Ελληνοπόντιος γλύπτης, με σημαντική καριέρα στην Αυστρία.

Ο Ιωάννης Αβραμίδης (Joannis Avramidis) γεννήθηκε στο Βατούμ της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Γεωργίας (σήμερα Δημοκρατία της Γεωργίας) στις 23 Σεπτεμβρίου 1922 από Πόντιους πρόσφυγες που κατάγονταν από τα Σούρμενα της Τραπεζούντας και κατέφυγαν στην περιοχή για να αποφύγουν τους διωγμούς των Τούρκων. Από το 1937 ως το 1939 σπούδασε στην Κρατική Σχολή Τέχνης του Βατούμ, εξαιτίας όμως των διώξεων που υπέστη η οικογένειά του από το κομμουνιστικό καθεστώς (ο πατέρας του, που ήταν έμπορος, στάλθηκε το 1937 στη Σιβηρία από όπου δεν επέστρεψε), εγκαταστάθηκε το 1939 στην Αθήνα μαζί με τη μητέρα του. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής βρήκε καταφύγιο στην Πτολεμαϊδα, αλλά το 1943 μεταφέρθηκε με τραίνο στη Βιέννη, όπου δούλεψε σε στρατόπεδο εργασίας.

Μετά τη λήξη του πολέμου παρέμεινε στην Αυστρία. Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης, ζωγραφική με τον Ρόμπιν Κρίστιαν Άντερσεν και γλυπτική με τον Φριτς Βοτρούμπα (1945-1956). Το 1956 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο της Ακαδημίας, στην οποία το 1968 εξελέγη καθηγητής γλυπτικής. Την περίοδο 1966-1967 δίδαξε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Αμβούργου.

Αναπτύσσοντας από το 1956 πλούσια εκθεσιακή δραστηριότητα, παρουσίασε το έργο του σε ατομικές, ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις και διακρίθηκε επανειλημμένα. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται συμμετοχές στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1956 και το 1962 και στη Documenta του Κάσελ το 1964 και το 1977. Το 1997 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση γλυπτικής, ζωγραφικής και σχεδίων του στην Εθνική Πινακοθήκη, μετά το τέλος τη οποίας ο καλλιτέχνης δώρισε στο Μουσείο όλα τα έργα του.

Ο Ιωάννης Αβραμίδης πέθανε στη Βιέννη στις 16 Ιανουαρίου 2016, σε ηλικία 93 ετών. Από τους δύο γάμους που είχε τελέσει απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Το έργο του

Η ανθρώπινη μορφή αποτελεί το επίκεντρο της γλυπτικής του Αβραμίδη, τόσο στα πρώιμα έργα του σε πέτρα, όσο και στα μεταγενέστερα σε μπρούντζο, αλουμίνιο και τεχνητά υλικά. Μετά από μία περίοδο προσαρμογής στο ύφος του δασκάλου του Φριτς Βοτρούμπα, προχώρησε σε μία διαφορετική απόδοση της φόρμας. Με εμφανή στοιχεία της αρχαϊκής γλυπτικής, οι μορφές αποδίδονται σχηματικά, σε μορφή στήλης ή κίονα, μεμονωμένες ή σε πολλαπλούς συνδυασμούς, και χαρακτηρίζονται από τη συνύπαρξη κάθετων και οριζόντιων θεμάτων, τη σπονδυλωτή διάρθρωση και τη ρυθμική επανάληψη των στοιχείων που συνθέτουν τους όγκους. Παράλληλα με τη γλυπτική έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική και το σχέδιο, το οποίο καλλιέργησε είτε ως προσχέδιο για τη γλυπτική, είτε ως αυτόνομο έργο.