Μουσική Παρασκευή - Μιχάλης Βούλγαρης ~ Ὁ Μαρμαρωμένος Βασιλιάς

                           

  Ο Μαρμαρωμένος βασιλιάς είναι θρύλος του ελληνικού πολιτισμού και που αναφέρεται κατά μια άποψη στον τελευταίο Έλληνα αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο (1449-1453), ο οποίος σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, δεν σκοτώθηκε κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, αλλά τον παρέλαβε ένας άγγελος που τον μετέφερε σε βαθύ σπήλαιο κοντά στη Χρυσόπορτα. Εκεί ο Παλαιολόγος θα παραμείνει μαρμαρωμένος μέχρι την ώρα που θα τον ξυπνήσει ο ίδιος άγγελος για να διώξει τους Τούρκους πίσω στην Κόκκινη Μηλιά, να ανακτήσει την Κωνσταντινούπολη και να αναστήσει τη Ρωμανία.

Ο ιστορικός Γεώργιος Φραντζής πιστεύει ότι ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς ήταν o Ιωάννης Βατάτζης, του οποίου το σώμα ενταφιάστηκε στην Μονή Σωτήρος Χριστού Σωσάνδρων.

Η Κόκκινη Μηλιά, σύμφωνα με τις παραδόσεις του ελληνικού λαού, είναι θρυλικός τόπος προς τον οποίο θα εκδιωχθούν οι Τούρκοι από την Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με την παράδοση, μετά την απελευθέρωση της Ελληνικής πρωτεύουσας, θα πρωτοστατήσει ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς» που θα εγερθεί από τον ύπνο του και θα προσκυνήσει στην Αγιά Σοφιά.

Από την λαογραφική έρευνα που είχε κάνει ο Νικόλαος Πολίτης, η Κόκκινη Μηλιά αντιστοιχεί προς το Μονοδένδριο των προ της Άλωσης ρωμαίικων χρησμών και προφητειών που λέγονταν κατά τις επικίνδυνες πολιορκίες που αντιμετώπιζε η Κωνσταντινούπολη. Το πώς όμως και πότε αντικαταστάθηκε το Μονοδένδριο με την Κόκκινη Μηλιά, αλλά και σε ποιούς λόγους στηρίχθηκε η δεύτερη, παραμένει άγνωστο.

Πάμε στο τραγούδι...

 Προς το παρόν, δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες για τον Μιχάλη Βούλγαρα και τον Θωμά Βαρδακώστα και το (;)  Δ.Τ. (;), αλλά για τον Νικόλαο Παπαχρήστο βρέθηκαν τα εξής:

«εκδήλωσε τη αγάπη του για την μουσική από πολύ νωρίς. 

Από την παιδική του ηλικία μελέτησε κιθάρα, αρμονία και σολφέζ, 

θέτοντας τις βάσεις για όσα θα επακολουθούσαν. 

Ακολουθώντας μια ιδιαιτέρως επιτυχημένη πορεία στον χώρο των επιχειρήσεων, 

αποφάσισε το 2019 να ασχοληθεί ξανά

 με την μεγάλη του αγάπη, το τραγούδι και την σύνθεση. 

Έτσι άρχισε πάλι να μελετά στο πλευρό της καθηγήτριας του Βανέσσας Πεντόγαλου

 και με την βοήθεια του Απόστολου Μόσιου (Best of Studio), οι ιδέες του πήραν σάρκα και οστά. 

Στα τέλη του 2019 ακούσαμε το πρώτο του cover από το κανάλι του στο YouTube, 

έκτοτε ακολούθησαν αρκετά ακόμη. https://bit.ly/NikosPapachristos_YouTube 

Το πρώτο του digital single με τίτλο «Ξημέρωμα», 

σε στίχους δικούς και μουσική του Αλέξανδρου Φωτίου

 κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο 2020.» (πηγή)

και

«Η μουσική και το τραγούδι ήταν πάντα κομμάτι της ζωής μου, αλλά πάντα στο επίπεδο του ¨μπάνιου¨ και της παρέας. Επειδή όμως τις μεγάλες μας αγάπες τις θυμόμαστε δυστυχώς στις πιο δύσκολες στιγμές μας, έτσι και εγώ το 2018 βρήκα τις «ανάσες μου» όπως λέω στη μουσική και το τραγούδι, μετά από μια δυσάρεστη οικογενειακή στιγμή. Μέσα λοιπόν από το τραγούδι και τη δημιουργία, μπόρεσα να εκφράσω τον ψυχισμό μου που το είχα μεγάλη ανάγκη. Έπειτα η αρχική αυτή μικρή διαδρομή, μετατράπηκε στην πορεία σε ένα όμορφο ταξίδι που παρέα με νέους φίλους ξεκινήσαμε, και όπου μας βγάλει…»

«Συνήθως οι εμπνεύσεις μου προέρχονται από την καθημερινότητα της ζωής μου, από προβληματισμούς και αγωνίες που μου δημιουργούνται για το μέλλον των νέων ανθρώπων, της κοινωνίας, της οικογένειας μου, της πατρίδας μας καθώς και από μια απλή «φωτογραφία του μυαλού» όπως συνηθίζω να λέω. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος για το τελευταίο, όταν κοιτάζω ένα πολύ όμορφο τοπίο, ένα ηλιοβασίλεμα για παράδειγμα, η εικόνα αυτή συνοδεύεται με τόσα έντονα συναισθήματα που αποτελεί άμεση πηγή έμπνευσης, σαν μια φωτογραφία από μια ιστορία.»

«Έχουν κυκλοφορήσει τόσα εκπληκτικά τραγούδια, τα οποία λάτρεψα, ταξίδεψα και μεγάλωσα μαζί τους, από πραγματικά μεγάλους δημιουργούς, που το μόνο που θα ήθελα ειλικρινά είναι, να ήταν άλλα τόσα. Μόνο ευγνωμοσύνη νιώθω για αυτούς τους καλλιτέχνες που μας άφησαν μια τέτοια μουσική κληρονομία, για να μπορούμε να τα ακούμε στην αρχική τους μεγαλειώδη εκτέλεση. Έτσι λοιπόν είμαι απλά χαρούμενος που πολλά από αυτά, με σεβασμό και πολύ αγάπη μπορώ, επειδή υπάρχουν, να τα ερμηνεύω και εγώ με τον τρόπο μου.» (Πηγή)

Πάμε να το ακούσουμε...

«Τήν Πόλη πῆραν οἱ ἐχθροί, καί ζῶ ἐγώ ἀκόμα»,

φρικτή φωνή ἀκούστηκε ἀπ’ τό δικό σου στόμα,

Μαρμαρωμένε βασιλιά, τῶν θρύλων µας ὁ πόνος,

Παλαιολόγων βλάστημα, ὁ τελευταῖος γόνος.

Σωριάστηκε ἡ κερκόπορτα, τά κάστρα ὅμως μέναν,

τό Σούλι, τ’ ἄπαρτα Σφακιά, ἡ Μάνη, σέ προσμέναν.

Στά κάστρα ἔπεσες νεκρός, μά ἡ φρουρά σου ζοῦσε,

σ’ ὅλα τά ἑλληνικά βουνά ὁ Κλέφτης τραγουδοῦσε.

Κρυμμένη μέσ’ στά στήθη του σιγόκαιγε ἡ ἐλπίδα

πώς θά ξυπνήσεις, βασιλιά, φορώντας τήν ἀσπίδα,

θ’ ἁρπάξεις τότε μιά στιγμή τή σπάθα τή δική σου

καί θ’ ἀντηχήσει στήν Τουρκιά ἡ βροντερή φωνή σου:

«Ζυγώνει ἡ Ἀνάσταση, τήν Πόλη θά ξυπνήσω,

μέ τοῦ Θεοῦ τήν προσταγή τό Γένος θ΄ ἀναστήσω».

Μαρμαρωμένε βασιλιά, βγές ἀπ’ τόν τάφο τώρα

στήν Πύλη ἔλα τή Χρυσή, γιατί ἔφθασε ἡ ὥρα!

στεφάνι βάλε ὁλόχρυσο στοῦ θρόνου σου τήν Πόλη! καί θά ξυπνήσει ἡ Παναγιά τήν λατρευτή της Κόρη.