Λάκων αγωνιστής του ‘21 και πολιτικός, που προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στο ελληνικό κράτος. Η δολοφονία του για πολιτικούς λόγους το καλοκαίρι του 1850 συντάραξε την τότε μικρή αθηναϊκή κοινωνία.

Ο Νικόλαος Κορφιωτάκης γεννήθηκε το 1792 στο Μυστρά και σπούδασε σε σχολεία της Τρίπολης, της Βυτίνας και της Δημητσάνας. Ήταν εγγονός του εμπόρου και μέλους της Φιλικής Εταιρείας Νικολάου Κορφιωτάκη από την Καλαμάτα. Το πατρικό επώνυμό του ήταν Καίσαρης, αλλά επικράτησε το Κορφιωτάκης, λόγω της καταγωγής της οικογένειας από την Κέρκυρα (Κορφούς).

Κατά την περίοδο του Αγώνα, ο Νικόλαος Κορφιωτάκης έλαβε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις. Μετά την απελευθέρωση διετέλεσε ταμίας και ελεγκτής στο Υπουργείο Οικονομικών. Φιλελεύθερος από χαρακτήρα, ήταν αντίθετος τόσο με την Αντιβασιλεία, όσο και με την απόλυτη μοναρχία του Όθωνα. Μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 άρχισε να πολιτεύεται. Εκλέχθηκε πληρεξούσιος Μυστρά στην Α' Εθνοσυνέλευση (3 Νοεμβρίου 1843 - 18 Μαρτίου 1844) και συμμετείχε στην επιτροπή σύνταξης του Συντάγματος του 1844. Τα επόμενα χρόνια εκλέχθηκε βουλευτής Μυστρά, το 1844 και το 1847.

Οπαδός του Γαλλικού Κόμματος και του Ιωάννη Κωλέττη, διετέλεσε υπουργός Οικονομικών (5 Απριλίου 1847 - 8 Μαρτίου 1848) στις διαδοχικές κυβερνήσεις του Ιωάννη Κωλέττη και του Κίτσου Τζαβέλα. Στις 4 Αυγούστου 1850 ορκίστηκε Υπουργός Παιδείας και Εκκλησιαστικών στην κυβέρνηση του Αντωνίου Κριεζή και στις 11 Αυγούστου υπέγραψε τον Συνοδικό Τόμο, δια του οποίου αναγνωριζόταν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το αυτοκέφαλο της Ελληνικής Εκκλησίας.

Ο Νικόλαος Κορφιωτάκης δολοφονήθηκε στις 20 Αυγούστου 1850, έξω από την οικία του στην οδό Ερμού (στο ύψος της Καπνικαρέας), καθώς επέστρεφε από εξόρμηση αναψυχής στα Πατήσια. Δράστης ήταν ο 21χρονος σεσημασμένος κακοποιός Θωμάς Ζυγούρης, ο οποίος φαίνεται ότι εκτέλεσε «συμβόλαιο θανάτου» των Μαυρομιχαλαίων, με τους οποίους ο Κορφιωτάκης είχε διαφορές, όπως προέκυψε από την ανάκριση, αλλά και δημοσιεύματα της εποχής. Ο Ζυγούρης καταδικάστηκε σε θάνατο από το Ορκωτό Κακουργιοδικείο Αθηνών (6 Ιουλίου 1852) και εκτελέστηκε με λαιμητόμο στις 13 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους στο Θησείο, παρουσία πλήθους κόσμου.

Ο Νικόλαος Κορφιωτάκης διακρινόταν για τη ρητορική του δεινότητα και μόρφωση. Αγωνίσθηκε σθεναρά κατά τη διάρκεια του σύντομου πολιτικού βίου για την επιβολή των νόμων, που έπληξε τα συμφέροντα παλαιών οικογενειών και τελικά του στοίχισε τη ζωή. Την πολιτική διαδρομή του συνέχισαν ο γιος του, Γρηγόριος Κορφιωτάκης (1810-1883), που εκλεγόταν βουλευτής Μεσσηνίας από το 1844 έως το 1874 και αδελφός του, Αναστάσιος Κορφιωτάκης, που εκλεγόταν βουλευτής Λακεδαίμονος μέχρι το 1879.