Ανακοίνωση με αφορμή την παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ καλώντας σε αγώνα κατά των πραγματικών αιτιών υποβάθμισης του περιβάλλοντος και καταγγέλλοντας τις κυβερνήσεις για τη στήριξη των εκμεταλλευτών των δασών, τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης και την αδιαφορία στην έκρηξη τραγωδιών και νεκρών από πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς.

Παράλληλα, καταγγέλλει πως το κέρδος, η οικονομία της αγοράς, η αντίληψη του κόστους – οφέλους βρίσκονται απέναντι σε κάθε είδους νομικό πλαίσιο πολιτικής προστασίας και πως οι κυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες για ένα «νέο αντιλαϊκό – αντιπεριβαλλοντικό κεφάλαιο».

Ολόκληρη η ανακοίνωση:

Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος καλούμε τους εργαζόμενους, τον λαό, τη νεολαία να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στις πραγματικές αιτίες που υποβαθμίζουν και καταστρέφουν το περιβάλλον.

Για ακόμη μια χρονιά, η Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος αξιοποιείται ως ευκαιρία απ’ τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και τους διεθνείς οργανισμούς για να μιλήσουν για την άνοδο της θερμοκρασίας της Γης, την καταστροφή των δασών, τη ρύπανση του νερού και του αέρα, το ανθυγιεινό περιβάλλον των μεγαλουπόλεων. Ολοι αυτοί που ευθύνονται για το Μάτι, το πρόσφατο έγκλημα στα Γεράνεια Ορη, τη Μάνδρα και άλλες αναρίθμητες καταστροφές, καλούν σε συστράτευση για την προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη. Οι υποκριτικές δηλώσεις τους ενοχοποιούν γενικά την επίδραση του ανθρώπου στη φύση και τη βιομηχανική ανάπτυξη. Με προεξάρχοντα τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ, που διακηρύσσει την επιστροφή των ΗΠΑ στην “πράσινη” μετάβαση, προσπαθούν να συσκοτίσουν τον πραγματικό ένοχο, το καπιταλιστικό σύστημα, που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος στο βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Στην πραγματικότητα, αυτό για το οποίο νοιάζονται οι κυβερνήσεις είναι να βρουν διέξοδο για νέες κερδοφόρες επενδύσεις. Προς το σκοπό αυτό αξιοποιούν τη διαχείριση περιβαλλοντικών προβλημάτων, τα οποία ωστόσο γεννά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η πολιτική τους. Γι’ αυτό κι όλες μαζί οι φιλελεύθερες, “πράσινες” και σοσιαλδημοκρατικές αστικές πολιτικές δυνάμεις προωθούν αποφασιστικά τις κατευθύνσεις της “Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας” στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη και στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής:

– Στηρίζουν ολόπλευρα τους “πράσινους” επενδυτές κι εκμεταλλευτές, που καταστρέφουν τα δάση.

– Μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, ευθύνονται για πλημμύρες, εξαιτίας της απογύμνωσης ορεινών όγκων, για να εγκαταστήσουν θηριώδη αιολικά πάρκα, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές και σε αναδασωτέες δασικές εκτάσεις.

– Επιβαρύνουν τον λαό με το πανάκριβο “πράσινο” ρεύμα, τους “πράσινους” φόρους, την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων και νέου “πράσινου” εξοπλισμού.

– Κλείνουν τα μάτια μπροστά στην έκρηξη της ανεργίας, στην αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης και τη σπατάλη Ενέργειας απ’ την αύξηση της ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, με την εφαρμογή του σχεδίου απολιγνιτοποίησης της χώρας.

– Την ίδια ώρα που διοχετεύουν πακτωλούς χρηματοδοτήσεων στις επενδύσεις της “πράσινης” οικονομίας, συνεχίζουν την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση των αναγκαίων υποδομών και των μηχανισμών πολιτικής προστασίας, την έλλειψη ολοκληρωμένης προστασίας και διαχείρισης των δασών.

– Οδηγούν κάθε χρόνο σε τραγωδίες και εκατόμβες νεκρών από πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Είναι άλλωστε πρόσφατη η τραγωδία στα Γεράνεια. Είναι νωπές οι τραγωδίες στο Μάτι, στη Μάνδρα, στην Ελασσόνα, στον Σαρωνικό, στη Χαλκιδική, στην Ηλεία και τόσες άλλες.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που στηρίζουν τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά πολεμικά σχέδια και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που, εκτός από την καταστροφή χωρών, τους χιλιάδες νεκρούς, τα εκατομμύρια πρόσφυγες, επιφέρουν τεράστιο πλήγμα στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Την ίδια στιγμή, η διαπάλη μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων, αλλά και στο εσωτερικό ισχυρών κρατών, όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, για την επικράτηση των σχεδίων της “πράσινης” ανάπτυξης συνεχίζεται. Αποτελεί μία ακόμη πλευρά των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για το μοίρασμα και τον έλεγχο των αγορών, εδαφών, πλουτοπαραγωγικών πηγών, απειλώντας το μέλλον της ανθρωπότητας.

Η ουσιαστική έλλειψη κάθε προστασίας επιβεβαιώνει ότι το κέρδος, η οικονομία της αγοράς, η αντίληψη του κόστους – οφέλους δεν “αντέχουν” ούτε το ελάχιστο νομικό πλαίσιο πολιτικής προστασίας που αντιμετωπίζεται ως “πάρεργο”. Τα αθώα θύματα από τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, τα ατυχήματα μεγάλης έκτασης δεν βαραίνουν γενικά “τα ακραία καιρικά φαινόμενα”, την “κλιματική αλλαγή” ή την τεχνολογία. Βαραίνουν το ίδιο το σύστημα, που έχει μετατρέψει τα πάντα σε εμπορεύματα, πρώτα και κύρια την ίδια την ανθρώπινη ζωή.

Στη χώρα μας και εν μέσω πανδημίας, η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε τη σκυτάλη απ’ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τις προηγούμενες κυβερνήσεις και έγραψε ένα νέο αντιλαϊκό – αντιπεριβαλλοντικό κεφάλαιο. Διαμορφώνει ένα ακόμη πιο κερδοφόρο πλαίσιο για τους “πράσινους καπιταλιστές”, εκχωρώντας τους γη, δάση, αέρα, θάλασσα, παραλίες, για κάθε είδους εκμετάλλευση κι υποβαθμίζοντας κι αυτό ακόμη το υποτυπώδες πλαίσιο προστασίας που υπήρχε. Ο πρόσφατος νόμος για τον “εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας” αποδεικνύει ότι κέρδη και ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος δεν συμβαδίζουν. Προχωράει στο τσιμεντάρισμα και την καζινοποίηση του Ελληνικού (αλλά με αυτόνομη “πράσινη” Ενέργεια) και στο “εθνικό πρόγραμμα αναδασώσεων” όλων των βουνών της Ελλάδας με φύτευση του πιο “γρήγορα αναπτυσσόμενου νέου είδους δένδρου”, τις Ανεμογεννήτριες.

Ο σημερινός δρόμος ανάπτυξης υπονομεύει την ισόρροπη σχέση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στην ανθρώπινη, βιομηχανική δραστηριότητα και τη φύση, προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Αυτός ο ένοχος δεν μπορεί να μετατραπεί σε “σωτήρα”, με την “πράσινη” καπιταλιστική ανάπτυξη και με στόχο δήθεν την εξασφάλιση της “κλιματικής ουδετερότητας”.

Διέξοδος για τους λαούς είναι ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, όπου κριτήριο της κοινωνικής παραγωγής θα είναι η διευρυμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Είναι ο δρόμος της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της παραγωγής, ο δρόμος της εργατικής εξουσίας.

Μόνο αυτό το πλαίσιο επιτρέπει να λαμβάνονται υπόψη συνδυασμένα οι πραγματικές επιπτώσεις κάθε δραστηριότητας στο περιβάλλον και οι συνολικές ανάγκες του λαού. Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στον σοσιαλισμό μπορεί να διασφαλίσει την ισόρροπη σχέση ανθρώπου και φύσης, να συνυπολογίσει τις ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου, τις δυνατότητες της κοινωνικής παραγωγής και την ανάγκη φιλολαϊκής διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος.

Ο κεντρικός σχεδιασμός θα εξασφαλίζει φθηνή και επαρκή Ενέργεια με ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Η διαχείριση του νερού θα διασφαλίζει φθηνό, άφθονο και υψηλής ποιότητας νερό για τις λαϊκές ανάγκες και όχι νερό – πανάκριβο εμπόρευμα για τον λαό. Θα εξασφαλίζει την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασών, αλλά και την ορθολογική διαχείριση των αποβλήτων, βασικός όρος για την προστασία του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων του.

Σ’ αυτόν τον αγώνα που σημαδεύει τον πραγματικό ένοχο, το σύστημα που καταστρέφει το περιβάλλον και εμπορεύεται την προστασία του, οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται σταθερά στην πρώτη γραμμή.


Πηγή