις συνέπειες που θα έχει για την εικόνα του μια μακρά και αιματηρή πολιορκία και άρα να σταματήσει τις δυνάμεις του έξω από το Κίεβο μέσω ανακωχής για διαπραγματεύσεις που νομοτελειακά θα κρατήσουν μήνες. Σε αυτή την περίπτωση κάθε πλευρά θα μπορεί να διεκδικήσει δάφνες νίκης καίτοι αμφιλεγόμενης.
Το τρίτο πιο επίφοβο, αν και κατά την προσωπική μου εκτίμηση λιγότερο πιθανό, σενάριο είναι ο Πούτιν να μη συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από μια καθαρή νίκη και ο Ζελένσκι και οι ουκρανικές δυνάμεις να κάνουν αυτό που διατείνονται, να προβάλουν δηλαδή σθεναρή αντίσταση στο Κίεβο. Αν επικρατήσει αυτή η λογική τότε θα έχουμε δυσανάλογες ανθρώπινες απώλειες σε σχέση με ό,τι έχουν συνηθίσει οι μεταπολεμικές γενιές στην Ευρώπη. Δύσκολα το Κίεβο θα γίνει Στάλινγκραντ ή Μοσούλη αλλά ένα φάντασμα οπωσδήποτε πλανιέται πάνω από την ουκρανική πρωτεύουσα, αυτό του Σεράγεβο.
Ο Γιάννης Νικολάου Ζουγανέλης (Άνω Πατήσια Αττικής, 3 Φεβρουαρίου 1955) είναι Έλληνας συνθέτης, μουσικός, ηθοποιός, παρουσιαστής και δάσκαλος.
Βιογραφία
Η καταγωγή του είναι από τη Μύκονο και τη Νάξο.Στην προσχολική ηλικία, ξεκίνησε την βυζαντινή μουσική στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών με τον ιεροψάλτη καθηγητή Θ. Θεοδωρακόπουλο. Στο Ελληνικό Ωδείο σπούδασε κιθάρα με τους καθηγητές Χαράλαμπο Εκμεκτσόγλου και Κώστα Τρίαντο και θεωρία με τον Αντίοχο Ευαγγελάτο. Συνέχισε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με αρμονία, ανώτερα θεωρητικά και πιάνο υπό την διδασκαλία των Πατρικίδη και Βώκου. Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των μουσικών του σπουδών έπαιξε ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης που του δίδαξε ενορχήστρωση και ρυθμολογία. Παράλληλα με τις μουσικές σπουδές, σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου.
Το 1975, με υποτροφία Βίλι Μπραντ (για το έργο του «Δέκα Βυζαντινά δοκίμια» μικρό συμφωνικό σύνολο και μικτή χορωδία), σπούδασε σύνθεση, ενορχήστρωση και όπερα στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, από την οποία και αποφοίτησε με άριστα.
Εργάστηκε για την ΕΡΤ γράφοντας μουσική σε θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η δισκογραφική του δραστηριότητα ξεκίνησε σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων με το «Σώσον Κύριε τον Λαόν σου», από τη LYRA του Α. Πατσιφά. Ξεκίνησε τις ζωντανές εμφανίσεις, με τον Διονύση Σαββόπουλο, κατόπιν με τον Θανάση Γκαϊφύλλια και Νικόλα Άσιμο.
Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί πάνω από τα εκατό έργα του. Είναι από τους ελάχιστους Έλληνες συνθέτες ορχηστρικής μουσικής που έργα του έχουν κυκλοφορήσει σ’ όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» (1980) από τη SONET MUSIC και τη CBS, «Ατρείδες» (1978) από τη Deutsche Grammophon στις Αγγλοσαξωνικές χώρες. CD του κυκλοφορούν σ’ όλο τον κόσμο από την VENOL.
Έγραψε μουσική σε πολυάριθμες κινηματογραφικές ταινίες. Έργα του παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση απονομής των βραβείων Βραβείο Νόμπελ το 1996.
Δίδαξε μουσική, με έμφαση στην απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων και την φιλοσοφία των ήχων και της μουσικής, στις ανώτερες δραματικές σχολές του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, στους 'μοντέρνους καιρούς' καθώς και στον 'ΙΑΣΜΟ'.
Είναι μέλος της «Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων», της ΕΜΣΕ (Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας και του ΣΕΗ (Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών).
Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως.
Ο Γιάννης Ζουγανέλης είχε εμφανιστεί στην έκτακτη εκπομπή της ΝΕΤ (μεταδόθηκε παράλληλα από την ΕΤ1, την ERT World και άλλα μέσα) στις 11 Ιουνίου του 2013 (για το κλείσιμο της ΕΡΤ), λίγο πριν κοπεί το σήμα (της ΕΡΤ) από το Κέντρο Εκπομπής του Υμηττού. Η φράση που έλεγε εκείνη την στιγμή δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί.
Τα τελευταία λόγια (πριν κοπεί το ψηφιακό σήμα και πέσει μαύρο στην ΕΡΤ):
Γιάννης Ζουγανέλης: «[...] Μου θύμισε, πραγματικά το λέω, μου θύμισε τις μέρες του Πολυτεχνείου.»
Γιάννης Ζουγανέλης: «Ναι. Ε, έρχονται από παντού...»
Το 2014- 15 Δίδαξε στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Το 2016 διορίστηκε τακτικός καθηγητής στην ακαδημία του Μονάχου. Έχει περιοδεύσει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις.
Πρωταγωνίστησε στο αρχαίο θέατρο της Επιδάυρου καθώς και σε άλλα αρχαία θέατρα της Ελλάδας με τους "Ιππείς" - "Βατράχους" - "Εκκλησάζουσες" του Αριστοφάνους.
Διακρίσεις
Έχει βραβευτεί από τον ΟΗΕ και τη UNICEF για τη συνεργασία και διδασκαλία του σε παιδιά με αναπηρία για το σύγγραμμά του «Οι Προσωπικότητες δημιουργούνται με τη διαφορετικότητα».
Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως
Το 2004 βραβεύτηκε από την διεθνή Ολυμπιακή επιτροπή για τη συμβολή του στους παραολυμπιακούς αγώνες με το βραβείο "creative selflessness"
Το 2008 βραβεύτηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο, με το έπαθλο «ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ» για τη διετία 2006-2008για την ερμηνεία του στο έργο "Το trendy θα σφυρίξει τρεις φορές", σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
Το 2009 συμμετείχε στα special Olympics και του απονεμήθει το βραβείο "ΤΥΧΗ ΑΓΑΘΗ" ως κύρηκα εθελοντισμού. Στην τελετή λήξης συνέπραξε με τον Stevie Wonder.
Το 2011 βραβεύτηκε ως καλύτερος ηθοποιός για το έργο "Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη από το κοινό του "Αθηνοραματος".
Υποψήφιος βραβείου grammy για lounge music με το άλμπουμ passaggio το 2009.
Πανεπιστημιακός καθηγητής της Ακαδημίας του Μονάχου, όπου ενεργεί για τη δημιουργία έδρας ελληνικής κουλτούρας και μουσικής.
Έχουν δημοσιευτεί οι διατριβές και διδακτορικές του μελέτες:
"Η σημασία να εκτίθεσαι"
"Απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων στις μουσικές και θεατρικές ερμηνείες" - δημοσιεύτηκε από την Ακαδημία Μονάχου HOCHSCHULE FUR MUSIK UND THEATER MUNCHEN
"Η συνείδηση στη ζωή και τις τέχνες" - δημοσιεύτηκε από το University of LIVERPOOL
"Το φρόνημα στο λόγο και τη μουσική"- δημοσιεύτηκε από την Ακαδημία Μονάχου HOCHSCHULE FUR MUSIK UND THEATER MUNCHEN
"Κουλτούρα είναι αυτό που συμβαίνει" (αδημοσίευτο)
"Η τεχνολογία είναι μέσον για την εκπαίδευση ή κατάρα;)
"Η νοηματική στην εξέλιξη της ετυμολογίας των λέξεων
Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας
που περιμένει τις ανασκαφές...
Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται βαλμένα στη σειρά...
Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι
ένας κουρασμένος σκοπός, χωρίς προοπτική...
Και συ που σε λίγο θα σβήσεις
ένα από τα φώτα, για να κοιμηθείς με κάποιον που μου μοιάζει...
Έτσι που τα σίδερα του κλουβιού
να χαθούν για μια στιγμή, μέσα στο σκοτάδι...
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν
τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις
τσέπες ξηλωμένες απ’ τα κέρματα
χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία
Το κορμί μου μελανιασμένο
μες το κρύο σαν λάθος
που δεν το παραδέχεται κανένας
γυρνάει και ζητά τη ζεστασιά σου
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Τα τσιμέντα σου καινούρια
με έπιπλα λουστραρισμένα
Και μάρμαρα λευκά
μια γυαλάδα που στραβώνει
και δε σ’ αφήνει χώρο να σταθείς
και μόνο εγώ απ’ όλα εκεί μέσα σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο
Σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί
εκτός από εμένα, που σε κρύπτη μυστική
ψάχνω ακόμη να σε βρω να με αναστήσεις
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ’ ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω
το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα
κομπρεσέρ μ’ ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα...
Έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου
και με δυο γυμνά καλώδια για χέρια
αγκαλιάζω τα ψηλά σου volt για στερνή φορά
Φοβάμαι!
Εννέα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το «μαύρο» στην ΕΡΤ και οκτώ χρόνια από τον διορισμό ειδικού εκκαθαριστή. Η εκκαθάριση της εταιρείας ωστόσο αποδείχθηκε περίπλοκη υπόθεση, αφού μέχρι σήμερα εκκρεμούν περί τις 160 δίκες! Εδώ και έναν χρόνο, η αρμοδιότητα της ειδικής εκκαθάρισης έχει φύγει και πάλι από το υπουργείο Οικονομικών και έχει ανατεθεί σε εξωτερική εταιρεία ορκωτών λογιστών, την tgs – Ορκωτοί Λογιστές ΑΕ, ενώ με συνεχιζόμενες αποφάσεις του υπουργείου Οικονομικών από το 2020 παρατείνεται το έργο της. Σύμφωνα με την τελευταία απόφαση του 2021, το έργο της ειδικής διαχείρισης αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 31 Μαρτίου 2022, αλλά εκτιμάται πως θα δοθεί νέα παράταση, καθώς οι δίκες είναι προσδιορισμένες προς εκδίκαση έως και το 2023!
Για το έργο της ειδικής διαχείρισης εγκρίνονται συνεχώς συμβάσεις έργου για δικηγόρους, οι οποίοι εκπροσωπούν την εταιρεία της ειδικής διαχείρισης στα δικαστήρια, λογιστές αλλά και διοικητικό προσωπικό. Οι δαπάνες για τις συμβάσεις έως και τις 31 Μαρτίου 2022 καλύπτονται από ειδικό λογαριασμό που τηρείται στο υπουργείο Οικονομικών.
Σύνοψη των κυριότερων γεγονότων των τελευταίων τεσσάρων μηνών
Τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου 2022 ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις εισήλθαν στην ανατολική Ουκρανία και συγκεκριμένα στην περιοχή του Ντονμπάς, κλιμακώνοντας περαιτέρω την κρίση στην συγκεκριμένη περιοχή. Η εισβολή αποτελεί κορύφωση των κινήσεων εκ μέρους ΝΑΤΟ, Ουκρανίας και Ρωσίας από το 2014 και τα γεγονότα του Μαϊντάν. Επιλέγουμε εδώ να καταγράψουμε, σε ένα μικρό χρονολόγιο, τα βασικότερα γεγονότα του πιο πρόσφατου κεφαλαίου αυτής της κλιμάκωσης.
Νοέμβριος 2021
Η κυβέρνηση της Ουκρανίας καταγγέλει την ανάπτυξη στρατιωτικής δύναμης άνω των 100.000 ανδρών του ρωσικού στρατού στη Ρωσία, και σε απόσταση περίπου 80 χιλιομέτρων από τα κοινά σύνορα των δύο κρατών. Η Ρωσία κάνει λόγο για προγραμματισμένες ασκήσεις.
Δεκέμβριος 2021
Η Ρωσία παρουσιάζει στις ΝΑΤΟικές και άλλες δυτικές δυνάμεις πλαίσιο ασφαλείας, που θα εγγυάται τα σύνορά της και που θα βεβαιώνει πως η Ουκρανία δεν θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, όπως επιδιώκουν από ετών οι ΗΠΑ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, προειδοποιεί για νέες κυρώσεις και αυστηρότερα μέτρα τη Ρωσία, αν εισβάλλει στην Ουκρανία. Συχνές επικοινωνίες Μπάιντεν με τον ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκυ, ο οποίος ματαίως προσπαθεί να ρίξει τους τόνους. Κινητοποιείται ο αμερικάνικος προπαγανδιστικός μηχανισμός.
Ιανουάριος 2022
Άκαρπες επαφές αμερικάνων και ρώσων αξιωματούχων στη Γενεύη, για την αποκλιμάκωση της κρίσης. Η Ρωσία ζητεί διαβεβαιώσεις ότι δεν θα υπάρξει νέα επέκταση του ΝΑΤΟ πλησίον των συνόρων της. Το ΝΑΤΟ απαντά ότι «η πόρτα του είναι ανοικτή για όλους» αλλά και με αύξηση της επιθετικής στρατιωτικής του δύναμης στη Βαλτική, αποστολή πολεμικών αεροσκαφών στις εκεί χώρες – μέλη του και θέση σε επαγρύπνηση περίπου 10.000 στρατιωτών. Οι δυτικές πρεσβείες αρχίζουν να ανακαλούν το «μη απαραίτητο» προσωπικό από τις πρεσβείες τους στο Κίεβο. Καθησυχαστικός ο ρώσος πρόεδρος, δηλώνει ανοικτός στον διπλωματικό διάλογο. Δημοσιεύματα στον αμερικάνικο τύπο «βλέπουν» ρωσική εισβολή στην Ουκρανία εντός του Φεβρουαρίου. Η Μόσχα διαψεύδει. Νέα προσπάθεια Ζελένσκυ να κατεβάσει τους τόνους.
Πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου 2022
Η ανακοίνωση της ευρύτατης συνεργασίας – και ενεργειακής – μεταξύ Κίνας και Ρωσίας ταράσσει τα διεθνή διπλωματικά ύδατα. Η Δύση συνεχίζει να «βλέπει» ρωσική εισβολή και ο Πούτιν να διαψεύδει, κατηγορώντας παράλληλα τις ΗΠΑ ότι αγνοούν το πραγματικό ζήτημα, που είναι η δυτικές διαβεβαιώσεις για την ασφάλεια της Ρωσίας. Οι ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι έχουν πληροφορίες για ανάπτυξη και νέων ρωσικών δυνάμεων στα σύνορα με την Ουκρανία. Το ψυχροπολεμικό κλίμα κλιμακώνεται γρήγορα, ενώ ευρωπαίοι ηγέτες, με πρώτους τους Μακρόν και Σολτς, προσπαθούν ματαίως να επέμβουν πυροσβεστικά.
Δεύτερη εβδομάδα του Φεβρουαρίου 2022
Νέες άκαρπες συνομιλίες Μπάιντεν – Πούτιν, μέσω τηλεδιάσκεψης. Στην επιβολή κυρώσεων αναφέρεται και πάλι, μετά ο Μπάιντεν. «Αγνοείτε τις ανησυχίες μας και δεν απαντάτε στο αληθινό ζήτημα», η ακόλουθη δήλωση Πούτιν. «Συζήτηση μεταξύ ενός βωβού και ενός κωφού» χαρακτηρίζει ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαυρώφ, τις συνομιλίες που έχει, στη Μόσχα, με την αγεωγράφητη βρετανή ομόλογό του, Λιζ Τρας. Βρετανία και ΗΠΑ προειδοποιούν εκ νέου για σκληρότατες κυρώσεις αν επιτεθεί η Ρωσία στην Ουκρανία. Εισέρχεται στο αμερικάνικο λεξιλόγιο η φράση «ΝΑΤΟικά εδάφη» (NATO territory). Μετακινήσεις ΝΑΤΟικών στρατευμάτων και επιθετικών ΝΑΤΟικών όπλων στις χώρες – μέλη της Βαλτικής. Μία μετά την άλλη οι χώρες προειδοποιούν τους πολίτες τους να εγκαταλείψουν την Ουκρανία.
Τρίτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου 2022
Νέα παρέμβαση και έκκληση Πούτιν προς τη Δύση και το ΝΑΤΟ «να λάβει επιτέλους υπόψιν της τις ρωσικές ανησυχίες» και «το ζήτημα της ασφάλειας της Ρωσίας», ώστε να αποκλιμακωθεί η κρίση. Το ΝΑΤΟ απαιτεί να υπάρξει αποκλιμάκωση άνευ όρων και συντασσει στρατιωτικό σχέδιο για ανάπτυξη δυνάμεων στις νοτιανατολικές χώρες – μέλη. Ανησυχία για μεγάλο προσφυγικό κύμα, που μπορεί να αγγίξει και τα πέντε εκατομμύρια ανθρώπων, στις χώρες της Αν. Ευρώπης και τον ΟΗΕ. Ψυχροπολεμικές δηλώσεις Στόλτενμπεργκ. Οι ΗΠΑ δίνουν μέρα και ώρα εισβολής αλλά διαψεύδονται. Η προπαγάνδα συνεχίζεται,με δημοσιεύματα για κυβερνοπόλεμο, παραπλανητικές επιχειρήσεις (false flag), και καταγγελία μέχρι και του Ζελένσκυ από τη Δύση ως ανεπαρκούς, γιατί επιμένει σε διπλωματική λύση. Επιθέσεις του Ουκρανικού στρατού κατά περιοχών του Ντονμπάς που ελέγχουν οι δύο αυτοανακηρυχθείσες λαϊκές δημοκρατίες, Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.
19 Φεβρουαρίου 2022
Οι ηγέτες των δύο αποσχισμένων από την Ουκρανία περιοχών ανακοινώνουν ότι θα αντιδράσουν στις επιθέσεις που δέχονται. Οι πρώτοι νεκροί των αψιμαχιών. Η τιμή του πετρελαίου αρχίζει να σκαρφαλώνει. Ανησυχία στις αγορές.
21 Φεβρουαρίου 2022
Ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, σε ωριαίο διάγγελμά του, ανακοινώνει την επίσημη αναγνώριση των δύο αποσχισθεισών λαϊκών δημοκρατιών ως κρατών, την οποία και υπογράφει δημοσίως. Λίγο αργότερα υπογράφει με αυτές συμφωνίες συνεργασίας, και στρατιωτικής, που επιτρέπουν στη Μόσχα όχι μόνο την ανάπτυξη δυνάμεων αλλά και την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων. Ακολούθως, η Ρωσία ανακοινώνει την αποστολή «ειρηνευτικής δύναμης» ώστε να «σταματήσει τη γενοκτονία» των ρωσόφωνων που δέχονται επίθεση από ουκρανικές δυνάμεις.
22 Φεβρουαρίου 2022
Πακέτα βαρέων κυρώσεων από όλες τις δυτικές δυνάμεις εις βάρος της Ρωσίας. «Είμαστε συνηθισμένοι» απαντά ο Λαυρώφ. Στις ΗΠΑ ο Ουκρανός ΥΠΕΞ. Στον παγο ο αγωγός Βόρειο Ρεύμα ΙΙ και κυρώσεις κατά της ιδιοκτήτριας εταιρίας του. Η τιμή του πετρελαίου αγγίζει τα 100 δολάρια το βαρέλι. Για μεγάλες αυξήσεις στην τιμή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη προειδοποιεί ο Μεντβέντεφ.
23 Φεβρουαρίου 2022
Οι ηγέτες των δύο αναγνωρισμένων από τη Ρωσία λαϊκών δημοκρατιών ζητούν την στρατιωτική βοήθειά της. Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κυρήσσεται η Ουκρανία. Οι ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι έχουν πληροφορίες για επικείμενη ρωσική εισβολή στο Ντονμπάς.
24 Φεβρουαρίου 2022
Η Ρωσία εισέρχεται στο Ντομπάς, στην ανατολική Ουκρανία.